Πόσο απεγνωσμένα θέλουμε να διατηρήσουμε την εμπιστοσύνη μας σ’ αυτούς που αγαπάμε ! Κόντρα στο κάθε τι , προσπαθούμε να βρούμε λόγους , να … εμπιστευόμαστε . Γιατί , το να χάσεις την πίστη σου , είναι χειρότερο κι απ’ το να πάψεις να είσαι ερωτευμένος .
Το να έχεις ένα στόχο , που αξίζει και που σταδιακά και σταθερά πραγματοποιείται , είναι ένα από τα μυστικά μιας ζωής , που αξίζει να την ζεις .
Ο σωστός δρόμος , δεν είναι πάντα ο … δημοφιλής και εύκολος δρόμος . Το να υποστηρίζεις το σωστό , όταν δεν είναι δημοφιλές , είναι μια πραγματική δοκιμασία ηθικού χαρακτήρα .
Μπορούμε να πραγματοποιήσουμε το κάθε τι που θέλουμε να κάνουμε , αν επιμείνουμε πάνω σ’ αυτό για αρκετό χρόνο . Ας μην ξεχνάμε , πως τα διαμάντια , είναι μόνο κομμάτια άνθρακα , που απλά , επέμειναν στο …. έργο τους .
Το να … αντέχεις , είναι σπουδαιότερο από το να τολμάς . Να αντιστέκεσαι στην εχθρική συμπεριφορά . Να μην αποκαρδιώνεσαι από καμιά δυσκολία . Να κρατάς το θάρρος σου , όταν όλοι το έχουν χάσει …. – ποιος μπορεί να πει , ότι αυτό δεν είναι μεγαλείο ;
Ότι παιχνίδια κι αν παίζονται με εμάς , εμείς δεν πρέπει να παίζουμε παιχνίδια με τον εαυτό μας , αλλά να μας απασχολεί μέσα μας , η ύστατη ειλικρίνεια και αλήθεια .
Η ζωή είναι γεμάτη με συγκεκριμένες υποχρεώσεις και ευθύνες , αλλά καμιά τους δεν είναι τόσο βασική , πρωταρχική ή σημαντική , όσο η ευθύνη που έχουμε απέναντι στον εαυτό μας .
Κάνε ό, τι μπορείς , με ό, τι έχεις , όπου κι αν είσαι .
Anna-Silia 
ετσι ειναι αν ετσι νομιζετε
5 Δεκεμβρίου , 2007 at 07:47
ευχαριστώ.
mafioza
5 Δεκεμβρίου , 2007 at 13:40
Θα κρατήσω τα δύο τελευταία.
vasilis
5 Δεκεμβρίου , 2007 at 17:53
Συνυπογράφω όλο το ποστ. Κάνε ότι μπορείς λοιπόν, η ζωή είναι λίγη (οι υποχρεώσεις πολλές). Φιλιά Καλό βράδυ
thogia
5 Δεκεμβρίου , 2007 at 17:58
«Θεωρητικά, η θεωρία απέχει από την πράξη. Πρακτικά, όχι και τόσο.»
Τα καταφέρνεις; Αν ναι, τα συχαρίκια μου!! Αν όχι, ας δοκιμάσουμε και το πρακτικά για μία φορά, αξίζει..
silia
5 Δεκεμβρίου , 2007 at 18:52
@ ετσι ειναι αν ετσι νομιζετε
Παρακαλώ . Να είσαι πάντα καλά , καλέ μου φίλε .
@ mafioza
Σωστή .
Όλα καλά , αλλά κι εγώ πιστεύω ότι το τελευταίο , είναι όλα τα λεφτά .
@ vasilis
Αν είσαι νέος και κάνεις …. ό, τι μπορείς , τότε τα κάνεις όλα …. Σχεδόν .
Και τις δικές μου ευχές για ένα καλό βράδυ .
@ thogia
Δεν τα καταφέρνω όλα , αλλά …. το παλεύω .
onionfava
6 Δεκεμβρίου , 2007 at 00:44
«Το να υποστηρίζεις το σωστό , όταν δεν είναι δημοφιλές , είναι μια πραγματική δοκιμασία ηθικού χαρακτήρα .»
δεν το ειχα σκεφτει και ομως ειναι τοσο αληθινο αυτο… καλημερα..
imikrimarika
6 Δεκεμβρίου , 2007 at 07:24
…ύστατη ειλικρίνεια και αλήθεια …
Την καλημέρα μου.
TDJM
6 Δεκεμβρίου , 2007 at 10:23
Μου είναι απόλυτα οικείο ότι περιγράφετε!!!
Εχει κόστος αυτή η φιλοσοφία ζωής ,ξέρω καλά όμως ,ότι όποιος καταφέρνει να ζει έτσι ,η τουλάχιστον προσπαθεί ,έχει από πριν αποφασίσει ότι το κόστος είναι απλά οι παράπλευρες απώλειες!!
ανώνυμος
6 Δεκεμβρίου , 2007 at 15:36
Κόντρα στο κάθε τι , προσπαθούμε να βρούμε λόγους , να … εμπιστευόμαστε .
Αυτό είναι μαζοχιστικό .
Ξύπνα !
ο Αναμοχλευτής
6 Δεκεμβρίου , 2007 at 17:57
«Να αντιστέκεσαι στην εχθρική συμπεριφορά. Να μην αποκαρδιώνεσαι από καμιά δυσκολία.»
Η ευθεία είναι μικροτέρα πάσης άλλης γραμμής με τα αυτά άκρα.
Όταν οι άλλοι είναι εχθρικοί, η απλούστερη ενέργεια είναι ν’ ανοίξης την πόρτα και αποχωρώντας -αφού έτσι κι αλλιώς κάποτε θα σε κουράσουν, αναγκάζοντάς σε να αποχωρήσης- να τους αφήσης να φαγωθούν μόνοι τους, γιατί… άνθρωποι είναι. Αφού λειτουργούν με το μίσος, νομοτελειακά κάποτε θα φαγωθούν μεταξύ τους.
Πίστεψέ με, το δοκίμασα πολλές φορές μέχρι τώρα και λειτουργεί με μαθηματική ακρίβεια. Αρκεί να μείνης έξω και να μην επιστρέψης. Το κενό που αφήνεις είναι χάσμα που κάποτε θα τους καταπιή.
Δεν υπάρχει, εξ άλλου, κανένας λόγος να υπομένης νοσηρές καταστάσεις διατρέχοντας τον κίνδυνο να γίνης κι εσύ σαν αυτούς, εφόσον η ασθένεια του μίσους είναι μεταδοτική.
Όσο για τις δοκιμασίες ηθικού χαρακτήρα και έτερα «επαναστατικά κοινωνικο-ψυχολογικά γυμνάσια», αυτά είναι καλά για όσους βρίσκονται στο στάδιο του πειραματισμού (εφηβεία έως πρώτα μετεφηβικά χρόνια) και μέχρι να καταλάβουν ότι «δεν λένε όχι στους τρελούς και δεν τα βάζουνε με τους πολλούς». Πρέπει να ξέρη κανείς πότε να υποχωρή/αποχωρή άμα θέλη, αν όχι να νικά, τουλάχιστον να περισώζη την αξιοπρέπειά του.
Όταν άλλωστε έχης δει την «αλήθεια» των έμπλεων εξ αποκαλύψεως βεβαιοτήτων πόσο άσκημη, πόσο κακή ερωμένη είναι, δεν έχης πια περιθώρια να της κάνης χατήρια και να της δείχνης ανοχές.
Πρέπει να φεύγης. Πρέπει να γυρίζης την πλάτη στην αρρώστεια. Η φυγή είναι ψυχική υγεία, αντίθετα με την επιμονή σε φαύλες καταστάσεις, που δεν είναι άλλο από νοσηρή προσκόληση και ζωή στην αποσύνθεση.
ελένη
7 Δεκεμβρίου , 2007 at 07:19
θα έρχομαι να τα διαβάζω.
ξανά και ξανά.
silia
7 Δεκεμβρίου , 2007 at 10:16
@ ανώνυμος
Δεν μιλάω , ούτε για «εμμονές» ούτε για «προσκόλληση» …. Μιλάω για καλλιέργεια του συναισθήματος της εμπιστοσύνης , που είναι μεγάλη Αρετή .
Και μιλάω γι αυτήν με πλήρη διαύγεια , νηφαλιότητα και παντελώς απηλλαγμένη …. «ενυπνίων» .
@ ο Αναμοχλευτής
Υπάρχει κάτι στην Ιατρική (την παλιά καλή παραδοσιακή ιατρική) , που λέγεται Διαφοροδιάγνωση και η οποία είναι —— α π α ρ α ί τ η τ η για να βεβαιωθείς περί τίνος πρόκειται (διάγνωση) και να ορίσεις θεραπεία .
Ναι , όταν αντιμετωπίζεις εχθρική συμπεριφορά , αυτή είναι η λύση (θεραπεία) …. Πλην όμως , πρέπει να είσαι απόλυτα σίγουρος για την » εχθρική συμπεριφορά» και όχι να συμπαρασύρεσαι από καταστάσεις που …. μοιάζουν με «εχθρική συμπεριφορά» .
Γιατί , υπάρχουν και τέτοιες . Πρέπει να είσαι πολύ … νηφάλιος και διορατικός και προσεκτικός για να το ξεχωρίσεις , και καλός γνώστης της ανθρώπινης ψυχής και συμπεριφοράς ….
Γιατί αν αφρόντιστα και «εν θερμώ» , αρχίζεις να κλείνεις πόρτες πίσω σου (βροντώντας τες ενίοτε) , πάλι εσύ χαμένος θα είσαι .
Εν τάξει …. είμαι λίγο ….. συντηρητικούρα .
@ ελένη
Να έρχεσαι Ελένη …
Τιμή μου και χαρά μου να σε βλέπω εδώ .
silia
7 Δεκεμβρίου , 2007 at 08:18
@onionfava
Eκτός από αληθινό , είναι και τόσο δύσκολο …. Κι όσο πιο νέος είσαι , τόσο πιο δύσκολο γίνεται …. Αξίζει όμως .
@ imikrimarika
Η Αλήθεια , είναι το Μεγάλο φως της ζωής μας . Πιο μέγάλο κι απ’ το φως του ήλιου .
Και την δική μου «καλημέρα» .
@ TDJM
Και βέβαια έχει κόστος . Τίποτα «φτηνό» δεν έχει γούστο στη ζωή μας .
hliaxtina
8 Δεκεμβρίου , 2007 at 12:27
Πόσο απεγνωσμένα θέλουμε να διατηρήσουμε την εμπιστοσύνη μας σ’ αυτούς που αγαπάμε ! Κόντρα στο κάθε τι , προσπαθούμε να βρούμε λόγους , να … εμπιστευόμαστε . Γιατί , το να χάσεις την πίστη σου , είναι χειρότερο κι απ’ το να πάψεις να είσαι ερωτευμένος .
Εγώ πάλι θέλω να την κερδίσει την εμπιστοσύνη μου ο/η οποιοδήποτε αγαπώ, ερωτικά ή φιλικά! Δεν θέλω έρωτα ή φίλο ψεύτικο και δεν ψάχνω λόγους να εμπιστεύομαι αλλά αποδείξεις έμπρακτες.
Αυτό με τα διαμάντια μου άρεσε πολύ!
stixakias
8 Δεκεμβρίου , 2007 at 18:42
Κάνε ό, τι μπορείς , με ό, τι έχεις , όπου κι αν είσαι .
αυτό κάνω, ο κακομοίρης, αλλά μάλλον δε θα το κάνω καλά.
Πρέπει να βελτιώσω την τεχνική μου
υγ
μετά από τις σοφές κουβέντες, λέμε και καμιά μαλακία …
Συγχωρέστε μας
silia
10 Δεκεμβρίου , 2007 at 16:23
@ hliaxtina
Σαφώς και η εμπιστοσύνη , πρέπει αρχικά να «κερδιθεί» και στην πορεία να δομηθεί έμπρακτα … Δεν αντιλέγω …. όμως κάποιες φορές (αργότερα) χρειάζεται να τις …. ψάχνουμε αυτές τις αποδείξεις ανάμεσα σε ένα κυκεώνα συμπεριφορών , αντιδράσεων και πράξεων της καθημερινότητας … Δεν είναι πάντα εφικτό οι άλλοι να μας το αποδεικνύουν συνέχεια …. άσχετα αν για μας είναι ανάγκη …. Και για τους άλλους που μας αγαπάν , είναι ανάγκη …. για σκέψου …. πόσο δύσκολο είναι να το αποδεικνύεις πάντα ….
Και έχω να πω ακόμη , πως όλες οι γυναίκες αγαπούν τα …. διαμάντια …. Και πολλοί άντρες , επίσης ….θα έλεγα ….
@ stixakias
Γιατί το λες αυτό ;
Αν το λες γι αστείο …. καλώς το λές … (για την «τεχνική» μιλάω) .
Αν μιλάς σοβαρά , γιατί υποτιμάς τον εαυτό σου ; (θαρρώ πως ανήκεις στην «κάστα» των ανθρώπων , που ό, τι κάνουν , το … κάνουν καλά) .
hliaxtina
12 Δεκεμβρίου , 2007 at 01:46
diamonds are girl’s best friend!
Όπως περνάν τα χρόνια, παλιώνει το κρασί και γίνεται καλύτερο αν φυσικά δεν γίνει ξύδι…
Νομίζω ότι η εκφραση του «σε νοιάζομαι» με κινήσεις όπως αυτή της συναδέλφου σου που πριν κάτι μήνες μοιράστηκες μαζί μας – για το ποτήρι τη πορτοκαλάδα λέω… καλά θυμάμαι; – είναι οι καλύτερες αποδείξεις αγάπης.
Δεν είναι δύσκολες οι πράξεις που αντανακλούν αισθήματα καρδιάς. Είναι ανάγκη να δίνεις αγάπη εάν πραγματικά τη νοιώθεις!
Μικρές καθημερινές πράξεις… για να μη ξυδιάσει το κρασί.
armani
13 Αυγούστου , 2011 at 22:13
akala akataliles tainies epsaxna pws mpika edw? magia kanete
silia
17 Αυγούστου , 2011 at 22:33
@ armani
Σημασία έχει αν σου άρεσε (που μπήκες εδώ) … Όσο για τα «μάγια» που λες , ε , ό,τι μπορούμε (για να αυξήσουμε την αναγνωσιμότητα) κάνουμε .
Όπως και να έχει , καλώς ήρθες .
ΓΙΩΡΓΟΣ
19 Σεπτεμβρίου , 2011 at 17:38
οι σοφες κουβεντες σου διχνουν ενα δρομο ηθικης αξιας της υπερτατης ζωης…οποιος ακολουθει αυτα τα βηματα γινετε ανθρωπιστης…τιποτα δεν ειναι ευκολο,κανουμε το καλυτερο για τον εαυτο μας πρωτα και μετα για ολον τον κοσμο…
silia
19 Σεπτεμβρίου , 2011 at 18:04
@ ΓΙΩΡΓΟΣ
Γιώργο , χαίρομαι πάρα πολύ , που σε «βλέπω» εδώ μέσα .
Το blog μου , είναι ο αγαπημένος μου διαδικτυακός χώρος . Τον θεωρώ κάτι σαν … σπίτι μου και γι αυτό εκφράζω την χαρά μου .
Να σε «βλέπω» συχνά .
ΓΙΩΡΓΟΣ
21 Σεπτεμβρίου , 2011 at 13:49
σε ευχαριστω περνω μαθηματα ζωης απο εσενα ….η χαρα ειναι αμιβαια…
silia
6 Οκτωβρίου , 2011 at 16:38
@ ΓΙΩΡΓΟΣ
🙂 🙂
Να είσαι καλά .