Κάποτε πριν αρκετά χρόνια (περίπου δέκα) , βρέθηκα καθισμένη στην ψυχαναλυτική κλίνη (πολυθρόνα είναι τελικά) στα πλαίσια μιας λεκτικής ατομικής ψυχανάλυσης , που συνόδευε ένα γενικότερο πρόγραμμα ψυχοθεραπείας , που διήρκεσε 3,5 χρόνια συνολικά . Τρισήμισυ χρόνια , δυό φορές την εβδομάδα , με έναν αξιοπρεπή νεαρό ψυχίατρο , που με έβγαλε «στην τελική» που λένε , κερδισμένη . Καθόταν που λες αμίλητος και με παρακολουθούσε , χωρίς ποτέ να επεμβαίνει ή να κριτικάρει αυτά , που έλεγα . Σαν να … μην με άκουγε , ή στην καλύτερη των περιπτώσεων , σαν να μην τον αφορούσαν αυτά που του έλεγα … Κάποτε ενώ του διηγιόμουν κάτι εντελώς δραματικό (κατά την γνώμη μου) , ενοχλήθηκα σφόδρα , μ’αυτή την στάση του και εκνευρισμένη του είπα πως κάνει τη «σχέση» μας να μοιάζει με την πρώτη συνουσία του νεαρού έφηβου παρθένου (εγώ) με την επαγγελματία πόρνη (αυτός) , μια επαφή δηλαδή , χωρίς συναίσθημα, πληρωμένη , χωρίς λόγια , χωρίς άλλη προσφορά , παρά μόνο το ζητούμενο ….το άδειασμα της λίμπιντο του νεαρού …. Με άκουσε πολύ προσεκτικά και χωρίς να χάσει την μακαριότητα του μου απάντησε :
– Μα ,… είμαι η «πόρνη» σου …. Η «πόρνη» της ψυχής σου … Μια ευσυνείδητη πόρνη , που η δουλειά μου είναι να δέχομαι το άδειασμα της ψυχής σου … Αυτό είναι και το ζητούμενο …. γι αυτό ήρθες εδώ , γι αυτό με πληρώνεις … αλλιώς θα πήγαινες στην κολλητή σου ή στον πνευματικό σου ….
Και πριν προφτάσω να αντιδράσω ή να διαμαρτυρηθώ , μου έδειξε την πόρτα και το ρολόι του θυμίζοντάς μου ότι η ώρα μας , είχε τελειώσει .
Αφιερωμένο , σε κάποιον πολύ καλό φίλο , που αγαπά τα blogs , αλλά δεν έχει δικό του .
Anna-Silia 
Sotiris K.1
21 Ιουνίου , 2008 at 01:21
Ποιος έχει άραγε πραγματικά ανάγκη μια πόρνη;
Γιατί να αναλώνεται στην αναζήτηση υποκατάστατων, στερώντας ίσως από τον εαυτό του τη δυνατότητα να προσεγγίσει την αλήθεια;
Καλημέρα
mondouble
21 Ιουνίου , 2008 at 08:49
@Sotiris K., σα γυναικα δε μπορω να δεχτω την αναγκη υπαρξης της πορνης. Σαν ανθρωπος ομως, καταλαβαινω γιατι εχουμε υπαρξει «υποκαταστατα», γιατι εχουμε αναζητησει «υποκαταστατα» ακριβως Καθ οδον για την αναζητηση της αληθειας.
Βαζω το »υποκαταστατα» σε εισαγωγικα γιατι δε το θεωρω απαραιτητα αρνητικο και προτινω μια αλλη αναλογια για να αποφυγω το σκοπελο του ηθικου ζητηματος.
Θα μπορουσε ο ψυχαναλητης να μην ειναι μια πορνη αλλα ενα »Αυτί’. Ενα αυτι παντα διαθεσιμο, χωρις καρδια, χωρις στομα, χωρις κριση, κουρδισμενο για την ωρα της συνεδριας και επι πληρωμη. Προσπαθωντας να συμπληρωσει καποιος το παζλ αρχιζει μαζευοντας κομματακια.
@αννα-σιλια, μου αρεσε το κειμενο σου και η αφορμη για σκεψεις που προσφερει ..
Sotiris K.2
21 Ιουνίου , 2008 at 09:18
@mondouble δεν διαφωνώ ιδιαίτερα ούτε με εσένα ούτε με τη Silia.
Ο προβληματισμός μου όλος, για να τον οριοθετήσω, βρίσκεται σε εκείνο το «πραγματικά» που σημείωσα.
«Ποιος έχει άραγε πραγματικά ανάγκη μια πόρνη; »
Φυσικά, αφού δεν είμαστε άτομα, αλλά <emάνθρωποι κοινωνικά όντα, πάντα θα έχουμε την ανάγκη να φέρουμε στο φως, πάει να πει να θέσουμε μπροστά στα μάτια και των άλλων όμοιών μας, αυτό που κρύβεται στα σκοτάδια της ψυχής μας.
Πάντοτε θα νιώθουμε την ανάγκη να «αδειάσουμε» αυτά που μας βαραίνουν.
Αναζητώντας όμως αυτούς που θα κάνουμε κοινωνούς της ύπαρξής μας, μήπως χάνουμε χρόνο, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να φιλιώσουμε με αυτά που μας βασανίζουν;
Silia συγνώμη που έκανα τσατ ρουμ 🙂 το μπλογκ σου, αλλά ένιωσα την ανάγκη να γίνω πιο αναλυτικός 🙂
(Όχι δεν θα σου πω ότι με καθηλώνεις με τη γραφή σου. Σιγά μη στο πω και το πάρεις επάνω σου 🙂 🙂 )
Καλή σου ημέρα.
"Το τέρας της Αμάθειας"
21 Ιουνίου , 2008 at 12:12
Εγώ θα το πω κι ας το πάρεις (πάνω σου)… με καθήλωσες και με προβλημάτισες…!!
Υ.Γ. Σχετικά με τη συνάντηση, δεν είμαι Αθήνα, αλλά έρχομαι συχνά… ότι σκεφτείς, ενημέρωσε με με mail και το οργανώνουμε…!
Να περνάς πολύ καλά 🙂
faros
21 Ιουνίου , 2008 at 13:11
Το ψάχνω ακόμα …
Όχι δεν το κατάλαβα όλο …
Κόλλησα στο … «γι αυτό με πληρώνεις» …
Δηλαδή ;;;
Δέχεσαι να είσαι καλά, να ζεις όμορφα, να είσαι ευτυχισμένος (νη), να … να … «με πληρωμή»;;;
Δηλαδή με το χρήμα ;;;
Κι αυτός ;;;
Νιώθοντας ότι προς στιγμής (με την θέλησή σου, αλήθεια, κι αυτό είναι ακόμα πιο βασανιστικό … ) σε εξουσιάζει, σε χειραγωγεί, σε κάνει ό,τι θέλει, σου πετάει κατάμουτρα την … πετριά: Γι αυτό με πληρώνεις !!!
Καλά λέει ο Σοφοκλής στην «Αντιγόνη» , το χρήμα είναι: «το μεγαλύτερο από όλα τα κακά του κόσμου, που έχει εξουσία»!!!
Μέσα μας ο καθένας έχει έναν καλό εαυτό και έναν κακό. Στο χέρι μας είναι ποιος θα βγαίνει παραέξω κάθε φορά. Δεν μας χρειάζονται αυτές οι … αμερικανιές – οι ψυχαναλυτές!!!
υ.γ. ό,τι δεν κατάλαβα μου το εξηγείς μετά …
Την καλημέρα μου και ελπίζω να με συγχωρήσει ο φίλος που δεν έχει μπλογκ (όμως, του αρέσουν).
nik-athenian
21 Ιουνίου , 2008 at 14:53
Και γιατί παρακαλώ να δεχτώ ότι ο ψυχαναλυτής ή ο ψυχολόγος (για λιγότερα χρήματα) είναι καλύτερος από τον γέροντα στο όρος ή το δάσκαλο του διαλογισμού στο άλλο όρος;
Η γενιά μας γνώρισε ακόμα και την αυλή ή το εξώπορτο των σπιτιών όπου τα ζεστά καλοκαιρινά βράδια, έλεγες τα πάθη σου και οι συνομιλητές σου (κυρίως γυναίκες) ήταν πρόθυμες να σ’ ακούσουν και να σου προσφέρουν και από μια-δυο λύσεις σύμφωνα με τα μυαλά που κουλάντριζαν.
εξάλλου στο έχω ξαναγράψει, όσο υπάρχουν οι προσωκρατικοί, ο Πλάτωνας, ο Κίργκεγκααρντ, ο Νίτσε, ο Ντοστογιέφσκι και άλλοι της συνομοταξίας δεν θα το χρειαστώ ποτέ το προζάκ και τη σεροτονίνη.
Καλό καλοκαίρι(σήμερα που ξεκινάει) Σίλια.
που πας μωρή ξυπολυτη στα αγκαθια;
21 Ιουνίου , 2008 at 16:57
Εγώ είμαι από χωριό, και αυτά δεν τα καταλαβαίνω!
Τα όποια προβλήματα μου, απωθημένα, πίκρες παλιές (και δεν είναι λίγα…) που δεν τις σβήνει καμία γομολάστιχα, και που πολύ καλά γνωρίζω ότι μαζί μου θα σβηστούν και αυτές… Αρνούμαι να πληρώσω, για να τις εξομολογηθώ. Παλιά κάτι έλεγα ίσως στον εξομολογητή μου, μετά… τον έκοψα! Πάντα όμως είχα αυτιά και ψυχές έτοιμα να με ακούσουν! Είχα..Έχω… τις φιλενάδες μου. Τώρα έχω και εσάς. Σας λέω ότι θέλω σε αυτό το μπλογκ που έφτιαξα, δεν θέλω να κρυφτώ, (ποτέ δεν κατάλαβα το λόγο που θα πρέπει να κρύβομαι, και να φαίνομαι μια άλλη από αυτό που είμαι!) Στο κάτω κάτω… oποιανού δεν του αρέσω όπως είμαι, ας ,μη μου μιλάει, ας μη με κάνει παρέα με αγνοεί. Έτσι και με τους φίλους. Σε όποιον αρέσω! Μου αρέσω έμενα και αυτό μου είναι αρκετό.Αυτοί όμως που τους αρέσω…με ακούνε! Τους ξεδιπλώνω την ψυχή μου, την περνάμε μαζί από το κόσκινο …και ψάχνουμε. Με ακούω και εγώ. πέρασα νύχτες και νύχτες ξαγρυπνώντας, αναρωτώμενη το πώς …το γιατί… το τότε και το τώρα.Δεν είδα ποτέ καμία διαφορά, σε μένα και σε φίλες μου, που περάσανε χρόνια και χρόνια ξαπλωμένες… (όχι καλέ..καθισμένες ήταν.) στην πολυθρόνα του ψυχαναλυτή τους, ακουμπώντας μαζί με την ψυχή τους και τα ωραία τους χιλιάρικα …ευρώπουλα τώρα, που σε πολλές περιπτώσεις, από το υστέρημα τους. Μάλλον έχω πρόβλημα με την «πορνεία»…ότι πληρώνετε, με χαλάει. Τα θέλω όλα δωρεάν. Να δίνω …Και να παίρνω !
silia
21 Ιουνίου , 2008 at 17:25
@ Sotiris.Κ 1&2
Αν και δεν είναι το προσήκον και το αρμόζον , να απαντάς σε μια ερώτηση με μια άλλη ερώτηση , εν τούτοις θα το επιχειρήσω , γιατί πιστεύω πως έτσι , θα δώσω την δέουσα έμφαση σ’ αυτό που θέλω να πω :
Ερώτηση : «Ποιος έχει άραγε πραγματικά ανάγκη μια πόρνη;»
Απάντηση : Ένας ανάπηρος νεαρός ; ένας παράλυτος ; ένας ενήλικος (στο σώμα) με σύνδρομο Down ; ένας φοβικός ; ένας συμπλεγματικός ; ένας μικρόνους ; ένας πολύ μελαχροινός και φτωχος μετανάστης σε μια μικρή επαρχιακή πόλη ; (τί ;.. δεν υπάρχουν πια ρατσιστές ;… ας γελάσω – ο ρατσισμός και η ξενοφοβία , δεν είναι Η ΕΞΑΙΡΕΣΗ στην ελληνική επαρχία , είναι ο κανόνας) ; ένας με AIDS (πάλι για την κλειστή επαρχιώτικη κοινωνία μιλάω , όπου λίγο πολύ ψιλογνωριζόμαστε όλοι) … όσα προφυλακτικά κι αν υποσχεθεί πως θα φορέσει ;…
Ερώτηση : «Γιατί να αναλώνεται στην αναζήτηση υποκατάστατων, στερώντας ίσως από τον εαυτό του τη δυνατότητα να προσεγγίσει την αλήθεια;»
Απάντηση : Μήπως γιατί το σώμα , είναι «δεμένο» με την γή ; Μήπως γιατί το σώμα , είναι η τροχοπέδη του Νου , προς τα επάνω ; Μήπως γιατί κανένας δεν μας έχει ξεκαθαρίσει αν πρέπει τελικά , απλά να …. ζούμε ή οφείλουμε να ακολουθούμε έναν … τροπισμό προς την τελείωσή μας που είναι η Σκέψη ;….
Συγγνώμη … το παράκανα με το … φιλοσοφείν …. Αλλά φίλε Σωτήρη , δεν είσαι αθώος από του αίματος αυτού του δικαίου ανθρώπου (εμού) …. Αν και με το τέλος του β’ σου σχολίου προσπαθείς να αποποιηθείς την ευθύνη …. ήδη το κακό έχει γίνει : ΤΟ ΕΧΩ ΠΑΡΕΙ ΗΔΗ ΕΠΑΝΩ ΜΟΥ ….
(Ας το ελαφρύνουμε το κλίμα , γιατί …. θα πειράξει τα γέρικα κόκκαλά μας) .
stelios
21 Ιουνίου , 2008 at 18:06
Σίλια, καταπληκτικό το ποστ, αλλά ακόμη πιο καταπληκτική -σκληρή και σοκαριστική, όπως η πραγματικότητα- η απάντηση στο ποιος χρειάζεται μια πόρνη. Με επανέφερε κάπως στην πραγματικότητα.
stelios
21 Ιουνίου , 2008 at 18:08
Μικρή συμβολή στη συζήτηση: από τα λίγα που ξέρω, η ψυχανάλυση δεν είναι εξομολόγηση ή επικοινωνία, με όλη την ευεργετική επίδραση που έχουν αυτά. Είναι θεραπευτική διαδικασία που βασίζεται σε επιστημονική μέθοδο και έχει άλλου είδους αποτελέσματα.
Sotiris K.3
21 Ιουνίου , 2008 at 18:28
α. Είμαι που είμαι ένοχος, ε ας γίνω… ενοχότερος! 🙂
Αφού λοιπόν το έχεις πάρει επάνω σου, άντε ανασκουμπώσου και χάρισέ μας το πρώτο σου βιβλίο!!!
Δεν μπορώ να περιμένω, να σε διαβάζω έτσι αποσπασματικά!!
β.Εξυπακούεται ότι σε όλα τα ερωτηματικά σου, η απάντησή μου είναι … αρνητική!
Κανένας από όλους αυτούς δεν χρειάζεται μια πόρνη.
Όλες αυτές οι ομάδες αρσενικών -και θηλυκών ανθρώπων θα προσέθετα-, χρειάζονται τον έρωτα, την αγάπη, τη συντροφιά!!
Αυτά στερούνται.
Αυτό είναι το περιεχόμενο του πραγματικά, που σημειώνω.
Επειδή, όλοι αυτοί τα στερούνται αυτά, ή τους τα στερούμε, εξαιτίας των κοινωνικών που έχουμε διαμορφώσει και τα όρια των σχέσεων που επιτρέπουμε, γι αυτό γίνεται αναγκαία η ύπαρξη της πόρνης.
Κανείς δεν θέλει μια πόρνη.
Τον έρωτα θέλει.
Διαφωνούμε πολύ; 🙂
(στο β σου επιτρέπω να διαφωνήσεις όσο θέλεις, στο α ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ!! 🙂 🙂 )
Ξανά καλησπέρα.
Sotiris K.
21 Ιουνίου , 2008 at 18:31
¨…. εξαιτίας των κοινωνικών δομών που έχουμε διαμορφώσει και τα όρια των σχέσεων…»
(έφαγα τις δομές 🙂 στο πιο πάνω…)
γητεύτρια
21 Ιουνίου , 2008 at 19:11
Επειδή είμαι εντελώς δύσπιστη και αρνητική , όπως έχεις σωστά διαγνώσει, θα σταθώ στο βγήκες κερδισμένη. Σου έκανε καλό που τα έβγαζες από μέσα σου; Ή σε βοήθησε εκείνος με κάποιον τρόπο; Με μέθοδο ή συζήτηση ή όποια θεραπεία; Γιατί αν απλά ήταν το αυτί… προτιμώ το μπλογκ ή τη φίλη μου. 🙂
Καλησπέρα!
silia
21 Ιουνίου , 2008 at 19:22
@ mondouble
Μπράβο … αυτό ακριβώς ήθελα να ακούσω … αυτό για την διαχείρηση των … Υποκατάστατων …
Εγώ το … υποκατάστατα , δεν το βάζω σε εισαγωγικά , γιατί το θεωρώ εκ προϊμίου σίγουρο , ότι στην παρούσα συζήτηση , χρησιμοποιούμε την λέξη , όχι με την αρνητική της έννοια .
————————–
Ο ψυχαναλυτής (ψυχοθεραπευτής) , είναι ένας γιατρός , τόσο αναγκαίος , όσο και ο χειρουργός , όταν έχεις (μακριά απ’ εδώ) περιτονίτιδα … Κάνει ιατρικούς χειρισμούς και τομές (ο ψυχοθεραπευτής) χωρίς να το … καταλαβαίνεις …. Τάχα , και ο χειρουργός όταν σε χειρουργεί , το … καταλαβαίνεις ; …. (Ας είναι καλά η συμπαθής τάξη των Αναισθησιολόγων) … Το αποτέλεσμα μετράει .
Όχι … ένας ψυχοθεραπευτής , δεν είναι ένα «αφτί» … δεν είναι ένας εξομολόγος … δεν είναι κάποιος που σε … συμπαθεί … που σε καταλαβαίνει (τον πόνο σου) , που σε συμπονεί , που θα σε χαϊδέψει , ππου θα σε παρηγορήσει και θα … αναθεματίσει αυτόν , αυτό ή αυτήν , που σου την … «έχει σπάσει» … Ένας επαγγελματίας Υγείας , είναι (κι ας σας ακούγεται άσχημα η φράση) , που είναι αναγκαίος σε ο-ρ-ι-σ-μ-έ-ν-ε-ς , μόνο περιπτώσεις παθολογικής ψυχικής διαταραχής …. Τώρα αν εμείς … κυρίως οι γυναίκες (δυστυχώς) την κάναμε … ψιλο-σούπα (την ψυχανάλυση) … ε , δεν μας φταίνε οι ψυχαναλυτές …
Ούτε οι … πόρνες .
silia
21 Ιουνίου , 2008 at 19:27
@ «Το τέρας της Αμάθειας»
Δεν το έκανα με … κακή διάθεση …
Είναι μια προοδευτική πράξη το να … προβληματιζόμαστε … Εντάξει … όχι και … συνέχεια … Πού και πού .
silia
21 Ιουνίου , 2008 at 20:56
@ faros
Το να σου απαντήσω λεπτομερώς και να προσπαθήσω να σου αλλάξω γνώμη για το … «Κόλλησα στο … “γι αυτό με πληρώνεις” …» , δεν θα το κάνω , όχι γιατί στερούμαι επιχειρημάτων , ή γιατί … δεν θα με καταλάβεις (Μια χαρά θα με καταλάβεις , γιατί είσαι άνθρωπος που έχεις φάει την ζωή με το κουτάλι , – που λένε- ) . Δεν θα το κάνω , γιατί θα ανοίξουμε μια σχεδόν ατέλειωτη , μεγάλη συζήτηση για το θέμα «πληρώνω» , «ανταμοίβω» , «οφείλω» , «ανταποδίδω» και γενικά … «χρωστάμε τίποτα σε κανέναν ;;;» … και πως οφείλει να είναι διαμορφωμένη η ζωή μας όταν είμαστε ενταγμένοι μέσα σε μια κοινωνία …. πράγματα , έννοιες , και ερωτηματικά , εν πολλοίς αναπάντητα ή μάλλον δυσαναπάντητα , μέχρι τώρα …
Θα σε παραπέμψω όμως στην απάντηση που έδωσα στην mondouble , παραπάνω , γιατί αυτό είναι το «πιστεύω» μου για το τί ακριβώς είναι ένας ψυχαναλυτής και τί είναι η ψυχανάλυση … Και σε παρακαλώ , μην μου πεις πως οι γονείς και οι παππούδες μας ζήσαν καλά , και χωρίς την ψυχανάλυση , γιατί … οι γονείς και οι παππούδες μας ζήσαν καλά , και χωρίς μαγνητικούς τομογράφους ή τεχνικές by-pass …. άλλο το ένα , και άλλο το άλλο .
Μόνο ένα θα προσθέσω : Στην ψυχανάλυση (που οφείλουμε να την δούμε με την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ της διάσταση , δηλ. σαν μια ΙΑΤΡΙΚΗ ΠΡΑΞΗ) , εκτός των άλλων , «μαθαίνεις» να διαχειρίζεσαι πολύτιμα δώρα του Δημιουργού σου (Φύση ; , Θεός ; , Εξέλιξη ; ) , όπως είναι ο Χρόνος , να οργανώνεις τις σκέψεις σου , να κάνεις υπομονή , να «ακούς» το Υποσυνείδητό σου , που πολλές φορές είναι σε πλήρη αντίθεση μ’ αυτά που νομίζεις ότι πρεσβεύεις … και ένα σωρό άλλα πράγματα , που στην τελική μπορεί να σε βγάλουν νικητή στην μάχη σου με τους … Δαίμονες . Και λέω «μπορεί» , γιατί ποτέ … μα ποτέ μια ιατρική πράξη , δεν είναι σίγουρο ότι θα βγεί νικητής , στην πάλη της με την Νόσο .
Και … η ψυχανάλυση , δεν έχει Πατρίδα ….(καθόλου δεν είναι Αμερικανιά) . Μην παρασύρεσαι από λαϊκισμούς και υπεραπλουστεύσεις , που μόνο σκοπό έχουν να ισοπεδώνουμε τα πράγματα όλα , προς τα … κάτω , για να μην φαίνονται οι … ανεπάρκειες κάποιων .
Και κάτι ακόμα : Μην ζητάς συγγνώμη από τον «σκιώδη» φίλο μου … Είναι τόσο καλός άνθρωπος και μ’ αγαπά τόσο πολύ , που πιστεύω , πως δεν πρόκειται να σου προσάψει τίποτε μεμπτό γιατί ξέρει να καταλαβαίνει ποιος με συμπαθεί και ποιος κάνει κάτι για να με πτοήσει …
Αυτό το κείμενο , του το αφιέρωσα , γιατί απλά , είναι ένα μικρό κομμάτι από την προσωπική , ηλεκτρονική αλληλογραφία μας , πριν από καιρό .
silia
21 Ιουνίου , 2008 at 21:37
@ nik-athenian
Δεν χρειάζεται να αποδεχθείς μια … ανακολουθία . Είπαμε , … άλλο το ένα και άλλο το άλλο …. Αν και το θέμα του Διαλογισμού και των επεμβάσεων των … ανατολικών θεωριών στα ψυχικά δρώμενα , είναι ένα μεγάλο (κι αυτό) και ιδιαίτερα ενδιαφέρον θέμα , που θα άξιζε να το συζητήσουμε και γιατί όχι και να επιχειρήσουμε να το αναλύσουμε διεξοδικότερα , αλλά που ;;;… από εδώ ; … Φοβάμαι ότι θα … χαθούμε στην μετάφραση … -συγγνώμη στην πληκτρολόγηση , ήθελα να πω- … Δυστυχώς (έχω την εντύπωση) , πως όλα τα θέματα δεν είναι προσβάσιμα από αυτόν τον χώρο …
Όσο για την β’ σου παράγραφο … Ναι παλιότερα η ζωή , η καθημερινότητα , ήταν πιο φιλική και πιο οικεία και γλυκειά , όμως … Όμως πιστεύω , πως κάποια θέματα , ΠΑΝΤΑ , μα … πάντα , θέλουν τον ειδικό τους … Επέτρεψέ μου μια ιστορία :
Χειμώνας του ’70 , μπορεί και του ’71 (δεν θυμάμαι πια καλά) . Φοιτηταριό στην Θεσσαλονίκη . Στο παλιό κτίριο της Φιλοσοφικής («ΜΟΥΣΑΙΣ ΧΑΡΙΣΙ ΘΥΕ» ) , ανέβηκε στο ψηλότερο σημείο της στέγης ένας νεαρός , ψυχωτικός και απειλούσε ότι θα πέσει στο κενό … Μαζεύτηκε κόσμος … φοιτητές , περαστικοί , Αστυνομία , Πυροσβεστική , και άφθονοι … αυτοσχέδιοι ψυχολόγοι και διασώστες που έλεγαν άλλος το μακρύ και το κοντό του … Η ιστορία τράβηξε πολλές ώρες και ο νεαρός έμοιαζε να παρακολουθεί με ενδιαφέρον , όλα όσα του φώναζαν οι διάφοροι άσχετοι … μέχρι που … Μέχρι που κάποιος του φώναξε :
-‘Αντε ρε μαλάκα , … πέσε … μας έπρηξες από το πρωί …
Κι αυτός , … έπεσε (ίσως ήταν αυτό που περίμενε να ακούσει … ίσως και όχι )
—————————-
Επιμένω , πως η Ψυχανάλυση , δεν είναι «αυτό που περιμένουμε να ακούσουμε»
——————————-
Σ’ ευχαριστώ για την υπενθύμιση του Θερινού Ηλιοστασίου … Την θεωρώ σπουδαία ημέρα την σημερινή και το … είχα ξεχάσει .
Καλό Καλοκαίρι .
mondouble 2
21 Ιουνίου , 2008 at 21:39
Silia και stelio, συμφωνουμε, προκειται για μια σχεση θεραπευτη και θεραπευομενου , ετσι τo νοιωθω εγω . Μιλησα για ‘αυτι’ , χωρις συναισθημα και αυτο γιατι ο γιατρος δε βρισκεται ουτε για να συμπαθησει ουτε για να συμπονεσει ( δεν εχω τετοια απαιτηση απο τον ΟΡΛ οταν πριζονται οι αμυγδαλες μου) . Ειναι επαγγελματιας .
Το ‘αυτι’ ως συμβολισμος για μενα εχει σημασια (οχι με την εννοια του εξομολογου χωρις προσωπο) , αλλα γιατι το τί επιλεγω να πω, την ιδια στιγμη που ακουω να το λεω με βοηθα να καταλαβω γιατι του δινω σημασια.
Οι φιλοι βεβαια και τα μπλογκ δεν εχουν τον ιδιο ρολο, δεν ειναι παντα αυτο που χρειαζεται . Ο ειδικος- ‘αυτι’ λειτουργει … χειρουργικά, με αποστειρωμενα εργαλεια και συγκεκριμενες κινησεις. Θα διαφωνησω εδω : δε ξερω εαν ειναι δυνατο να κρινουμε με ασφαλεια ποια συγκεκριμενη περιπτωση παθολογικης ψυχολογικης διαταραχης χριζει ειδικου…
Δεν ειμαι σιγουρη οτι πρεπει ο psy να ταυτιζεται με τον τρελογιατρο…
faros 2
21 Ιουνίου , 2008 at 22:58
…..
Α, ρε Anna – Silia !
Δεν το έμαθες ακόμα ;
Δεν υπάρχουν … Δαίμονες !
Στο μυαλό μας είναι όλα !
Διώξε τους, ξέρεις πως, όλες οι όμορφες γυναίκες το ξέρετε. Με μια χαριτωμένη κίνηση, … τινάζοντας δεξιά κι αριστερά τα μαλλιά σου!
Και θα φύγουν αμέσως. Από όλους.
Δεν χρειάζονται ούτε «πόρνες» ούτε «πορνεία» για κανέναν πολύ περισσότερο σ΄αυτούς που έχουν σοβαρά προβλήματα.
ΙΔΑΝΙΚΑ χρειάζονται, να τα παλεύουν, όχι με τα χέρια μα με το μυαλό και την καρδιά.
Και Εσύ δεν έχεις πρόβλημα, έχεις περίσσευμα και από τα δύο.
faros
21 Ιουνίου , 2008 at 22:59
Την Καληνύχτα μου και όνειρα γλυκά!
silia
21 Ιουνίου , 2008 at 23:21
@ Που πας μωρή ξυπόλητη…
Είσαι πράγματι , ένας τυχερός άνθρωπος στην ζωή σου … Τυχερή , γιατί έχεις καλούς φίλους , … Γιατί έχεις την διαίσθηση και την ικανότητα να αναγνωρίζεις και να επιλέγεις καλούς ανθρώπους για φίλους σου … Γιατί είχες άφθονες εμπειρίες ώστε να ασκήσεις τις δημιουργικές δυνάμεις σου που σε σώζουν στα δύσκολα … Αλλά βασικά , γιατί δεν νόσησες ποτέ σου από ψυχικό νόσημα … Άλλο η θλίψη , και άλλο η Κατάθλιψη. Αλλο η Απόγνωση , και άλλο η Παράνοια … Το ψυχικό νόσημα , είναι ένα νόσημα σαν όλα τα άλλα … Θέλει τον ειδικό του . Το να είσαι ψυχικά άρρωστος και να αποφασίζεις να τα βγάλεις πέρα μόνος σου , είναι σαν να είσαι δικηγόρος πχ. και να αποφασίσεις να αυτοχειρουργηθείς για την κήλη σου , επειδή μελέτησες και σχεδόν έμαθες απ’ έξω ένα DVD όπου περιγράφεται λεπτομερώς η εν λόγω επέμβαση . Θα το έκανες ; … Εδώ , … την γάτα μας , όταν αρρωσταίνει , την πάμε στον Κτηνίατρο …
Και … στην πρακτική πλευρά της ζωής μας , – είτε μας αρέσει , είτε όχι – , όλα … πληρώνονται …. Δυστυχώς η ζωή (για την πρακτική της πλευρά πάντα μιλάω) , δεν είναι αυτό που μας αρέσει …. ή αυτό που θα έπρεπε να είναι ….
Υπάρχουν δυο λογιώ ζωές : η ζωή «όπως είναι» και η ζωή «όπως πρέπει να είναι» . Δυστυχώς , πρέπει να ζήσουμε , με την «όπως είναι» ζωή .
Ούτε που θυμάμαι ποιος το είπε αυτό το ρητό , αλλά προσπαθώ να ζω , χωρίς να το ξεχνάω (το ρητό) .
Την ειλικρινή μου συμπάθεια .
silia
21 Ιουνίου , 2008 at 23:23
@ stelios 1 & 2
Nαι καλέ μου φίλε … Αυτό προσπαθώ να πω τόση ώρα .
Όσον αφορά το πρώτο σου σχόλιο , θέλω να σου πω , πως ΔΕΝ ασχολήθηκα καθόλου με το θέμα της χρείας της «Πορνείας» από τις … γυναίκες …
Και πριν αρχίσετε να με κατακεραυνώνετε (εντάξει κάνω και λίγη πλάκα) θέλω να ξαναμιλήσω για τον ρατσισμό στην σύγχρονη ζωή μας … Τον ρατσισμό έκείνον , που απευθύνεται στην γυναίκα … την άσχημη …. την σημαδεμένη …. την παχύσαρκη …. την άρρωστη …. την παράλυτη …. την ακρωτηριασμένη ,… την φιμωμένη από παραδόσεις και θρησκείες , την …. μεσήλικη (που δεν πεθανε … απλά γέρασε) … ‘Ολες αυτές , και πολλές άλλες που ίσως μου διαφεύγουν αυτή την στιγμή ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ αλλά , που να τον βρούνε ;.. Πως να τον βρούνε ; … Να τον ξεχάσουν ;
Πω , πω … μεγάλο θέμα καταπιάστηκα να ξεφουρνίζω , και δεν μπορώ να το βγάλω πέρα εδώ …
Σκέψου το όμως ΚΑΙ αυτό … Και όλοι σας σκεφτείτε το .
silia
21 Ιουνίου , 2008 at 23:24
@ Sotiris K. 3
Κοίτα …. νεανική αδημονία ο Σωτήρης …
Καλά … δεν το πιστεύω … Με κάνεις να αισθάνομαι κι εγώ σαν … νεαρά ύπαρξη … Κοίτα λοιπόν , να δεις … τί σου κάνει το blogging …
———————————
Η έκδοση του πρώτου βιβλίου , «κόλλησε» λόγω οικονομικών … Είμαι «ταπί και ρέστη» … ολίγον , αυτή την εποχή (λόγω του … «ησυχαστηρίου» που χτίζω, και θέλω να κάνω μια αξίόλογη από άποψη αισθητικής έκδοση …. Θα γίνει κι αυτό …. in time …
———————————
Προς το τέλος του 3ου σχολίου σου …. το αλλάζεις …. Γράφεις : «Κανείς δεν θέλει μια πόρνη.» …. Συμφωνώ απόλυτα …. Σε ποιόν αρέσουν οι … ενέσεις ; Απλά σου έδωσα μια απάντηση για άλλο ερώτημα (είπα κι εγώ να το παίξω … ρεαλίστρια ) , για το ερώτημα : «ποιος χρειάζεται μια πόρνη ;» .
Και στην … τελική … αν δεν υπήρχε χρεία , δεν θα δημιουργείτο αυτή η ομάδα των ανθρώπων (οι πόρνες) …. Αν δεν υπήρχε η … Νόσος , θα υπήρχαν οι γιατροί ; … Ποιος τελικά θέλει τους γιατρούς ; … Κανείς … Κάποιοι όμως τους χρειάζονται .
Που πας μωρη ξυπολυτη στα αγκαθια;2
22 Ιουνίου , 2008 at 00:24
Τυχερή; Δε νομίζω ότι είμαι πάντα τυχερή. Εξ άλλου δεν πιστεύω ότι οι φιλίες είναι θέμα τύχης. είναι πως να το πω… είναι το πως μπαίνεις σε μια φιλία, τι δίνεις πρώτα εσύ…και πάλι όμως, τίποτα δεν είναι σίγουρο. Δεν λειτουργεί σωστά πάντα η διαίσθηση μου. Ξέρεις πια νομίζω είναι η τύχη μου; ότι ποτέ δεν το βάζω κάτω. ότι ποτέ δεν έπαψα να πιστεύω στη φιλία και τη δύναμη της. όσες κατραπακιές κι αν έφαγα (το ίδιο ισχύει και για την άλλη δύναμη, τον έρωτα.) εγώ επιμένω. Δεν μπορεί! Υπάρχει η φιλία! Υπάρχει ο έρωτας!!!!
Οχι δεν νόσησα εγώ από ψυχικό νόσημα. τουλάχιστον όχι ακόμα. (η… έτσι πιστεύω) Πίστεψε με όμως… Ξέρω καλά! Πάρα πολύ καλά …τι είναι και τι σημαίνει. Το έζησα… Με πόνεσε…
Και ούτε θέλω να λέω μεγάλα λόγια, αλλά… όσο μπορώ να διαχειρίζομαι μόνη μου την ψυχή μου, δεν γουστάρω κανενός είδους … πόρνες.
Θα μιλάω στους ανθρώπους, σε αυτούς που είναι φίλοι μου, αλλά και σε εκείνους που δεν θα ξαναδώ στη ζωή μου, η… δεν είδα ποτέ.
Ολο λέω να είμαι πιο συγκρατημένη ( για να μην παρεξηγούμε με αυτά που λέω) με τα θέματα σου…Και όλο εδώ τριγυρνάω, και δεν κρατιέμαι. Είναι που… αυτά που γράφεις… κάτι κάνουν… ( πολλά κάνουν δηλαδή…) στην ψυχή μου, και… με πιάνουν τάσεις εξομολόγησης, και μου αρέσει αυτό. Μου αρέσεις και εσύ. πολύ!
nik-athenian 2
22 Ιουνίου , 2008 at 09:12
Σίλια,
στο επίπεδο της αλτσχάιμερ, ή της σχιζο ή έστω και της κατάθλιψης όπου τον όποιο βαθμό θεραπείας τον πετυχαίνει το φάρμακο, καμιά αντίρρηση για τη χρησιμότητα του έργου αυτού που δίνει τη θεραπεία και παρακολουθεί την πορεία της.
Η εναντίωσή μου είναι προς την συνομοταξία των ψυχαναλυτών και ψυχολόγων. Οι μεν πρώτοι δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να σε βάλουν να ψάχνεις το παρελθόν σου και τις αρχικές σου στιγμές. Με τίποτα δεν θα δεχτώ ότι η παρατήρηση που μου έκανε ο πατέρας μου όταν με είδε να στραβοκατουράω στο βρακί μου, καθορίζει την χ ερωτική μου αποτυχία.
Ποτέ αυτοί δεν θα σε στηρίξουν με κάποια πρακτική συμβουλή. Θα σε παραπέμψουν στην άλλη συνεργαζόμενη κατηγορία των ψυχολόγων. Εκείνοι θα σου διαχειριστούν ατομικά ή ομαδικά το γάμο σου, την αντιπάθεια του παιδιού σου για το σχολείο, την αποστροφή σου για εργασία, το θυμό σου (κυρίως αυτό) κλπ.
Και με τι εξοπλισμό;
Με τις κοινοτυπίες του ποια κοινωνικά μοντέλα θεωρούνται σήμερα αποδεκτά μαζικά και με δεδομένο στόχο ότι πρέπει να τα αποδεχτείς και συ.
Μα τέτοιου είδους κουβέντες μπορείς να κάνεις με τους φίλους σου και με πρόσωπα που έχουν διάθεση να σ’ ακούσουν. Αρκεί και συ να έχεις ανοιχτά αυτιά και μάτια και να μην αποθέτεις τις ελπίδες σου στους δήθεν ειδικούς της συμπεριφοράς.
Όχι, δεν χρειαζόμαστε στ’ αλήθεια τους επαγγελματίες διαχειριστές της συμπεριφοράς μας.
Όσο για την επιθυμία μας να βγάλουμε προς τα έξω τον εσωτερικό μας κόσμο, δεν υπάρχει καλύτερος δρόμος από την τέχνη, τον λόγο, ποιητικό και πεζό, τη ζωγραφική, τη μουσική. Δεν χρειάζεται να τα καταγράφει αυτά ένας επί πληρωμή. 100x2x4x12x7 και βάλε σε Ευρώπουλα.
faros 3
22 Ιουνίου , 2008 at 09:37
Επιτέλους βρήκες την σωστή διάσταση του θέματος …. στην απάντησή σου στον Σωτήρη …
Ναι, μάλιστα, συμφωνάμε, … η πόρνη είναι μια ενέσα … ποιος θέλει ή και ποιος δεν φοβάται τις ενέσεις …
Υποκατάστατο είναι η … πόρνη … υποκατάστατο κακής ποιότητας και επιλογής σε κάθε περίπτωση και στην … της ψυχής …
Εκεί είναι η διαφορετική αντίληψη μας , Άννα, α, και στα ΙΔΑΝΙΚΑ (… πιθανών, … δεν ξέρω … )
Πολύ πολύ Καλημέρα.
Athanasia
22 Ιουνίου , 2008 at 17:34
Ενδιαφέρον ποστ, ενδιαφέροντα και τα σχόλια. Νομίζω ότι το «αυτί» του ψυχοθεραπευτή είναι χρήσιμο ακριβώς γιατί δεν είναι το αυτί ενός φίλου: Αυτός που μιλάει δεν μετράει τα λόγια του, γιατί ακριβώς μιλάει σ’ έναν άγνωστό του, δεν έχει επομένως λόγο να λέει όσα είναι συμβατά με την κατάσταση και την δυναμική μιας διαμορφωμένης φιλικής, οικογενειακής ή ερωτικής σχέσης, ή τη συντήρηση της δικής του εικόνας μέσα σε μια τέτοια σχέση. Κι αυτός που ακούει δεν ακούει στο πλαίσιο μιας προσωπικής σχέσης (άρα δεν φορτίζεται προσωπικά μ’ αυτό που θ’ ακούσει) και -το σπουδαιότερο- έχει εκπαιδευτεί να μην προβάλλει πάνω στον άλλο δικές του πληγές.
Στις φιλικές, οικογενειακές ή ερωτικές σχέσεις ενδέχεται η ίδια η ύπαρξη κι η δυναμική της σχέσης να διαιωνίζει το πρόβλημα ή έστω να μην το βοηθά. Κι η αμοιβή είναι χρήσιμη, μπορεί να φαίνεται σχεδόν αστείο αλλά είναι κι αυτή κομμάτι της θεραπείας: γιατί καθορίζει μ’ έναν πολύ απλό τρόπο ότι «εδώ δεν ήρθαμε για να τα λέμε αιωνίως, γκρινιάζοντας, κλαίγοντας ή θυμώνοντας δωρεάν και εισπράττοντας -κατά περίπτωση- μια κατσάδα, συμπόνοια ή συμβουλές, ήρθαμε για να βγάλουμε μια άκρη, να ξανασταθούμε στα πόδια μας και να συνεχίσουμε τη ζωή μας».
Προφανώς, ούτε όλοι οι άνθρωποι, ούτε όλες οι δύσκολες ψυχικές καταστάσεις χρειάζονται ψυχοθεραπεία. Ούτε όλες οι μέθοδοι ψυχοθεραπείας είναι ίδιες (και μπορεί κάποια να ταιριάζει ή να μην ταιριάζει). Ούτε όλοι οι ψυχοθεραπευτές είναι καλοί επαγγελματίες (όπως παντού, άλλωστε). Από την άλλη όμως, υπάρχουν καταστάσεις στις οποίες μόνον ειδικός μπορεί να βοηθήσει. Και το πρόβλημα τότε είναι ότι, ενώ οι πάντες πάνε στον γιατρό (έστω αργά) όταν πονά το στομάχι τους, συχνά έχουν μεγάλη δυσκολία να πάνε σε Ψ (κι οι άλλοι διστάζουν να τους το προτείνουν, ακόμη κι αν η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου για όποιον έχει μάτια να δει). Για μένα, πλην του στίγματος και του φόβου της «τρέλας», πλην της δυσπιστίας που δημιουργούν οι κακοί Ψ, υπάρχει και μια ενοχή στον άνθρωπο που πάσχει («γιατί οι άλλοι τα καταφέρνουν στη ζωή τους κι εγώ να χρειάζομαι Ψ?») κι ίσως και μια ιδιότυπη παιδικότητα («δεν έχω τίποτα, απλώς στενοχωρήθηκα που μου συνέβη αυτό ή το άλλο, αλλιώς θα ήμουν μια χαρά»- ή «είμαι ευαίσθητος άνθρωπος, γιαυτό τα παθαίνω αυτά»).
Καλώς σας βρήκα. 🙂
faros 4
22 Ιουνίου , 2008 at 18:28
Με αφορμή το σχόλιο της Athanasias (με την ευκαιρία καλώς μας ήρθες), ξέχασα Σήλια, να αναφέρω ότι όλα όσα λέγονται για την αναγκαιότητα της ύπαρξης ενός ψυχοθεραπευτή (ψυχολόγο τον λες εσύ)-πόρνης, έχουν σχέση με ανθρώπους που έχουν μάθει να ετεροκαθορίζονται.
Ή να ζουν στη «σκιά» κάποιου άλλου …
Ή να εξαρτώνται από κάποιον άλλον …
Ή να ζητάν «βοήθεια» … έτσι … αόριστα …
Κατάλαβες … ;
Athanasia
22 Ιουνίου , 2008 at 19:36
Faros,
Νομίζω δεν πρέπει να γενικεύουμε, ούτε να «κρίνουμε».
Κι ένα καθαρά σωματικό πρόβλημα μπορεί να έχει την αιτία του σε λάθη, καταχρήσεις, ή και αυτοκαταστροφικές τάσεις του αρρώστου. Κι επίσης μπορεί να χρησιμοιείται από τον άρρωστο για να τραβά την προσοχή των άλλων, να ζητά «βοήθεια».
Αν τρώω ανεξέλεγκτα, μπορεί να πάθω διαβήτη ή καρδιακά νοσήματα. Κι όταν τα πάθω, μπορεί να τα χρησιμοποιώ κάθε φορά που, στην πραγματικότητα, θέλω να με προσέξουν: «Μη με στενοχωρείτε, έχω την καρδιά μου», «Θα φάω γλυκό, ας μην πρέπει, γιατί με στενοχωρήσατε», «Καλά, αφού ανησυχείτε τόσο πολύ, δεν θα φάω τρίτο κομμάτι».
Θέλω να πω, οι «ανώριμες» ή χειριστικές συμπεριφορές δεν συνδέονται αποκλειστικά με ψυχικά προβλήματα και Ψ. Για να μην πω ότι σε πολλές περιπτώσεις το όποιο σωματικό πρόβλημα είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα ενός ψυχικού προβλήματος που αφέθηκε χωρίς βοήθεια. Και συχνά, ο παχύσαρκος που έτρωγε ανεξέλεγκτα επί χρόνια και έφτασε να έχει τα χάλια του, συχνά έτρωγε με φίλους, που ποτέ δεν του είπαν ότι, ίσως, το φαγητό είχε γίνει γι’ αυτόν ένα υποκατάστατο ή ένα ναρκωτικό, κι ότι κάτι θα έπρεπε να κάνει γι’ αυτό.
silia
22 Ιουνίου , 2008 at 22:09
@ γητεύτρια
Βγήκα κερδισμένη , και όχι γιατί ήμουν ένα τυχαίο φαινόμενο , αλλά γιατί όντως υπάρχει μέθοδος και δεν είναι ένα οποιοδήποτε αυτί , αλλά μαθαίνεις πως να χειρίζεσαι τις σκέψεις σου , πως να αναγνωρίζεις και να κατανοείς τα συναισθήματα σου και προπαντός να διαχειρίζεσαι (το είπα και παραπάνω αυτό) τον πολύτιμο χρόνο σου προς όφελός σου …. ο υ σ ι α σ τ ι κ ό .
Στην ουσία , έμαθα να «παλεύω» για μένα , με υπομονή , με μέθοδο , και πάνω απ’ όλα με Αγάπη για τον εαυτό μου (Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι τελικά , να αγαπάς ουσιαστικά τον εαυτό σου ; )
Το μυστικό είναι να πιστέψεις σ’ αυτό που κάνεις , και να επιδείξεις την δέουσα υπομονή , γιατί όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο , η διαδικασία , είναι επίπονη και για τον ψυχαναλυόμενο , αλλά και για τον ψυχαναλυτή .
————————-
Κανένας φίλος (και είχα πολλούς και καλούς) , κανένα «αυτί» , δεν μπόρεσε να με βγάλει από το αδιέξοδο … Δεν ήταν μια απλή λεκτική κατάθεση προβλημάτων …
Επέτρεψέ μου την κάπως υπερβολική έκφραση :
«Ήταν κάτι … μαγικό». (Αν θέλεις και δεν το έχεις ήδη κάνει , διάβασε το «ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΜΑΓΕΙΑ» του Γουέην Ντυερ . Πραγματεύεται την αξία του Διαλογισμού στην θεραπεία των ψυχικών ανωμαλιών (η άλλη πλευρά του νομίσματος – Ψυχανάλυση από την μια μεριά , Διαλογισμός από την άλλη)
————————
Μέσα από το σχόλιό σου , άσχετα αν συμφωνείς ή όχι , διακρίνω , διαισθαντικά , ένα ειλικρινές ανθρώπινο ενδιαφέρον (επικεντρώνεις στο ότι … βγήκα κερδισμένη) …
Σ’ ευχαριστώ , από την καρδιά μου , γι αυτό .
silia
22 Ιουνίου , 2008 at 22:33
@ mondouble 2
Γεια στο στόμα σου .
Και θέλω να τραβήξω μια κόκκινη γραμμή – υποσημείωση για ιδιαίτερη προσοχή πάνω στο «δε ξερω εαν ειναι δυνατο να κρινουμε με ασφαλεια ποια συγκεκριμενη περιπτωση παθολογικης ψυχολογικης διαταραχης χρηζει ειδικου…»
….. Εκεί βρίσκεται ένα από τα μεγάλα μυστικά της «αποτυχίας» μιας τέτοιας επιχείρησης …. Δεν είμαστε ποτέ σίγουροι (δεν έχουμε τις δρώσες έννοιες) , για το πότε το χρειαζόμαστε αυτό (την ψυχανάλυση) …. Κάνουμε λάθη πολλά πάνω σ’ αυτό , και κάνουν και οι άλλοι λάθη (φίλοι , συγγενείς , άνθρωποι που μας αγαπάν , γιατροί … όλοι … σχεδόν όλοι) .
Πάντως , ένα «σημάδι» , για το ότι μας χρειάζεται Ψυχοθεραπευτική (Ψυχαναλυτική + φαρμακευτική βοήθεια , είναι η … σοβαρή (μου είναι αδύνατον εδώ , να αναλύσω τί εννοώ , όταν λέω «σοβαρή» ) απόπειρα αυτοχειρίας .
silia
22 Ιουνίου , 2008 at 22:43
@ faros 2
Δεν υπάρχουν Δαίμονες ; ….
Λες ;…
«Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες , δεν θα τους συναντήσεις , αν δεν τους κουβανείς μες στη ψυχή σου» … ΚΑΒΑΦΗΣ
———————————
Λες να ήταν λάθος ο ποιητής ; …
Όχι καλέ μου , δεν ήταν λάθος .
Το ότι δεν πάσχουμε εμείς , αυτή τη στιγμή (ευτυχώς και μακάρι) από ένα είδος καρκίνου , δεν σημαίνει ότι ΔΕΝ υπάρχει καρκίνος .
silia
22 Ιουνίου , 2008 at 22:52
@ Που πας μωρη ξυπολυτη 2
Τύχη είναι να διαθέτεις το … αισθητήριο , για να ξεχωρίζεις και να επιλέγεις τους καλούς (για σένα) φίλους … Ένα είδος τύχης , είναι …
Και σου το είπα και άλλοτε … να μην … συγκρατείσαι …
Λες ότι σου αρέσω .
Κι εσύ μου αρέσεις … Έτσι …. αυθόρμητη , ασυγκράτητη …. νέα ….
Δεν δίνουμε εξετάσεις για τον ΑΣΕΠ , έδώ .
silia
22 Ιουνίου , 2008 at 23:18
@ nik-athenian
Αν πρόσεξες , στο κείμενο μου μίλησα για … «Αξιοπρεπή» επιστήμονα …. Ήθελα να γράψω «Σοβαρό» ή «Έντιμο» ή «αληθώς ενημερωμένο» ή «Άξιο» ή «πετυχημένο στο αντικείμενό του» … Το «αξιοπρεπής» , το άφησα , υπονοώντας όλα τα παραπάνω , μόνο και μόνο , γιατί το εν λόγω κείμενο αποτελεί ένα κομμάτι από επιστολή μου σε κάποιο φίλο και δεν ήθελα να το αλλοιώσω (κατα κάποιο τρόπο) … Ήθελα να μείνει αυθεντικό , έτσι όπως όταν πρωτογράφηκε , γιατί από την ώρα , που το έγραψα σε κάποιον , κατά κάποιο τρόπο του … ανήκει …
Το ήξερες , ότι για να γίνει επίσημος και έννομος ψυχαναλυτής ένας ψυχίατρος , πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ και ΑΠΑΡΑΒΑΤΑ , να έχει υποστεί και ο ίδιος αληθή και πλήρη , ψυχανάλυση ; Και για όνομα του Θεού , δεν μιλώ για την συμπαθή κατά τα άλλα τάξη των ψυχολόγων … Η κυρία Τένια Μακρή και οι …. συν αυτή , είναι μόνο για τις εκπομπές του κυρίου Μικρούτσικου … Κι εκείνο , με την προϋπόθεση , ότι στην αρχή της εκπομπής θα βάλουν μια προειδοποίηση , ότι το Κανάλι ουδεμία ευθύνη φέρει , για το τί θα … ανοίξουν το στόμα τους να πουν οι εν λόγω κύριοι .
Και σαφώς » για την επιθυμία μας να βγάλουμε προς τα έξω τον εσωτερικό μας κόσμο, δεν υπάρχει καλύτερος δρόμος από την τέχνη, τον λόγο, ποιητικό και πεζό, τη ζωγραφική, τη μουσική.» συμφωνώ …. Παιδεία , μας χρειάζεται …. Αλλά που να την βρούμε ;….
——————update
Εννοώ , πως όλοι οι άνθρωποι , δεν έχουν την δέουσα Παιδεία , ούτε τις ευκαιρίες για κάτι τέτοιο , ώστε να έχουνε εναλλακτικές λύσεις σαν αυτές που προτείνεις και αναμφισβήτητα , είναι μεγάλης αξίας .
silia
23 Ιουνίου , 2008 at 10:28
@ faros 3
Κάθε φορά , που συμφωνούμε , φίλε Φάρε , δεν σημαίνει ότι εγώ «βρίσκω την σωστή διάσταση των πραγμάτων» ….
Δεν είμαι ορθή , μόνο όταν συμφωνούμε ….
Σκέφτηκες , ότι μπορεί να κάνεις εσύ λάθος ;
Σκέφτηκες ότι μπορεί να κάνουμε και οι δύο λάθος ;
—————————
Και αυτός ο … υπαινιγμός για τα … ΙΔΑΝΙΚΑ …
Κάτι μου λέει , πως προσπαθείς να με μειώσεις … Πρόσεξε , για ΙΔΑΝΙΚΑ μιλάμε , όχι για ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ .
Την αγάπη μου .
faros
23 Ιουνίου , 2008 at 12:50
Καλημέρα και Καλή Βδομάδα …
άντε και καλά μυαλά (χε χε ( …
… ο καρκίνος είναι βιολογικό (σαρκικό) σύμπτωμα, … η μ@@@@@α, … πνευματικό … απλά το … «κόβεις», δεν είναι ανάγκη να τρέχεις και να πληρώσεις μια περιουσία στους … «τρελογιατρούς», προφανώς δεν «έπιασες» όλα τα σχόλια …
faros
23 Ιουνίου , 2008 at 13:23
Τώρα το είδα … σέρνεται το internet μου…
Ένα από τα ιδανικά που πιστεύω είναι αυτό που λέει να σέβεσαι τον άλλον …
Προφανώς κάθε άλλο αυτό έκανα …
Να σε μειώσω … ;;;;;;;
ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΕΠΕΤΡΕΠΑ ΠΟΤΕ ΑΥΤΟ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ!
Μία είναι η τιμωρία μου. Διέγραψε ΑΜΕΣΩΣ τα σχόλια που με το παραπανίσιο θάρρος που πήρα, δεν ήταν απλά οι σκέψεις μου ή οι απόψεις μου, αλλά ήταν μειωτικά.
Ξέρω, ξέρω, το ξαναυποσχέθηκα και δεν το τήρησα …
Δεν θα ξαναγίνει …
Άλλωστε είναι προφανές το πόσο άδικο έχω.
Δεν χρειάζεται και πολύ φιλοσοφία …
Να είσαι καλά και να ανέχεσαι και σχολιαστές σαν εμένα.
olvios
23 Ιουνίου , 2008 at 17:23
Δυσκολεύομαι να κατανοήσω την δουλειά του ψυχίατρου
Που προσπαθεί να γιατρέψει την ψυχή, της οποίας όμως την ύπαρξη αρνείται.
Το ίδιο δυσκολεύομαι να δεχτώ ότι ο ψυχολόγος ανοίγει διάλογο με την ψυχή, όταν η ψυχή δεν υπάρχει για αυτόν.
Το σωστό θα ήταν να υπάρχουν συνειδησηολόγοι, εγωλόγοι, καταπιεσμενολόγοι, λιμπιντολόγοι, και να αφήσουν την ψυχή στους πιστούς της.
Και μην νομίζεις ότι η πίστη είναι αμελητέα, οι περισσότεροι από μας πιστεύουν, μόνο το αντικείμενο αλλάζει.
Χρήμα – Δύναμη – Τύχη – Ομάδα – Μάρξ – Αλάχ – Δίας- Βασιλιάς- Θεογκόμενα – Σολάριουμ – Καριέρα – Θεογκόμενος ……
ο Αναμοχλευτής
23 Ιουνίου , 2008 at 19:54
Λίγα λόγια τόσο εντός όσο και εκτός θέματος, όμως αποκλειστικά επί τ’ αυτά:
Τι είναι πορνεία. Δεν το ρωτάω, το λέω:
Όποιαδήποτε σχέση συναλλαγής με αντικείμενο τη σεξουαλική ή απλώς την ερωτική παραχώρηση για την οποία ο έτερος των συμβαλλομένων καταθέτει οικονομικό αντάλλαγμα, σε οιαδήποτε μορφή.
Επειδή δε στις μέρες μας όπου κυριαρχεί η υπερβολή και κάθε ιδέα, έννοια ή ενέργεια τείνει να χάση την ουσία και το νόημά της, κατέληξε να θεωρείται πορνεία κάθε σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων, στην οποία υπάρχει –φυσιολογικά κι αναπόφευκτα– το στοιχείο της ανταλλαγής κι όχι πλέον οικονομικής συναλλαγής, όπως παλιά. Ίσως πάλι να είναι γιατί κάποιοι δεν γνωρίζουν τη διαφορά της ανταλλαγής από τη συναλλαγή.
Σας χαρίζω την παρακάτω ιστορία που μου ήρθε στη σκέψη διαβάζοντας το θέμα:
Σύζυγος επιστρέφει στο σπίτι του μετά από μια ψυχικά εξαντλητική μέρα –όπως άλλωστε είναι και όλες οι μέρες του, εργάσιμες ή όχι– όπου βρίσκει τη γυναίκα του να ετοιμάζει τη βαλίτσα της.
– Πας ταξίδι; Έτσι ξαφνικά κι απροειδοποίητα; Συνέβη τίποτε κακό σε κανένα;
– Όχι, απαντά η σύζυγος. Ηρέμησε, δεν συμβαίνει τίποτα κακό σε κανέναν. Απλώς σε εγκαταλείπω για να επιδοθώ σε μπίζνες. Άκουσα ότι στο Παρίσι οι πόρνες πληρώνονται 5οο Ε για κάθε βίζιτα.
(Ο μύθος. Άκουσε αλλά δεν διαπίστωσε, άρα νομίζει ότι γνωρίζει)
Χωρίς να πει κουβέντα ο σύζυγος εγκαταλείπει το δωμάτιο και ξαναπαρουσιάζεται μετά από λίγο με μιά δεύτερη βαλίτσα στην οποία αρχίζει κι αυτός να στοιβάζει τα δικά του ρούχα.
(Η απρόβλεπτη αντίδραση του εν πιάτσα διατελούντος)
– Μα τι κάνεις εκεί; Φεύγεις κι εσύ; Και που σκοπεύεις να πας;
(Η έκπληξη της μυθοτραφούς από τον αιφνιδιασμό του γνώστη)
– Θα έρθω μαζί σου, απαντά ο… εκείνος της ιστορίας μας.
(Μυστηριώδης και αινιγματικός δεν εξηγεί σε πρώτη φάση ποτέ. Παίζει με το θήραμα τηρώντας απόσταση ασφαλείας, νωρίζοντας ότι ο ατελής νους είναι περίεργος, αλλά μόνο μέχρι την επίφαση, ποτέ όχι μέχρι τη Γνώση)
– Δεν είναι δυνατόν… (Απολύτως αναμενόμενα δείγματα υστερίας) Δεν το πιστεύω αυτό που μου συμβαίνει… (Ο τόνος της φωνής υψώνεται) Μα αφού σου είπα ότι σε εγκαταλείπω. Θέλω να ζήσω μόνη μου και να βρω την τύχη μου, χωρίς τις δεσμεύσεις και τα βάρη που μου φόρτωσε η συμβίωση μαζί σου.
(«Ιερή», στα όρια του μιαρού, αγανάκτηση του ανθρώπου που δεν έμαθε να εκτιμά την ελευθερία που προσφέρει η αγάπη, γιατί:
1. Δεν ξέρει τι είναι ελευθερία και
2. Δεν υποπτεύθηκε ποτέ την έννοια της λέξης αγάπη)
– Μη με παρεξηγείς. Δεν πρόκειται να σε ακολουθήσω για το λόγο που φαντάζεσαι. Για περιέργεια πρόκειται. Θέλω απλώς να δω πως θα τα βγάζης πέρα σε μια πόλη σαν το Παρίσι με 1000 Ευρώ το χρόνο.
(Χαριστική βολή σημαντική της πληθωριστικής αντικειμενικής πνευματικής αξίας της μυθοτραφούς, που αρκείται να νομίζη αντί να γνωρίζη. Άλλη μια παιχνιδοπαγίδα-χορόδραμα εννοιών και λέξεων)
Όσο κι αν δεν γίνεται εμφανές με την πρώτη ματιά, γι αυτό και οι παρενθετικές παρεμβολές, αν κάνετε τον κόπο να ψάξετε λίγο θα βρήτε στην ιστορία αυτή τα περισσότερα από τα στοιχεία του παρόντος θέματος. Κυρίως δε, δεσπόζει η ιδιάζουσα παράνοια που ενυπάρχει στους περισσότερους γύρω μας, όμως τόσο αδιόρατη αφού ως έξις είναι πλέον απολύτως συνήθης ώστε να μην γίνεται αντιληπτή από κανέναν.
Και κυρίως. Δεν θεωρείται ότι χρήζει ψυχοθεραπείας εφόσον από τη στιγμή που θεωρείται ομαλή κοινωνική συμπεριφορά, το φυσικό αποτέλεσμα είναι όσοι δεν επιδίδονται στο… άθλημα να θεωρούνται ως οι απόβλητοι. Άλλωστε αυτό συνιστούν και οι ψυχίατροι στους «απροσάρμοστους» καταθλιπτικούς : «Γίνε βίαιος κι εσύ. Χτύπα πριν σε χτυπήσουν, ή φύγε μακριά πριν σε αρπάξουν με τα βρωμόχερά τους»
(Σε βεβαιώ ότι αυτό κάνω κι εγώ όπου διακρίνω βρωμόχερα. Όχι δηλαδή ότι καταφέρνω να είμαι πάντα προστατευμένος. Υπήρξαν μέχρι σχετικά πρόσφατα περιπτώσεις όπου –τελείως ασυγχώρητα– αφέθηκα σε παγίδες εμφανείς, αν και προειδοποιημένος)
Είναι κοινό μυστικό ότι στον τόπο που οι τρελλοί είναι οι περισσότεροι ο φυσιολογικός θεωρείται ανώμαλος. Είναι κι αυτό μια έκφανση κακοχωνεμένης δημοκρατίας όπου η ποσότητα βατεύει την ποιότητα. Γιατί όχι… «Είναι κι αυτή μια στάσις. Κατανοείται!»
Όμως μη με ρωτήσετε τι είναι φυσιολογικό και ποιός είναι ομαλός ή ανώμαλος, γιατί κι εγώ που σας τα λέω κάνοντας τον «ξερόλα» έχω χάσει το μέτρο.
Γι αυτό καλή μου Σίλια, μην αναρωτιέσαι για ποιόν χτυπά η καμπάνα. Χτυπά για όποιον τον πήρε ο διάολος και τον σήκωσε.
Δηλαδή για όλους μας και τον καθένα μας ξεχωριστά, είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι…
_________
Πότε θα μάθης να γελάς με τις «βεβαιότητες» των ανθρώπων, εσύ που γνωρίζεις τι είπε ο φιλόσοφος των φιλοσόφων;
(Όχι δεν εννοώ το «λυχνίας σβεσθείσης…». Το άλλο πάω λάου-λάου να σου πω: το «Εν οίδα…» )
γητεύτρια 2
24 Ιουνίου , 2008 at 01:18
Πολύ την χάρηκα την απάντησή σου. Εμπιστεύομαι την κρίση σου και την ευθύτητά σου!
Ευχαριστώ για το βιβλίο. Το σημειώνω.
Το ενδιαφέρον να το θεωρείς δεδομένο κι αληθινό και όχι τυπικό. Δε σε νιώθω απλά συνιστολόγισσα, αλλά φίλη. Τόσα περνάμε παρέα… 😉
Φιλιά!!!
faros
24 Ιουνίου , 2008 at 07:33
Καλημέρα …
Nina C
24 Ιουνίου , 2008 at 08:36
-Όλοι χρειάζονται μια πόρνη, άντρες και γυναίκες. Πολλοί δε από αυτούς, όταν δεν έχουν, μεταχειρίζονται ως τέτοια άλλους ανθρώπους. Και μην διανοηθεί κανείς να πει πως δεν ξέρει για τι πράγμα μιλάω…
-Αγαπητή κ. Σίλια, ΔΕΝ πληρώνουμε εμείς για να βγάλουμε τα βιβλία μας, μας πληρώνουν άλλοι για να το κάνουμε. Πόσες φορές θα σας το πω αυτό;
-Τς τς τς…
ethan
24 Ιουνίου , 2008 at 09:49
Αν και απρόβλεπτη, η απάντηση του, μέχρι εκείνη τη στιγμή σιωπηλού ωτακουστή σου, συμπυκνώνει όλη την επιστήμη της ψυχολογίας σε μια φράση. Πραγματικά θα ήθελα να δω την αντίδραση σου στο άκουσμα της απρόσμενης ενδοσκόπησης του ψυχολόγου σου. Καλημέρα
νασειχα
24 Ιουνίου , 2008 at 15:57
Σε όλους όσους υποστηρίζουν πως αρκεί να έχεις φίλους, πνευματικό ή και ημερολόγιο για να μιλάς και να ακούνε θα θέσω το εξής απλό ερώτημα. Γνωρίζουμε πάντα τι είναι αυτό που μας καταδυναστεύει; Πόσο καιρό μας παίρνει από αφηρημένη έννοια να γίνει συγκεκριμένη; Και από τη στιγμή που γίνεται συγκεκριμένο αυτό το κάτι πως μαθαίνουμε να το αντιμετωπίζουμε και να το λύνουμε; Είναι οι φίλοι μας αρκετοί για να μας βοηθήσουν; Το οτι μας αγαπούν και το γεγονός οτι ορισμένες φορές έχουν σωστή κρίση είναι απαραίτητα εφόδια για να μας βοηθήσουν να λύσουμε τα προβλήματά μας;
Με άλλα λόγια θέλω να πω πως καμιά φορά εγκλωβιζόμαστε τόσο πολύ στις σκέψεις και στους δαίμονές μας που η μόνη ελπίδα διαφυγής είναι ο ψυχολόγος – ψυχαναλυτής. Και από τον ψυχολόγο ζητάμε να μας βοηθήσει και όχι να μας συμπαθήσει και ένα μέρος της ψυχοθεραπείας στηρίζεται στο να το κατανοήσουμε.
Stylianos M.
24 Ιουνίου , 2008 at 19:45
Γεια σας κύρια Σίλια!
Επειδή το e-mail που έχετε δώσει στο about δε λειτουργεί (είναι σίγουρα έτσι;), σας γράφω εδώ. Σας ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη, εσείς που περιδιαβαίνετε τo blog, γιατί τα παρακάτω που ακολουθούν είναι ολίγον τι …εκτός θέματος.
Μιας και με ρωτήσατε, όντως τελειώσαμε και σήμερα πήραμε τα αποτελέσματα μια και καλή. Μάζεψα γύρω στα 19,500 μόρια, με την έκθεση να ‘ναι πυθμένας εντελώς. Δε ξέρω από πού και ως πού αυτό το 16, αλλά τι να κάνουμε… Μάλλον οι φιλόλογοι θεώρησαν ότι σπαταλώ το χαρτί γράφοντας φούμαρα πάνω σε ένα θέμα γενικόλογο, που μόνο για έκθεση δε προοριζόταν!
Νομίζω πως εν γένει έχω πάει καλά. Ας μην είμαστε πλεονέκτες.
Αυτά από εμένα! Περιμένω το e-mail σας!
Στέλιος
Που πας μωρη ξυπολυτη στα αγκαθια;
24 Ιουνίου , 2008 at 22:09
νασειχα, είμαι μια από αυτούς που υποστηρίζουν ότι το να έχεις φίλους, πνευματικό και ημερολόγιο είναι αρκετό.
Πιστεύω ότι γνωρίζουμε τι μας καταδυναστεύει, άμα γνωρίζουμε τον εαυτό μας.
Αυτό… παίρνει όσον καιρό… χρειαστεί.
Και ο κάθε άνθρωπος έχει τους δικούς του προσωπικούς τρόπους, ώστε να το αντιμετωπίσει, η και να το λύσει ακόμα.
Πιστεύω ότι οι φίλοι μας που μας αγαπούν -αληθινά όμως- και πάλι ο καθένας ξέρει αν και πόσο τον αγαπούν οι φίλοι του… αυτοί λοιπόν θα μας πούνε αλήθειες που εμείς καμιά φορά δεν βλέπουμε, η δεν θέλουμε να δούμε. (και πάλι όμως… από μας εξαρτάτε αν, και πόσο έτοιμοι είμαστε να τις ακούσουμε αυτές τις αλήθειες, και να μη καρφώσουμε πεισματικά τα πόδια στο χώμα σα δεκάχρονα θυμωμένα παιδάκια)
Χρειάζονται η ψυχαναλυτές και οι ψυχίατροι φυσικά. Κανείς δε λέει όχι, αλλά πιστεύω μόνο σε σοβαρές ψυχικές διαταραχές, εγώ δεν καταλαβαίνω αυτόν όλο τον πανικό που τους έχει πιάσει όλους, και τρέχουν με το παραμικρό. Δεν την καταλαβαίνω αυτήν την «Μόδα»
Το αν εγώ έχω μια Χ, συμπεριφορά, η φόβο, η οτιδήποτε άλλο, σε έναν τομέα της ζωής μου, είναι τόσο δύσκολο να καταλάβω πως, και από ποια συμπεριφορά, η κατάσταση δημιουργήθηκε;
silia
24 Ιουνίου , 2008 at 22:26
@ Athanasia 1& 2
Διαβάζοντας με πολλή προσοχή τα δυο σου σχόλια , σχημάτισα την εντύπωση , πως είσαι άνθρωπος του … χώρου … Εννοώ , πως ή είσαι ψυχίατρος –ψυχαναλυτής –ψυχολόγος – ψυχοθεραπευτής , … ή είσαι άνθρωπος που «έζησες» μια παρόμοια εμπειρία , ή γνωρίζεις άμεσα , κάποιον (σοβαρό) εκπρόσωπο των άνω κατηγοριών , ή έχεις μελετήσει σε βάθος το θέμα της ψυχανάλυσης …και γενικά της «Ανατομίας» της ψυχής .
Ακριβής , μέχρι και σε επίπεδο … λεπτομέρειας . («…η αμοιβή είναι χρήσιμη, μπορεί να φαίνεται σχεδόν αστείο αλλά είναι κι αυτή κομμάτι της θεραπείας…» ) . Πάνω σ’ αυτό θέλω να πω κάτι (στο θέμα της αμοιβής) και δεν θα πλατιάσω άλλο , γιατί το θέμα «ιατρική αμοιβή» , είναι ένα θέμα , που επειδή έχει πονέσει πολύ τους ανθρώπους , έχει πάρει λάθος διαστάσεις και μορφή στις συνειδήσεις των περισσοτέρων . Άκου λοιπόν την μικρή μου εμβόλιμη ιστορία :
Όταν αποφάσισα ότι χρειαζόμουν ψυχιατρική υποστήριξη , και επέλεξα τον συγκεκριμένο ψυχίατρο – ψυχοθεραπευτή , (και τον επέλεξα , επειδή ψάχνοντας στο βιογραφικό του , ανακάλυψα ότι είχε υποστεί ψυχανάλυση ο ίδιος σε ένα από τα μεγαλύτερα και σοβαρότερα ονόματα παγκοσμίως) , τον επεσκέφθηκα , του μίλησα για το πρόλημα μου και του ζήτησα να ασχοληθεί μαζί μου … Τότε , έφαγα … την πρώτη μου «παπάρα» (επέτρεψέ μου την έκφραση) … Ούτε λίγο ουτε πολύ , μου είπε τα εξής :
– Σας παρακαλώ κ. Σίλια , ΔΕΝ μπορώ να σας αναλάβω , γιατί γνωρίζω ότι ότι είστε ένας γιατρός , πολύ γνωστός στον χώρο μας , υψηλότερα στην ιεραρχία από μένα , άνθρωπος που απ’ ότι γνωρίζω ασκείτε χρόνια τώρα απόλυτα ευσυνείδητα την Δημόσια Ιατρική , χωρίς άλλη πλην του έννομου μισθού σας , αμοιβή , και μου είναι πολύ δύσκολο να σας πάρω χρήματα και μάλιστα πολλά χρήματα και για μεγάλο χρονικό διάστημα , λόγω της … συντεχνίας μας (είμαστε και οι δυο γιατροί) …. Και μου είναι αδύνατο να σας αναλάβω , χωρίς χρήματα , όχι γιατί έχω την ανάγκη των συγκεκριμένων χρημάτων (ο άνθρωπος είναι «λεφτάς» από το σπίτι του) , αλλά γιατί η αμοιβή , είναι ένα κομμάτι της θεραπείας … όπως επίσης και η ΑΚΡΙΒΗΣ τήρηση των ραντεβού …
Έφυγα , … ρώτησα αλλού , πήρα πληροφορίες από ξένα κέντρα , …. έπέστρεψα , …. τον παρακάλεσα … και στο τέλος , (δεν θα το πιστέψεις) , έβαλα κατά κάποιον τρόπο «μέσον» για να με δεχθεί …
Κάποτε , με έδιωξε , επειδή δεν πήγα σε ένα ραντεβού λόγω κρυολογήματος , λέγοντας μου ότι τίποτα δεν είναι σοβαρότερο από αυτό που κάνουμε και ότι αν δεν το πιστέψω αυτό , δεν προκειται να δω κανένα αποτέλεσμα …. Περιέπεσα πάλι στα παρακάλια … και έτσι μείναμε μαζί , για 4 χρόνια περίπου . Κάποτε , μετά από 3,5 περίπου χρόνια , μου ανακοίνωσε πως :
– Είστε πλέον καλά … Μπορείτε να μην έρχεσθε πια εδω … Αν όμως θέλετε να έρχεσθε , μπορείτε να έρχεσθε για όσο το επιθυμείτε … ακόμη και για πάντα …
Του ζήτησα να μείνω λίγο ακόμα … είχα πάθει κάτι σαν … εξάρτηση , με την καλή της έννοια . Έμεινα άλλους 4 μήνες … Δεν μου πήρε δεκάρα τσακιστή για τις συνεδρίες αυτού του τελευταίου διαστήματος .
Διάβασε σε παρακαλώ , αν θέλεις και μπορείς το : https://silia.wordpress.com/2007/05/15/kastro-sapouni-melissa/
silia
24 Ιουνίου , 2008 at 22:53
@ faros 4
Για το «…Ή να ζητάν “βοήθεια” … έτσι … αόριστα …» , έχω να σου προτείνω να διαβάσεις με πολλή προσοχή το :
Επίσης για όλα τα σχόλια σου μετά από αυτό και μέχρι το σημείο αυτό που σου μιλώ , έχω να σου πω , πως τρέφω τόσο θετικά συναισθήματα για το πρόσωπό σου που είναι αδύνατον να σου θυμώσω …. Απλά κάποτε γίνομαι κάπως πιο … εύθικτη , γιατί έχω πονέσει πολύ στη ζωή μου και ίσως γιατί έτσι είναι πλασμένος (υπερβολικά ευαίσθητος) ο … ρώσικος χαρακτήρας μου ….
silia
24 Ιουνίου , 2008 at 23:08
@ olvios
Λοιπόν , επειδή με τις παραπάνω συζητήσεις , το … κλίμα «βάρυνε» πολύ , αποφάσισα να δώσω μια απάντηση στο όμολογουμένως όμορφο σχόλιο σου , κάπως … καλοκαιρινή ….
Διαβάζοντας την τελευταία παράγραφο του σχολίου σου , έννοιωσα μία μικροανησυχία να το πω … μια μικροκακία να το πω … και βιάστηκα να πω από μέσα μου (πριν φτάσω στο τέλος της παραγράφου) «Να δεις , που θα ξεχάσει την έκφραση ¨Θεογκόμενος¨ …. και θα του κάνω …. αυστηρή παρατήρηση (βλέπε ¨εξυπνάδα¨…» …..
Δεν το ξέχασες όμως … Εύγε φίλε μου Ευδαίμονα … Εύγε που δεν αγνοείς την … Πίστη , μιας μεγάλης μερίδας του γυναικείου (και όχι μόνο) πληθυσμού …. Των … μεσηλίκων γυναικών .
faros
24 Ιουνίου , 2008 at 23:18
Το διάβασα …
Δεν θα σχολιάσω, όμως, φοβάμαι … (πλέον … )
Απλά να πω ότι βλέπω μια Κυρία (για σένα το λέω, φυσικά) με πολύ δύναμη, πολύ λογική, πολύ θέληση, ευαίσθητη μα και … καπάτσα … οι «αδυναμίες» είναι λογικό να υπάρχουν … όμως ξεπερνιούνται με τη δύναμη της ψυχής …
Αυτό ήθελα να πω … δεν το είπα έτσι … ίσως μιαν άλλη φορά …
silia
24 Ιουνίου , 2008 at 23:24
@ ο Αναμοχλευτής
Φίλε μου Αναμοχλευτά , με το παρόν σχόλιο σας , …. μένω … ενεός και …. παραμένω πιστή σας θαυμάστρια ….
Φανταστική η μεταφορά στην έννοια του «Άκουσε αλλά δεν διαπίστωσε, άρα νομίζει ότι γνωρίζει» …. Φανταστική … μου άρεσε πολύ .
———————————–
Ξέρετε Αναμοχλευτά μου , ο …. Έρωτας είναι μια έννοια με πολύ ευρύ χαρακτήρα …. Υπάρχουν διάφορα πράγματα , που μπορείς να … ερωτευθείς (βάσει αυτής της ευρείας έννοιας και διάστασης του Έρωτα) …. πχ… να ερωτευθείς ένα έργο τέχνης … μια μουσική σύνθεση … μια φιλοσοφική ανάλυση … μια παρατήρηση σε κάποιο θέμα , που θα κάνει κάποιος ,… μια ιδέα , … ένα έμβλημα … μια μνήμη … ένα πνεύμα …
…………………………
Βάσει λοιπόν αυτής της θεωρίας της … ευρύτητας της έννοιας του Έρωτα , μπορώ να πω , πως …. είμαι ερωτευμένη μαζί σας .
———————————
Ας «χτυπήσουμε» , λίγο κόκκινο , γιατί θα μας …. φάει το μαύρο ….
silia
24 Ιουνίου , 2008 at 23:32
@ γητεύτρια 2
Τα λόγια σου αυτά , είναι τιμή για μένα . Και μη με πει κανείς …. «υπερβολική» ….
Εκτός από χαρά , είναι και τιμή .
silia
24 Ιουνίου , 2008 at 23:36
@ Nina C
Ούτε που μου … πέρασε από το μυαλό …. Για το «Και μην διανοηθεί κανείς να πει πως δεν ξέρει για τι πράγμα μιλάω…» λέω …
Που πας μωρη ξυπολυτη στα αγκαθια;
24 Ιουνίου , 2008 at 23:44
Σίλια…Αννα… Πήγα. Είδα. Κατάλαβα.
Ψέματα λέω δεν κατάλαβα. Μονο κλαίω.
Με πόνεσες Σίλια, γιατί; τι σου έφταιξα; Γιατί εγώ σε νόμιζα δυνατή; μπα.. χαζά λέω, και εγώ λύγισα μια δυο φορές, αλλά… εγώ δεν είχα τα… «υλικά». Γιατί και μένα το κλάμα ενός μωρού με γύρισε πίσω, και είπα…Ποτέ ξανά!!! Τι θα κάνω εγώ τώρα που η αγκαλιά μου σε χρειάζεται; που θέλει να ζεστάνει, και να ζεσταθεί, να σκορπίσει τόσο μακρυά όλους τους πόνους…τόσο, που ποτέ ξανά να μη μπορέσουν να σε αγγίξουν.
Τι θα κάνω που είσαι.. ούτε καν πραγματική εικόνα; της φαντασίας μου είναι η μορφή σου, ότι χρώμα και σχήμα θέλω της δίνω, μα… γνωρίζω καλά τα μάτια σου.Είμαι σίγουρη ότι τα γνωρίζω…
Δεν θα σου πω ότι …αυτό που διάβασα ήταν αριστουργηματικό, αυτό το ξέρεις!
Εγώ…
Νοιώθω τόσο έντονη την ανάγκη,- που καμιά λογική, κανένα κράτημα μου δεν είναι ικανό να με σταματήσει, και να μη σου πω…
Αννα…
Είσαι τόσο όμορφη.
Σε Αγαπάω… Σίλια!
silia
24 Ιουνίου , 2008 at 23:46
@ ethan
Η αντίδρασή μου στις «εκφάνσεις» του , όλο αυτό το διάστημα των 4 περίπου χρόνων , που έμεινα μαζί του , πέρασε από μεγάλες διακυμάνσεις … Ήταν έκπληξη , αίσθημα προσβολής , θυμός , οργή , συγκίνηση , φόβος , ενθουσιασμός , λατρεία , μέχρι και ένα είδος μίσους …. Όμως στο τέλος , σιγά σιγά , έμαθα σαν μόνη αντίδραση , να γυρίζω στο σπίτι μου και μόνη πια , με τον εαυτό μου , να προσπαθώ να σκέφτομαι ξανά και ξανά και να κρίνω τις αντιδράσεις του (όπου ειρήσθω εν παρόδω , ήσαν πάντα εν δικαίω) …. Όλη αυτή η ενασχόληση με την Σκέψη , μου έκανε αφάνταστο καλό .
silia
24 Ιουνίου , 2008 at 23:55
@ νασειχα
Το είπαν αρκετοί μέχρι τώρα … το λες κι εσύ …. το πρεσβεύω κι εγώ :
Από το ψυχαναλυτή , δεν γυρεύεις ούτε να σε αγαπήσει , ούτε να σε συμπονέσει , ούτε να πάρει νοητικά ή ενεργά το μέρος σου , ούτε να σου υποδείξει μεθόδους αντίδρασης στο πρόβλημά σου , ουτε καν να σε συμβουλέψει … για το συγκεκριμένο σου πρόβλημα (πχ. ξέρω κάποιον , που σαν συναισθηματική αντίδραση σε κάποιο πρόβλημα του αντέδρασε με υστερική σιγή (έπαψε δηλαδή να μιλάει και αυτό κράτησε για δυο χρόνια …. ξέρεις πόσο μεγάλη … «αναπηρία» , είναι αυτό; … ) . Σε τί θα μπορούσε να τον βοηθήσει ένας ψυχοθεραπευτής , με την συμβουλή «Δεν είναι σωστό να μην μιλάς . Μίλα …. μπορείς … » … Σε τίποτα …Μια συμβουλή θα ήταν , σαν όλες τις άλλες συμβουλές των γύρω του .
silia
25 Ιουνίου , 2008 at 00:02
@ Stylianos M.
Στέλιο μου , σου έστειλα mail .
Ακόμη μια φορά , κι από εδώ , τα θερμά μου συγχαρητήρια … Νοιώθω πολύ περήφανη για σένα … Όπως θα έννοιωθα σαν να ήσουν δικό μου παιδί .
Να είναι η ζωή σου , πάντα όμορφη .
silia
25 Ιουνίου , 2008 at 00:15
@ faros
🙂
και
@ ξυπόλυτη
🙂
Είμαι πολύ κουρασμένη απόψε , είναι πια κι αργά … και αύριο με περιμένει μια ζόρικη δουλειά γι αυτό πρέπει να ξεκουραστω …
Θα τα πούμε αύριο …
Ως τότε , σας αφήνω την ειλικρινή μου αγάπη … Δεν είναι μια τυπική κουβέντα , υποχρέωσης … Απ’ την καρδιά μου μέσα , είναι .
faros
25 Ιουνίου , 2008 at 07:56
Πολύ πολύ Καλημέρα 😆 😆 😆
υ.γ. αυτό ήθελα να πω … ξυπόλητη … πάντα «κάτι» ή «κάποιος» μπορεί και πρέπει να μας κρατάει …- στο χέρι μας είναι …
νασειχα
25 Ιουνίου , 2008 at 09:15
Ξυπόλυτη:
Χαίρομαι που είσαι τόσο δυνατή και συνειδητοποιημένη που σου αρκούν οι φίλοι, το ημερολόγιο και ο πνευματικός σου. Όμως δεν μπορούν τα ίδια εργαλεία να εφαρμοστούν σε όλους τους ανθρώπους (και φυσικά δεν αναφέρομαι σε ψυχικές ασθένειες ούτε στην νεοπλουτίστικη μόδα).
Η αυτογνωσία αποκτιέται μέσω πολλών οδών μια από αυτές μπορεί να είναι και μέσω της πολυθρόνας του ψυχολόγου.
Σίλια:
Διαβάζοντας την Καστρώ και γενικά όλα τα κείμενά σου έχω την αίσθηση της αιώρησης στο χρόνο. Γιατί είμαστε ένα κουβάρι από μνήμες και κάθε πράξη μας ξετυλίγει μια ακόμα κλωστή.
Καλημέρα.
ο Αναμοχλευτής
25 Ιουνίου , 2008 at 10:19
Καλημέρα κι από μένα και να προσέχετε τη φαντασία σας. Τις περισσότερες φορές αυτή τα φταίει όλα κι ας λέει ο Μούτσης ό,τι θέλει.
«Ααα, δε θέλω να είμαι ανάμεσα σε τρελούς», παρατήρησε η Αλίκη.
«Μα δεν έχεις επιλογή», είπε ο Γάτος: «Εδώ είμαστε όλοι τρελοί. Εγώ είμαι τρελός, εσύ είσαι τρελή».
«Πως το ξέρεις πως είμαι τρελή;» είπε η Αλίκη.
«Θα πρέπει να είσαι», απάντησε ο Γάτος, «αλλιώς δεν θα είχες έρθει εδώ»…
(Απ’ την «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» του Λιούις Κάρολ)
Αthanasia
25 Ιουνίου , 2008 at 11:10
Anna-Silia, η Καστρώ πολύ με συγκίνησε: ειλικρινής και εύστοχη καταγραφή του τί σημαίνει να κρέμεται κανείς από μια κλωστή.
Κι ελπίζω να είναι καθαρότερο σε όσους διαβάζουν (αν δεν τους ήταν ήδη καθαρό) ότι, αν ένας άνθρωπος χρειάζεται βοήθεια, καλό είναι όχι μόνον να μην του προσθέτουμε κι άλλα βάρη («δύναμη», «ανεξαρτησία» ή «εμείς είμαστε εδώ για σένα» κλπ.) με τα οποία βάρη απλώς θα βουλιάξει πιό γρήγορα, αλλά -αντίθετα- να τον ενθαρρύνουμε να ψάξει αυτή τη βοήθεια. Χωρίς κρίσεις κι επικρίσεις, που συχνά απλώς κρύβουν δικές μας άγνοιες ή εκλογικεύουν δικούς μας φόβους.
Που πας μωρη ξυπολυτη στα αγκαθια;
25 Ιουνίου , 2008 at 14:17
νασειχα.
Δεν έχω πνευματικό πια, εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Μου αρκούν τα άλλα δυο.
Να σου πω κάτι; όταν έχεις να τρέξεις για την επιβίωση… Oταν μεγαλώνεις μόνη και αβοήθητη τρία παιδιά…
Ε… που χρόνος, και χρήμα για… τέτοιες πολυτέλειες; αναγκάζεσαι λοιπόν να βρεις, και να λύσεις μόνος σου τα τραύματα που σου βάζουν τρικλοποδιές, και σε εμποδίζουν να πας παρακάτω.
Εχω φίλες που κάνανε πολλά χρόνια ψυχανάλυση, σε βεβαιώνω ότι καθόλου καλύτερα δεν είναι από μένα. το αντίθετο μάλιστα.
Κ.Κ.Μοίρης
25 Ιουνίου , 2008 at 18:33
με βλέπω να κυλάω στην πορνεία…
profusion
25 Ιουνίου , 2008 at 21:31
Ωραίος ψυχίατρος. Ο δικός μου έλεγε όλο ανοησίες και όταν κατάλαβα ότι αναλωνόμουν αποκλειστικά και μόνο στο να του δείξω ότι ήμουν πολύ πιο έξυπνος από εκείνον, σταμάτησα τη θεραπεία, η οποία έτσι κι αλλιώς στραβά είχε ξεκινήσει αν και, όλως παραδόξως, μου έκανε καλό. Από τότε στράφηκα πιο πολύ στα εσωτερικά και βρήκα ευήκοον ους…
lemon
25 Ιουνίου , 2008 at 22:17
Τίποτα δεν έλεγε; ποτέ; τίποτα; μόνο άκουγε;
Έκανα κι εγώ ψυχανάλυση, μια τέτοιου είδους (γιατί έχω ακούσει πως υπάρχουν διάφορες σχολές και τρόποι) σαν αυτή που περιέγραψες, για σχεδόν ένα χρόνο.
Μιλούσα, μιλούσα, έκλαιγα, και μετά με διέκοπτε χωρίς να περιμένει να ολοκληρώσω πρόταση, σκέψη, τίποτα, και με συνόδευε στην πόρτα γιατί «έληξε ο χρόνος μας».
Όμως, ΟΜΩΣ υπήρχαν και παρεμβάσεις της. Υπήρχαν στιγμές που με μια κουβέντα της, με μια επισήμανση μιας κουβέντας μου, με ένα σχόλιό της σχεδόν μονολεκτικό, με φρέναρε, άνοιγε πόρτες στο μυαλό μου, έφερνε στην επιφάνεια σκέψεις και κουβέντες που δεν ήξερα ότι υπήρχαν μέσα μου.
Για να μην πολυλογώ: Δεν ξέρω πως τα καταφέρνουν, μα δεν είναι μονόλογος αυτό που κάνουμε εκεί μέσα. Δε βγαίνουν μόνο από μέσα μας πράγματα, δηλαδή σχέση πόρνης-πελάτη.
Υπάρχει μια -ελαχιστότατη αλλά ουσιαστικότατη παρέμβαση από μέρος τους, που καθοδηγεί ώστε να βγουν από μέσα μας-και να μάθουμε κι εμείς οι ίδιοι ότι υπάρχουν μέσα μας ορισμένες σκέψεις.
Συγνώμη για την πολυλογία. Ελπίζω να έγινα κατανοητή.
Αν μπορούσα οικονομικά, θα συνέχιζα. Έχω σκοπό να το ξανακάνω/συνεχίσω, κάποια στιγμή.
Ήταν από τις σκληρότερες εμπειρίες της ζωής μου, αλλά ταυτόχρονα κι ένα θαύμα.
Όχι ότι άλλαξα πολύ από τότε. Καθόλου, ίσως. Αλλά έμαθα, ΕΜΑΘΑ ότι υπάρχουν πολλά πράγματα για μένα που δεν ξέρω…
Σε φιλώ.
silia
25 Ιουνίου , 2008 at 23:59
@ faros
Μακάρι πάντα , να είχαμε κάτι ή κάποιον , να μας κρατάει το χέρι … να μας «σηκώνει» να μας βοηθάει να στηριχτούμε και να συνεχίσουμε … Μακάρι .
silia
26 Ιουνίου , 2008 at 00:03
@ νασειχα
Μου άρεσε τόσο , μα τόσο πολύ αυτό που είπες για την … αιώρηση στο χρόνο .
Οι μνήμες , είναι ο μεγάλος μου έρωτας … Αυτές είχα στο μυαλό μου , όταν «άνοιγα» αυτό το μπλογκ …
Παρελθόν δεν είναι ό,τι έζησες , αλλά ό,τι θυμάσαι … (κάποτε στο ραδιόφωνο το άκουσα αυτό … σε μια εκπομπή με παλιά τραγούδια … Από τότε έγινε το … μόττο μου) .
silia
26 Ιουνίου , 2008 at 00:08
@ ο Αναμοχλευτής
Τρελλός , δεν είναι ούτε ο Γάτος , ούτε η παρέα του , ούτε η Αλίκη (αυτή η τελευταία , προς το … ψιλοηλίθια φέρνει , αλλά δεν θα το κάνω θέμα) …
Τρελλός με … περικεφαλαία , είσαι … ΕΣΥ , που μου άλλαξες το avatar , το αγαπημένο με τα γυαλιά ηλίου , που «έκαιγε» , … καρδιές .
Και … σας το λέω να το ξέρετε .. Δεν πρόκειται να προσέχω τίποτε … Ούτε την … φαντασία μου …
Σας έχω θυμώσει .
silia
26 Ιουνίου , 2008 at 00:12
@ Αthanasia
Κάθε φορά που θα γράψεις κάτι , είναι σαν να πέρασες πρώτα , μέσα από το μυαλό μου .
Συμφωνώ σε όλα .
Σ’ ευχαριστώ και για την καλή κριτική στο γραπτό μου … Ξέρεις … είναι το … αγαπημένο μου .
silia
26 Ιουνίου , 2008 at 00:19
@ Που πας μωρη ξυπολυτη
Ποιος τάχα στην εποχή μας έμεινε να έχει … πνευματικό ; … ελάχιστοι κι εκείνοι οι περισσότεροι χαρακτηρίζονται σαν γραφικοί τύποι … Σήμερα είναι πιο πολύ της μόδας οι … γκουρού ….
——————————–
Συμφωνώ για το … «πρόβλημα» της έλλειψης του χρήματος … Δυστυχώς όχι μόνο στην εποχή μας , αλλά ανά τους αιώνες κάποια πράγματα ενώ έπρεπε να είναι κτήμα και δικαίωμα όλων , είναι για τους περισσότερους , … πολυτέλεια , απλησίαστη … Δυστυχώς ….
silia
26 Ιουνίου , 2008 at 00:24
@ Κ.Κ.Μοίρης
Αχ , Κακόμοιρε φίλε μου , … το λέτε με ένα παράπονο … Γιατί ; Ένα επάγγελμα είναι κι αυτό …
Και ξέρετε ;… Άκουσα πως , ο Υπουργός μας (της Παιδείας ντε… ) , σκέφτεται να το βάλει σαν Σχολή στις … Πανελλήνιες … Κοντός ψαλμός … Αλληλούϊα (είναι σβέλτος Υπουργός) …
Και μάλιστα και με … πολύ ψηλές βάσεις …
———————
Μην παραπονιέστε … Άνοιξε η τύχη σας … Πολύ καλή επιλογή .
Και … καλώς ήρθατε .
silia
26 Ιουνίου , 2008 at 00:30
@ profusion
Άυτό που λες καλέ μου φίλε profusion , ότι δηλ. «κατάλαβα ότι αναλωνόμουν αποκλειστικά και μόνο στο να του δείξω ότι ήμουν πολύ πιο έξυπνος από εκείνον» … λέγεται … Αυτογνωσία … και είναι καλό … Δεν ξέρω αν την είχες από πριν ή την απόκτησες με την επαφή σου με τον ψυχοθεραπευτή . Αν την είχες … δεν σου χρειαζόταν μάλλον ψυχίατρος … Αν την απόχτησες εκεί , … ήδη είπες μια καλή κουβέντα για την σοβαρή ψυχοθεραπεία .
Χαίρομαι να με επισκέπτεσαι .
silia
26 Ιουνίου , 2008 at 00:36
@ lemon
Αυτό … αυτό το «με φρέναρε, άνοιγε πόρτες στο μυαλό μου, έφερνε στην επιφάνεια σκέψεις και κουβέντες που δεν ήξερα ότι υπήρχαν μέσα μου.
και το «Ήταν από τις σκληρότερες εμπειρίες της ζωής μου, αλλά ταυτόχρονα κι ένα θαύμα.
Όχι ότι άλλαξα πολύ από τότε. Καθόλου, ίσως. Αλλά έμαθα, ΕΜΑΘΑ ότι υπάρχουν πολλά πράγματα για μένα που δεν ξέρω…» ….
Αυτά ήθελα να πω , όταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το ποστ …. Και βασικά ότι … σταμάτησα να θέλω να πεθάνω .
Σ’ ευχαριστώ για την πολύ όμορφη και ενδιαφέρουσα παρέμβασή σου .
ο Αναμοχλευτής
26 Ιουνίου , 2008 at 07:49
Ξυδάκι!
Κατά τα άλλα ούτε που μου πέρασε απ’ το μυαλό ότι η φωτογραφία της επιτηδευμένα αγριεμένης μου μουτσούνας θα είχε μεγαλύτερη ζήτηση από το πορτραίτο του μεγάλου Δημήτρη Χορν.
(Έλα στο φως,
παίζω, θα δεις…
…Κι ύστερα λες για δυο τρελές
που μ’ αγαπούν…)
________
Πάντως:
«Ό,τι κι αν μου λες
εγώ ξέρω
ότι όσοι θωπεύουμε το άπειρο
κολυμπώντας στ’ όνειρο
είμαστε τρελοί.
Επικίνδυνοι τρελοί!»
faros
26 Ιουνίου , 2008 at 07:59
Αρκεί να το θέλουμε ΠΟΛΥ !!!
Την Καλημέρα μου …
(σήμερα πάω για το 6ο μπάνιο – είναι κι αυτό διέξοδος … 🙂 )
ritsmas
26 Ιουνίου , 2008 at 10:52
Εγω όμως το κατάλαβα ολο και πολυ καλά μάλιστα. Καλημερα Σίλια, χαθήκαμε εντελώς.. Φαντάζομαι τωρα να κρατιέσαι μακριά από τέτοιες καταστάσεις, οι οποίες πολλές φορές ειναι αναγκαίες για να μας ταρακουνούν και να μας δείχνουν την πραγματική διάσταση των πραγμάτων
σε φιλω
ριτς
ritsmas
26 Ιουνίου , 2008 at 10:53
Α, προ πο αν μπεις στο μπλογκ του Δημητρη Αθηνάκη θα δεις εχει μεταφράσει ενα βιβλιο με αφηγήσεις διασημων και μη ψυχιάτρων. το βρισκω ενδιαφερον
ριτς
silia
26 Ιουνίου , 2008 at 12:20
@ ο Αναμοχλευτής
Λαδόξυδο ;… ή μαγιονέζα με ορυκτέλαια ;…
——————————-
Κι όμως … άβυσσος η ψυχή της γυναίκας (για το «ούτε που μου πέρασε απ’ το μυαλό κλπ»…. ) …Το λένε και οι … ψυχίατροι …
——————————–
Και :
Σσσσσσσ … Κρύβε λόγια , μην πλακώσει το ΕΚΑΒ με τους ψυχίατρους και μας «μαζέψει» όλους τους τρελλούς … Εδώ δεν είναι Κεντρική Ευρώπη … Εδώ , είναι η Ελλάς … των Κωσταδογιωργάκηδων και το ΕΣΥ του … Αβραμόπουλου …
Απαγορεύεται η τρέλλα …
Απαγορεύονται οι … «θωπείες» στο άπειρο και οι … «απλωτές» στο όνειρο …
Απαγορεύεται το γέλιο … γενικώς .
silia
26 Ιουνίου , 2008 at 12:24
@ faros
Κι εγώ , για το 5ο (θαλασσινό μπάνιο) .
Έχεις δίκιο … Το παρασοβαρέψαμε .
silia
26 Ιουνίου , 2008 at 12:27
@ ritsmas
Καλημέρα και σε σένα ritsmas …
Να που ξαναβρισκόμαστε , πράγμα που με χαροποιεί ιδιαίτερα .
Ναι , τώρα είμαι μια χαρά . Το να σου συμβεί κάτι τέτοιο μια φορά στη ζωή σου , είναι ατυχία … Το να σου συμβαίνει συνέχεια για μια ζωή , είναι … δυστυχία .