Ο «ΕΚΠΤΩΤΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ» και η ΚΟΚΚΙΝΗ FERRARI

Θα σας πω (ή μάλλον θα σας ξαναπώ) την ιστορία του φίλου μου του Κ. που ήταν … όμορφος σαν έκπτωτος Άγγελος και λοιδορούσε τον θάνατο και παράβγαινε μαζί του …

Η ιστορία γράφτηκε πριν δυο χρόνια , «αντί άλλου αποχαιρετισμού» και επαναλαμβάνεται … «εις μνήμην» .

————————————————————————————————

Η Θεσσαλονικη , ελαφρα «βουρκωμενη», (οχι «δακρυσμενη» ,ελαφρα βουρκωμενη ),ομορφη , φιλικη , αλλα και απομακρη , για οσους δεν την αγαπανε με παθος , αφηνει το ταξι να γλιστρα πανω στην Παραλιακη . Πρωι Σαββατου . Ο ταξιτζης παιζει με ενα μικρο κομπολόι αναμεσα στα δαχτυλα , που ομως τα κραταει σφιχτα πανω στο τιμονι . Το ραδιοφωνο , με διαφημισεις , μικροειδησεις , και προβλεψεις για τον καιρο , προσπαθει να αποσπασει την προσοχη μας και το καταφερνει . Και οι δυο , -ταξιτζης και πελατης (η αφεντια μου)-, βυθιζομαστε στους μεταλλικους του ηχους , προσπαθωντας να ξεχασουμε το χθες και να ξορκισουμε το αυριο ,(το «σημερα» υποτιθεται οτι το ελεγχουμε)…»…πρωινες ομιχλες , … ασυνηθιστες για την εποχη υψηλες θερμοκρασιες ,… οι χιονοδρομικες πιστες θα απογοηευσουν και παλι τους εκδρομεις του Σαββατοκυριακου … JUMBO BEBE …. ελατε με τους μικρους σας θησαυρους , να μας γνωρισετε…. τραγικο τροχαιο ατυχημα , τα ξημερωματα ,στο υψος της Γεωργικης Σχολης , με θυματα δυο ανδρες 50χρονους περιπου , των οποιων η ταυτοτητα , δεν αναγνωριστηκε ακομη … οι καμμενοι σωροι μεταφερθηκαν στο νεκροτομειο του ΑΧΕΠΑ , για αναγνωριση … η κοκκινη FERRARI (ασχετο… γιατι αυτες ειναι παντα κοκκινες ; ), καηκε ολοσχερως…

– Παλιομαλακες … πινουν τα αντερα τους και μετα «φορτσαρουν» με κατι αμαξια χαρους … Ποιες θα τραβανε παλι τα μαλλια τους σημερα σαββατιατικα…..

Το σχολιο του ταξιτζη , ξεκολλησε αποτομα το μυαλο μου απο την μπαρουτοκαπνισμενη , κομματιασμενη FERRARI .

– Μμμμμ , ναι …. ειναι κι αυτοι… Ντραπηκα που λυπομουν περισσοτερο την FERRARI … (ευτυχως , που ο ταξιτζης , μαλλον δεν το καταλαβε) .

– Μην μιλας ετσι… δεν φταινε παντα αυτοι… ποιος ξερει τί ;… και πώς … οι συνθηκες … οι περιστασεις… το «κισμετ»…

– Τι ειναι αυτο ;

– Η ειμαρμενη……

– Ουτε αυτο , το ξερω….

– Το «γραφτο»… πως το λενε ;….

Τον εννοιωσα περισσοτερο , παρα τον ειδα να με παρατηρει (οικτιροντας με για την αφελεια μου) απο το καθρεφτακι του . Δεν ξαναμιλησαμε μεχρι την πολυτελη εισοδο του HYATT REGENCY HOTEL οπου με αφησε …..

Ολη η ευχαριστη αισθηση που δημιουργησαν η πολυτελης εισοδος , η ευγενεια των καλοντυμενων υπαλληλων , η μαλακη μοκετα που καταπιε τα βηματα μου στην ημικυκλικη ολολευκη σκαλα , που με κατεβασε στον χωρο εναρξης του Σεμιναριου …, ολη… μα ολη… εξατμιστηκε , με την εικονα πενθους που αντικρυσα… Το πρωτο μαγουλο που ακουμπησε στο προσωπο μου , ….νωτισμενο… η φωνη βραχνη , ραγισμενη…

– Παει Silia μου… παει ο Κ. μας… δεν θα το εμαθες μαλλον ακομα… σκοτωθηκε τα ξημερωματα στην στροφη της Γεωργικης Σχολης μαζι με τον X., ξερεις… παλιες συντροφιες απο τα μερη σου… Καηκαν… Παει ο Κ. μας… μεσα σε μια κοκκινη……..

«Δεν το πιστευω»… μουρμουρισα….

«Δεν το πιστευω»… αναφωνησα , οταν μιας εβδομαδας λεχωνα στον μικρο μου γιο , μου εφερε ο αντρας μου το μαντατο του ερχομου σου , 23 (25 τώρα πια) ολοκληρα χρονια πριν…

– Ηρθε καινουριος συναδερφος σου… δεν θα τραβας πια μονη «κουπι» στη δουλεια … θα σε βοηθησει… θα εχεις και χρονο να χαρεις το μωρο… Ενας νεαρος απο την Θεσσαλονικη…

«Δεν το πιστευω»… ψελλισα , οταν σε πρωτοειδα… ομορφος σαν … εκπτωτος αγγελος…

«Θα με συνηθισεις» , μου αντιγυρισες… Το’ξερες μπαγασα , οτι η εικονα σου , προκαλουσε ταραχες στον γυναικοκοσμο ….

Απο τις πρωτες κιολας ημερες μου μαζι σου… σχηματισα το profil σου και … δεν εκανα λαθος , πουθενα . ….. Ησουν , ομορφος (αυτο παντα , ερχοταν πρωτο) , … πειραχτηρι (με φωναζες «αφεντικο» ενω ηξερες οτι με ενοχλουσε) … φυγοπονος (κατα ενα παραξενο τροπο ομως , οχι για μενα – εμένα με ξεκουρασες καθως φορτωθηκες τον μεγαλυτερο ογκο της δουλειας-) … γυναικάς (…………) , μπαροβιος , νυχτοβιος , αγαπουσες τα γρηγορα και ντιζαϊνατα αυτοκινητα (αυτα , που «βγαζουν ματια» οπως ελεγες) … και τελος … ειχες μια εμφανη και μονιμη ¨κοντρα» με τον … Θανατο … Σαν να τον προκαλουσες συνεχως , να αναμετρηθειτε…

– Προσεχε ρε… θα παθεις τιποτα … γιατι το κανεις αυτο ;

– Αυτος …δεν με χωνευει και με κυνηγαει … ειναι τσαντισμενος μαζι μου …

– Γιατι ; που το ξερεις ;

– Το ξερω αφεντικο… το ξερω… Δεν με χωνευει γιατι «παιρνω» καλυτερες γυναικες απο δαυτον , πιτσιρικες… ενω αυτος… ο μαλακας… ως επι το πλειστον … κατι γριες…

… Χλευαζες τον θανατο… και ησουν σε μια διαρκη «κοντρα» μαζι του… Τον προκαλουσες….

Οταν ενα πρωινο , περνωντας την πυλη του κτιριου της υπηρεσιας μας , ειδα το μικρο σου AUTOBIANCI … στραπατσαρισμενο εντελως και σχεδον κομμενο στην μεση , εκει κοντα , ειπα : «Χριστε μου , παω να ψαξω για … τα κομματια του»… Σε κατασταση πανικου , ανεβηκα στον οροφο μας και… σε βρηκα με τα ποδια πανω στο γραφειο , και με ενα σωρο αναστατωμενα χαζοκοριτσα ολογυρα σου….

– Αφεντικο , … παει το ABARTH… καιρος να παρω BMW…

Κατερρευσα σε μια καρεκλα… Δεν ειχες ουτε μια γρατσουνια… Μονο λιγο χλωμος ησουν…»απο το βραδυνο μου μεθυσι»… μου εξηγησες.

Την πηρες την BMW , και αρχισες καινουριο hobby… τις «κοντρες»

Κοντεψε η φτερουγα απο το κοτοπουλο που μασουλουσα , να μου μπει στο ματι απο την ταραχη…οταν με προκαλεσες :

– Αφεντικο ; παμε για μια «κοντρα» ;

Τρωγαμε τηγανητο κοτοπουλο , σε ενα πομακοχωρι … βραδακι … Παρεα , 8-9 ατομα … Ουτε περιμενες να απαντησω , ουτε «γεια» ειπες , ουτε για το μεριδιο στον λογαριασμο ρωτησες … Εφυγες μαρσαροντας … Εφυγα… στο κατοπι σου… 6-7 χιλιομετρα παρακατω , πανω σε μια στροφη , σε βρηκα να μου κανεις ωτο-στοπ … Η BMW , πεταμενη μεσα στα χωραφια , αναποδα ,… σαν ψοφια κατσαριδα … καπνιζε κιολας , απο το σπασμενο της ψυγειο….

«Αργησες…» , μου ειπες… «Εισαι λιγο χλωμος» , πρατηρησα … «απ’το κακο μου ειναι … σκιστηκε το αγαπημενο μου τζην»…. ειπες και εφτυσες ενα ματωμενο δοντι……

Κι επειτα … ηρθε το μπουρινι… Η ιστορια με το μπουρινι , εννοω . Μεσοκαλοκαιρο … Μια ζεστη , να λειωνει συνειδησεις και αντοχες… Απο νωρις το μεσημερι… ξεσηκωθηκες … «θα παω για ψαρεμα με τους ………… (αλλες δυο «αμαρτιες» της περιοχης)»… Το εβαλα σκοπο της ζωης μου , να σε αποτρεψω . Τι… «μου φορτωνεις ολη την δουλεια» γκρινιαξα , τι… «θα βρεξει , μαζευει μαυρα συννεφα» σχολιασα , τι… «δεν ξερεις να κολυμπας» του θυμισα , τι… «θελω να μου κανεις παρεα το απογευμα» αποτολμησα , τιποτα… δεν σε φρεναρε τιποτα… «Αφεντικουλη , θα παω , που να σκασεις» μου σφυριξες , και με … εγραψες , οπως παντα…..

…. Οταν ξεσπασε το μπουρινι , κρυφτηκες κατω απο την πλωρη του ταχυπλοου , (δεν ηξερες κολυμπι… και σου το ειχα πει…) και ο βοριας σε εσπρωξε στ’ανοιχτα …. Δυομισυ μερονυχτα , σε ψαχνανε ολα τα Λιμενικα και τα καϊκια της ευρυτερης περιοχης…. Δυομισυ μερονυχτα , βουτηγμενοι στην απελπισια και το κλαμα , περιμεναμε … την σωρο σου… Χαραματα της τριτης μερας , ενα ταχυπλοο του Λιμενικου , σε βρηκε ορθιο πανω στην βαρκα , πανω σε μια γαληνια θαλασσα …. «Εισαι ο ναυαγος;»…. ρωτησε τρεμοντας απο την χαρα του ο αξιωματικος του Λιμενικου , που σε εντοπισε… «Οχι , περιμενω το πρωινο λεωφορειο»…. κοροϊδεψες…

Κοντραριζοσουν με τον θανατο … Επαιζες μαζι του … ρώσικη ρουλετα και τουλαχιστον… οσο ησουν κοντα μου… κερδιζες . Δυο χρονια εζησες κοντα μου , βοηθωντας με στην δουλεια.. Δυο χρονια εζησα κοντα σου , περιμενοντας να σου συμβει κατι κακο… Οταν αποφασισες να ξαναγυρισεις στην Θεσσαλονικη , εννοιωσα ανακουφιση και συναμα , εναν αφορητο , φυσικο σχεδον πονο στο στηθος … ξερεις… αυτον που παει πακετο με τα βρεγμενα ματια… Ο αποχαιρετισμος μας τοτε , ηταν βιαστικος και αμηχανος….

… Πριν 10 (12 πια) χρονια συναντηθηκαμε στην Ροδο στην τελετη εναρξης ενος Συνεδριου μας στο Μεσαιωνικο Καστρο . Καλοκαιρακι , βραδυ , κατω απο μια λαμπρη αιγιοπελαγιτικη πανσεληνο , που εκανε τα μαλλια σου να μοιαζουν ασημενια … Σου το ειπα (ότι δηλ. τα μαλλιά σου γκριζάρισαν) και….. «εισαι ηλιθια και σπαστικη οπως παντα … γρια , εισαι και φαινεσαι» μου απαντησες και μου εσκασες ενα φιλι στο μαγουλο … Απο τοτε , δεν ξαναμιλησαμε……

Απο τοτε , … τωρα ξαναμιλαμε … δηλαδη … εγω σου μιλαω … μονη μου … Εσυ , εισαι αλλου … Μια ζωη… με «εγραφες»…

Καλο κατευοδιο ….

===================================

Ο «έκπτωτος Άγγελος» , «έφυγε» και ξανάγινε ένας … κοινός Άγγελος , στις 4 Φεβρουαρίου του 2007 …

Σαν σήμερα …