***************************************************
«…….. A , πάλι εσύ ; Κι όχι σαν ‘ να παιδάκι ερωτευμένο , μα σαν άντρας αλύγιστος , ξεδιάντροπος , τραχύς . Μπήκες στο σπίτι αυτό και με κοιτάζεις . Πρίν απ’ την καταιγίδα τρομερή σιωπή . Ρωτάς τί σού’ κανα και τον παντοτινό τί έκανα έρωτά σου . Σε … πρόδωσα . Τί να τα ξαναλέμε … Ω , αν μπορούσες μια φορά να κουραστείς ! Έτσι μιλά ο νεκρός ταράζοντας τον ύπνο του φονιά του , έτσι και του θανάτου ο Άγγελος στο μαξιλάρι περιμένει . Τώρα συγχώρα με … Ο Κύριος τό’ χει διδάξει … Λάγνα είναι η σάρκα , λαχταρά , πονά , μα η σκέψη λεύτερη πατά γερά , δεν τρέμει . Θυμάμαι μόνο ένα Φθινόπωρο , ένα κήπο διάφανο , τρυφερό , και τις κρωξιές των γερανών , τα σκοτεινά χωράφια . Αχ , τί γλυκά που ήτανε στη γη χάμω … μαζί σου !…» ———————— Από το ποίημα «ΠΡΟΣΕΥΧΗ» της Άννας Αχμάτοβα .



ΕΠΕΙΓΟΝ - ΕΠΕΙΓΟΝ - ΕΠΕΙΓΟΝ
13 Απριλίου , 2009 at 01:46
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
ΕΠΕΙΓΟΝ – ΕΠΕΙΓΟΝ – ΕΠΕΙΓΟΝ
ΜΙΑ ΑΘΩΑ ΨΥΧΗ ΕΚΠΕΜΠΕΙ SOS ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΟΝ. Η ΜΑΡΙΑ (http://mariatweety.blogspot.com) ΔΙΝΕΙ ΜΙΑ ΑΝΙΣΗ ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΡΑΤΟ ΝΟΣΟ ΚΑΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΜΕΣΑ ΤΗΝ ♥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΣΤΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΜΑΣ. Ο ΧΡΟΝΟΣ ΜΕΤΡΑΕΙ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ. ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΙΓΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ. ΕΞΑΛΛΟΥ, ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΕΜΠΡΑΚΤΑ ΠΩΣ ΟΤΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ, ΕΧΟΝΤΑΣ ΔΩΣΕΙ ΑΛΗΘΙΝΟ ΝΟΗΜΑ ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΔΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ ΜΕ ΤΗ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗ ΜΑΣ ΨΥΧΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ. ΑΣ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΣ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΑΣ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΑΛΕΠΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΜΕ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΓΑΠΗΣ!
ΣΠΕΥΣΑΤΕ ΑΜΕΣΩΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
faros
13 Απριλίου , 2009 at 08:04
Το έγραψε άλλος ποιητής (ο μεγάλος Γ.Ρ.) …
«Εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε
αδελφέ μου,
απ΄τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε (σ.σ.: γράφουμε ποιήματα)
για να σμίξουμε τον κόσμο » ! …
Ε, αυτό το παραπάνω, διαχρονικά το έκαναν πράξη όλοι αυτοί οι Μεγάλοι Ποιητές, όχι μόνο με το έργο τους, αλλά και την ζωή τους …
» Από την πληγή μου κοίταξα
του κόσμου την πληγή
Ξένη απ΄τον άνθρωπο η χαρά
Ξένοι απ΄το δίκιο οι νόμοι »
(Γ.Ρ.)
Θα μου επιτρέψεις να σου πω:
– Πασχίζεις να ενώσεις …
– Φροντίζεις τις πληγές μας …
– Μας δίνεις χαρά …
– Προβάλλεις το δίκιο …
Συνέχισε να προσπαθείς, το έχουμε ανάγκη !
Καλημέρα, Καλή Βδομάδα και ευχαριστώ για αυτή τη δεύτερη αφιέρωση !
faros
14 Απριλίου , 2009 at 07:32
Την Καλημέρα μου !
vasilis
14 Απριλίου , 2009 at 07:38
Είναι πάντα μια πρόκληση να ασχοληθείς με τον έρωτα στην σοβιετική επανάσταση. Έχει μια απενεχοποίηση που του δίνει άλλη δύναμη.. Το ίδιο και η ποίηση. Καλημέρα σου και Καλή Ανάσταση 🙂
silia
14 Απριλίου , 2009 at 16:33
@ faros
Τα παραλές … Με κολακεύεις και νοιώθω αμήχανα .
Φάρε μου , σου αξίζουν περισσότερα …
Καλό Πάσχα .
silia
14 Απριλίου , 2009 at 16:42
@ vasilis
Είναι όντως μια πρόκληση να ασχοληθείς οχι μόνο με τον έρωτα στην σοβιετική επανάσταση , αλλά με τον ίδιο τον … «ερωτικό» Ρώσο και μάλιστα με τον Ρώσο καλλιτέχνη … ή λογοτέχνη … Αυτόν με την
μεγαλύτερη ελαστικότητα και ελευθερία στα θέματα του έρωτα … Προσωπεία (συνήθως) έκφυλα (μην το παίρνεις με την κακή του έννοια) , βλέμματα παρεκτροπής , σαρκώδη χείλια (κάποτε) , περιπαικτικά μισόκλειστα (ίσως) μάτια…(Κοίτα προσεκτικά τις εικόνες τους την επόμενη φορά , που θα σου δοθεί η ευκαιρία) . Σφόδρα συναισθηματικοί , έως και … παράφοροι , πλάνοι , χαλαροί και ελευθεριάζοντες στα ήθη , περιπαθείς έως και … ακραίοι κάποτε …
……
Τους … λατρεύω …
—————————–
Χαρούμενη και ειρηνική Ανάσταση , φίλε Βασίλη .
marianaonice
14 Απριλίου , 2009 at 19:33
O έρωτας παντού και πάντα πονά και σφάζει!
Πολύ ωραίοι στίχοι αγάπης και πάθους!
Και η Ελληνίδα πανταχού παρούσα…
Καλή Ανάσταση Σίλια!
Αρης
14 Απριλίου , 2009 at 22:29
Ο ερωτας δεν θα παυει να εμπνέει… ποσο μαλλον σ ενα εθνος που η λογοτεχνία και η ποιηση ειναι τροπος ζωής ακόμα και στην καθημερινότητα τους.
Καλή Ανάσταση εύχομαι
Αρης
faros
15 Απριλίου , 2009 at 08:52
Μια θερμή Καλημέρα !
Καναλιώτης
15 Απριλίου , 2009 at 23:22
Αν και είχα μια μικρή συμμετοχή στο ερέθισμα για την δημιουργία αυτού του ποστ δεν μπόρεσα ακόμη να το διαβάσω, ο …άχρηστος.
Πολύ δουλειά. Πολύ κούραση.
Καληνύχτα.
Nikos V.
22 Απριλίου , 2009 at 11:57
Τελικά το…έχουν οι Ρώσοι !!
Απίστευτα όμορφα λόγια…βαλμένα μαζί με ένα τρόπο που σε κάνει να θέλεις κι άλλο!!! 🙂
Να είσαι καλά αγαπητή!!
Πολλά φιλάκια.
Nikos V.
silia
22 Απριλίου , 2009 at 22:35
@ marianaonice
Ναι … και πάντα πονά και σφάζει , αλλά και πάντα θα τον ψάχνουμε …
Και η Ελληνίδα πάντα η μεγάλη παρούσα του Έρωτα .
Φιλιά .
silia
22 Απριλίου , 2009 at 22:37
@ Αρης
Και η λογοτεχνία και η ποιηση , αλλά και … ο Έρωτας , είναι τρόπος ζωής ακόμα και στην καθημερινότητα τους .
Τις ευχές μου .
silia
22 Απριλίου , 2009 at 22:42
@ Καναλιώτης
Όχι και » άχρηστος» … μη λέμε ό, τι νά’ ναι …
«Άχρηστος» , κάποιος που ενέπνευσε ένα τέτοιο ….θεϊκό ποστ ;… 😆 😆 😆
————————–
Όποτε μπορείς , διάβασέ το .
Καταλαβαίνω απόλυτα τί θα πεί φόρτος δουλειάς και υποχρεώσεων .
Ευχές και φιλιά .
silia
22 Απριλίου , 2009 at 22:43
@ Nikos V.
Το … έχουν πανάθεμά τους …
Σπουδαία … Ενδιαφέρουσα … ράτσα .
Σ’ ευχαριστώ , που έρχεσαι και με διαβάζεις .
Ελένη Κωστέα
24 Μαΐου , 2014 at 14:13
***
Των λουλουδιών το χρώμα – λάμπες πολύχρωμες
Ευφραίνουν μάτια και ψυχή. Συναισθημάτων γλέντι.
Το Μέλλον τι να ετοιμάζει; Φόβοι, κρυφές ελπίδες
κι αναμονές, –
Σ’ αβεβαιότητας χαρτί γράφτηκαν τα γραμμένα…
Γεμάτο άνθη τ’ όνειρο, εικόνες πανηγυρικής χαράς.
Όλο σε σκέφτομαι κι αναζητώ το πρόσωπό σου
Σ’ ερωτικούς, όλο αίνιγμα καθρέφτες. Τι να’ δωσε ζωή
στης σχέσης μας το είναι;
Tα λιβάδια των ανθών πλημμύρισαν τα φώτα,
Λες και έδρασαν όλοι μαζί του ουρανού οι φωταγωγοί,
Τυφλώθηκα κι ονειροβατούσα , στον κόσμο σου θα χάθηκα,
μα λευτεριά ποθούσα…
ΝΙΝΑ
Η Αγάπη ,σαν δίσκος, στα ουράνια
Να παίζει, ολόχρυσος, τη συμφωνία!
Είσαι θεϊκιά, σκορπάς ευδαιμονία,
Αγάπη, τόσο φως, νότες γεμάτος ουρανός,
Τραγούδια και πουλιών χοροί!
Ανείπωτης λαχτάρας τα ψαράκια
Στου ωκεανού τ’απύθμενα γυαλιστερά νερά…
Λα λα λα λα – λα λα λα λα – λα λα λα λα!!!
Αδέρφια όλοι, πάμε μπροστά
Κάτω από τέτοιο ουρανό, βαμμένο κιόλας
με της ίριδας το χρώμα –
Τριπλό ουράνιο τόξο!!! Από πέντε ηπείρους,
Πέντε άκρα τ’ αστεριού, ποιος νά’ ναι ο μπροστάρης
όλων;
Ετούτη δω , που κάνει το άλμα, τη βουτιά!!!
Κοιτάξτε την, ψηλά σε τεντωμένο χέρι φέρει,
Να κυματίζουν, τις λευκές σημαίες!!!
Δώρο στη Μέρα γέννησης μου, στα τριάντα εφτά
Γράφω το ποίημα αυτό. Ύμνο στο Σύμβολο με στέμμα
Ηλιακό,
Στη Νίνα αλησμόνητη! Χαίρε, Νίνα!!!
***
Χωρίς Αγάπη αδιανόητος ο Κόσμος.
Χωρίς Αγάπη – όμηρος της μοναξιάς.
Μα δεν πειράζει, λεω, θα ζήσω κι έτσι,
Τα Θεία θα συμβουλευτώ, θα πορευτώ
Στο δρόμο δύσκολο, του ασυμβίβαστου
πορεία,
Γιατί τιμή δεν έχει η τιμή μας, και σβήνει
πια το νόημα ζωής
Γι’ αυτόν, που υποκλινόμενος στην Ατιμία,
Τον άνθρωπο θα αναδείξει για Θεό…