ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΣΙΑ … ΜΕ ΑΓΑΠΗ

Λόγια ερωτικά , λόγια παθιασμένα , λόγια ιμερικά , λόγια πόνου , ενοχής , επιθυμίας , παραφοράς , διέγερσης … τρέλλας … που μέ την πένα τους , Ρώσοι ποιητές , μας μεταφέρουν και μας κάνουν κοινωνούς …

Μίλησαν κάποιοι φίλοι μου για τον ερωτισμό των Ρώσων και … παρασύρθηκα … δεν άντεξα να μην το κάνω (αυτό το ποστ) …

***************************************************

«……..

A , πάλι εσύ ; Κι όχι σαν ‘ να παιδάκι ερωτευμένο ,

μα σαν άντρας αλύγιστος , ξεδιάντροπος , τραχύς .

Μπήκες στο σπίτι αυτό και με κοιτάζεις .

Πρίν απ’ την καταιγίδα τρομερή σιωπή .

Ρωτάς τί σού’ κανα

και τον παντοτινό τί έκανα έρωτά σου .

Σε … πρόδωσα . Τί να τα ξαναλέμε …

Ω , αν μπορούσες μια φορά να κουραστείς !

Έτσι μιλά ο νεκρός ταράζοντας τον ύπνο του φονιά του ,

έτσι και του θανάτου ο Άγγελος στο μαξιλάρι περιμένει .

Τώρα συγχώρα με … Ο Κύριος τό’ χει διδάξει …

Λάγνα είναι η σάρκα , λαχταρά , πονά ,

μα η σκέψη λεύτερη πατά γερά , δεν τρέμει .

Θυμάμαι μόνο ένα Φθινόπωρο , ένα κήπο διάφανο , τρυφερό ,

και τις κρωξιές των γερανών , τα σκοτεινά χωράφια .

Αχ , τί γλυκά που ήτανε στη γη χάμω … μαζί σου !…»

————————

Από το ποίημα «ΠΡΟΣΕΥΧΗ» της Άννας Αχμάτοβα .

Άννα Αχμάτοβα : Φιλολογικό ψευδώνυμο της ποιήτριας Άννα Γκορένκο (1889 – 1966) . Η Αχμάτοβα συνδυάζει την παράδοση του ρωσικού κλασσικού στίχου , με λαϊκά θέματα . Με θυελλώδη ερωτική ζωή , αγαπήθηκε από όλους σαν γυναίκα και σαν ποιήτρια . Από το Σοβιετικό καθεστώς ονομάστηκε «Αγία και πόρνη» .

****************************************************************

«……

Ν’ αγαπάς ,

σημαίνει να σπαρταράς

στα σεντόνια ,

τα ξεσκισμένα απ’ την αϋπνία ….

Γιατί η Αγάπη ,

δεν είν’ ένας τρυφερός Παράδεισος

μα η βίαιη επίθεση

της λαίλαπας

νερού και φωτιάς .»

——————————-

Από το ποίημα «ΑΓΑΠΗ» του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι .

.

«Κοντεύει δυό . Θα έχεις πλαγιάσει ίσως .

Μέσα στη νύχτα , σαν ασημένιος Όκα

κυλά ο Γαλαξίας .

Έχω όλο τον καιρό κι οι αστραπές των τηλεγραφημάτων

δεν θάρθουν πια να σε ξυπνήσουν ,

να σε βασανίσουν .

Το επεισόδιο έληξε , καθώς λένε .

Η βάρκα του έρωτα τσακίστηκε πάνω στην καθημερινή ζωή .

Ξοφλήσαμε εμείς οι δυό .

δεν οφελεί να ξαναθυμάσαι τους πόνους

τις δυστυχίες

τις αμοιβαίες αδικίες .

Κοίτα

πόση ειρήνη βασιλεύει στο Σύμπαν

Η νύχτα

έχει επιβάλλει στον Ουρανό

μια δουλειά , από τόσα και τόσα

αστέρια .

Είναι η ώρα ,

που σηκώνεται κανείς και που μιλάει

στους αιώνες

στην Ιστορία ,

στο Σύμπαν .

————————————–

Από το ποίημα «ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΣΤΙΧΟΙ» του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι .

Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι (1893 – 1930) : Κορυφαίος ποιητής της γενιάς της Οχτωβριανής Επανάστασης του 1917 και ένας από τους σημαντικότερους της Ρωσίας , αλλά και όλης της Ευρώπης . Πολύ νέος , αναμίχθηκε στην επαναστατική κίνηση και 19 ετών έγινε μέλος της της λογοτεχνικής ομάδας των Ρώσων Φουτουριστών . Αυτοκτόνησε το 1930 στην Μόσχα , σε ηλικία 37 ετών . Από τους αγαπημένους ποιητές του Λένιν . Πολυαγαπημένος ποιητής , χαρακτηρίστηκε , «πολιτικός» , «ερωτικός» , και … «τρελλός» .

********************************************************

«……..

Όταν γλύκαινε ακόμη την ζωή μου η ελπίδα

σαν τρελλός αγαπούσα μια ξανθή Ελληνίδα ,

που μου είχε τον νου μου η ματιά της πλανέψει

και τους πόθους μου αρπάξει και τα νιάτα μου κλέψει .

Με παλιούς μου συντρόφους , μια βραδιά εγλεντούσα

και στο γλέντι να σβύσω τον καημό μου ζητούσα ,

όταν ένας Εβραίος πονηρά με κοιτάει

και μου λέει κρυφα :»η Ρωμηά σ’ απατάει» .

Του πετάω φλουριά , μου θολώνει το μάτι ,

καβαλλάω ευθύς το γοργό μου το άτι

και στο σπίτι της τρέχω , στη μικρούλα φωλιά της

όπου είχα περάσει γλυκές νύχτες σιμά της .

Με τα μάτια θολά , μα τον νου φλογισμένο

σπω την πόρτα κι ευθύς μες στην κάμαρα μπαίνω .

Και στου λύχνου το φως που σιγά τρεμοσβούσε

η ξανθή Ελληνίδα , έναν άλλον φιλούσε .

Τους αδράχνω τους δυο με τ’ αντρίκιο μου χέρι

και το φίλημα κόβει τ’ αργυρό μου μαχαίρι .

Κι η ξανθιά Ελληνίδα με ντροπή χλωμιασμένη

εκυλίστη στο πάτωμα κάτω , σφαγμένη .

……»

———————————–

Από το ποίημα «ΤΟ ΜΑΤΩΜΕΝΟ ΣΑΛΙ» του Αλέξανδρου Πούσκιν .

Αλέξανδρος Πούσκιν (1799 – 1837) : Ο κορυφαίος λυρικός ποιητής , των τσαρικών χρόνων και ένας από τους σημαντικότερους της Ευρώπης . Κρατικός λειτουργός του Τσάρου αρχικά , διώχτηκε από την Υπηρεσία , για τις φιλελεύθερες ιδέες του και έζησε εξόριστος , ώσπου τελικά οι εχθροί του , κατόρθωσαν να τον σκοτώσουν σε σκηνοθετημένη μονομαχία , στα 38 του χρόνια . Ρομαντικός βασικά , επηρεασμένος από τον Βύρωνα , υπήρξε φιλέλληνας και υμνητής της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 , θαυμαστής του Αλέξανδρου Υψηλάντη , ευρύ πνεύμα , και συνεπής αγωνιστής . Θεωρείται δίκαια , ο θεμελιωτής της σύγχρονης ρωσικής φιλολογίας .

*********************************************

Αφιερωμένο εξαιρετικά στους φίλους Φάρο και Καναλιώτη , με όλη μου την αγάπη και με την σύσταση να διαβάσουν , ή αν το έχουνε ήδη κάνει , να ξαναθυμηθούνε και μαζί να ξαναθυμηθούμε όλοι μας , κάτι πολύ (δικό μου) αγαπημένο : «ΣΜΕΡΤ ΠΟΕΤΑ»