RSS

ΦΟΒΟΣ … ΓΝΩΣΗ Ή ΑΓΝΟΙΑ ;

07 Φεβ.

.
Κάποτε με ρώτησαν :
– Τί είναι ο φόβος ; Γνώση , ή άγνοια ;
Και μη μπορώντας να αποφασίσω , είπα :
– Και τα δυο … Για άλλους είναι Γνώση , για άλλους , Άγνοια .
Αυτά , ήταν κάποτε …
Όχι πως άλλαξα άποψη , αλλά απλά μεγάλωσα και πια δίνω την ίδια απάντηση , όχι γιατί ΔΕΝ μπορώ να αποφασίσω , αλλά γιατί ο Χρόνος , μου έδωσε την δυνατότητα να σκεφτώ και να αναλύσω καλύτερα το θέμα .
Τί είναι λοιπόν ο Φόβος φίλοι μου;… Φοβόμαστε κάτι επειδή δεν το γνωρίζουμε … ή επειδή (ακριβώς) ,το γνωρίζουμε ;
Βασικά για μένα , σε προσωπικό επίπεδο , συνεχίζει ο φόβος είναι … Άγνοια , δηλαδή , φοβάμαι αυτό που δεν γνωρίζω πως , και κατά πόσο θα με βλάψει … Το άγνωστο , δηλαδή αυτό , που δεν μπορώ γνωρίζοντας τις ιδιαίτερες πτυχές του , να το ελέγξω κατά κάποιο τρόπο . Πχ. φοβάμαι το σκοτάδι , τον άγνωστο που κρύβεται στην γωνία , τον πόλεμο κοντά στην «γειτονιά» μου , την … νάρκωση σε μια επέμβαση . Όμως μέσα μου ο Φόβος ακόμα και τώρα , υπάρχει και σαν Γνώση … δηλαδή φοβάμαι κάτι , γιατί γνωρίζω ακριβώς τις συνέπειες που μπορεί να έχει . πχ. φοβάμαι μία χειρουργική επέμβαση γιατί εξ αντικειμένου , γνωρίζω τί ακριβώς μπορεί να πάθω απ’ αυτήν την επέμβαση ή φοβάμαι μήπως πέσει η οικοδομή και με πλακώσει σε έναν πιθανό σεισμό , επειδή γνωρίζω (όχι υποπτεύομαι , γνωρίζω) , ότι δεν μπήκαν στην κατασκευή τα σωστά υλικά .
Γι αυτό λοιπόν , με σιγουριά πια , λέω  ότι ο Φόβος , είναι ΚΑΙ Γνώση , αλλά ΚΑΙ Άγνοια , ανάλογα με την περίσταση , αλλά και με τί ακριβώς απ’ τα δύο κυριαρχεί στην ψυχή του κάθε ανθρώπου .
.
.
Γεννιέται βέβαια το εύλογο ερώτημα :
Πώς νικάμε τον Φόβο ;
… Καταπολεμώντας την Άγνοια (θέλω να γνωρίζω τί θα μου συμβεί , γιατί έτσι νοιώθω πιο δυνατός/ή … νοιώθω μέσα στο παιχνίδι) , ή … αρνούμενοι την Γνώση (δεν θέλω να ξέρω τίποτα πάνω σ’ αυτό , για να είμαι ήσυχος/η) ;
———————————————-
Ας μην φοβόμαστε τα συνεχώς αναφυόμενα ερωτήματα …
Ας προσπαθήσουμε να βρούμε μια απάντηση σε όλα …Θαρρώ , πως δεν υπάρχουν κλισέ , αλλά , απαντήσεις  που άλλες ταιριάζουν σε μας , και άλλες , σε άλλους .
.
.
Η ανάρτηση αυτή έγινε  στα πλαίσια της “Ημέρας ενάντια στο φόβοΔείτε περισσότερα εδώ: http://grfear.blogspot.com/
 
43 Σχόλια

Posted by στο 7 Φεβρουαρίου , 2011 σε ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ, Uncategorized

 

Ετικέτες:

43 responses to “ΦΟΒΟΣ … ΓΝΩΣΗ Ή ΑΓΝΟΙΑ ;

  1. faros

    7 Φεβρουαρίου , 2011 at 08:14

    Φοβάμαι να διαφωνήσω μαζί σου … και ξέρεις γιατί ;

    Γιατί, … φοβάμαι ότι έχεις δίκιο ! 😀

    υ.γ. το άσχημο είναι ότι σήμερα, κάποιοι, φοβούνται να ξεσηκωθούν …

    Θερμή Καλημέρα !
    Καλή Βδομάδα – χωρίς πολλούς φόβους ! 😀

     
    • silia

      9 Φεβρουαρίου , 2011 at 01:20

      @ faros
      Φοβάσαι να διαφωνήσεις μαζί μου , γιατί αν σου θυμώσω , θα είναι σαν … να τελειώνει η ζωή σου …
      Πες βρε τα πράγματα με το όνομα τους !
      —————————-
      Έλα … Μην φοβάσαι … Πλάκα σου κάνω . Ξέρεις δα , πόσο σε αγαπώ .
      —————————-
      Σοβαρά τώρα :
      Η ευχή σου , για μια εβδομάδα χωρίς πολλούς φόβους , μάλλον … δεν έπιασε . Είναι μόνον Τετάρτη και ήδη έχω φοβηθεί για πολλά πράγματα …
      Μήπως … δεν μου ευχήθηκες μέσα απ’ την καρδιά σου ;

       
      • faros

        9 Φεβρουαρίου , 2011 at 08:35

        Κι από μέσα κι από … έξω ! 😀

        Θέλω να πιστεύω ότι θα τους ξεπεράσεις …
        ΑΛΗΘΕΙΑ !

         
  2. DaisyCrazy

    7 Φεβρουαρίου , 2011 at 09:20

    «Ο Φόβος , είναι ΚΑΙ Γνώση , αλλά ΚΑΙ Άγνοια» συμφωνώ. Καλύτερα να ξέρουμε τι μας γίνεται αλλά ως ένα σημείο. Ή σε κάποια θέματα γνώση σε κάποια άγνοια και χαρά 🙂
    Κι όπως λέει πολύ όμορφα κι η Νίνα Κουλετάκη ο φόβος είναι ένας τρόπος που χρησιμοποιούν οι κυβερνήσεις για να χειραγωγήσουν και να χαλιναγωγήσουν.
    Καλύτερα να φοβόμαστε όσο πρέπει και να αποτινάσσουμε από πάνω μας τον υπόλοιπο φόβο που μας καταπιέζει και να μας καταβάλλει.
    Φιλιά Σίλια μου και καλή σου μέρα!

     
    • silia

      9 Φεβρουαρίου , 2011 at 01:34

      @ DaisyCrazy
      Μεταξύ μας , πέρα από τις φιλοσοφικές … διγνωμίες , θα έλεγα πως ο φόβος , μάλλον οφείλεται στην Άγνοια … Όσα πιο πολλά μαθαίνουμε , όσο πιο κοντά στην ουσία του προβλήματος μπαίνουμε , όσο διαλύουμε με την Γνώση και την Παιδεία γενικά τις «ομίχλες» που ακούσια ή εκούσια και έντεχνα μας επιβάλλουν , τόσο οι φόβοι μας θα μικραίνουν και θα απομακρύνονται … Ζωή χωρίς καθόλου φόβους , θαρρώ πως δεν υπάρχει . Αρκεί , οι φόβοι μας να μην είναι καταστροφικοί .
      Όσο για την θεωρία Φόβος = Γνώση , που αυτή την στιγμή , μ’ αυτά που γράφω εδώ σαν σχόλιο προς εσένα , μοιάζει να μην την παραδέχομαι … ομολογώ πως πολλές φορές έχω πει την φράση «Άστο καλύτερα … Δεν θα ήθελες να ξέρεις» , όταν με ρωτούσαν μέχρι πρό τινος κάποιοι στην δουλειά μου , από τί ή πόσο κινδυνεύουν …
      Τελικά πιάνω τον εαυτό μου , να … λέει και να ξελέει .
      Φιλάκια Daisy μου

       
      • DaisyCrazy

        10 Φεβρουαρίου , 2011 at 09:42

        Μα εσύ η ίδια Σίλια μου αν θυμάμαι καλά δεν έλεγες ότι η ζωή έχει το εμπεριέχει την κατάφαση και την αντίφαση μαζί; Ή κάπου το διάβασα ίσως. Ότι το ναι εμπεριέχει το όχι και το αντίθετο. Δεν το γράφω καλά το ξέρω. Αλλά πιστεύω οτι ισχύει απόλυτα αυτό… ή καθόλου 🙂
        Φιλάκια πολλά Σίλια μου

         
  3. newagemama

    7 Φεβρουαρίου , 2011 at 10:31

    Καλημέρα! Βλέπω πως για διαφορετικούς λόγους (ή μήπως όχι τόσο διαφορετικούς) ασχολούμαστε ιστολογικώς με τον φίλο μας το φόβο! Πιστεύω πως ο φόβος είναι ένα σημάδι – ένα αλάρμ – για το τι χρειάζεται να προσέξουμε και πού να εστιάσουμε τη δράση μας ώστε να «απελευθερωθούμε» (κυρίως από τα αόρατα εσωτερικά μας δεσμά).
    Ο αγώνας αυτός ενίοτε είναι σκληρός!

    http://newagemama.com

     
    • silia

      9 Φεβρουαρίου , 2011 at 01:49

      @ newagemama
      «ο φόβος είναι ένα σημάδι – ένα αλάρμ – για το τι χρειάζεται να προσέξουμε και πού να εστιάσουμε τη δράση μας»
      —————————————
      Αυτός είναι ο «υγιής» φόβος … αυτός που μοιάζει σε χρησιμότητα με τον … Πόνο . Όλοι θεωρούμε τον Πόνο , απαράδεκτο . Κι όμως , αν δεν υπήρχε ο πόνος δεν θα μπορούσαμε πχ να βάλουμε διάγνωση σε μια … σκωληκοειδίτιδα φέρ’ ειπείν και θα πεθαίναμε στα σίγουρα από κάτι απλό .
      Με τον … «αρρωστημένο» φόβο , τον αφύσικο σε μέγεθος και εκτόπισμα, τί γίνεται ;… Αυτό είναι το ζόρικο .
      Πόσο πολύ μου άρεσε αυτό «τα αόρατα εσωτερικά μας δεσμά» , που είπες …

       
  4. agrampelli

    7 Φεβρουαρίου , 2011 at 11:30

    ….»κυρίως από τα αόρατα εσωτερικά μας δεσμά»
    Συμφωνώ απόλυτα ξέρεις!Και νομίζω πως εκεί ακριβώς βρίκεται το πρόβλημα…

     
    • silia

      8 Φεβρουαρίου , 2011 at 15:36

      @ agrampelli
      Μου θύμησες ένα ποίημα , που πολύ –πολύ αγαπώ :
      Δεσμά
      —————–
      Χρόνια τώρα
      σφίγγουμε επάνω μας
      με πείσμα τα δεσμά μας ,
      και μόλις τώρα
      αρχίσαμε να νοιώθουμε
      πως είναι αφόρητα βαριά
      και μας πληγώσαν .
      Τα φορτωθήκαμε ένα πρωινό
      μ’ ακράτητο ενθουσιασμό
      και ηχηρά τραγούδια
      που μίλαγαν
      για … «διαθέσιμη ηδονή»
      ή κάτι τέτοιο …

       
  5. Lilith

    7 Φεβρουαρίου , 2011 at 16:17

    Όλα τα πράγματα, στις σωστές δόσεις, είναι χρήσιμα.
    Αν τρως πολύ, θα παχύνεις.
    Αν τρως λίγο, θα υποσιτιστείς.
    Αν βέβαια, δεν είχες καθόλου ανάγκη το φαγητό, θα ήταν ακόμα καλύτερα.
    Θα κρατήσω αυτό που είπε κάποτε ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς:
    ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ
    ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ
    ΕΙΜΑΙ ΛΕΦΤΕΡΟΣ!

     
    • silia

      8 Φεβρουαρίου , 2011 at 15:28

      @ Lilith
      Ας με συγχωρήσει ο μεγάλος (όντως) Καζαντζάκης , αλλά θαρρώ πως κι αυτός … κάτι φοβόταν …
      Την έλλειψη ελευθερίας .
      Φιλιά

       
      • Lilith

        10 Φεβρουαρίου , 2011 at 12:03

        Μα ακριβώς γι’ αυτό το είπε.
        Αν δεν βιώσεις κάτι, δεν μπορείς να μιλήσεις γι’ αυτό.

         
  6. erimos

    7 Φεβρουαρίου , 2011 at 16:55

    Σουρούπωμα,και κατακαλόκαιρο του 45,αν δεν κάνω λάθος,η Μάνα μου με έιχε στείλει 200 μέτρα πιο μακρυά με ένα μικρό σταμνί να πάρω νερό από τη βρυσούλα εκεί στην άκρη του χωραφιού μας. Αφού το γέμισα καλά-καλά,
    ξεκίνηασα για την επιστροφή. Ανάμεσα στην πηγή και το σπίτι,υπήρχαν
    δυο αχλαδιές. Τι ήταν εκείνα τα ουρλιαχτά που ‘αρχισαν ξαφνικά να
    ξεχύνωνται από τη μια αχλαδιά;;; έχασα τα σωθηκά μου!!!
    Αρχισα να ουρλιάζω….. Μάνααααααα… ρε Μάνααααα … το θεριό θα με
    φάει… ρε Μάναααα…. όταν κανά καιρό μ ε άκουσε (κι αυτές οι σκασμένες
    δεν σταματούσαν) με ρωτάει τι έχω που κοκάλωσα εκεί… φοβάμαι να
    περάσω… θα με φάει…
    «Τι φοβάσαι ρε χαζέ;;; ο άνθρωπος είναι το μεγαλύτερο θεριό της γης ,
    αυτόν να φοβάσαι , όχι τα πουλιά»…
    Δεν ξέρω αν υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που να φοβούνται τις κουκουβάγιες, όμως η Μάνα μου,απολύτως αγράμματη,πιστεύω ότι μου
    είπε μια μεγάλη αλήθεια… τους φόβους μας που έχουν αίτια φυσικά
    μπορούμε να τους γνωρίσουμε και να τους υπεβούμε,το πρόβλημα κατά
    την ταπεινή μου γνωμη βρίσκεται στους ανθρωπογενείς φόβους,αυτούς
    ούτε μπορούμε να τούς προβλέψουμε, ούτε ευκολα προρούμε να τους
    υπερβούμε… χρειάζεται εκείνο που λέι ο Κάλβος στο λινκ που μας
    παρέμπεψες…
    Τωρα,καλή μου Αννα, με το θέμα που μας έβαλες, μου είναι αδύνατον να
    αποφύγω ένα πολιτικό σχόλιο,ζητώ το έλεός σου…
    Η χώρα μας – εδώ και χρόνια – αργοπεθαίνει, πνίγεται από το απάνθρωπο
    σύστημα του αυτονομημένου κράτους. Του κράτους που,εγκλωβισμένο σε
    ρόλο εξωκοινωνικού εγγυητή παρεμβαίνει για να καταστείλει βιαίως κάθε
    δυναμική κοινωνική κινητοποίηση,χρησημοποιώντας το φόβο και την
    απειλή του φόβου,εναντίον εκείνων που δεν έχουν,επειδή όντως φοβούντε
    εκείνοι που έχουν,οι βολεμένοι και οι υποταγμένοι
    Εδώ μας ταιριάζει νομίζω το ποίημα του Pamblo Neruda «Αργοπεθαίνει»
    είναι όμως αρκετά μεγαλούτσικο για αντιγραφή….
    Την καλησπέρα μου και συγνώμη,από όλους, για το πολιτικό σχόλιο.

     
    • silia

      9 Φεβρουαρίου , 2011 at 02:14

      @ erimos
      Αχ … μου θύμησες μια δικιά μου αγαπημένη «κουκουβάγια» .
      https://silia.wordpress.com/2008/06/06
      ————————————
      Και η δική μου η μάνα μου έλεγε : «Το μεγαλύτερο θηρίο του κόσμου Σίλια , είναι ο άνθρωπος» …
      ————————————-
      Όσο για το πολιτικό σου σχόλιο , έχω να πω , ότι … δεν το βρίσκω και τόσο «πολιτικό» . Σαν μια ευρύτερη κοινωνική διαπίστωση μου φάνηκε . Κάτι που πιστεύω και ελπίζω , ότι δεν θα έχει κάποια κραυγαλέα και γι αυτό και ενοχλητική συμφωνία ή αντίδραση .
      Την καληνύχτα μου έρημε φίλε μου .

       
  7. olvios

    7 Φεβρουαρίου , 2011 at 21:02

    Με άγνοια ευθύνης και με ελαφρότητα (και με επιτυχία εντέλει) προσπαθούμε οι γονείς, οι συγγενείς, οι δάσκαλοι και οι ιερείς να εδραιώσουμε το φόβο στον νέο Άνθρωπο (στα παιδιά μας) σαν εργαλείο.
    Το εργαλείο μετά είναι διαθέσιμο για κάθε ενδιαφερόμενο και πρόθυμο.

     
    • silia

      8 Φεβρουαρίου , 2011 at 15:27

      @ olvios
      Διαχρονικά και κλασσικής αξίας εργαλεία τελικά αυτή η … ελαφρότητα … και ο προκλητός στους ανιόντες μας φόβος
      Για το (και με επιτυχία εντέλει) , λέω …

       
  8. ακροβατιστής

    7 Φεβρουαρίου , 2011 at 21:27

    Ο φόβος κατά την γνώμη μου είναι ένα υγιές συναίσθημα στο βαθμό που τον αναγνωρίζουμε και τον ελέγχουμε.Είναι η φυσική άμυνα του ανθρώπου απέναντι σε υπαρκτό επικίνδυνο ερέθισμα, είναι η ενστκτώδης αντίδραση του οργανισμού για να προστατευτεί.Για να μην φοβάσαι όταν υπάρχουν κίνδυνοι πρέπει ο στόχος της πράξης σου να είναι ισχυρότερος στην συνείδησή σου από οποιοδήποτε άλλο ερέθισμα…Οι άνθρωποι που αγωνίζονται για ένα ιδανικό, για μια ιδέα δεν είναι οτι δεν βλέπουν τους κινδύνους που υπάρχουν, απλά ο ΣΤΟΧΟΣ τους είναι τόσο ισχυρός που υπερνικά τον φόβο…Δεν είναι τυχαίο οτι άνθρωποι που πολέμησαν,βασανίστηκαν, εξορίστηκαν για ένα ιδανικό τους όταν τους ρωτούν για την ανδρεία τους απαντούν οτι δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά το αυτονόητο…Και τέτοιοι υπάρχουν ευτυχώς πολλοί και στις μέρες μας.
    Η μεγάλη πληγή των σύγχρονων κοινωνιών είναι οι φοβίες…
    Οπου το συναίσθημα του φόβου υπάρχει εν τη απουσία του επικίνδυνου ερεθίσματος.Στις φοβίες μας επενδύουν για να μας έχουν δέσμιους.Ευτυχώς υπάρχουν καλοί φίλοι και γλυτώνω τις ψυχοθεραπείες!!!Οχι οτι τις απορρίπτω, κάθε άλλο!Απλά δεν τις αντέχει το πορτοφόλι μου!!!
    Θερμή καλησπέρα
    Σας γλυκοφιλώ!

     
    • silia

      9 Φεβρουαρίου , 2011 at 02:24

      @ ακροβατιστής
      Πω πω !… πόσο όμορφο και σωστά αναλυμένο σχόλιο !…
      Επέτρεψέ μου να πω αυτό :
      Μου θύμησε για πολλοστή φορά τον πατέρα μου στο ποστ https://silia.wordpress.com/2009/10/27
      Συγγνώμη που απαντώ με κάτι προσωπικό σε ένα τόσο ευρύ , όμορφο σχόλιο … αλλά , αυτό μου ήρθε στο μυαλό , διαβάζοντας σε .
      ————————————-
      Όσο για την ψυχοθεραπεία διάβασε αν έχεις χρόνο και υπομονή το «Η … ΠΟΡΝΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ» και κυρίως τις συζητήσεις που γίνονται στα σχόλια του.

       
      • ακροβατιστής

        9 Φεβρουαρίου , 2011 at 19:33

        Ισα ισα Αννα Σίλια μου με τιμά ιδιαίτερα οτι μου απαντάς με ιστορία που είναι προσωπική και τόσο συγκινητική…Οσο για το βιβλίο που μου προτείνεις θα το διαβάσω να σαι σίγουρη,και σ’ευχαριστώ πολύ για την πρότασή σου!
        Να χεις ένα όμορφο βράδυ…

         
      • ακροβατιστής

        9 Φεβρουαρίου , 2011 at 21:26

        Το βρήκα το ποστ (στην αρχή νόμισα πως ήταν βιβλίο) και πραγματικά ήταν οτι πρέπει…Με κάλυψε και το άρθρο και τα σχόλια…Είνσι π΄σντως καταπληκτικό πώς ψυχανεμίζεσαι τί θα βοηθούσε,τί θα πήγαινε την σκέψη του καθενός από τους σχολιαστές ένα βήμα παραπέρα…Μ’εβαλες σε δημιουργική σκέψη και συζήτηση με τον εαυτό μου.
        Σ’ευχαριστώ μου κάνεις τόσο καλό…(επέτρεψε μου τον ενικό)
        Ελπίζω να το εισπράττεις πολλαπλάσιο από όλους όσους επιθυμείς!

         
  9. Γιώργος Κατσαμάκης

    7 Φεβρουαρίου , 2011 at 23:05

    ο φόβος νομίζω πως μερικές φορές από κοινωνικό πλημέλλημα γίνεται πολιτικό έγκλημα. Και πρέπει να τιμωρείται αυστηρά!

     
    • silia

      8 Φεβρουαρίου , 2011 at 15:00

      @ Γιώργος Κατσαμάκης
      Η πρόκληση φόβου , είτε από πολιτική , ή κοινωνική σκοπιά επιχειρείται , αποτελεί ειδεχθές έγκλημα , και πρέπει να τιμωρείται …
      Αλλά δεν τιμωρείται σχεδόν ποτέ . Δεν «αναγνωρίζεται» καν , σαν αδίκημα . Και όχι μόνο στην πολιτική , αλλά και στον ευρύτερο κοινωνικό τομέα , στους χώρους της δουλειάς μας , στις συναναστροφές μας , ακόμα και μέσα στο ίδιο μας το σπίτι .
      Αν μπορείς και έχεις χρόνο και διάθεση , διάβασε το “ΗΘΙΚΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ” της Marie-France Hirigoyen , Eκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ , ένα πανέμορφο βιβλίο που διαπραγματεύεται την κρυμμένη βία στην καθημερινή ζωή . Θα δεις . πως ο τεχνητός φόβος «δολοφονεί» καθημερινά χιλιάδες άτομα και μάλιστα … ατιμώρητα .
      ———————————
      Τελικά , άλλο το τί πρέπει να γίνεται και άλλο το τί γίνεται …
      Δυστυχώς …

       
  10. faros

    8 Φεβρουαρίου , 2011 at 08:17

    Φόβος !
    Σ΄αυτόν στηρίχτηκαν ΟΛΕΣ οι θηρσκείες !
    Χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχαν πολιτικοί και … πολιτική !
    Πάνω στο φόβο στηρίχτηκαν και γιγαντώθηκαν εταιρίες ταινιών !
    Βγήκαν βιβλία για να τα οικονομήσουν !

    «Φοβάμαι γι΄αυτά που θα γίνουν για μένα, ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΝΑ» !

    Πολύ πολύ Καλημέρα !

     
    • silia

      9 Φεβρουαρίου , 2011 at 00:39

      @ faros
      Φοβόμουν πολλά πράγματα παλιότερα , για τα οποία σήμερα όταν τα φέρνω στον νου μου (σαν επικίνδυνες προοπτικές) , με πιάνουν τα γέλια …
      Ενώ υπάρχουν πράγματα που στην νεότητα μου τα αψηφούσα εντελώς και όσο κι αν «βρυχόντουσαν» δίπλα μου ή εμπρός στον δρόμο μου , δεν ήσαν ικανά να με τρομάξουν … αλλά σήμερα νοιώθω φόβο ακόμα και στην σκέψη τους … Ο … Θάνατος , λόγου χάριν …
      Φοβάμαι τον θάνατο φίλε μου …
      Πολύ …
      Καληνύχτα .

       
      • faros

        9 Φεβρουαρίου , 2011 at 08:38

        Λογικό είναι !
        Άλλα σκέψεις έχει ένα παιδί, άλλες ένας … έφηβος ! 😀 😀 😀

        υ.γ. μεταξύ μας, υπάρχει και το αντίστροφο. Στη ζωή είναι ο πραγματικός θάνατος και στο θάνατο η ΖΩΗ !

         
  11. Λευτέρης-Δικαίος

    8 Φεβρουαρίου , 2011 at 09:41

    Καλημέρα, Άννα-Σίλια!
    Όπως λένε και οι γραφές, «ποίημα έδωκας, ποίημα θα λάβης». Ιδού λοιπόν η επιβεβαίωση της ρήσης:
    Φόβος
    Φοβάμαι τη συνοχή και απεραντοσύνη του σκότους.
    Η κάθε νύχτα μάς υπενθυμίζει πόσο πεπερασμένες
    είναι οι προσπάθειές μας για φως…
    Φοβάμαι το χώμα,
    φοβάμαι το μπετό και την άσφαλτο που ο άνθρωπος -απ’ το φόβο του-
    μ’ αυτά το χώμα σκεπάζει.
    Φοβάμαι την αναίδεια της τόλμης…
    Λ.-Δ. Παπαδέα «Παρεκβάσεις μιας συνηθισμένης ζωής»

     
    • silia

      9 Φεβρουαρίου , 2011 at 00:30

      @ Λευτέρης-Δικαίος
      Τί όμορφα που θα ήταν, αν σε κάθε προσφορά μας , ανταμοιβόμασταν με το ίδιο ακριβώς «νόμισμα» …
      Θα ένοιωθαν όλοι τότε την ίδια ικανοποίηση και χαρά , που νοιώθω εγώ τώρα από αυτήν την ανταποδοτική σου κίνηση .
      Ευχαριστώ Λευτέρη .

       
  12. Spy

    8 Φεβρουαρίου , 2011 at 13:38

    Αν μπορούσαμε να ορίσουμε το φόβο με μία λέξη μόνο ή μία έννοια, μάλλον θα είχαμε βρει και το φάρμακο γι αυτόν. Ένα σιροπάκι που θα το πέρναμε κάθε που φοβόμαστε ή που θα πέφταμε μέσα στη μαρμίτα μικροί για να μην ξαναφοβηθούμε ποτέ.
    Θαρρώ πως είναι πολύ περισσότερα απ’ όσα εύκολα μπορεί να κατανοήσει ο ατελής μας εγκέφαλος.

     
    • silia

      9 Φεβρουαρίου , 2011 at 00:25

      @ Spy
      Έτσι ακριβώς …
      Μεγάλη «νόσος» … ζόρικη (ίσως και αδύνατη) «θεραπεία» …
      Ας ελπίζουμε όμως … Γνωρίζω ανθρώπους που με την θέληση τους για ζωή , έχουν καταρρίψει ακλόνητες ιατρικές θεωρίες και βγήκαν νικητές από τις μάχες τους με ανίατες ασθένειες …
      Γιατί όχι κι από την μάχη με τον Φόβο .

       
  13. Τσαλαπετεινός

    8 Φεβρουαρίου , 2011 at 14:58

    Πώς νικάμε τον φόβο;
    Το μεγάλο ερώτημα.
    Ένας ένας τους δικούς του μικρούς ανθρώπινους φόβους κι όλοι μαζί τον μεγάλο κοινό.

     
    • silia

      9 Φεβρουαρίου , 2011 at 00:19

      @ Τσαλαπετεινός
      Χμ … σωστό . Αλλά τί θα γίνει με τους … εγωιστές ; Αυτούς που νοιάζονται μόνο για την πέτσα τους (τους δικούς τους μικρούς ανθρώπινους φόβους) και αδιαφορούν για τον μεγάλο κοινό ;
      Η απάντηση στην παραπάνω ερώτηση μου , είναι :
      Ας είμαστε … μεγαλόκαρδοι . Ας συμπεριλάβουμε και τους εγωιστές στον Αγώνα … Όπως , πάντα θα υπάρχουν οι «εγωιστές» , έτσι πάντα θα υπάρχουν κι αυτοί που θα αγωνίζονται για το κοινό καλό .
      Είμαι … αισιόδοξη σήμερα .
      Καλώς ήρθες Τσαλαπετεινέ . Μου αρέσεις … σφόδρα .

       
  14. faros

    8 Φεβρουαρίου , 2011 at 23:53

    Φοβάμαι ότι κάνεις … επιλογές !!! 😆 😆 😆 😆 😆

     
  15. silia

    9 Φεβρουαρίου , 2011 at 00:10

    @ faros
    Φοβάται πάντα ο … ανυπόμονος …

     
  16. faros

    9 Φεβρουαρίου , 2011 at 08:39

    Αν και … καθιστή, … ΟΡΘΑ μιλάς ! 😀 😀 😀

    Πολύ πολύ Καλημέρα !

     
  17. mr e.

    10 Φεβρουαρίου , 2011 at 00:52

    Συμφωνω απόλυτα ( ή σχεδον απόλυτα) μαζί σου… προσθετω μόνο πως φόβος = αποτέλεσμα συνειδητής ή/και ασυνείδητης λογικής σκέψης… Φοβάμαι να πηδηξω στο κενο γιατι το μυαλό ( η λογική σκέψη) μου λέει πως αν το κάνω θα … τσακιστώ… Φοβάμαι το σκοτάδι γιατί η λογική μου λέει πως δεν ξερω τι κρυβεται εκει κοκ…
    Συμπέρασμα (κατά την απόψή μου βέβαια)
    Ο φόβος αποτελεί «προνόμιο» εκείνων που διαθέτουν έστω τον… «στοιχειώδη νού» και με την ένοια αυτή δεν μπορεί να πολεμηθεί…

    Παρά το γεγονός ότι … ουδόλως διαθέτω τον… «στοιχειώδη νου» εν τουτοις φοβάμαι γι αυτά που βλέπω να συμβαίνουν…
    Μπορεί να αποτελώ εξαίρεση…
    Καλό ξημέρωμα.

     
    • silia

      12 Φεβρουαρίου , 2011 at 23:54

      @ mr e
      Μην υπερβάλλεις … Μια χαρά διαθέτεις , και όχι μόνο τον στοιχειώδη νου , αλλά ίσως και κάτι παραπάνω . Όπως όλοι μας άλλωστε , και γι αυτό , όλοι φοβόμαστε για αυτά που βλέπουμε να συμβαίνουν …
      Μια όμορφη (όσο γίνεται) Κυριακή να έχεις .

       
  18. Απόλλων

    10 Φεβρουαρίου , 2011 at 19:05

    Αγαπητή Anna-Silia,

    ο τρόπος που πραγματεύεσαι την Γνώση-Άγνοια του Φόβου μ΄άρεσε.
    Δεν έρχεσαι δογματικά, το συζητάς, το πραγματεύεσαι, το ψάχνεις, αμφιβάλλεις.

    Κατά την δική μου βιωματική αίσθηση, η Γνώση δεν κουβαλά ποτέ Φόβο.

    Αυτό που λες με παραδείγματα για τα αποτελέσματα του χειρουργείου και του σεισμού, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η Άγνοια του τι είναι Ζωή και του τι είναι Θάνατος.

    Κι ενώ βιωματικά μπορείς να έχεις την προσωπική σου αντίληψη για την Ζωή, για τον Θάνατο δεν μπορείς.
    Μόνο υποκειμενικές θεωρήσεις από αναγνώσματα και συζητήσεις μίας αβίωτης ουσιαστικά πραγματικότητας.

    Σ’ ευχαριστώ που με παρακίνησες να σκεφθώ και να γράψω για κάτι τόσο ενδιαφέρον !

    Καλό σου βράδυ.

     
  19. kanali

    11 Φεβρουαρίου , 2011 at 14:30

    Γεια σου Άννα. Έτσι μπράβο.
    Βάλε και εσύ ένα λιθαράκι να ξεσκιαχτούμε επιτέλους.

     
  20. faros

    12 Φεβρουαρίου , 2011 at 09:25

    Καλημέρα, Καλή Βδομάδα, χωρίς … φόβο και πάθος ! 😀

     
  21. faros

    13 Φεβρουαρίου , 2011 at 08:51

    ΄μέραααααααααααααααααααααα !

     
  22. faros

    14 Φεβρουαρίου , 2011 at 08:34

    Καλημέρα, Καλή και Άφοβη Βδομάδα !

     

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Twitter

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Twitter. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s

 
Αρέσει σε %d bloggers: