Μια θεωρία είναι που ομολογώ πως την έχω ψιλοξεχάσει κιόλας , γιατί …. έχω πια γεράσει .
.
Η εικόνα , είναι από εδώ
ΑΚΟΜΑ ΕΝΑΣ … ΦΟΡΟΣ
02
Φεβ.
Με ρώτησε κάποτε μια καλή φίλη :
– Υπάρχει κανένας κανόνας που λέει ότι όταν ξεκινάει κάτι καινούριο στη ζωή σου, πρέπει να χάνεις, οπωσδήποτε , κάτι που αγαπούσες και που άφησες αναγκαστικά πίσω σου ; Κάτι σαν φόρος αγάπης , να πούμε ?…
… και της απάντησα :
Κανόνας έμφανής και επίσημος , μπορεί να μην υπάρχει . Όμως κάπως έτσι συμβαίνει σχεδόν πάντα … Πάντα σχεδόν , «πληρώνουμε» αυτό τον «φόρο .
Γιατί … ναι … κάτι σαν φόρος είναι κι αυτό …
«Πληρώνεις» γι αυτό που απόκτησες και «χάρηκες» μέχρι εκείνη την στιγμή και … ξεκινάς για άλλα .
Είναι το τίμημα που οφείλεις . Είναι το … εισητήριο που πρέπει να πληρώσεις για να σου ανοίξει η πόρτα του “καινούριου” στη ζωή σου … Ίσως για να … δοκιμαστείς , αν όντως το ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ αυτό το καινούριο … Αλλιώς μένεις στα παλιά σου τα λημέρια και δεν διακινδυνεύεις τίποτα κι έχεις κοντά σου κι αυτά που αγάπησες μέχρι τότε αλλά … Αλλά δεν έχεις ευκαιρίες για καινούριες αγάπες …
Μια θεωρία είναι που ομολογώ πως την έχω ψιλοξεχάσει κιόλας , γιατί …. έχω πια γεράσει .
.
Η εικόνα , είναι από εδώ
Μια θεωρία είναι που ομολογώ πως την έχω ψιλοξεχάσει κιόλας , γιατί …. έχω πια γεράσει .
.
Η εικόνα , είναι από εδώ
Anna-Silia 
Τζούτζη Μαντζουράνη
2 Φεβρουαρίου , 2012 at 02:04
Είναι αυτά που εγώ αποκαλώ, «δίδακτρα ζωής» Άννα μου…
Γιατί η Ζωή είναι Σχολείο και η Παιδεία τελικά, ποτέ δεν είναι δωρεάν….
silia
3 Φεβρουαρίου , 2012 at 01:27
@ Τζούτζη Μαντζουράνη
Τίποτα δεν είναι «δωρεάν» … Ακόμα και όταν παρέχεται δωρεάν , χάνει την «λάμψη» του , γίνεται «ευτελές» ακόμα- ακόμα και «επικίνδυνο» (πρόσεξε … έβαλα όλες αυτές τις λέξεις , σε εισαγωγικά) .Θα σου πω κάτι … άσχετο ίσως μ’ αυτό το σχόλιο σου , αλλά έτσι … μου ήρθε τώρα … κουβεντιάζοντας περί του «δωρεάν»
Στα 35 συναπτά έτη που άσκησα την Αναισθησιολογία , μίλησα προεγχειρητικά , με … χιλιάδες ανθρώπους (ασθενείς ή συγγενείς τους) . Τους εξέταζα , τους ενημέρωνα , τους προειδοποιούσα , τους ανέφερα τους κινδύνους και τις προοπτικές , τους έδινα εναλλακτικές λύσεις , ζητούσα την συγκατάθεση τους … Άλλοι με άκουγαν προσεκτικά (οι λιγότεροι) , άλλοι απλά με ανέχονταν , άλλοι ψιλοαφηρημένοι , άλλοι με διέκοπταν για να πουν τα δικά τους , αλλά έτσι και φτάναμε στο φίνις της επίσκεψης – ενημέρωσης , οι περισσότεροι , έβαζαν το χέρι στην μέσα ή έξω τσέπη του ρούχου τους , ή στην τσάντα , ή στην σακκούλα που κρατούσαν … τέλος πάντων , ψάχνοντας το πορτοφόλι τους και με ρωτούσαν … «τι θα κοστίσει» … «τι θέλω» … «τι κάνει» , «τι χρεώνω» «πόσα» …Στην απάντηση μου «τίποτα… δεν παίρνω λεφτά» … οι περισσότεροι αντιδρούσαν με … φόβο . Φόβο ότι δεν θα τους προσέξω , ότι τους βαριέμαι , ότι θα πειραματιστώ μαζί τους , ότι ούτε που θα με νιάξει αν δεν ξυπνήσουν , ότι θα τους αφήσω να πονάνε , ότι δεν θα ενδιαφερθώ , ότι θα τους αφήσω στους άπειρους ειδικευόμενους … ότι … ότι … ότι … Κάποιοι επέμεναν και όταν επέμενα κι εγώ … φτάνανε σε όρια … πανικού (όχι όλοι … κάποιοι) και φτάνανε σε σημείο ακόμη και να με απειλήσουν …
Αυτή ήταν μια από τις μεγάλες μου επαγγελματικές «πληγές» … Το ότι οι άνθρωποι μπροστά στην Ιατρική , ενδόμυχα , υποσυνείδητα , θέλουν να ΕΛΕΓΧΟΥΝ τα πράγματα … Και τον μόνο τρόπο για να ελέγχουν τα πράγματα έχουν … υποθέτουν , σκέφτονται το χρήμα …
Το ΔΩΡΕΑΝ στην επιθετική (χειρουργική) Ιατρική , τους τρομάζει
Φυσικά μιλάω για ένα μεγάλο ποσοστό , όχι για όλους .
Φταίει η Παιδεία μας (με την ευρεία έννοια … ενημέρωση , καλλιέργεια , συναισθήματα εμπιστισύνης)
Συγγνώμη για το «σεντόνι» .
Σε καληνυχτώ .
DaisyCrazy
3 Φεβρουαρίου , 2012 at 10:17
αυτό που λες είναι τρομακτικό γιατί δείχνει μια νοοτροπία τουλάχιστον αρρωστημένη… δηλαδή αν δε δεχόσουν φακελλάκι αυτό σε έκανε ύποπτη; τι κατάντια της κοινωνίας είναι αυτή!
silia
9 Φεβρουαρίου , 2012 at 00:42
@ DaisyCrazy
‘Ετσι ακριβώς Daisy μου … Κατάντια … Και για όποιον νομίζει ότι υπερβάλλω , θα του ξαναθυμήσω πως δεν είναι μια δυο , πέντε – δέκα περιπτώσεις , αλλά η εμπειρία 35 χρόνων …
Και 35 χρόνια , είναι μια … ζωή .
Εντάξει …. Επαναλαμβάνω πως δεν ήσαν όλοι έτσι . Υπήρχαν και οι εντελώς αδιάφοροι … Υπήρχαν και αυτοί που μου λέγαν ευχαριστώ … Αυτό το «ευχαριστώ» που τόσο λάτρεψα και αναζήτησα , και οι άνθρωποι υπήρξαν τόσο φειδωλοί σ’ αυτό ..
Θεία Λένα
2 Φεβρουαρίου , 2012 at 09:39
Καλημέρα Σίλια μου. Τα εισιτήρια για τις βαρκάδες πάντα τα πληρώνουμε και θα τα πληρώνουμε γιατί έτσι είναι η ζωή. Παρακαλείς για κάτι, «να μεγαλώσω και να πετύχω», «να κάνω μεγάλη οικογένεια», «να γνωρίσω τον έρωτα», μεγαλεπήβολες επιθυμίες που πρακτικά γίνονται αλλά με κάποιο κόστος..που πληρώνεις στο βαρκάρη. Που σε πήγε μέχρι τα πρόθυρα της επιθυμίας σου, μετά μόνο σου κολύμπησες και άδραξες τις κλωστές της επιτυχίας..αφήνοντας κάτι πίσω. Λογικό δεν είναι;
Οσο για τα γηρατειά, ποιά γηρατειά καλή μου; Μεγαλώνοντας, μαθαίνεις να ανταλλάξεις τους φόβους σου με χαμόγελα και ας σε πούνε χαχανίζουσα. Αν όμως αρχίζεις να θεωρείς ότι οι γλόμποι κοστίζουν περισσότερο απο τις τούρτες…τότε πάει..γέρασες!
silia
9 Φεβρουαρίου , 2012 at 01:57
@ Θεία Λένα
Λογικό είναι να πληρώνεις πάντα τα … τραμβαγιάτικά σου (τα μεταφορικά σου) …
Μόνο που οι περισσότεροι άνθρωποι , δεν αγαπούμε την Λογική … μας φαίνεται σκληρή και εν πολλοίς , δεν έχουμε και άδικο .
Σ’ ευχαριστώ γι αυτό το όμορφο … το σχεδόν σοφό σχόλιο .
mr e.
2 Φεβρουαρίου , 2012 at 23:58
Φόρος ? Ναι ! Η μάλλον ίσως ! Είναι η νομοτέλεια της… ζωης της ίδιας που το επιβάλει… Δεν αλλάζει αυτό ! Ότι κερδίζεται αντιστοιχίζεται με μια απώλεια και αντίστροφα…
Κερδίζεται μια καριέρα αλλά χάνεται μια αθωότητα…
Κερδίζεται ο πλούτος αλλά χάνονται οι φίλοι…
Χάνεται η νιότη αλλά ο χρόνος μας κάνει σοφότερους…
Χάνεται το σφρίγος του νεανικού έρωτα αλλά το αντικαθιστα η συντροφικότητα και η πραγματική αγάπη που είναι αξίες μεγαλύτερες…
Κερδίζεται η… μπιρίμπα … αλλά χάνεται το… τένις…
Χάνεται … κερδίζεται….
Κερδίζεται … χάνεται…
Ολα μαζί μια ανάμνηση, που μετρα κερδη και ζημιες, που χαριζει χαμογελα και στολιζει μαγουλα με … διαμαντενιες δροσοσταλιες…
ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΒΡΑΔΥ.
silia
9 Φεβρουαρίου , 2012 at 01:48
@ mr e.
Κι εγώ αυτής της γνώμης είμαι … Δεν θα πω περισσότερα επ’ αυτού , γιατί τα είπα και στο ποστ και δεν είναι ευχάριστο , να επαναλαμβάνομαι …
Θα πω μόνο πως είναι αυτό , ένα υπέροχο σχόλιο . Κάτι που θάθελα να το είχα πει … εγώ . Έξυπνο , ευαίσθητο , χτυπάει χορδές …
Κέρδισες πολλούς πολλούς «πόντους» στην εκτίμηση μου φίλε μου mr e.
Για να δούμε αντ’ αυτού , τι θα … χάσεις …
Φιλί .
mr e.
9 Φεβρουαρίου , 2012 at 19:02
χμμμ… εχω ηδη χασει …. σε «συναντησα» πολυ…. αργα… (χαχαχα)
φιλι και απο μενα.
silia
17 Φεβρουαρίου , 2012 at 12:48
@ mr e.
Πω πω !… αυτό που έχεις πάθει (να με «συναντήσεις» πολύ αργά) είναι όντως τραγικό … Απορώ που βρίσκεις κουράγιο να … χαχανίζεις) .
Ωστόσο , κάτι είναι κι αυτό … Φαντάσου , υπάρχουν κάποιοι , που δεν θα με συναντήσουν … ποτέ !!! Η απόλυτη δυστυχία …
—————————————–
(Το είπα και θα το ξαναπώ πολλές φορές : Το χιούμορ , είναι μια λεπίδα , που με την κατάλληλη χρήση , μπορεί να κάνει τους φόβους σου … κρόσια) .
DaisyCrazy
3 Φεβρουαρίου , 2012 at 10:12
Αν δηλαδή βρούμε ένα νέο φίλο/η ή αν έρθει ένας νέος άνθρωπος στη ζωή μας και τον αγαπήσουμε σημαίνει ότι πρέπει οπωσδηποτε κάποιος να μας εγκαταλείψει ή να τον χάσουμε;
Ελπίζω να μην είναι έτσι τα πράγματα.. Αυτή η προοπτική με φοβίζει αρκετά το ομολογώ.
Είναι αυτό που με κρατάει πίσω και με κάνει να φοβάμαι πάντα λίγο στις χαρές.. τι αρνητικό θα γίνει τώρα για να τις ξεπληρώσω σκέφτομαι. Δεν είναι τρόπος αυτός για να ζούμε όμως και το ξέρω γιατί το βίωσα χρόνια τώρα.
Προσπαθώ λοιπόν να μη βλέπω το αρνητικό πίσω από κάθε θετικό αλλά να δέχομαι το θετικό όπως έρχεται. Κάτι που κάνω και με το αρνητικό άλλωστε χωρίς να σκέφτομαι για κείνο που είναι το θετικό που ακολουθεί..!
Φιλάκια ζεστά!
silia
15 Φεβρουαρίου , 2012 at 01:20
@ DaisyCrazy
Είπα , πως … όλα αυτά , είναι μία θεωρία …
Αν την ενστερνιστείς , θα μπορείς ίσως , πίσω από το κάθε τι νέο που «κερδίζεις» , να βρείς (ψάχνοντας προσεκτικά ή και με εμμονή καμιά φορά) κάτι που έχεις χάσει … Πάντα υπάρχουν πράγματα που έχουμε χάσει . Πάντα υπάρχουν κάποια πράγματα , που έχουμε «θυσιάσει» , ή μας έχουνε στερήσει , για να κερδίσουμε ή για να μας προσφέρουν κάτι νέο … (σαν πολιτικός αναλυτής της παρούσης εποχής μιλάω… ) .Δεν είναι υποχρεωτικό , να πιστεύεις σε μια τέτοια θεωρία … Δεν είναι Αξίωμα …
… Και πολύ καλά κάνεις να .,..δέχεσαι το θετικό όπως έρχεται.
Και τα ζεστά φιλάκια σου , τα χρειάζομαι , με … μηδενικές θερμοκρασίες εδώ και ένα 15ήμερο στα μέρη μου .
ακροβατιστής
4 Φεβρουαρίου , 2012 at 13:13
Ακόμα και στον τομέα των σχέσεων η «φορολογία» είναι άδικη…
Υπάρχουν άνθρωποι που σ ‘ολη την ζωή τους μόλις πουν «δόξα τω θεό»
την επόμενη στιγμή λένε «βόηθα Παναγιά» ενώ για κάποιους η «φοροαπαλλαγή» πάει σύννεφο…
Αυτή είναι μια η διαπίστωση που πολλοί από μας κάνουμε.
Το σημαντικό για μένα είναι στις σχέσεις να απαλλαγούμε από το αίσθημα της ιδιοκτησίας και να επικεντρωθούμε στο τί μας προσφέρουν οι ανθρώπινες σχέσεις,στα συναισθήματα και στις εμπειρίες – θησαυρούς που μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους…αν με καταλαβαίνεις.
Τότε αυτόματα έχουμε ακυρώσει το «σύστημα φορολόγησης» και το αφήνουμε δώρο σ αυτούς που τους βολεύει να μεμψιμοιρουν…
Με αγάπη
Φιλιά πολλα
silia
17 Φεβρουαρίου , 2012 at 12:17
@ ακροβατιστής
Σοφά λόγια , ιδανικές καταστάσεις , σπάνια όμως εφαρμόζονται …
Ο άνθρωπος είναι δυστυχώς , όσον αφορά τις σχέσεις , δεμένος σε γρανάζια … μιζέριας και εγωισμού (κι ας μην το παραδέχεται) .
Και ακόμα πιο δυστυχώς εμφανίζει κάποιες φορές και το θλιβερό φαινόμενο της … «αυτοφορολόγησης» .
——————————————————
Τα σχόλια σου , τα χαρακτηρίζει ένα είδος …. σοφίας .
Σ’ ευχαριστώ .
ακροβατιστής
17 Φεβρουαρίου , 2012 at 16:32
Εχεις πολύ δίκιο… αυτά τα γράφω υπενθυμίζοντας τα και στον ίδιο μου τον εαυτό που δεν είναι πάντα συνεπής και ας έχει κατασταλάξει σε όλα αυτά…
Εγώ σ’ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της ψυχής μου
misoagnosti
5 Φεβρουαρίου , 2012 at 12:44
Έτσι πάει, κάτι κερδίζεις, κάτι χάνεις. Αν προσπαθείς να δέσεις φιόγκο την νέα ευτυχία με το ένα χέρι, μην ελπίζεις ότι η παλιά θα συνδράμει με το άλλο… 🙂
silia
17 Φεβρουαρίου , 2012 at 12:18
@ misoagnosti
Ωραία παρομοίωση .
Καλώς ήρθες εδώ μέσα .
Liakada
5 Φεβρουαρίου , 2012 at 13:31
Φορος? Οχι αλλους φορους στη ζωη μας! Ή μαλλον δεν ειναι φορος ειναι ενας απο τους κανονες της ζωης και αυτος Σιλια μου! Δεν μπορουμε να τα εχουμε ολα φιλεναδα! Δυστυχως.. δεν γινεται να φτιαξεις ομελετα χωρις να σπασεις αυγα ελεγε η γιαγια μου! Γι αυτο προσπαθησε να δεσεις το φιογκο που σου λεει πιο πανω η μισοαγνωστη , μοναχη σου και χωρις να κανεις θορυβο 😉 Kαταλαβαινεις υποθετω τι εννοω!
Φιλακια απο ΑΘηνα!
silia
17 Φεβρουαρίου , 2012 at 12:23
@ Liakada
Έτσι ακριβώς …
Ποιος αγαπάει τους φόρους ?…
Αλλά και χωρίς την φορολογία , δεν κινείται το Σύστημα …
Δέσμιοι λοιπόν … πορευόμαστε .
Φιλί .
erimos
5 Φεβρουαρίου , 2012 at 22:35
Θαρρώ αγαπητή μας Άννα, πως τα πάντα σ΄ αυτόν τον κόσμο έχουν κόστος.
και επειδή δεν γίνεται μόνο να παίρνουμε, κάτι ο κάθε ένας πρέπει και να δίνει… και νομίζω ότι, ό,τι ο καθένας μας δίνει, αυτό εισπράττει.
και θαρρώ πως αν το δούναι και λαβείν βρίσκεται σε αρμονική ισορροπία
τότε η όποια σχέση είναι, θα έλεγα ιδανική.
Όσο για την ουσία του ερωτήματος, θα πω ότι είναι, μάλλον, ζήτημα επιλογής παρά φόρου…εκτός και αν μπορεί κάποιος/α να τα έχει όλα.
Κατά τα άλλα συμφωνώ με την προτροπή του «ακροβατιστή»
Την καληνύχτα μου, και…
χαμογέλα.
silia
17 Φεβρουαρίου , 2012 at 12:41
@ erimos
Έρημε , φίλε μου , συγχώρησε με για την μεγάλη καθυστέρηση στην απάντηση μου . Έχω γίνει φοβερά … αργοκίνητη … Γεράματα , βλέπεις .
Επί της ουσία τώρα :
Ναι … τα πάντα σ΄ αυτόν τον κόσμο έχουν κόστος , και πρέπει να προσαρμοστούμε (ΔΕΝ είπα «συμβιβαστούμε» ) , να ζούμε μ’ αυτό .
ΝΑΙ στην προσαρμογή . ΟΧΙ στον συμβιβασμό .
Φιλί και καλή σου μέρα … (παραδόξως , σήμερα , γράφω το πρωί) .
elefsinadiogenis1721
6 Φεβρουαρίου , 2012 at 16:26
Tο ταξιδι συνεχιζεται. Καλως σας ξαναβρισκω..
silia
17 Φεβρουαρίου , 2012 at 12:42
@ elefsinadiogenis1721
Χαίρομαι πάρα πολύ γι αυτό .
Μου είχες λείψει .