ΑΝΟΙΧΤΟ… ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ

Και… πού είσαι λεβέντη μου? Γούστο σου και μαγκιά σου το ξέρω, να θες να πας σε άλλες… παραλίες, αλλά… κλείσε σε παρακαλώ εκείνο το… «ενδεχόμενο», γιατί το άφησες ανοιχτό και… μπάζει ελπίδες. Κι όχι τίποτα άλλο, αλλά αν κρυώσω κι αρχίσω τίποτα μύξες και δακρύρροιες, θα μου κολλήσει πως έχω τίποτα κορονοϊό και θά’ναι διπλή η ταλαιπωρία.
Αν και…
Αν και αυτά που σου βλάπτουν την «υγεία», αν δεν τα «κλείσεις»-«τελειώσεις», εσύ ο ίδιος που σε απασχολούν, δεν γίνεται τίποτα. Αν το ζητάς απ’ τους «άλλους», δεν γίνεται σχεδόν ποτέ… τίποτα.

Θα μου πείτε βέβαια (και με το δίκιο σας), τότε… τί παρακαλάς? Ε, να… είναι που έχω τρόπους.