Θα σ’ αγαπώ, μέχρι να…
Θα σε μισώ, μέχρι να...
Θα σε βοηθώ, μέχρι να...
Θα σε φθονώ, μέχρι να…
Θα σε υπερασπίζομαι, μέχρι να…
Θα σε υποτιμώ, μέχρι να…
… και άλλα πολλά «Θα» που βασικά, ήθελα να συνεχίσω, γράφοντας… «μέχρι να πεθάνω», αλλά όταν γράφω κάτι τέτοιο, περασμένη ώρα και βράδυ, μετά… φοβάμαι να κοιμηθώ και ξενυχτάω, με αποτέλεσμα, να… χαλάει (λίγο) η παροιμιώδης ομορφιά μου.
Πάμε για ύπνο λοιπόν και…
… ασκανδάλιστα να είναι τα όνειρα σας όσοι είστε νέοι και αύριο έχετε να πάτε στην δουλειά και πρέπει να είστε ξεκούραστοι για να αντέξετε την μέρα.
Σκανδαλισμένα, να είναι ημών των γερόντων, που… ούτως ή άλλως… ξενυχτάμε. Και για όποιον σκεφθεί… πώς είναι δυνατόν και να ξενυχτάμε και να βλέπουμε όνειρα (εμείς οι γέροντες, είπαμε) έχω να πω, πως κάποιοι άνθρωποι, ονειρεύονται και ξύπνιοι.
Ό, τι καταλάβατε… καταλάβατε.
Δεν μπαίνω σε επεξηγήσεις, γιατί νυστάζω.
Anna-Silia 
Velvet
14 Οκτωβρίου , 2021 at 21:31
~Oύτε δυο λέξεις~
Θα σ΄ αγαπώ παντοτινά μου είχες πει
και από τότε,
πέρασαν είκοσι χρόνια σκοτεινά
χωρίς φεγγάρια
έφυγες αργά και σιωπηλά
όπως φεύγει η νύχτα την αυγή
η πόρτα έμεινε ανοιχτή
οι προσμονές έγιναν αυταπάτες και φαντάσματα
και οι σκιές μοναδική παρέα όταν νύχτωνε τα βράδια
κι εσύ….ούτε δυο λέξεις.
(V) 12/01/15
—————————————-
Χαιρομαι που εισαι καλα και σε ξαναδιαζω.
silia
15 Οκτωβρίου , 2021 at 14:37
Αχ καλέ μου, βελούδινε φίλε μου…
Χαίρομαι τόσο πολύ, κι εγώ που σε «βλέπω» εδώ.
argyris446
2 Νοεμβρίου , 2021 at 18:28
Reblogged στις worldtraveller70.