-Πω πω!…
-Τί?…
-Η καρδιά μου, κοντεύει να σπάσει, έτσι όπως χτυπάει σαν τρελή…
-Μήπως ανέβηκες τρέχοντας τους δυο ορόφους?
-Όχι… δεν είναι αυτό…
-Αλλά?
-Άστο…
-Να τηλεφωνήσω στον 4ο, να έλθει ένας καρδιολόγος να σε δει?
-Όχι…
-Να πάμε μαζί στον 4ο, στους καρδιολόγους?
-Όχι, σου λέω… όχι…
-Ξεκουράσου. Θα σου περάσει.
-Αποκλείεται…
-Να σου δώσω ένα ποτήρι νερό?
-Να μου δώσεις τα… χέρια σου, να τα κρατήσω λίγο…
______________________
«Αν σταματήσω μια Καρδιά που πάει να σπάσει
Δεν ήρθα μάταια στη ζωή
Αν απαλύνω κάποιου την Οδύνη
Ή ηρεμήσω άλλου τον Πόνο
Ή βοηθήσω τον μισολιπόθυμο Κοκκινολαίμη
Να μπει ξανά μες στη Φωλιά
Δεν ήρθα μάταια στη ζωή»
(Ποίημα από τον τόμο Emily Dickinson, Επειδή δεν άντεχα να ζήσω φωναχτά: Ποιήματα και επιστολές,
ανθολ.: Λιάνα Σακελλίου – μτφρ.: Λιάνα Σακελλίου, Αρτεμις Γρίβα, Φρόσω Μαντά, Gutenberg 2013)
————————————————————————-
Ένα ποίημα, αφιερωμένο στον «Κινέζο» μου…