ΑΡΤΥΜΑΤΑ & ΚΑΡΥΚΕΥΜΑΤΑ

Σαν ήμουνα μικρή, καμιά φορά παρακολουθούσα την μάνα μου που μαγείρευε και κάποια πράγματα, μου φαινόντουσαν παράξενα και ακατανόητα.

Κάποτε την ρώτησα:

– Μαμά η ρίγανη, είναι πολύ ακριβή;

– Όχι αγάπη μου, ούτε καν φθηνή δεν είναι. Τζάμπα την έχουμε… εδώ παρακάτω πάω και την μαζεύω το καλοκαίρι.

– Τότε γιατί βάζεις τόση λίγη, και δεν βάζεις μια χούφτα να νοστιμίσει πιο πολύ το φαγητό;

– Γιατί αν βάλω πολύ ρίγανη, το φαγητό θα πικρίσει, ενώ αν βάλω λίγη, θα νοστιμίσει…

————————-

Ας μιλήσουμε σήμερα, για την… προστυχιά στον έρωτα. 🙂

Η προστυχιά στον έρωτα, είναι σαν την ρίγανη στο φαγητό. Μια πολύ μικρή δόση, νοστιμίζει τον έρωτα… Μεγαλύτερη, όντως τον χαλάει.

Κι όταν σερβίρεις, ή γεύεσαι… νόστιμο έρωτα, η ζωή σου γίνεται ομορφότερη.

________________

Τί κάθομαι και… θυμάμαι τώρα… 🙂 🙂 🙂

.

 

ΓΙΑ ΕΝΑ… «ΘΑΥΜΑ»

Τώρα τις γιορτές, συνηθίζουμε να μοιράζουμε και να δεχόμαστε ευχές…
Πολλές ευχές, άλλες από συνήθεια, άλλες από καρδιάς.
Ακόμα, όταν μένουμε μόνοι με τον εαυτό μας, κλείνουμε τα μάτια και κάνουμε μέσα απ’ την καρδιά μας ευχές, ελπίζοντας να πραγματοποιηθούν.
Κατά καιρούς, όλοι μας αναρωτηθήκαμε, αν αυτές οι ευχές μας… «πιάνουν», ή απλά, μένουν στο επίπεδο την κοινωνικής υποχρέωσης, ή της «εσωτερικής» επιθυμίας.
——-
Υπάρχει ένα… μυστικό για να πετύχεις το «θαύμα», του να πραγματοποιούνται οι ευχές σου και θα σας το… κάνω δώρο για τις Γιορτές:
Όταν εύχεσαι κάτι…
Να μην ξεφεύγεις ποτέ απ’ την πραγματικότητα…
Να είσαι προσγειωμένος…
Να μην ζητάς ποτέ το απίθανο…
Να είσαι πάντα κοντά στο εφικτό.
Η ομορφιά, η πραγματική ομορφιά, κρύβεται και ενυπάρχει μέσα στην απλή καθημερινότητά μας και για το… «θαύμα», πρέπει να κοπιάσεις κι εσύ λιγάκι…
Στα «υπόγεια» είναι η θέα… που λέει και κάποιος λαϊκός μας βάρδος… δεν θυμάμαι τώρα το όνομα του.
…………
Ωστόσο… σαν άνθρωπος απλός κι αδύναμος μπροστά στο τρομερό και πολυαγαπημένο «θηρίο», που λέγεται Ζωή, δεν μπορώ να ξεφύγω απ’ την σφοδρή Επιθυμία του… «θαύματος» και ομολογώ, πως θά’θελα σαν Χριστουγεννιάτικο δώρο, να ακούσω το κλειδί του… Τάκη, να γυρνάει μέσα στην κλειδωνιά του σπιτικού μας και να μπαίνει μέσα, χαμογελαστός και ευπροσήγορος όπως πάντα…
Ό,τι και να κάνουμε, ό,τι κι αν λέμε, βαθιά μέσα μας, ζει και αναπνέει, η σφοδρή επιθυμία, του… να ζήσουμε ένα θαύμα…

 

ΑΦΕΣΟΥ …

Το Φθινόπωρο , είναι μια καλή εποχή για να … αφεθείς .
Αφέσου στην ονειροπόληση , στην φαντασία , στην … ψευδαίσθηση , στην ρομαντζάδα …
Αφέσου …
Ξεκόλλα για λίγο από την Λογική …
Γιατί , αν πίσω από ένα χαμόγελο , βλέπεις μόνο μια αντανακλαστική κίνηση των μιμικών μυών του προσώπου , αν πίσω από το τιτίβισμα των πουλιών , βλέπεις μόνο την αναγκαία πράξη για την διεκπεραίωση της καθημερινότητάς τους , αν πίσω από το βούρκωμα του έφηβου , βλέπεις μόνο … συσσωρευμένες ορμόνες , τότε , είσαι από χέρι χαμένος …. γιατί , η ζωή μας είναι τόσο μα τόσο μικρή και …. αύριο , μπορεί να μας ….πατήσει το τραίνο …
Και το πιο μεγάλο και φονικό τραίνο είναι αυτό που λέγεται : “Η ΛΟΓΙΚΗ ΛΕΕΙ ΟΤΙ , ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ , ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ … ΑΠΟΛΥΤΟ ΤΙΠΟΤΑ” …

.

 

ΑΚΟΜΑ ΕΝΑΣ … ΦΟΡΟΣ

Με ρώτησε κάποτε μια καλή φίλη :

 

– Υπάρχει κανένας κανόνας που λέει ότι όταν ξεκινάει κάτι καινούριο στη ζωή σου, πρέπει να χάνεις, οπωσδήποτε , κάτι που αγαπούσες και που άφησες αναγκαστικά πίσω σου ;  Κάτι σαν φόρος αγάπης , να πούμε ?…

 

 … και της απάντησα :

 

Κανόνας έμφανής και επίσημος , μπορεί να μην υπάρχει  . Όμως κάπως έτσι συμβαίνει σχεδόν πάντα … Πάντα σχεδόν , «πληρώνουμε» αυτό τον «φόρο .

Γιατί … ναι … κάτι σαν φόρος είναι κι αυτό …

«Πληρώνεις» γι αυτό που απόκτησες και «χάρηκες» μέχρι εκείνη την στιγμή και … ξεκινάς για άλλα .

Είναι το τίμημα που οφείλεις . Είναι το … εισητήριο που πρέπει να πληρώσεις για να σου ανοίξει η πόρτα του “καινούριου” στη ζωή σου … Ίσως για να … δοκιμαστείς , αν όντως το ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ αυτό το καινούριο … Αλλιώς μένεις στα παλιά σου τα λημέρια και δεν διακινδυνεύεις τίποτα κι έχεις κοντά σου κι αυτά που αγάπησες μέχρι τότε αλλά … Αλλά δεν έχεις ευκαιρίες για καινούριες αγάπες …
Μια θεωρία είναι που ομολογώ πως την έχω ψιλοξεχάσει κιόλας , γιατί …. έχω πια γεράσει .

.

Η εικόνα , είναι από εδώ

 

ΛΑΘΕ ΒΙΩΣΑΣ

«Αν για κάτι μετάνοιωσα στη ζωή μου , είναι για τα κομμάτια ζωής , που άφησα να “δουλεύουν” στο … ρελαντί» … είπα κάποτε και κάποια φίλη καλή , μου αντιγύρισε ότι «Δεν μπορούμε μια ζωή με τσίτα τα γκάζια , κόντρα πάνω στην κόντρα , στην διαπασών τα γούφερ και να παίρνουμε τις “στροφές” με … τις μπάντες … Καμιά φορά χρειάζεται και το ρελαντί…για να πάρουμε δυνάμεις» …

Η απάντηση μου ήταν :

Κι εσύ έχεις δίκιο , αλλά κι εγώ έχω . Κι αυτό γιατί η έννοια του “Λάθε βιώσας” (υποζωή) , έχει άλλοτε , άλλη σημασία .

Άλλοτε είναι κολακεία ή έπαινος , και άλλοτε ρετσινιά ή κατηγόρια . Κι αυτό γιατί η επικρατούσα ερμηνεία του “λάθε βιώσας” περιγράφει τον περίπου λαθρόβιο άνθρωπο που κρύβει τις σκέψεις του και τις ενέργειές του, τον άνθρωπο που κινείται στο περιθώριο της δράσης και των γεγονότων, που ζει στο απυρόβλητο και του αρέσει το ετερόφωτο πεδίο μιας έως και παρασιτικής ζωής ….

‘Ομως υπάρχει και η άλλη ερμηνεία της υπέροχης αυτής Επικούρειας φράσης . Σε ελεύθερη διατύπωση το “λάθε βιώσας”, το “Ζήσε κρυφά” σημαίνει: Ζήσε απαρατήρητος, ζήσε ανεπιτήρητος, χωρίς κανέναν δυνάστη ή αφεντικό πάνω απ’ το κεφάλι σου, καθώς και χωρίς κανέναν δούλο ή υπηρέτη από κάτω σου. Ζήσε με μπούσουλα την προσωπική σου ολοκλήρωση. Δώσε ακριβή λογαριασμό και φανερώσου με συνέπεια, πριν από όλα, στον εαυτό σου . Κι ακόμα, τήρησε τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού χώρου. Φυλάξου από τις επιθέσεις φιλίας, και βεβαίως μην τις μετέρχεσαι και συ, αναγνωρίζοντας ότι όσο ευχάριστες (ή άλλο τι) μπορεί να είναι σε όσους τις ασκούν άλλο τόσο δυσάρεστες μπορεί να είναι σε όσους τις υφίστανται.
———————————-
Πόσο πολλά μπορούμε να πούμε … Αλλά ας μείνουμε εδώ .

Σας αγαπώ .

.

 

ΕΡΩΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ … κι ας «παίζει» καύσωνας .

Είπα να μην ξανανεβάσω ποστ μέσα στο καλοκαίρι …

Εντάξει … Μη φωνάζετε και διαμαρτύρεστε όλοι μαζί … γιατί έχω την ΑΠΟΛΥΤΗ δικαιολογία : Έχω … γάμο ! Όχι καλέ … δεν παντρεύομαι εγώ . Άϊ στο καλό σας , τί πλάκα έχετε … Παντρεύω τον μεγάλο μου γιο . Και η συμπεθέρα μου , με .. . έχει φάει στην στροφή . Δηλαδή , έχει αναλάβει σχεδόν τα πάντα , ενώ εγώ δυο δουλειές μου ανέθεσαν και από το αραλίκι , την τεμπελιά … και το blogging , δεν έχω κάνει ακόμα τίποτα . 

Είπα να μην ξανανεβάσω ποστ μέσα στο καλοκαίρι … , αλλά , σκαλίζοντας τα παλιά , βρήκα μια διαδικτυακή «συζήτηση» , με έναν πολύ καλό μου φίλο , περί Έρωτος (τι άλλο να περιμένει κανείς από μένα ; ) που σκέφτηκα να την ανεβάσω σαν ποστ , να μην γκρινιάζετε κι εσείς , να λέω πως έκανα το … καθήκον μου κι εγώ , να θεραπεύσουμε και τον καύσωνα δια της … Ομοιοπαθητικής , με κάτι … «καυτό» δηλαδή .

.

Δήλωνε λοιπόν ο διαδικτυακός μου φίλος , συντηρητικός και αυστηρός στα ερωτικά θέματα , και πως η φιλοσοφία του περί Έρωτος , δεν είναι μια  παραξενιά , έτσι απλώς για να διαφωνεί στην διαδικτυακή κουβέντα , αλλά αποτελεί γι αυτόν στάση ζωής , που με σεβασμό την τήρησε μέχρι τώρα . Αντιστάθηκε σε κάποιους που του έκρουσαν το καμπανάκι του κινδύνου , του να εμφανίζεται σαν ανιαρός λέγοντας πως το προτιμάει από τις προστυχιές του σύγχρονου λάϊφ στάϊλ και ότι σε τελευταία ανάλυση «Αν είναι ανιαρό … δεν πειράζει … είμαι κι εγώ ανιαρός !!! Από το να είμαι καθίκης και πρόστυχος, το προτιμώ» (τα λόγια δικά του) .

Ήθελα να του πω πως κάνει λάθος , … πως σκέφτεται λάθος , αλλά δεν ήθελα να τον πληγώσω , ούτε να τον προσβάλλω , γιατί επαναλαμβάνω πως είναι ένας πολύ-πολύ αγαπητός φίλος του Διαδικτύου , που είχα και την τύχη να τον γνωρίσω και δια ζώσης , και να τον εκτιμήσω , ακόμα περισσότερο . Έτσι λοιπόν , αφού σκέφτηκα αρκετά , του απάντησα έτσι :

Σέβομαι απόλυτα τον άνθρωπο , που σε πείσμα και αντίθετα με την γνώμη των πολλών , δηλώνει “στάση ζωής” … και δεν θα αντιμαχήσω μαζί σου .

 Όμως κι εσύ , οφείλεις να παραδεχτείς , πως το … αντίθετο του “ανιαρός” δεν είναι το “καθίκης”. Είναι απλά ο … ενδιαφέρων …

Όσο για την προστυχιά στον έρωτα , άκου μια πολύ σύντομη ιστορία :
Σαν ήμουνα μικρή , καμιά φορά παρακολουθούσα την μάνα μου που μαγείρευε και κάποια πράγματα , μου φαινόντουσαν παράξενα και ακατανόητα .
Κάποτε την ρώτησα
– Μαμά , η ρίγανη , είναι πολύ ακριβή ;
– Όχι αγάπη μου , ούτε καν φθηνή δεν είναι . Τζάμπα την έχουμε … εδώ παρακάτω πάω και την μαζεύω το καλοκαίρι .
– Τότε γιατί βάζεις τόση λίγη , και δεν βάζεις μια χούφτα να νοστιμίσει πιο πολύ το φαγητό ;
– Γιατί αν βάλω πολύ ρίγανη , το φαγητό θα πικρίσει , ενώ αν βάλω λίγη , θα νοστιμίσει …
————————-
Έτσι λοιπόν φίλε μου και η … προστυχιά στον έρωτα , είναι σαν την ρίγανη στο φαγητό …. Μια πολύ μικρή δόση , νοστιμίζει τον έρωτα … Μεγαλύτερη … όντως τον χαλάει .
Κι όταν σερβίρεις , ή γεύεσαι … νόστιμο έρωτα , η ζωή σου γίνεται ομορφότερη .

Και όταν μου ζήτησε να μην μεγαλοποιώ τα πράγματα , ονομάζοντας τον Έρωτα «Θεό» , συνέχισα :

Μα … δεν είμαι εγώ που παρουσιάζω τον Έρωτα σαν θεό . Πριν 3000 χρόνια (πάνω-κάτω) , θεό τον ονόμασαν οι αρχαίοι παππούδες μας , ο Πλάτωνας , ο Αριστοτέλης , ο Σοφοκλής , ο Αριστοφάνης , ο Ησίοδος , ο Όμηρος , ακόμη και ο … γείτονας (Λατίνος) Βιργίλιος (“Omnia vinsit deus amor” = Τα πάντα νικάει ο θεός έρως) … Και ξέρεις , ό, τι κι αν είπαν οι αρχαίοι μας , δεν βρέθηκε ούτε ένας (ΜΑ ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ) , τόσες χιλιάδες χρόνια μετά , να τους αμισβητήσει και να αποδείξει λογικά την αμφισβήτηση του .
Όσο για το “Ο θεός όλο κακίες φέρνει στον κόσμο” , που λες έχω να πω , πως το καλό και το κακό , καλέ μου ενυπάρχουν μέσα μας … Μέσα στον καθένα μας . Θεοί και Δαίμονες , συμβιούν μέσα στην ψυχή μας και είμαστε εμείς , που θα τους “ξαμολήσουμε” στις στράτες μας για να κάνουμε το καλό , ή το κακό .
Εδώ μέσα (το μυαλό μου δείχνω) , κατοικεί η Καλοσύνη αγκαλιά με την Κακία .
Εδώ μέσα (την καρδιά μου δείχνω τώρα) κατοικοεδρεύουν από γεννήσεως του νοήμονος διπόδου η Αρετή με την Αμαρτία … Μαζί …Μαζί φίλε  μου , και είμαστε απόλυτα υπεύθυνοι για το τί θα βγάλουμε προς τα έξω …
Κανένας “θεός” δεν ορίζει την μοίρα μας … Κανένας θεός , δεν είναι τόσο … μάγκας , που να μπορέσει να μας κάνει καλούς , κακούς , ή λιγότερο καλούς και κακούς ….
Μόνοι μας , και απόλυτα υπεύθυνοι για τις πράξεις μας , θα πορευόμαστε στην σύντομη ζωή μας …
Γι αυτό λοιπόν … ό, τι φάμε ό, τι πιούμε κι ό, τι αρπάξει ο … » ξέρετεποιός» μας …

====================================================

Καλή αντάμωση το Φθινόπωρο .

 

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ … VALENTINE’S DAY

Διάλογος με τον μικροπωλητή στο παζάρι του Πόρτο-Λάγος χθες (Κυριακή) το πρωί :

– Πάρτε κόσμε !… Πάρτε και ίσα που προλαβαίνετε ! Πάρτε και μας ξημερώνει του … Αγίου Βαλεντίνου !!!…
-Τί είναι αυτό ρε μάστορα ; Τί σόι καλάθι είναι αυτό το ανάποδο ;
-Είναι η … μπούργκα της κλώσσας …
– ….! και σε τί χρησιμεύει ;
-Για να μην … σεξουαλίζεται ο κόκκορας όταν η κότα κλωσσάει τ’ αυγά …
– Και … δε πάει να σεξουαλίζεται ο κόκκορας ;… Εμάς , τί μας νοιάζει και μας κόφτει ;
– Κοίτα μαντάμ … Οι κότες είναι χαζές . Έτσι και δουν σεξουαλισμένο κόκκορα , παρατάν και τα αυγά που κλωσσάνε και φεύγουν το κατόπι του … Και μετά εσύ (;;;;) πουλιά , γιοκ …

– Ποιός «εσύ» ;… Εμένα εννοείς ;

– Όχι μαντάμ … Γενικά μιλάω , δεν εννοώ εσάς από την πόλη , που δεν έχετε κοτέτσια … Αν και … τώρα που το λες …

– Τι ;;;…

– Ε , τί από χωριό , τί από πόλη … Όλες τα χρειάζεστε τα … πουλιά …

(χαχανητά … )

– Πάρτε κόσμε … Άντε και ίσα που προλαβαίνετε … Αύριο (σήμερα δηλ. ) μας ξημερώνει του Αη-Βαλεντίνου , που σεξουαλίζονται οι πάντες …

—————————————————————

 

Ένα μήνα (περίπου) μετά του Αγίου Βαλεντίνου ... Είπαμε : Σεξουαλίζονται οι πάντες ...

Χρόνια μας πολλά … ερωτευμενάκια …