ΚΑΘΡΕΦΤΗ, ΚΑΘΡΕΦΤΑΚΙ ΜΟΥ…

Επειδή τελευταία, ένιωσα πως μου χρειάζεται μια τόνωση της… αυτοπεποίθησης μου, έκανα τα εξής:
Έβαλα το νέο στράπλες σέξι φόρεμα μου, μερικές σειρές χρυσή αλυσσίδα ισάξια μιας κυρίας… περιωπής, λίπ-γκλός σε χρώμα κρεμεζί της Κόλασης, το γνωστό smokey eyes, με extra ψεύτικες βλεφαρίδες, ξύρισα… φρύδια (όχι… τί νομίσατε πως θα πω?) και ζωγράφισα με επιστημονικό ραπιδογράφο νέα (φρύδια) της αρεσκείας μου, φακούς επαφής γαλάζιους (τα μπλε μάτια, πάντα τραβούσαν τα αντρικά βλέμματα… δεν ξέρω το γιατί… ίσως να είναι οι περισσότεροι άνδρες ψηφοφόροι του Κούλη) φόρεσα και το υπέροχο καπέλο με φτερά και πούπουλα μαύρης στρουθοκαμήλου κόκκινης φραγκόκοτας και άλλων παραδείσιων πουλιών (μην γελάτε από τώρα), που κληρονόμησα από την Ουκρανή γιαγιά μου και… κοιτάχτηκα στον μαγικό μου καθρέφτη:
-Καθρέφτη καθρεφτάκι μου, πες μου δεν είμαι η ωραιότερη της Μπλογκόσφαιρας?
-Καλή είσαι… δεν λέω, (μου απάντησε) αλλά υπάρχουν και κάποιες… ΩΡΑΙΟΤΕΡΕΣ!!!…
Κουφάθηκα η εκπάγλου καλλονής μεσήλιξ… Δεν ήξερα τί να πω…
-Ποιες είναι αυτές???
… κατάφερα να ψελλίσω, αλλά δεν μπόρεσα να ακούσω και να καταλάβω καλά τι μου έλεγε (γμ την ατυχία μου γμ)… Κάτι μου είπε για κάποιες… Άρτα και… Γιάνναινα (!)… παντελώς άγνωστες στις πιάτσες που συχνάζω…
Μήπως ξέρετε εσείς?
Θα με υποχρεώνατε…

 

ΣΤΑ… ΜΑΤΙΑ…

Λοιπόν, βασικά… καλημέρα σας.
Για μαζευτείτε όλοι από εδώ… Ένας ένας, μην σπρώχνεστε, κάντε ησυχία και ανοίχτε τα αυτάκια σας, έχω να σας πω κάτι ενδιαφέρον… Ξέρω πως κάποιοι και προπαντός… κάποιες, θα ζηλέψουν αφόρητα, αλλά τι να κάνουμε?… τα έχουμε αυτά, εμείς οι ωραίες και οφείλουμε να ενημερώνουμε τον κόσμο του Διαδικτύου, που «ψοφάει» να μαθαίνει τα νέα μας. Λοιπόν:
Προχθές το απόγευμα, ένας νεαρός, με κοίταξε στα μάτια και… απόμεινε να με κοιτάζει σιωπηλός και έκθαμβος (τέλος πάντων, το «έκθαμβος» μπορεί και να μου φάνηκε)… Μετά από λίγο, ήρθε και ένας άλλος νεαρός άνδρας, φίλος του πρώτου, κι απόμεινε κι αυτός να με κοιτάζει στα μάτια… Αυτός ο τελευταίος, μου χαμογελούσε κι όλας και μου είπε και διάφορα (τα οποία δεν συγκράτησα, γιατί ήμουν λίγο σαν… αδιάφορη να το πω?… σαν μαστουρωμένη να το πω?…) λογάκια σεξουαλικού (σαφώς) περιεχομένου, του είδους «χμμμ πολύ ωραία», «το χρειαζόσασταν», «μην κουνιέσαι τώρα», «τέλεια!… τελείωσα… πάω να πλυθώ τώρα, και τα λέμε μετά»… «πόνεσες?»…
-Πόνεσα… απάντησα, αλλά δεν είχα πονέσει, απλά έλεγα ψέμματα, για να κρατάω το ενδιαφέρον τους ζωντανό… Ε, δεν βρίσκεις πια και τόσο εύκολα, νεαρούς άντρες, να σε κοιτούν στα μάτια χαμογελαστοί και να σου λένε διάφορα γλυκόλογα αυτού του είδους…
Και μην νομίσετε πως ήταν τίποτα τσογλανάκια, κατωτέρας υποστάθμης, που κοροϊδεύουν τις… ώριμες (τέλος πάντων) κυρίες και μετά χαχανίζουν πίνοντας μπύρες, τρώγοντας πιτόγυρα και χαμουρεύονται με τα κορίτσια τους και γελάνε… Όχι, όχι… Εξαιρετικοί νέοι, καλοντυμένοι, ευπρεπείς, ευγενέστατοι και μορφωμένοι… Του Πανεπιστημίου, που λένε…
Οφθαλμίατροι.
🙂 🙂 🙂