… ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΠΟΤΕ ΣΤΕΡΗΜΕΝΗ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ…

Ένα πολύ όμορφο σχόλιο αγάπης, που δέχθηκα αυτές τις τελευταίες ημέρες, από διαδικτυακό φίλο, με έκανε να θυμηθώ κάποια συζήτηση με τον Τάκη, παλιά… αρκετά παλιά, περίπου 10 χρόνια πριν…
-Σε… ζηλεύω, (μου είχε πει). Κάνεις τους ανθρώπους να σ’ αγαπούν…
Το αρνήθηκα και σθεναρά μάλιστα:
-Τί είναι αυτά που λες? Εσένα αγαπάνε οι άνθρωποι. Εμένα… ίσως γιατί είμαι μαζί σου. Είμαι νευρική, απότομη καμιά φορά, σκληρή με τις αλήθειες μου…
-Εμένα μ’ αγαπάνε, γιατί τους προσφέρω κάτι… υλικό. Εσένα, γιατί αγαπούν αυτά που γράφεις… Είναι ζόρικο αυτό κι εσύ το καταφέρνεις μια χαρά. Είναι κάτι σαν… Μαγεία. Α ρε μπαγάσα, δεν θα μείνεις ποτέ στερημένη από… Αγάπη…
… και να ξέρεις, πως κι εμένα μου αρέσουν αυτά που γράφεις, ιδίως αυτά τα… αυτοσαρκαστικά σου και κάποια άλλα, που με κάνουν και δακρύζω…
_____________________
Σ’ ευχαριστώ φίλε μου γι αυτό το «σ’ αγαπάω», όχι μόνο γιατί είναι ωραίο να σ’ αγαπούν και να σου το λένε, αλλά και γιατί με έκανες να θυμηθώ αυτήν την «ομορφιά».
———————————————————–

 

ΑΚΟΜΑ ΕΝΑΣ … ΦΟΡΟΣ

Με ρώτησε κάποτε μια καλή φίλη :

 

– Υπάρχει κανένας κανόνας που λέει ότι όταν ξεκινάει κάτι καινούριο στη ζωή σου, πρέπει να χάνεις, οπωσδήποτε , κάτι που αγαπούσες και που άφησες αναγκαστικά πίσω σου ;  Κάτι σαν φόρος αγάπης , να πούμε ?…

 

 … και της απάντησα :

 

Κανόνας έμφανής και επίσημος , μπορεί να μην υπάρχει  . Όμως κάπως έτσι συμβαίνει σχεδόν πάντα … Πάντα σχεδόν , «πληρώνουμε» αυτό τον «φόρο .

Γιατί … ναι … κάτι σαν φόρος είναι κι αυτό …

«Πληρώνεις» γι αυτό που απόκτησες και «χάρηκες» μέχρι εκείνη την στιγμή και … ξεκινάς για άλλα .

Είναι το τίμημα που οφείλεις . Είναι το … εισητήριο που πρέπει να πληρώσεις για να σου ανοίξει η πόρτα του “καινούριου” στη ζωή σου … Ίσως για να … δοκιμαστείς , αν όντως το ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ αυτό το καινούριο … Αλλιώς μένεις στα παλιά σου τα λημέρια και δεν διακινδυνεύεις τίποτα κι έχεις κοντά σου κι αυτά που αγάπησες μέχρι τότε αλλά … Αλλά δεν έχεις ευκαιρίες για καινούριες αγάπες …
Μια θεωρία είναι που ομολογώ πως την έχω ψιλοξεχάσει κιόλας , γιατί …. έχω πια γεράσει .

.

Η εικόνα , είναι από εδώ

 

ΜΗΝ ΠΑΙΖΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

.

«Μην παίζεις με την Αγάπη» μου είπες κι εγώ συλλογίστηκα πως μένουμε πάντα παιδιά … Πως είμαστε πάντα παιδιά . Παιδιά που για κάποια χρόνια , παίζουν παιχνίδια στα σοκάκια της Ζωής … στις γειτονιές του Κόσμου … Παιχνίδια παρεΐστικα , δυό-δυό , ή περισσότερα μαζί …

.

.

Παίζουμε παρέα με άλλα παιδάκια , την Ελπίδα , την Χαρά , τον Έρωτα , τον Πόνο , τον Φόβο , το Ψέμμα , την Τρέλλα , την Πλήξη , την Υπεροψία , την Τεμπελιά , τον Φθόνο , το Μίσος , τον Εγωισμό , το Πάθος …

Είναι και κάποιο παιδάκι , που συνήθως … ΔΕΝ το παίζουμε . Το λένε … Αγάπη και είναι λιανό και όμορφο . Κάνουμε τάχα πως θέλουμε πολύ να «παίξουμε» μαζί του , αλλά στην ουσία ΔΕΝ το μπλέκουμε στα παιχνίδια μας …

.

.

Κι όμως . Η Αγάπη ΚΑΙ θέλει να μπλεχτεί στα παιχνίδια μας , και να τα … «φυλάξει» , ΚΑΙ να μας ψάξει στις … σκοτεινές γωνιές , που θαρρούμε πως κανείς και τίποτα δεν θα μας βρει (τρομάρα μας) … ΚΑΙ να μας … εκπλήξει , ΚΑΙ να μας … κυνηγήσει σε ένα θεότρελλο «φτου ξελευτερία» , αλλά ΚΑΙ να κρυφτεί και αφήνοντας μικρά σημάδια , να μας περιμένει ανυπόμονα να την … ανακαλύψουμε και να μας κυνηγήσει μέχρι να πούμε … «έλεος» … ‘Όμως …

Όμως , σχεδόν τίποτε απ’ όλα αυτά δεν γίνεται (ελάχιστα γίνονται) , γιατί … κάποιοι άλλοι μας είπαν « ΜΗΝ ΠΑΙΖΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ» και εμείς παραξηγήσαμε την ακριβή έννοια αυτής της Εντολής … Γιατί είμαστε … κουτοί κι ανόητοι και δύσκολα κατανοούμε την αληθή έννοια των πραγμάτων , και έτσι αναλωνόμαστε σε φθηνά , ευτελή , ουτιδανά , υποδεέστερα , εύκολα και ενίοτε και … αγελαία … παιχνίδια … Και επειδή η … ώρα του παιχνιδιού είναι λίγη (ιδίως τώρα τον «Χειμώνα» , που βραδιάζει νωρίς) , κάποτε η ζωή μας τελειώνει και η … μαμά μας , μας φωνάζει πως η ώρα πέρασε και πως πρέπει να πάμε πια «μέσα» , για … «ύπνο» … και έτσι ανακαλύπτουμε με λύπη … πως δεν μπορέσαμε να παίξουμε με την Αγάπη … Παίξαμε «παιχνίδια» με ένα σωρό όμορφα ή άσχημα «παιδάκια» , αλλά … με την Αγάπη , όχι … Και κάποιοι (από εμάς) , αφελείς , λένε «Αύριο … αύριο θα παίξω με την Αγάπη» , αλλά δεν ξέρουν πως …

Τέλος πάντων ….

Ουφ !…. Μελαγχόλησα … Αλλά φίλοι μου , μην σκοτίζεστε γι αυτό … Όταν μελαγχολώ , γίνομαι (ακόμα) πιο όμορφη .