ΒΡΩΜΟΚΑΠΝΆΔΕΣ vs ΨΑΡΟΚΑΣΈΛΕΣ …

Ας μιλήσουμε σήμερα για … ποδόσφαιρο . 

Και μη θαρρείτε , πως επειδή είμαι γυναίκα , δεν έχω ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο . Κάθε άλλο . Έχω ένα σωρό ιστορίες , να σας διηγηθώ από την ενασχόληση μου μ’ αυτό το λατρεμένο από τα αρσενικά σπορ …

Ιδού μία :

Παλιά στην Ξάνθη (όπου και γεννήθηκα και έζησα τα μαθητικά μου χρόνια) υπήρχαν δυο αθλητικοί-ποδοσφαιρικοί σύλλογοι-ομάδες , η «Ασπίδα» και ο «Ορφέας» . Μισιόντουσαν αναμετάξυ τους … θανάσιμα , αλλά ομονοούσαν σε κοινό στόχο , όταν η μία ή η άλλη , έπαιζαν με την ποδοσφαιρική ομάδα της Καβάλας (που δεν θυμάμαι το όνομα της) . Μέσα στο γήπεδο ήταν όλοι … «κυρίες» , αλλά έτσι και έβγαιναν έξω , άσχετα με το αποτέλεσμα του αγώνα , οι μέν Ξανθιώτες πετούσαν πάνω στους Καβαλιώτες κασόνια , φωνάζοντας τους «ψαροκασέλες» (λόγω της θάλασσας και της ενασχόλησης με το ψάρεμα , ως επί το πολύ) , οι δε Καβαλιώτες έκαιγαν διάφορα αντικείμενα , παλιά κουρέλια , σκουπίδια , ακόμα και ποντίκια και γάτες ψόφιες και «έλουζαν» τους Ξανθιώτες με καπνό , φωνάζοντας τους … «βρωμοκαπνάδες» (λόγω των καπνών της Ξάνθης) ….

 

 

ψαροκασέλες

βρωμοκαπνάδες

Πού τα ξέρω όλα αυτά ;  Μα , ο μπαμπάς μου ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου της «Ασπίδας» και με κουβαλούσε πάντα στο γήπεδο μαζί του . Πηγαίναμε μαζί και στον μανάβη , και μαζεύαμε ξύλινες κασέλες (με πολύ κόπο , βέβαια και παρακάλια , γιατί τότε ό,τι καιγόταν στην ξυλόσομπα  ήταν και πολύτιμο) για τον επερχόμενο αγώνα . Μπορεί βέβαια να μην ήταν ψαροκασέλες (η μάνα μου μας απαγόρευε δια … ροπάλου , να κουβαλάμε στο σπίτι πράγματα που βρωμούσαν) , αλλά , «κάνουν μια χαρά την δουλειά τους» , έλεγε ο μπαμπάς μου . Κάποτε , του πρότεινα , να μαζεύουμε και … κοπριές γαϊδάρου (από τα γαϊδουράκια με τα οποία κατέβαιναν οι βουνίσιοι Πομάκοι κάθε Σάββατο για το παζάρι) και να τις πετάμε τυλιγμένες σε εφημερίδες στους μισητούς μας αντιπάλους , αλλά ο μπαμπάς , με κατακεραύνωσε με ένα «Όχι Άννιτσκα , ο αθλητισμός , είναι ένα … ιερό ιδεώδες , που δεν πρέπει να το μολύνουμε με τέτοιες πράξεις» … Χολώθηκα , γιατί πίστευα πως οι ψαροκασέλες βρωμούσαν χειρότερα από τις γαϊδουροβουνιές , αλλά το βούλωσα …

Ακόμα , (αυτό είναι λίγο άσχετο , αλλά μια που άρχισα να τα λέω όλα αυτά , ας πω και τούτο) … ο μπαμπάς με είχε χρίσει επίσημη «μανταρίστρα» των αθλητικών ρούχων των ποδοσφαιριστών της Ασπίδας , τα οποία τα έφερνε στο σπίτι μια φορά τον μήνα , όταν ήταν η σειρά του δηλαδή , για πλύσιμο και σιδέρωμα … Το ποδόσφαιρο , τότε , δεν ήταν επαγγελματικό , και … επαφίετο στον πατριωτισμό των οπαδών του … Όλα ήταν πιο αγνά , πιό όμορφα , πιο γνήσια … Μιλάμε για την δεκαετία του ’50 … βαριά για το ξεκίνημα της 10ετίας του ’60 .

Ο  «Ορφέας»  , αργότερα συγχωνεύτηκε με την  «Ασπίδα»  και η νέα ομάδα που προέκυψε μετεξελίχθηκε στην … νυν Scoda Ξάνθης .

———————————————-

Καβάλα

Ξάνθη (παλιά πόλη)