ΤΟ ΚΑΛΟ & ΤΟ ΚΑΚΟ

Το καλό και το κακό, ενυπάρχουν μέσα μας… Μέσα στον καθένα μας. Θεοί και Δαίμονες, συμβιώνουν μέσα στην ψυχή μας και είμαστε εμείς, που θα τους “ξαμολήσουμε” προς τα έξω, για να κάνουμε το καλό, ή το κακό.
Εδώ μέσα (το μυαλό μου δείχνω), κατοικεί η Καλοσύνη αγκαλιά με την Κακία.
Εδώ μέσα (την καρδιά μου δείχνω τώρα) κατοικοεδρεύουν από γεννήσεως του νοήμονος διπόδου, η Αρετή με την Αμαρτία… Μαζί…
Μαζί φίλοι μου, και είμαστε απόλυτα υπεύθυνοι για το τί θα βγάλουμε προς τα έξω…
Κανένας “θεός” δεν ορίζει την μοίρα μας… Κανένας θεός, δεν είναι τόσο… μάγκας, που να μπορέσει να μας κάνει καλούς, κακούς, ή λιγότερο καλούς και κακούς….
Μόνοι μας, και απόλυτα υπεύθυνοι για τις πράξεις μας, θα πορευόμαστε στην σύντομη ζωή μας…
———————————

 

ΑΡΤΥΜΑΤΑ & ΚΑΡΥΚΕΥΜΑΤΑ

Σαν ήμουνα μικρή, καμιά φορά παρακολουθούσα την μάνα μου που μαγείρευε και κάποια πράγματα, μου φαινόντουσαν παράξενα και ακατανόητα.

Κάποτε την ρώτησα:

– Μαμά η ρίγανη, είναι πολύ ακριβή;

– Όχι αγάπη μου, ούτε καν φθηνή δεν είναι. Τζάμπα την έχουμε… εδώ παρακάτω πάω και την μαζεύω το καλοκαίρι.

– Τότε γιατί βάζεις τόση λίγη, και δεν βάζεις μια χούφτα να νοστιμίσει πιο πολύ το φαγητό;

– Γιατί αν βάλω πολύ ρίγανη, το φαγητό θα πικρίσει, ενώ αν βάλω λίγη, θα νοστιμίσει…

————————-

Ας μιλήσουμε σήμερα, για την… προστυχιά στον έρωτα. 🙂

Η προστυχιά στον έρωτα, είναι σαν την ρίγανη στο φαγητό. Μια πολύ μικρή δόση, νοστιμίζει τον έρωτα… Μεγαλύτερη, όντως τον χαλάει.

Κι όταν σερβίρεις, ή γεύεσαι… νόστιμο έρωτα, η ζωή σου γίνεται ομορφότερη.

________________

Τί κάθομαι και… θυμάμαι τώρα… 🙂 🙂 🙂

.

 

ΓΙΑ ΕΝΑ… «ΘΑΥΜΑ»

Τώρα τις γιορτές, συνηθίζουμε να μοιράζουμε και να δεχόμαστε ευχές…
Πολλές ευχές, άλλες από συνήθεια, άλλες από καρδιάς.
Ακόμα, όταν μένουμε μόνοι με τον εαυτό μας, κλείνουμε τα μάτια και κάνουμε μέσα απ’ την καρδιά μας ευχές, ελπίζοντας να πραγματοποιηθούν.
Κατά καιρούς, όλοι μας αναρωτηθήκαμε, αν αυτές οι ευχές μας… «πιάνουν», ή απλά, μένουν στο επίπεδο την κοινωνικής υποχρέωσης, ή της «εσωτερικής» επιθυμίας.
——-
Υπάρχει ένα… μυστικό για να πετύχεις το «θαύμα», του να πραγματοποιούνται οι ευχές σου και θα σας το… κάνω δώρο για τις Γιορτές:
Όταν εύχεσαι κάτι…
Να μην ξεφεύγεις ποτέ απ’ την πραγματικότητα…
Να είσαι προσγειωμένος…
Να μην ζητάς ποτέ το απίθανο…
Να είσαι πάντα κοντά στο εφικτό.
Η ομορφιά, η πραγματική ομορφιά, κρύβεται και ενυπάρχει μέσα στην απλή καθημερινότητά μας και για το… «θαύμα», πρέπει να κοπιάσεις κι εσύ λιγάκι…
Στα «υπόγεια» είναι η θέα… που λέει και κάποιος λαϊκός μας βάρδος… δεν θυμάμαι τώρα το όνομα του.
…………
Ωστόσο… σαν άνθρωπος απλός κι αδύναμος μπροστά στο τρομερό και πολυαγαπημένο «θηρίο», που λέγεται Ζωή, δεν μπορώ να ξεφύγω απ’ την σφοδρή Επιθυμία του… «θαύματος» και ομολογώ, πως θά’θελα σαν Χριστουγεννιάτικο δώρο, να ακούσω το κλειδί του… Τάκη, να γυρνάει μέσα στην κλειδωνιά του σπιτικού μας και να μπαίνει μέσα, χαμογελαστός και ευπροσήγορος όπως πάντα…
Ό,τι και να κάνουμε, ό,τι κι αν λέμε, βαθιά μέσα μας, ζει και αναπνέει, η σφοδρή επιθυμία, του… να ζήσουμε ένα θαύμα…

 

ΑΦΕΣΟΥ …

Το Φθινόπωρο , είναι μια καλή εποχή για να … αφεθείς .
Αφέσου στην ονειροπόληση , στην φαντασία , στην … ψευδαίσθηση , στην ρομαντζάδα …
Αφέσου …
Ξεκόλλα για λίγο από την Λογική …
Γιατί , αν πίσω από ένα χαμόγελο , βλέπεις μόνο μια αντανακλαστική κίνηση των μιμικών μυών του προσώπου , αν πίσω από το τιτίβισμα των πουλιών , βλέπεις μόνο την αναγκαία πράξη για την διεκπεραίωση της καθημερινότητάς τους , αν πίσω από το βούρκωμα του έφηβου , βλέπεις μόνο … συσσωρευμένες ορμόνες , τότε , είσαι από χέρι χαμένος …. γιατί , η ζωή μας είναι τόσο μα τόσο μικρή και …. αύριο , μπορεί να μας ….πατήσει το τραίνο …
Και το πιο μεγάλο και φονικό τραίνο είναι αυτό που λέγεται : “Η ΛΟΓΙΚΗ ΛΕΕΙ ΟΤΙ , ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ , ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ … ΑΠΟΛΥΤΟ ΤΙΠΟΤΑ” …

.

 

ΛΑΘΕ ΒΙΩΣΑΣ

«Αν για κάτι μετάνοιωσα στη ζωή μου , είναι για τα κομμάτια ζωής , που άφησα να “δουλεύουν” στο … ρελαντί» … είπα κάποτε και κάποια φίλη καλή , μου αντιγύρισε ότι «Δεν μπορούμε μια ζωή με τσίτα τα γκάζια , κόντρα πάνω στην κόντρα , στην διαπασών τα γούφερ και να παίρνουμε τις “στροφές” με … τις μπάντες … Καμιά φορά χρειάζεται και το ρελαντί…για να πάρουμε δυνάμεις» …

Η απάντηση μου ήταν :

Κι εσύ έχεις δίκιο , αλλά κι εγώ έχω . Κι αυτό γιατί η έννοια του “Λάθε βιώσας” (υποζωή) , έχει άλλοτε , άλλη σημασία .

Άλλοτε είναι κολακεία ή έπαινος , και άλλοτε ρετσινιά ή κατηγόρια . Κι αυτό γιατί η επικρατούσα ερμηνεία του “λάθε βιώσας” περιγράφει τον περίπου λαθρόβιο άνθρωπο που κρύβει τις σκέψεις του και τις ενέργειές του, τον άνθρωπο που κινείται στο περιθώριο της δράσης και των γεγονότων, που ζει στο απυρόβλητο και του αρέσει το ετερόφωτο πεδίο μιας έως και παρασιτικής ζωής ….

‘Ομως υπάρχει και η άλλη ερμηνεία της υπέροχης αυτής Επικούρειας φράσης . Σε ελεύθερη διατύπωση το “λάθε βιώσας”, το “Ζήσε κρυφά” σημαίνει: Ζήσε απαρατήρητος, ζήσε ανεπιτήρητος, χωρίς κανέναν δυνάστη ή αφεντικό πάνω απ’ το κεφάλι σου, καθώς και χωρίς κανέναν δούλο ή υπηρέτη από κάτω σου. Ζήσε με μπούσουλα την προσωπική σου ολοκλήρωση. Δώσε ακριβή λογαριασμό και φανερώσου με συνέπεια, πριν από όλα, στον εαυτό σου . Κι ακόμα, τήρησε τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού χώρου. Φυλάξου από τις επιθέσεις φιλίας, και βεβαίως μην τις μετέρχεσαι και συ, αναγνωρίζοντας ότι όσο ευχάριστες (ή άλλο τι) μπορεί να είναι σε όσους τις ασκούν άλλο τόσο δυσάρεστες μπορεί να είναι σε όσους τις υφίστανται.
———————————-
Πόσο πολλά μπορούμε να πούμε … Αλλά ας μείνουμε εδώ .

Σας αγαπώ .

.

 

ΑΝΑΛΥΟΝΤΑΣ (λιγάκι) ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΠΡΟΤΑΣΗ …

.

“Ποτέ, ίσως, να μην φτάσει μία ζωή (ίσως και πολλές ζωές) , για να εκφράσουμε και να πράξουμε όλα όσα θα θέλαμε για τα αγαπημένα μας πρόσωπα” 

… μου είπε (έγραψε) κάποτε κάποιος φίλος , προσπαθώντας κατά κάποιο τρόπο να με .. παρηγορήσει όταν του εξομολογήθηκα κάποιες ενοχές μου γιατί πίστευα πως δεν είχα πράξει τα δέοντα για κάποιον ανιόντα μου που αγαπούσα πολύ .
————————————————-
Να μια όμορφη πρόταση …  του απάντησα …

Πολύ όμορφη .

Το άσχημο , ή μάλλον το θλιβερό , είναι πως κάποιοι , όχι λίγοι , θαρρούν πως έκαναν πολλά , ή τα έκαναν όλα (για τα “αγαπημένα” τους πρόσωπα) , μέσα στην μοναδική και σύντομη ζωή τους … Άλλοι πάλι , θαρρούν πως δεν έκαναν τίποτα γι αυτούς , αλλά στην ουσία έχουν κάνει πολλά … Γιατί η πράξη αγάπης , “κρύβεται»  κάποτε στα απλά … στα θεωρητικά ασήμαντα ,… όπως ένα χάδι , ένα χαμόγελο , μια συγκατάνευση , μία παροχή ελευθερίας , μια ανάλωση ελεύθερου χρόνου , μια αμαρτωλή προσφορά , κάποια “στραβά μάτια” σε ένα ολίσθημα … ένα τσιγάρο … σε κάποιον που … πεθαίνει αλλά το επιθυμεί …
Ο θάνατος  φίλε μου , επειδή μας πονάει , μας κάνει και ένα καλό :
Μας κάνει να συλλογιζόμαστε , να διαλογιζόμαστε , να αναλογιζόμαστε και να συνδιαλεγόμαστε με τον κρυφό εαυτό μας ….

Και … κάτι ακόμα :

Όμορφο το να αγαπάς κάποιον .

Σπουδαίο το να του το δείχνεις .

Όμως … μαζί μ’ αυτά , πρέπει και να … το λες … Τότε δεν είναι μόνο όμορφο ή σπουδαίο . Γίνεται … απαράμιλλο .

……………………………………………………
Την αγάπη μου .

 

ΕΡΩΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ … κι ας «παίζει» καύσωνας .

Είπα να μην ξανανεβάσω ποστ μέσα στο καλοκαίρι …

Εντάξει … Μη φωνάζετε και διαμαρτύρεστε όλοι μαζί … γιατί έχω την ΑΠΟΛΥΤΗ δικαιολογία : Έχω … γάμο ! Όχι καλέ … δεν παντρεύομαι εγώ . Άϊ στο καλό σας , τί πλάκα έχετε … Παντρεύω τον μεγάλο μου γιο . Και η συμπεθέρα μου , με .. . έχει φάει στην στροφή . Δηλαδή , έχει αναλάβει σχεδόν τα πάντα , ενώ εγώ δυο δουλειές μου ανέθεσαν και από το αραλίκι , την τεμπελιά … και το blogging , δεν έχω κάνει ακόμα τίποτα . 

Είπα να μην ξανανεβάσω ποστ μέσα στο καλοκαίρι … , αλλά , σκαλίζοντας τα παλιά , βρήκα μια διαδικτυακή «συζήτηση» , με έναν πολύ καλό μου φίλο , περί Έρωτος (τι άλλο να περιμένει κανείς από μένα ; ) που σκέφτηκα να την ανεβάσω σαν ποστ , να μην γκρινιάζετε κι εσείς , να λέω πως έκανα το … καθήκον μου κι εγώ , να θεραπεύσουμε και τον καύσωνα δια της … Ομοιοπαθητικής , με κάτι … «καυτό» δηλαδή .

.

Δήλωνε λοιπόν ο διαδικτυακός μου φίλος , συντηρητικός και αυστηρός στα ερωτικά θέματα , και πως η φιλοσοφία του περί Έρωτος , δεν είναι μια  παραξενιά , έτσι απλώς για να διαφωνεί στην διαδικτυακή κουβέντα , αλλά αποτελεί γι αυτόν στάση ζωής , που με σεβασμό την τήρησε μέχρι τώρα . Αντιστάθηκε σε κάποιους που του έκρουσαν το καμπανάκι του κινδύνου , του να εμφανίζεται σαν ανιαρός λέγοντας πως το προτιμάει από τις προστυχιές του σύγχρονου λάϊφ στάϊλ και ότι σε τελευταία ανάλυση «Αν είναι ανιαρό … δεν πειράζει … είμαι κι εγώ ανιαρός !!! Από το να είμαι καθίκης και πρόστυχος, το προτιμώ» (τα λόγια δικά του) .

Ήθελα να του πω πως κάνει λάθος , … πως σκέφτεται λάθος , αλλά δεν ήθελα να τον πληγώσω , ούτε να τον προσβάλλω , γιατί επαναλαμβάνω πως είναι ένας πολύ-πολύ αγαπητός φίλος του Διαδικτύου , που είχα και την τύχη να τον γνωρίσω και δια ζώσης , και να τον εκτιμήσω , ακόμα περισσότερο . Έτσι λοιπόν , αφού σκέφτηκα αρκετά , του απάντησα έτσι :

Σέβομαι απόλυτα τον άνθρωπο , που σε πείσμα και αντίθετα με την γνώμη των πολλών , δηλώνει “στάση ζωής” … και δεν θα αντιμαχήσω μαζί σου .

 Όμως κι εσύ , οφείλεις να παραδεχτείς , πως το … αντίθετο του “ανιαρός” δεν είναι το “καθίκης”. Είναι απλά ο … ενδιαφέρων …

Όσο για την προστυχιά στον έρωτα , άκου μια πολύ σύντομη ιστορία :
Σαν ήμουνα μικρή , καμιά φορά παρακολουθούσα την μάνα μου που μαγείρευε και κάποια πράγματα , μου φαινόντουσαν παράξενα και ακατανόητα .
Κάποτε την ρώτησα
– Μαμά , η ρίγανη , είναι πολύ ακριβή ;
– Όχι αγάπη μου , ούτε καν φθηνή δεν είναι . Τζάμπα την έχουμε … εδώ παρακάτω πάω και την μαζεύω το καλοκαίρι .
– Τότε γιατί βάζεις τόση λίγη , και δεν βάζεις μια χούφτα να νοστιμίσει πιο πολύ το φαγητό ;
– Γιατί αν βάλω πολύ ρίγανη , το φαγητό θα πικρίσει , ενώ αν βάλω λίγη , θα νοστιμίσει …
————————-
Έτσι λοιπόν φίλε μου και η … προστυχιά στον έρωτα , είναι σαν την ρίγανη στο φαγητό …. Μια πολύ μικρή δόση , νοστιμίζει τον έρωτα … Μεγαλύτερη … όντως τον χαλάει .
Κι όταν σερβίρεις , ή γεύεσαι … νόστιμο έρωτα , η ζωή σου γίνεται ομορφότερη .

Και όταν μου ζήτησε να μην μεγαλοποιώ τα πράγματα , ονομάζοντας τον Έρωτα «Θεό» , συνέχισα :

Μα … δεν είμαι εγώ που παρουσιάζω τον Έρωτα σαν θεό . Πριν 3000 χρόνια (πάνω-κάτω) , θεό τον ονόμασαν οι αρχαίοι παππούδες μας , ο Πλάτωνας , ο Αριστοτέλης , ο Σοφοκλής , ο Αριστοφάνης , ο Ησίοδος , ο Όμηρος , ακόμη και ο … γείτονας (Λατίνος) Βιργίλιος (“Omnia vinsit deus amor” = Τα πάντα νικάει ο θεός έρως) … Και ξέρεις , ό, τι κι αν είπαν οι αρχαίοι μας , δεν βρέθηκε ούτε ένας (ΜΑ ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ) , τόσες χιλιάδες χρόνια μετά , να τους αμισβητήσει και να αποδείξει λογικά την αμφισβήτηση του .
Όσο για το “Ο θεός όλο κακίες φέρνει στον κόσμο” , που λες έχω να πω , πως το καλό και το κακό , καλέ μου ενυπάρχουν μέσα μας … Μέσα στον καθένα μας . Θεοί και Δαίμονες , συμβιούν μέσα στην ψυχή μας και είμαστε εμείς , που θα τους “ξαμολήσουμε” στις στράτες μας για να κάνουμε το καλό , ή το κακό .
Εδώ μέσα (το μυαλό μου δείχνω) , κατοικεί η Καλοσύνη αγκαλιά με την Κακία .
Εδώ μέσα (την καρδιά μου δείχνω τώρα) κατοικοεδρεύουν από γεννήσεως του νοήμονος διπόδου η Αρετή με την Αμαρτία … Μαζί …Μαζί φίλε  μου , και είμαστε απόλυτα υπεύθυνοι για το τί θα βγάλουμε προς τα έξω …
Κανένας “θεός” δεν ορίζει την μοίρα μας … Κανένας θεός , δεν είναι τόσο … μάγκας , που να μπορέσει να μας κάνει καλούς , κακούς , ή λιγότερο καλούς και κακούς ….
Μόνοι μας , και απόλυτα υπεύθυνοι για τις πράξεις μας , θα πορευόμαστε στην σύντομη ζωή μας …
Γι αυτό λοιπόν … ό, τι φάμε ό, τι πιούμε κι ό, τι αρπάξει ο … » ξέρετεποιός» μας …

====================================================

Καλή αντάμωση το Φθινόπωρο .

 

TIME CAPSULE 2010

Το TIME CAPSULE 2009 , πέρυσι τέτοιες ημέρες , το είχα εν πολλοίς «αφιερώσει» στην … μοναξιά . Είχα πει , πως ένοιωθα μόνη , αλλά περνώντας και ξαναπερνώντας την μνήμη μέσα από τα γεγονότα και τις στιγμές και τα «γυρίσματα» του χρόνου , κατέληξα στο :

***Στο ξεκίνημα του 2010 , κάνοντας κι απόψε τον απολογισμό μου , έχω να πω , πως μπορεί … τρελλά ευτυχισμένη να μην είμαι , αλλά σαφώς και είμαι ακόμα πιο ερωτευμένη με την ζωή … Κι ένας ερωτευμένος άνθρωπος , … ένας πολύ ερωτευμένος άνθρωπος , μ’ αυτή την υπέροχη Ζωή ,…  δεν είναι ποτέ … μόνος .***

Αυτός ο «ερωτευμένος με την ζωή» άνθρωπος , απόψε κάνει τον απολογισμό του χρόνου που πέρασε και … «ξεθάβοντας» την κάψουλα του 2010 , «ξαναταξιδεύει» μέσα στο χρόνο που μόλις πριν λίγο αποχαιρετίσαμε …

————————————————–

————————————————————————–

*** Καλημερίζω το 2010 με μια αισιοδοξία . Το γεγονός ότι με χαρακτηρίζουν «άνθρωπο ερωτευμένο με τη ζωή» με κάνει να χαμογελώ στο ξεκίνημα της νέας χρονιάς .*** Γρήγορα όμως τα χαμόγελα , αρχίζουν και ξεθωριάζουν … Στη δουλειά , τα πράγματα αγριεύουν . Τα προβλήματα μεγαλώνουν και οι αποδοχές μειώνονται *** Άσχημες συμπεριφορές , από συνεργάτες … Δέχομαι ακόμα και έμμεσες απειλές για την ζωή μου … Κάποιοι με λένε υπερβολική , αλλά όλα αυτά με κάνουν να νοιώθω πως … πρέπει να φύγω … Προσπαθώ να μην το σκέφτομαι *** Λίγο πριν την ανατολή της Άνοιξης , ταξιδεύω στην Πρωτεύουσα … Ζει ο μεγάλος μου γιος εκεί . Όμορφη είναι η Αθήνα , αλλά για τους … «λεφτάδες» . Γνωρίζω εκεί μια μαμά (υπέροχη και αξιοθαύμαστη διαδικτυακή φίλη) και το καφεδάκι σε μια πλατειούλα στο Παγκράτι , κάτω από τον χειμωνιάτικο ακόμα ήλιο με … «μπολιάζει» με μια γενναία δόση από θετικά συναισθήματα . Από τα … τελευταία χαμόγελα γι αυτό το χρόνο .*** Η Άνοιξη έρχεται και παρέρχεται και … χαμπάρι δεν την παίρνω … βουτηγμένη μέσα σε έναν απαράδεκτο πόνο … Η αρρώστια με συνθλίβει … Η αίσθηση της ανημπόριας και η πάνω από δίμηνο κατάκλιση , με αποδιοργανώνουν . *** Με αποδιοργανώνουν και με απορροφούν τόσο , ώστε ούτε την «συμφορά» που αρχίζουμε να μαθαίνουμε ότι πλήττει τον Άγιο τόπο μας , μπορώ να κατανοήσω ***  Ο μικρός μας , απολύεται από τον Στρατό , και η δυσθυμία του έρχεται να προστεθεί στην ήδη δικιά μας (των μεγάλων) Τα … «άλλοθι» ένα – ένα τελειώσαν και είναι χωρίς δουλειά και η όλη κατάσταση δείχνει ότι θα είναι για πολύ .*** Το Καλοκαίρι μπαίνει δύσθυμο . Ξανακάνω βήματα έξω , αλλά η όλη θλίψη , για το οικονομικό πρόβλημα , δεν μ’ αφήνουν να χαρώ . *** Τελικά , αχάριστο πλάσμα ο άνθρωπος . *** Λένε πως η βοήθεια θα έλθει από … την Κίνα … Χαμογελώ σαν το ακούω από την TV … Το μυαλό μου , αρπάζει μικρά κομματάκια καρδιάς και σκόρπια ψίχουλα από κομματιασμένες μνήμες και «τρέχει» στον … Κινέζο «μου» *** Όντως … κάποια χαμόγελα έρχονται … δώρα του Κινέζου (πάντα χαμογελώ , όταν τον σκέφτομαι – θυμάμαι – βλέπω – αγγίζω) *** Χάνω κάποιους «φίλους» , κερδίζω κάποιους άλλους … Μουδιασμένα αντιδρώ … Μουδιασμένη η αίσθηση της απώλειας , μουδιασμένη ακόμα και η έξαψη του καινούριου . *** Μεσοκαλόκαιρα , μια ζωή σχεδόν 37χρονη μέσα στην «αγκαλιά» του Ιπποκράτη , τερματίζεται με ένα απλό «κρύο» έγγραφο του Υπουργείου : «Η σύμβασή σας με το Δημόσιο , λήγει στις 30 Ιουνίου τρέχοντος έτους 2010 , λόγω συμπλήρωσης από καιρού ήδη , της 35ετίας σ’ αυτό» … Μαζεύω τα πράγματά μου και … καταφέρνω  να μην κλάψω …τουλάχιστον  εμφανώς … Ναι ήθελα να φύγω , αλλά το … «τυπικόν» , με … παγώνει *** Η λυπημένη αντίδραση κάποιων στο φευγιό μου απ’ την Υπηρεσία , είναι αυτό που ζεσταίνει την καρδιά μου . … Παράξενο δεν ειναι , τα δάκρυα (κάποια δάκρυα) να σε … ζεσταίνουν ;… Κι όμως *** Βαρύθυμο το καλοκαίρι , «κουτσαίνει» καθώς ανηφορίζει προς το Φθινόπωρο … Κουτσαίνει κυριολεκτικά και η Silia , , αλλά ξαναπερπατάει … Με το μπαστούνι , αλλά περπατάει .*** Το Φθινόπωρο , έρχεται σαν ανακούφιση μετά το βάρος του καύσωνα , αλλά η καρδιά μου γίνεται κουβάρι … Ο μεγάλος μου γιος , φρικαρισμένος από την Ελληνική πραγματικότητα , ξαναφεύγει απογοητευμένος στο εξωτερικό … Εκεί , μακριά , που έζησε τόσα χρόνια … Εκεί που αν μη τι άλλο (λέει) πως υπάρχει αξιοκρατία … Εκεί που μπορεί να μην υπάρχει ο ήλιος ή … η μαμά , αλλά υπάρχει σεβασμός της εργασίας , της μόρφωσης , της προσπάθειας . Διχασμένα τα συναισθήματα στον αποχαιρετισμό μας . *** Το θυμικό των ανθρώπων γύρω μου , ακόμα βαρύτερο και … ίσως βαρύ θα ήταν και το δικό μου αν δεν μου τύχαιναν οι 4 μέρες χαλάρωσης στην αγκαλιά της πολυαγαπημένης Θεσσαλονίκης , παρέα με τους θαμώνες της  … «Λάσπης» . Η Θεσσαλονίκη , τόσο όμορφη και οι φίλοι της Λάσπης τόσο χαλαρωτικοί … τόσο ικανοί, να … ψαλιδίζουν τα περίσσια κουρέλια της θλίψης … Σαν ένεση ζωντάνιας , σαν εμφύσηση θάρρους . *** Το Φθινόπωρο , δίνει σκυτάλη σε έναν Χειμώνα , που θα μπορούσε να είναι πανέμορφος (τόσο «μαλακός» … σαν πρώιμη Άνοιξη) , αλλά όλη αυτή η κατήφεια , το αίσθημα ανασφάλειας , τα οικονομικά , που μέρα με την μέρα χειροτερεύουν , ασχημίζουν και  κάνουν αξιοθρήνητο , κι αυτόν ακόμα το γλυκό Χειμώνα . *** Κι εκεί , πάνω στην λήξη … κοντά στο «νήμα» , έρχεται η χαρά σαν «Λύση» αρχαίας θεατρικής παράστασης να σκορπίσει μεγάλο μέρος της «μουντάδας του 2010 . Χριστούγεννα , μέρα Ελπίδας , ο μεγάλος μου γιος μας ανακοινώνει πως ζήτησε σε γάμο το κορίτσι που αγαπάει και το καλοκαίρι παντρεύεται *** Στον ουρανό που μας σκεπάζει , εκτός από τους μεγάλους Θεούς των Χριστιανών , του Ισλάμ , των μελαχροινών Ινδών και των σχιστομάτηδων Κινέζων (χαμόγελο) , κατοικοεδρεύουν και ένα σωρό αρχαία , μυθικά δαιμόνια … Δευτεράντζες , αλλά με την χάρη τους όλα . Έτσι λοιπόν , κάπου σε μια γωνιά του Ουρανού μου , η Μυθική σκανδαλιάρα Πανδώρα , μου κλείνει το μάτι … σαν να μου λέει : «Έχω κάτι για σένα … Δεν τα σκόρπισα όλα … Δεν χάθηκαν όλα … Για σένα , άφησα την μικρή Ελπίδα , ότι η χαρά και η ζωή συνεχίζονται» .***

——————————————————

——————————————————

Αν το TIME CAPSULE 2007 το αφιέρωσα στην σαστιμάρα και την αμηχανία της πρωτόγνωρης σχέσης μου με το Διαδίκτυο …

Αν το TIME CAPSULE 2008 το αφιέρωσα στην Τύχη που έχω στη ζωή μου …

Αν το TIME CAPSULE 2009 το αφιέρωσα στην Μοναξιά που κάποτε θαρρείς πως σε βαραίνει …

Ε , το  TIME CAPSULE 2010 το αφιερώνω στην Ελπίδα …

……………………………………

Καλώς , μας … μπήκε …

(Το 2011 , καλέ !… )

 

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο … «ΑΡΧΗΓΟΣ» ;…

Με ρώτησε κάποτε και μου ζήτησε καταθέσω γραπτά την απάντηση μου , κάποιος φίλος από τα blogs , (συγκεκριμένα ο Θείος Ισίδωρος) , για το ποιό είναι το πιο σημαντικό όργανο του σώματος μας … Για το … ποιός τέλος πάντων , είναι ο Αρχηγός , ποιός προστάζει , ποιός οδηγεί , ποιός ρυθμίζει , αποφασίζει , ορίζει , προκαλεί , από ποιόν («αρχηγό» ) , εκπορεύονται τα πάντα  στο σώμα μας …

Η ερώτηση , τώρα που το σκέφτομαι , είχε έναν … σκωπτικό να πω ;… ιλαρό να πω ;… περιπαικτικό …. χαρακτήρα , και το είχα αντιληφθεί από την πρώτη στιγμή , αλλά πως μού’ ρθε μια … φλασιά σοβαρότητας και αποφάσισα να δώσω μια απάντηση , αν μη τι άλλο … σοβαροφανή .

Την απάντησή μου αυτή , αποφάσισα να σας γράψω σήμερα , (που και πάλι βρίσκομαι σε … φάση σοβαρότητας …. και πρέπει να το καταπολεμήσω αυτό το … «κουσούρι» , γιατί μπορεί να γίνει χρόνιο … μόνιμο , πως το λένε … και τότε , αλλοίμονο σε όλους μας) .

Ο αδιαφιλονίκητος Ηγέτης , είναι ο Εγκέφαλος . Αυτός είναι ο … «πάνω απ’ όλα» , ο Αρχηγός , ο Ρυθμιστής , ο Γεννήτορας … Είναι η «έδρα» της Ζωής … και η απόδειξη είναι η εξής :

Ξέρετε πως ξεκινούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά την κάθε προσπάθεια να σου αποδείξουν την υπαρξη του Γιαχβέ ; Λένε : «Δεν πιστεύεις ότι όλα αυτά τα θαυμάσια τα έφτιαξε κάποιος ; ….(λες εσύ ΝΑΙ , και την πατάς , να τους έχεις στο κεφάλι σου για άλλες 6 τουλάχιστον ώρες … τέλος πάντων) Ε , λοιπόν (συνεχίζουν) εμείς αυτόν το κάποιο τον λέμε Γιαχωβά , εσείς Χριστό , Μωάμεθ , Βούδα κλπ… Κάποιοι τον λένε «Φύση» …. «Εξέλιξη» … όμως όλοι παραδεχόμαστε , πως κάποιος ΤΑ έφτιαξε» (θα σταματήσω εδώ τα περί μαρτύρων του Ιεχωβά , γιατί δεν είναι αυτό το θέμα μας … και θα μείνω σ’ αυτό το τελευταίο ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΑ ΕΦΤΙΑΞΕ) . Αυτός λοιπόν που τα έφτιαξε , όπως και να λέγεται , ΠΩΣ και ΤΙ έφτιαξε ;;;… Εφτιαξε όλο το σώμα , να είναι «κουτιά» προφύλαξης των σπλάγχνων δηλαδή των λειτουργικών οργάνων … Συνάμα σαν σοφός μάστορας και νοικοκύρης , έκανε και την σχετική οικονομία . Δηλαδή : ΄Εφτιαξε το κρανίο , σαν ένα συμπαγές κουτί με ελάχιστες οπές και «σημεία» ευένδοτα , (οφθαλμικές κόγχες , αγγειακά και νευρικά τρήματα , ηθμοειδείς κυψέλες , ρινικά τρήματα , ινιακό τρήμα (εξ ανάγκης λίγο μεγάλο για να «συνεχίζει ο εγκέφαλος σαν Νωτιαίος μυελός ) … Και τί έβαλε εκεί μέσα στο σχεδόν συμπαγές αδιαπέραστο εν πολλοίς σεντούκι ; Τον εγκέφαλο . Κάποτε πίστευαν πως η έδρα της ζωής , είναι η καρδιά (σταματά να χτυπά , άρα … σταματά και η ζωή …(αμ , δε …) Πού έβαλε την καρδιά και τα πνευμόνια ο … Γιαχβέ (συγγνώμη η Φύση … ή όπως τέλος πάντων λέγεται ο «Πλάστης» του Κόσμου ) ;; Πολύτιμα όργανα , δε λέω … αλλά δευτεροκλασάτα . Σε ένα … Κλουβί (τον θώρακα) . Και δεν έφτιαξε αλλο ένα συμπαγές κουτί γιατί η Πρώτη αρχή της επιμελημένης δημιουργίας , είναι η …. Οικονομία υλικού … Κλουβί λοιπόν για τα πολύ σπουδαία όργανα (καρδιά-πνευμόνια) . Ελαστικό , ευκίνητο , προστατευτικό , αλλά … κλουβί (δεύτερο πράμμα) . Και φθάνουμε στα περίφημα σπλάγχνα της κοιλιάς … Σπουδαία , χρήσιμα … έδρα (λένε) των συναισθημάτων (λάθος … απλά τα συναισθήματα τα έντονα , αντανακλούν πάνω στην λειτουργία των σπλάχνων , πάλι μέσω ερεθισματαγωγών ουσιών , που πάλι από τον ΕΓΚΕΦΑΛΟ παράγονται και εκκρίνονται … και έτσι «χεζόμαστε από τον φόβο μας» «κατουριόμαστε από χαρά» , σφίγγεται το στομάχι μας» από έρωτα ή αγωνία , «ξερνάμε» από αηδία , «κόβουμε ίκτερο» από τρόμο… «μας (σας … εσάς των ανδρών) σηκώνεται» στη θέα τορνευτών οπισθίων … ξερογλυφόμαστε για άντρα οι γυναίκες λίγες μέρες πριν την ωορρηξία μας … και γενικά , μας δημιουργείται η λάθος εντύπωση , ότι εκεί στην κοιλιά , φωλιάζουν ή γεννιώνται τα συναισθήματα μας ) . Φτιάχνει λοιπόν ο μάστορας , μια σκάφη … μια λεκάνη … μια απλή … κούπα από κόκκαλα και βάζει μέσα όλα τα υπόλοιπα σπλάγχνα , τα προχειροσκεπάζει και με ένα φτηνό (αλλά καλό … δεν λέω …) υλικό από μύες και νά’σου η κοιλιά ….

Σεντούκι … Κλουβί …. Κούπα …. Και μέσα τοποθετημένα , ανάλογα με την «αξία» τους τα όργανα …. Θέλω να το σκεφθείτε φίλοι μου αυτό …. Πέρα από τον Μάστορα , ΔΕΝ υπάρχει τίποτε άλλο …. Είτε Θεό τον πούμε , είτε Εξέλιξη , είτε Φύση …. ΔΕΝ υπάρχει τίποτε άλλο πίσω από τον Μάστορα για τον οποίο σας μιλώ τόση ώρα …. ΤΙΠΟΤΑ … Εξ ορισμού λοιπόν , είναι ο Σοφότερος πάντων … Και που βάζει ο Σοφός τον Εγκέφαλο ; Στο πιο προφυλαγμένο κουτί … Γιατί ;;; Η απάντηση δική σας .

—————————————

 

ΣΚΕΨΕΙΣ για … σκέψη

Δεν πιστεύω στην … σέξυ ξανθιά . Δεν κοιτάς την κάθε γυναίκα και … αποφαίνεσαι : «Αυτή , είναι σέξυ , εκείνη , δεν είναι» . Αυτό είναι κάτι , που πρέπει να το … ανακαλύψεις .

Alfred Hitchcok (Βρεττανός σκηνοθέτης)

.

————————————————————-

Ποτέ δεν εκτιμάς το σπίτι σου , παρά μόνον όταν το έχεις αφήσει , το χρήμα , παρά μόνον όταν το έχεις ξοδέψει , την γυναίκα σου , παρά μόνον όταν σε έχει εγκαταλείψει … Ούτε ακόμα και την σημαία της Πατρίδας σου , παρά μόνον , όταν την δεις να κρέμεται στην πρόσοψη , κάποιας … παράγκας , που παριστάνει το προξενείο της Πατρίδας σου , σε κάποια ξένη χώρα .

O. Henry (ψευδώνυμο του William Sydney Porter – Αμερικανός Συγγραφέας)

.

————————————————————–

Κάνει κανείς ορειβασία , γιατί είναι κάτι που του χρειάζεται … γιατί έτσι είναι φτιαγμένος . Οι βράχοι , οι πάγοι , ο άνεμος , και ο υπέροχος γαλάζιος ουράνιος θόλος , δεν είναι τα μοναδικά πράγματα , που βρίσκει ο ορειβάτης , πάνω στις βουνοκορφές . Ανακαλύπτει πράγματα , για το ίδιο του το σώμα και το πνεύμα , που τα είχε σχεδόν ξεχάσει , μέσα στην καθημερινή ρουτίνα της ζωής . Μαθαίνει για ποιά δουλειά είναι φτιαγμένα τα πόδια του , για ποιά τα πνευμόνια του , μαθαίνει τί εννοούσαν οι σοφοί του παλιού καιρού , όταν μιλούσαν για … «φρεσκάρισμα του πνεύματος» .

James Ramsey Ullman (Αμερικανός ορειβάτης – συγγραφέας)

.

————————————————————–

Όταν βρισκόμαστε συντροφιά με μυαλωμένους και μορφωμένους ανθρώπους , πρέπει να είμαστε διπλά προσεκτικοί , μήπως το παρακάνουμε και μιλάμε πάρα πολύ , γιατί σε μια τέτοια περίπτωση , χάνουμε δύο καλά : Την καλή τους γνώμη και την δική μας βελτίωση … κι αυτό , γιατί ό, τι έχουμε να πούμε εμείς , το ξέρουμε , ενώ ό, τι έχουν να πούνε εκείνοι , δεν το γνωρίζουμε .

Charles Caleb Colton (Άγγλος κληρικός – συγγραφέας και συλλέκτης)

.

——————————————————————–

Οι Κινέζοι ονομάζουν την Τύχη , … ευκαιρία και λένε ότι σου χτυπάει κάθε μέρα την πόρτα . Μερικοί την ακούν , άλλοι … όχι . Δεν αρκεί όμως , να ακούσεις το χτύπημα της … Πρέπει να της ανοίξεις την πόρτα για να μπει , να την καλοδεχτείς , να γίνετε φίλοι και να συνεργαστείτε . (Μ’ ακούς Κινέζε μου ; ή … περί άλλα τυρβάζεις ; )

Bernard Gittelson (Γερμανός συγγραφέας παραφυσικών και ολιστικών Επιστημών)

.

——————————————————————————–

Και τώρα , ας καθήσουμε να … σκεφτούμε .

Έχουν δίκιο ;… άδικο ;…

Έχουμε κάτι να προσθέσουμε ;… να συμπληρώσουμε ;

Ήσαν κάπου υπερβολικοί ;…

Κάπου μειονέκτησαν ;…

Ισχύουν αυτά και σήμερα ;… όχι ;…

Ας μην σκέφτονται μόνον αυτοί … Ας σκεφτούμε κι εμείς …