… στις κορυφογραμμές της Πίνδου … 25η Μαρτίου 1974

Εντάξει … Η Πίνδος , δεν … «δένει» και τόσο με την Εθνεγερσία της 25ης Μαρτίου … Αλλά , τί να κάνουμε ;… Εγώ αυτήν έχω και γι αυτήν θα σας μιλήσω φέτος σαν αφιέρωμα στην ημέρα .

Και όπως … είθισται σ’ αυτό το ιστολόγιο , θα σας μιλήσω για το αγαπημένο μου θέμα … Τον υπέροχο Εαυτό μου και τις … δεξιότητες του . Συγκεκριμένα θα σας μιλήσω για το … σκηνογραφικό μου ντεμπούτο σε … επίσημη θεατρική παράσταση .

«Ανέβηκα» για πρώτη φορά στο χωριό (όπου θα έκανα το Αγροτικό μου) , αρχές του Φλεβάρη του ’74 και το πρώτο που αντιλήφθηκα ήταν , ότι αν δεν … οργανωνόμουν , θα … πέθαινα από το κρύο (παιδί αστικής οικογένειας) , την πείνα (καλομαθημένο μοναχοπαίδι , που δεν είχε μάθει ούτε γάλα να ζεσταίνει , μέχρι τότε) και την … μοναξιά . Για το κρύο , γρήγορα βρήκα σαν λύση του γείτονες μου , που με ιδιαίτερη προθυμία μου κουβαλούσαν και μου «στέγνωναν» τα ξύλα , με προμήθευαν με καλής ποιότητας δαδί , και μου άναβαν και την ξυλόσομπα το πρωί φροντίζοντας την φωτιά της και για όσο έλειπα σε δουλειές ή σε χαβαλέ (που ήταν και το πιο συνηθισμένο) . Για το φαγητό , … μια από τα ίδια … Απλά δηλαδή δεχόμουν τις προσκλήσεις για το μεσημεριανό γεύμα και το βράδυ παίζοντας … πρέφα στο καφενείο , επειδή με άφηναν πάντα να κερδίζω , μου κερνούσαν και τα πρώτα τσίπουρα με μεζέ … (τα δεύτερα τα κερνούσα εγώ , και πάει λέγοντας) . Για την παρέα … είχα τον Λευτέρη , τον δάσκαλο του χωριού , κι αυτό , γιατί ήμασταν οι μόνοι … νεολαίοι κάτοικοι του χωριού  (αμέσως μετά από εμάς , ήσαν τα 23 παιδάκια του μονοθέσιου , 6τάξιου όμως Δημοτικού Σχολείου) . Όπως ήταν φυσικό , ο Λευτέρης … με ερωτεύθηκε μέσα στην πρώτη εβδομάδα της συναναστροφής  μας και αυτό ήταν βέβαια ένα κάποιο εμπόδιο στην ομαλή εξέλιξη της … παρέας μας , αλλά προκειμένου να πεθάνουμε και οι δυό από … πλήξη , το βάλαμε το πρόβλημα στην μπάντα και συνεχίσαμε την παρέα μας . Εγώ δεν είχα πολλή δουλειά (όλοι ήσαν σχετικά υγιείς σε εκείνο το υψόμετρο) σε αντίθεση με τον Λευτέρη , που είχε (πολλή δουλειά) … 23 παιδάκια απ’ όλες τις τάξεις του Δημοτικού συν τις δυο νήπιες ξαδέρφες , που όλη την ημέρα έκλαιγαν έξω από το σχολείο , μέχρι που αναγκάστηκε να τις βάλει στην σχολική δύναμη κι αυτές . Άρχισα να πηγαίνω καθημερινά στο σχολείο , βασικά για να απασχολώ τις μικρές (κάτι σαν … νηπιαγωγός ένα πράμμα) , αλλά κατέληξα να γίνω η δεύτερη δασκάλα του χωριού . Το καθημερινό 6ωρο , έγινε 8ωρο και δεκάωρο καμιά φορά γιατί τα μικρά διψούσαν για τα … «μοντέρνα» μαθήματα που τους δίδασκα , δηλαδή , Αγγλικά (μάλιστα) , διάσπαση του ατόμου (εκλαϊκευμένη) πρώτες βοήθειες , αστρονομία , πως να γράφουν επιστολές και άλλα έγγραφα , σολ-φέζ , πινγκ-πονγκ , ζωγραφική … Αυτό το τελευταίο , ήταν και η αιτία , της πρώτης μου σκηνογραφικής δουλειάς .

Πλησίαζε η γιορτή της 25ης Μαρτίου και τα παιδιά γύρευαν… γιορτή και μάλιστα θέατρο (είχα φροντίσει να τους το διδάξω το θέατρο στα … αυτοσχέδια απογευματινά φροντιστήρια ) . Είχαν τις στολές (απ’ τις γιαγιάδες και παπούδες) , είχαν τα … όπλα (εντάξει … δεν ήσαν καριοφύλλια , αλλά ήσαν όπλα) , είχαν διάθεση … είχαν περιέργεια … είχαν φιλοδοξίες και θεατρικές ματαιοδοξίες , αλλά … Αλλά , δεν είχαν … σκηνικά .

Εντάξει … Δεν χρειάστηκα και πολλά παρακάλια από τους μικρούς επίδοξους ηθοποιούς . Άλλωστε με γαργαλούσε κι εμένα ο … θεατρόφιλος μου οίστρος … Μια ασθενική διαμαρτυρία του δάσκαλου («μη ρε Άννα , θα είναι μπελάς» ) την αντιπαρήλθα και έτσι πιάσαμε όλοι δουλειά . Ο Λευτέρης βρήκε τα …»θεατρικά έργα» , τα σκετς , και τις εικόνες που θα παρουσίαζαν και ανέλαβε και την σκηνοθεσία . Μοίρασε ρόλους (καλά … εκεί έγινε το κάτσε καλά από καυγάδες και μαλλιοτράβηγμα και αναγκάστηκα πολλές φορές να απειλήσω με αποχώριση για να πάψουν) και εγώ , ανέλαβα τα …»σκηνικά» .

– Θα με βοηθήσετε , όμως , μάγκες … (είπα … και επί δύο εβδομάδες … ζωγραφίζαμε , μέχρι αργά το βράδυ … )

Τα σκηνικά , ήσαν όλα κι όλα  …τέσσερα .

Το πρώτο παρίστανε το εσωτερικό ενός φτωχικού αγροτικού σπιτιού , με το τζάκι του , με τις γκαζόλαμπες , τα πορτρέτα των μουστακαλήδων προγόνων στον τοίχο , τα αγριολούλουδα στο βάζο και το εικονοστάσι με το καντήλι του (τα παιδιά γύρεψαν να κρεμάσουμε αληθινό αναμμένο καντήλι , αλλά τους τρόμαξα με το ότι κινδύνευε το … σκηνικό από φωτιά , και έτσι … έβγαλαν τον σκασμό) .

Το δεύτερο , παρίστανε μια πλαγιά βουνού , με τα χορτάρια , τα λουλούδια , τα συννεφάκια , τον γαλανό ουρανό και … έναν οβελία να ξεροψήνεται σε μια γωνιά , γιατί ο Γιώργος του Ηλία , που ο μπαμπάς του «έλειπε» χρόνια σε ταξίδι (εξορία στην Γυάρο ήταν) δήλωσε πολύ σοβαρά , ότι όλοι εκείνη την εποχή , ήσαν … κατσικοκλέφτες και δεν θέλησα να του χαλάσω χατήρι του … «ορφανού»

Το τρίτο , παρίστανε … εσωτερικό Εκκλησίας (ήτανε βλέπετε και ο Ευαγγελισμός στην μέση) με τα καντήλια και τα εικονίσματα και την Αγία Τράπεζα  και με βιτρώ (! ) παράθυρα που έμπαζαν μέσα τον ήλιο … Η Φροσούλα όμως του Μάρκου , έσπειρε ζιζάνια , πως η εκκλησία , έπρεπε να είναι … Εβραίικη και λάθος βάλαμε Σταυρούς και Δισκοπότηρα (μού’ ρθε να ξεραθώ στο γέλιο όταν αντιλήφθηκα το λάθος μου) , αλλά ο δάσκαλος (που τα είχε ψιλοβαρεθεί όλα αυτά) , την κατακεραύνωσε με το περίφημο «Η Παναγία , δεν είναι … Εβραία ασεβέστατη … αυτό δα μας έλειπε …»  , ζωγράφισα κι εγώ μια … επτάφωτη λυχνία , πάνω στην Αγία Τράπεζα και η υπόθεση έληξε , με λίγα κλάμματα βέβαια της Φροσούλας , αλλά … ποιός της έδινε σημασία …

Το τέταρτο , ήταν μια αναπαράσταση του … κρυφού σχολειού … Ήταν και το πιο εύκολο γιατί ήτανε τόσο … σκοτεινό , που τελείωσε γρήγορα … Στην εύλογη απορία των μικρών «Παπά , δεν θα βάλεις ;»  αντέταξα το περίφημο «Να πείτε του παπά-Βλάση να έρθει να καθήσει για λίγο ακίνητος» , αλλά τα παιδιά που δεν τον χώνευαν γιατί όλο τους επιφόρτιζε με αγγαρίες , το μετάνοιωσαν και έστρεξαν να … μην φαίνεται ο παπάς μέσα στο μαύρο σκοτάδι , παρά μόνο το βιβλίο που κρατούσε .

Μια … αναιμική πρόταση , να κάνουμε και σκηνικό – καράβι , για να βάλουμε και σκηνές με τον Κανάρη και την Μπουμπουλίνα , έπεσε στο κενό γιατί θεώρησα πως ήταν πολύ δύσκολο να ζωγραφίσω καράβια … Είπα και μια δικαιολογία , πως δεν έχουμε κάποιο σκετς με θαλάσσιους ήρωες του ’21 … αγριοκοίταξα και τον δάσκαλο , μην αμολήσει καμιά εξυπνάδα και έτσι … «κλείσαμε» στα 4 (τέσσερα) .

Μια χαρά θα ήταν …

……………………………………..

Η γιορτή τελικά , είχε μεγάλη επιτυχία . Αν εξαιρέσεις κάποιους μικροκαυγάδες , ψιλοζήλειες , και πισωμαχαιρώματα (από τους γονείς των μικρών «καλλιτεχνών» μας) , όλα τα άλλα κύλησαν αίσια και με τον σχετικό ενθουσιασμό , που ταιριάζει και με την ημέρα) . Τα «σκηνικά» , είχαν την τιμητική τους και όλοι , μα όλοι , σχολίασαν , πως σ’ αυτά οφειλόταν η πιό μεγάλη επιτυχία , που είχε η σχολική γιορτή … ever …

Στο τέλος βγάλαμε και όλοι μαζεμένοι μια αναμνηστική της γιορτής φωτογραφία :

… και συνοδέψαμε τον Γιαννούλη του Μένιου , που τραγούδησε τό :

… τόσο όμορφα πάνω στην Βυζαντινή κλίμακα , που ακόμα κι ο στριμμένος ο παπα-Βλάσης βλαστήμησε , που είχε ξεχάσει να πάρει μαζί του το … θυμιατό («… ω, ρε ζαγάρια , σαν σε Θεία Λειτουργία , τραγουδάτε» ) .

===========================================

Η επόμενη φωτογραφία , είναι από το σχολείο του χωριού , (όπου και έγινε η γιορτή εκείνη) , … όπως είναι σήμερα …

Όμορφη … δε λέω , αλλά … Αλλά , εκείνη η μικρή σκηνή-εξέδρα στο προαύλιο για ποιήματα και εκφωνήσεις λόγων … πόσο φτωχή και «φτηνή» μου φάνηκε … Χωρίς σκηνικά , χωρίς «χρώμα» ,  χωρίς παλμό , γιατί … ΔΕΝ χρησιμοποιείται πια από παιδιά … γιατί ΔΕΝ υπάρχουν πια παιδιά στο σχολείο του χωριού … Υπάρχει μόνο … χειμερινός τουρισμός , και πανσιόν , και ταβέρνες , και SUV για … «Πίνδου ανάβασις» , και mountain-bicycle , και καγιάκ στο ποτάμι και μια … ΜΕΓΑΛΗ … πολύ μεγάλη απαξίωση κάθε γνήσιου και παλιού και αθώου και …

……………………………………………

… Όσο για το τί απέγιναν τα «σκηνικά» που ζωγραφίσαμε για την γιορτή της 25ης Μαρτίου του 1974 , θα σας το πω μια άλλη φορά , σε ένα άλλο ποστ , γιατί ήδη , με έχουν πάρει τα … «ζουμιά» και εκτός που χαλάω τα παροιμιώδους ομορφιάς , υπέροχα μάτια μου , κινδυνεύω και από καμιά … ηλεκτροπληξία , έτσι όπως κλαίω , πάνω από ένα πληκτρολόγιο …

.

.

.

Χρόνια μας πολλά .

 

– ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΟΥ ;…

Ο Κονσταντίν Γουμπαρένκο , από την Ευπατόρια της Κριμαίας , πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα , το Φθινόπωρο του 1938 . Η οικογένεια του (ο πατέρας η μάνα του και τα δυό μικρότερά του αδέρφια) , ζούσαν ήδη από δυο χρόνια στην νέα αυτή πατρίδα . Ο ίδιος , άργησε γιατί εξέτιε την … ποινή του , εξόριστος στο γκουλάγκ του Βλαδιβοστόκ , επειδή αρνήθηκε να υπογράψει χωρίς να διαβάσει κάποιο έγγραφο της τοπικής Αστυνομίας , διαπληκτίστηκε με τον Αστυνόμο και …του πέταξε  ένα (γεμάτο) μελανοδοχείο στο κεφάλι … Στην πραγματικότητα , την εξορία την «έφαγε» γιατί παρουσίαζε … «αντικαθεστωτική συμπεριφορά» … ό, τι κι αν σημαίνει … ή μάλλον σήμαινε αυτό , την εποχή εκείνη . Στα τρία χρόνια που έζησε στο Βλαδιβοστόκ , η οικογένειά του κατάφερε και μετοίκησε στην Ελλάδα σαν … «εκουσίως αυτοεξοριθέντες»-(εμιγκρέ) . Έτσι με την λήξη της ποινής του ήρθε κι αυτός στην καινούρια τους πατρίδα .

Με το που πάτησε το πόδι του στην νέα Πατρίδα , ο Κονσταντίν Γουμπαρένκο επιχείρησε να γίνει ένας τέλειος , και … αποδεκτός Έλληνας … Πήρε την Ελληνική υπηκοότητα , Ελληνικό επίθετο , παντρεύτηκε , άρχισε να μαθαίνει ελληνικά , και συνήθισε να πίνει ούζο αντί για βότκα … Τρία πράγματα «Ελληνικά», δεν μπόρεσε να «κολλήσει» επάνω του , αλλά κι αυτά τα «καμουφλάρησε» όσο μπορούσε … τόσο που δεν τα πρόσεχε κανείς : Δεν τραγούδησε ποτέ του Ελληνικά τραγούδια , δεν έμαθε ποτέ του τάβλι και δεν κράτησε ποτέ του … κομπολόι … Τότε ήταν , που η νέα του Πατρίδα , κάτι ψυλλιάστηκε , πως ένα νέο τέκνο της , έστω και … παραπαίδι , κυκλοφορούσε στα Άγια χώματα της , και τον …. κάλεσε να στρατευθεί …

Μπερδεύτηκε ο αξιωματικός υποδοχής στο Κέντρο Στράτευσης με τον Κονσταντίν Γουμπαρένκο (και νυν Κωνσταντίνο Τ.) , γιατί του φάνηκαν τα χαρτιά του … κάπως …

– Τί είσαι εσύ ωρέ ; (ρώτησε μη πιστεύοντας στα μάτια του , πως τού έστειλαν έναν … Ρώσο , έστω και «μπερδεμένο» , για φαντάρο) .

– Στρατιώτης (απάντησε ο Κότια , γιατί αυτό το κατάλαβε … Δεν μιλούσε ακόμα σχεδόν καθόλου τα Ελληνικά) .

– Ακόμα δεν είσαι στρατιώτης βρε … Στρατιώτης θα γίνεις , άμα κι όταν το αποφασίσω εγώ … Τί είσαι σε ρωτάω ; … Ρώσος ; … Έλληνας ; … Βούλγαρος ;… τί ;… Πως θα γίνεις στρατιώτης της Ελλάδας με Ρώσικα χαρτιά και χωρίς να καταλαβαίνεις τί σου λένε ;… Τί είσαι ρε ;… πες … Πές μου … Ποιά είναι η Πατρίδα σου ;

– ……….. (Ο Κότια έμοιαζε τελείως μπερδεμένος)

– Άντε να τελειώνουμε … Πές μου … τί ψωμί τρως ;

– Ελληνικό !!! (ανέκραξε ο Κότια … αυτό το κατάλαβε)

– Α γειά σου ! … Άρα ποιά είναι η Πατρίδα σου ;

– Η Ελλάδα …

………… Υπογραφή και σφραγίδα η τελευταία απάντηση του Κότια , για την κατάταξη του  στον Ελληνικό Στρατό … Και όχι μόνο …

Λίγους μήνες μετά , βρέθηκε και στο … Αλβανικό μέτωπο …

…………………………………………………….

Όταν μια σφαίρα , του έσπασε όλα τα δάχτυλα του δεξιού του χεριού , δεν … αποστρατεύτηκε . Τοποθετήθηκε να υπηρετεί  και λίγο αργότερα να πολεμάει πάλι (κατά των Γερμανών τώρα) , στα φυλάκια της Γραμμής Μεταξά …

……………………………………………………

– Όταν τον Απρίλιο του 1941 , στο Ρούπελ , κάναμε στίβες τα όπλα μας , και τα παραδώσαμε στους Γερμανούς , έκλαψα πικρά , γλυκειά μου Άννιτσκα … Έκλαψα πικρά , γιατί είναι πολύ πικρό να παραδίδεις τα όπλα της … Πατρίδας σου σε έναν ξένο … Ακούς Анна девушка (Άννα κορούλα μου) ;…

=====================================

Μπορεί να … μην ταιριάζει και τόσο , αλλά είναι το μόνο που σκέφτηκα να γράψω , σαν … αφιέρωμα στην 28η Οκτωβρίου …

——————————————————–

Έλληνας , μπορεί να είναι αυτός , που γεννήθηκε στην Ελλάδα .

Αυτός που έχει Ελληνικά χαρτιά .

Αυτός , που μιλάει και γράφει Ελληνικά .

Αυτός που οι γονείς του είναι Έλληνες .

Αυτός που ζεί και δουλεύει (τρώει το ψωμί της) πολλά χρόνια στην Ελλάδα .

Αυτός , που έλαβε … Ελληνική Παιδεία ….

Αλλά …

Αλλά , είναι κι αυτός , που την αγαπάει και που δακρύζει όταν παραδίδει τα όπλα της σε κάποιον ξένο .

 

A.E.I.O.U. (?…)

Περί τίνος πρόκειται ;…

Ηρεμήστε … Θα σας εξηγήσω , πάραυτα . Γιατί άλλωστε είμαι εδώ ; … Για να λύνω τις απορίες σας και να σας εξηγώ τα … μυστήρια του Σύμπαντος Κόσμου .

Πρόκειται για μια ακροστιχίδα , που αποτελείται , από όλα , κατά την φυσική τους σειρά , τα … φωνήεντα , του λατινικού αλφάβητου . Η σημασία της (της ακροστιχίδας) … αποτέλεσε για … αιώνες , ένα μυστήριο . Τί σήμαινε ;… Τί υπονοούσε ;… Τί έκρυβε ;… Όλοι , ή τουλάχιστον πολλοί , μπορούσαν να την δούνε και να την διαβάσουν , γιατί αποτελούσε το έμβλημα του Οίκου των Αψβούργων , αλλά ποτέ κανείς δεν είχε μάθει την σημασία της …. Ώσπου …

… Ώσπου μια Άνοιξη του 1506 (Τώρα , αυτό το «Άνοιξη» , για ξεκάρφωμα το έγραψα , … ιδέα δεν έχω τι εποχή ήταν , αλλά … έτσι μού’ρθε …. βλέπεις με έχει βαρέσει αυτός ό Μάρτης , που μόλις ξεμύτισε) … μία Άνοιξη λοιπόν του 1506 , 13 χρόνια δηλαδή μετά τον θάνατο του Αρχιδούκα , Φρειδερίκου του Ε’ («Φρειδερίκου» , είπα βρε … όχι «Φρειδερίκης» ) , που ανέλαβαν να τακτοποιήσουν το αρχείο του , βρήκαν μια ιδιόχειρη σημείωση του Μεγάλου Δουκός , στο περιθώριο ενός εγγράφου . Πέντε λέξεις , δίναν την λύση του μυστηριώδους αινίγματος , που για πολλά χρόνια , ταλάνισε τους … περίεργους της εποχής αλλά και άλλους που δεν ήταν και ιδιαίτερα περίεργοι (Ακόμη και κάποιοι «κάφροι» στα καπηλιά που έλεγαν «στα @….. μας το τί σημαίνει αυτό το «AEIOU» , είχαν μια κρυφή περιέργεια να μάθουν την σημασία του) … : «Austria Est Imperare Orbi Universo» , δηλαδή «Η Αυστρία , προώρισται να κυριαρχήσει του σύμπαντος κόσμου» ….

Επειδή όμως , δεν υπάρχει , ούτε υπήρξε ποτέ κάποιος , που να μην έχει τους … εχθρούς του , και επειδή και η Δυναστεία των Αψβούργων , δεν ξέφευγε ούτε ίντσα , από αυτόν τον κανόνα , βρέθηκαν κάποιοι καλοθελητάδες , που και νά’βλεπαν τους Αψβούργους να ψιλοσωτάρονται σε δυνατή φωτιά , καρφάκι δεν θα τους καιγόταν , και … ερμήνευσαν αλλιώς την ακροστιχίδα : «Austria Erit In Orbe Ultima» … δηλαδή «Η Αυστρία είναι σ’ αυτόν τον κόσμο η τελευταία» … Ε , μα πια …

Έτσι , πάλι βρισκόμαστε , αν όχι στο απόλυτο , σε ένα αρκετά ζοφερό σκότος , περί της σημασίας της περίφημης ακροστιχίδας …

——————————————————

—————————————————————————————————-

Καλοί μου άνθρωποι : Δαπανώ σχεδόν όλο τον πολύτιμο ελεύθερο χρόνο μου , με το να μελετώ , συγγράμματα , Εγκυκλοπαίδειες , διατριβές , αφιερώματα , βιβλία , πρακτικά συνεδρίων , στιχάκια ημερολογίων , ωροσκόπια , τα Άπαντα της Βέφας , όλες τις μεταφράσεις του Κάμα-Σούτρα και τα Πρωτοχρονιάτικα Αλμανάκ και Καζαμίες , για να σας μεταφέρω τις γνώσεις , και να ξεστραβώνεστε λίγο πτωχά , αμόρφωτα πλάσματα … Και όχι μόνον (τον ελεύθερο χρόνο μου) , αλλά και την ώρα της δουλειάς πολλές φορές ξέρετε τί κάνω ;… Τραβάω στην ψύχρα έναν ρημαδοκαυγά με τους συναδέλφους μου χειρουργούς , γίνεται μπάχαλο , αναβάλλω «θιγμένη» όλα τους τα χειρουργεία , ή τα «φορτώνω» στους αθώους νεότερους συναδέλφους μου και … ελεύθερη πια , συνεχίζω το θεάρεστο έργο μου , ήτοι την μελέτη και την μεταλαμπάδευση των γνώσεών μου σε σας καλοί μου αναγνώστες …

Έτσι , κάπου , που τώρα δεν θυμάμαι ακριβώς πού , διάβασα , πως η έννοια της επίμαχης ακροστιχίδας , ήταν γνωστή από τους Γερμανούς , οι οποίοι αναφέρουν ότι αποτελούσε το έμβλημα του Αυτοκρατορικού Οίκου της Αυστρίας και είχε θεσπιστεί , από τον Φρειδερίκο τον Γ’ . Επειδή δε οι Γερμανοί ήταν από πάντα , … κομπλεξαρισμένοι απέναντι στους Αυστριακούς , αναφέρεται πως η Γερμανική μετάφρασή της , φέρεται να είναι η «Alles Erdreich Ist Oesterreich Unterthan» , δηλαδή «Όλη η Γη , είναι υποτελής στην Αυστρία» … Σ’ αυτή την άκρως ιμπεριαλιστική εκδοχή , οι Αυστριακοί απάντησαν με το περίφημο : «Ιμπεριαλιστές εμείς ;;; ΕΜΕΙΣ ;;; Αλλά , τί να περιμένεις αγάπη μου , από τους ψωριάρηδες τους Γερμανούς , τους «πατέρες» του άκρως ιμπεριαλιστικού «Deutschland Uber Alles» (= Η Γερμανία , υπεράνω όλων)» …

Εκτός όλων αυτών , επίσης κάπου διάβασα , πως τα φωνήεντα του Λατινικού αλφάβητου , είναι μεν 5 (πέντε) , τα a,e,i,o,u , αλλά , χρησιμοποιείται και ένα … έκτο (φωνηεν) το «y» , για τις λέξεις , που λαμβάνονται !!! (sic) , από την Ελληνική , που γράφονται με «υ» … δηλαδή πχ. «pyramis» , «syllaba» , κλπ . Γι αυτό και το «y» , λέγεται «y» graecum , δηλαδή «υ» Ελληνικό ….

Αυτά … Είμαι η Anna – Silia , και μόλις τελείωσα … το σημερινό σας μάθημα . Για τον καιρό , θα σας ενημερώσει η δεσποινίς Πετρούλα , που εκτός από … υφισταμένη μου , είναι και η προσωπική μου κασκαντέρ και με αντικαθιστά στις επικίνδυνες σκηνές , καθ’ ότι τυγχάνει και … σωσίας μου .

Τους ζυγούς λύσατε .