ΤΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΥΜΕΝΑΙΟΥ … (κοινώς τα … γαμησιάτικα)

Ok … ok … το παραδέχομαι ότι χρησιμοποίησα έναν κάπως … «πιασάρικο» τίτλο , εκ του πονηρού . Για να κάνετε δηλαδή και ένα «κλικ» παραπάνω , νομίζοντας πως θα παρουσιάσω την τρίτη (μετά την Τζούλια και την Ντούβλη) εκδοχή του … «τί σου κάνω μάνα μου»…

Κάνοντας όμως ένα «κλικ» παραπάνω , απλά θα μάθετε , ποιά σε γενικές γραμμές , ήταν η γνώμη των ανιόντων μας (των πολύ παλιών ανιόντων μας) , για τον … γάμο .

Ιδού λοιπόν :

«Γάμους ευτελείς ποιού» , έλεγε ο Χίλων ο Λακεδαιμόνιος (πολιτικός, νομοθέτης, φιλόσοφος και ελεγειακός ποιητής) , υπονοώντας φυσικά , ότι πρέπει να προτιμάει κανείς τον ολιγοδάπανο και ταπεινό γάμο , τον χωρίς επίδειξη και εξεζητημένη πολυτέλεια .

«Γαμείν εκ των ομοίων . Εάν γαρ εκ των κρειττόνων, δεσπότας , ου συγγενείς κτήση» , δήλωνε ο Κλεόβουλος ο Ρόδιος (τύραννος της Λίνδου, ένας από τους «επτά σοφούς» της αρχαίας Ελλάδας – 6ος π.Χ. αιώνας) , δηλαδή : Να παντρεύεσαι γυναίκα από την ίδια κοινωνική με εσένα τάξη , γιατί αν συμπεθεριάσεις με ανώτερους από σένα , δεν θα αποκτήσεις συγγενείς , αλλά … αφεντικά .

«Την δε μάλιστα γαμείν , ή τις σέθεν εγγύθι ναίει , πάντα μαλ’ αμφίς ιδών , μη γείτοσι χάρματα γένης» … προειδοποιούσε ο Ησίοδος (ο δεύτερος σε σπουδαιότητα αρχαίος ποιητής μετά τον Όμηρο) στα «Έργα και ημέρες» . Δηλαδή , να παντρεύεσαι εκείνη που κατοικεί κοντά σου (και όχι στου διαόλου την μάνα) και που μπορείς να ελέγξεις όλα τα σχετικά μ’ αυτήν για να μην γίνεις με τον γάμο σου η … χλεύη των γειτόνων σου… Με άλλα λόγια «Παπούτσι από τον τόπο σου …»

«Μήτε των πλούτω διαθρυπτομένων μήτε των γένει μεγαλυνομένων όντα χερνήταν εραστεύσαι γάμων» … επέμενε ο Αισχύλος στον «Προμηθέα Δεσμώτη» . δηλ. Ο … χειρώνακτας , δεν πρέπει να επιθυμεί να συγγενέψει μέσω ενός γάμου , με πλούσιους και αρχοντικής καταγωγής ανθρώπους … Τέλος πάντων … λίγο ρατσιστικό το βρίσκω αυτό , αλλά , μεγάλος ο Ποιητής και δύσκολο να του αντιμιλήσεις … Άλλωστε , ίσως να εννοούσε ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιείς έναν γάμο σαν μέσο για να μπεις σε μια άλλη τάξη ανθρώπων .

Ακούστε τώρα τί … «γαμησιάτικα»  ξεστόμισε και ο Μένανδρος  (Αθηναίος κωμικός ποιητής, ο σημαντικότερος της νέας Αττικής κωμωδίας και ο θεμελιωτής της) :  «Γάμει δε μη την προίκαν αλλά την γυναίκα» (= να μην παντρεύεσαι την προίκα αλλά την γυναίκα) … «Γαμείν ο μέλλων , εις μετάνοιας έρχεται» (= ο σκεπτόμενος να παντρευτεί , έχει αρχίσει ήδη να μετανοεί) … «Το γαμείν εάν τις την αλήθειαν σκοπή , κακόν μεν εστίν , αλλά αναγκαίον κακόν» (= Ο γάμος , αν κανείς θέλει να εξετάζει την αλήθεια , είναι … κακό πράγμα , αλλά αναγκαίο κακό) .

Αλλά και ο Θαλής ο Μιλήσιος , φαίνεται ότι ήταν εναντίον του γάμου . Στην μητέρα του η οποία τον παρώτρυνε να παντρευτεί (αχ , αιώνια Ελληνίδα μάνα) , όταν μεν ήταν νέος , έλεγε : «ουδέπω καιρός» (=δεν είναι ακόμα καιρός) , και όταν γέρασε : «Ουκέτι καιρός» (= δεν έχω πλέον καιρό) ….

——————————————————–

—————————————————————-

Με τούτα και με εκείνα όμως , θυμήθηκα και τα δικά μου … «γαμησιάτικα» και μου είναι αδύνατον να κλείσω αυτή την ανάρτηση , χωρίς να αναφέρω και ένα μικρό περιστατικό από τον δικό μου γάμο :

Ο πατέρας μου (το έχω ξαναπει αυτό) ήταν ένας άνθρωπος , που ποτέ του δεν προσαρμόσθηκε με την Νεοελληνική πραγματικότητα , αλλά ήταν και  φοβερά ευαίσθητος και με αίσθηση του χιούμορ) . Στον γάμο μου λοιπόν (ήμουν και το μοναχοπαίδι του) ενώ είχε τρελλή χαρά που με … πάντρευε , εν τούτοις όταν ήρθε η ώρα να μας χαιρετήσει , αντιλήφθηκα ότι ήταν … δακρυσμένος και σχεδόν μυξόκλαιγε την ώρα που με φιλούσε . Τότε λοιπόν βρήκα την ευκαιρία και του ψιθύρισα συγχισμένη :
– Τί συμβαίνει καλέ μπαμπά ;… γιατί κλαις ;
… για να πάρω την περίφημη απάντηση του που με έκανε να χαχανίσω ξεδιάντροπα … νύφη πράμμα :
– Τίποτα δεν συμβαίνει σε μένα Άννιτσκα … Μια χαρά είμαι εγώ . Αλλά συγκινήθηκα βρε παιδάκι μου με την … πεθερά σου … Κάτι φοβερό πρέπει να της συμβαίνει της καημένης , γιατί από την ώρα που άρχισε ο γάμος , δεν έπαψε να κλαίει …
(Ο αγαπημένος της γιος , γαρ)  .

.

—————————————

 

A.E.I.O.U. (?…)

Περί τίνος πρόκειται ;…

Ηρεμήστε … Θα σας εξηγήσω , πάραυτα . Γιατί άλλωστε είμαι εδώ ; … Για να λύνω τις απορίες σας και να σας εξηγώ τα … μυστήρια του Σύμπαντος Κόσμου .

Πρόκειται για μια ακροστιχίδα , που αποτελείται , από όλα , κατά την φυσική τους σειρά , τα … φωνήεντα , του λατινικού αλφάβητου . Η σημασία της (της ακροστιχίδας) … αποτέλεσε για … αιώνες , ένα μυστήριο . Τί σήμαινε ;… Τί υπονοούσε ;… Τί έκρυβε ;… Όλοι , ή τουλάχιστον πολλοί , μπορούσαν να την δούνε και να την διαβάσουν , γιατί αποτελούσε το έμβλημα του Οίκου των Αψβούργων , αλλά ποτέ κανείς δεν είχε μάθει την σημασία της …. Ώσπου …

… Ώσπου μια Άνοιξη του 1506 (Τώρα , αυτό το «Άνοιξη» , για ξεκάρφωμα το έγραψα , … ιδέα δεν έχω τι εποχή ήταν , αλλά … έτσι μού’ρθε …. βλέπεις με έχει βαρέσει αυτός ό Μάρτης , που μόλις ξεμύτισε) … μία Άνοιξη λοιπόν του 1506 , 13 χρόνια δηλαδή μετά τον θάνατο του Αρχιδούκα , Φρειδερίκου του Ε’ («Φρειδερίκου» , είπα βρε … όχι «Φρειδερίκης» ) , που ανέλαβαν να τακτοποιήσουν το αρχείο του , βρήκαν μια ιδιόχειρη σημείωση του Μεγάλου Δουκός , στο περιθώριο ενός εγγράφου . Πέντε λέξεις , δίναν την λύση του μυστηριώδους αινίγματος , που για πολλά χρόνια , ταλάνισε τους … περίεργους της εποχής αλλά και άλλους που δεν ήταν και ιδιαίτερα περίεργοι (Ακόμη και κάποιοι «κάφροι» στα καπηλιά που έλεγαν «στα @….. μας το τί σημαίνει αυτό το «AEIOU» , είχαν μια κρυφή περιέργεια να μάθουν την σημασία του) … : «Austria Est Imperare Orbi Universo» , δηλαδή «Η Αυστρία , προώρισται να κυριαρχήσει του σύμπαντος κόσμου» ….

Επειδή όμως , δεν υπάρχει , ούτε υπήρξε ποτέ κάποιος , που να μην έχει τους … εχθρούς του , και επειδή και η Δυναστεία των Αψβούργων , δεν ξέφευγε ούτε ίντσα , από αυτόν τον κανόνα , βρέθηκαν κάποιοι καλοθελητάδες , που και νά’βλεπαν τους Αψβούργους να ψιλοσωτάρονται σε δυνατή φωτιά , καρφάκι δεν θα τους καιγόταν , και … ερμήνευσαν αλλιώς την ακροστιχίδα : «Austria Erit In Orbe Ultima» … δηλαδή «Η Αυστρία είναι σ’ αυτόν τον κόσμο η τελευταία» … Ε , μα πια …

Έτσι , πάλι βρισκόμαστε , αν όχι στο απόλυτο , σε ένα αρκετά ζοφερό σκότος , περί της σημασίας της περίφημης ακροστιχίδας …

——————————————————

—————————————————————————————————-

Καλοί μου άνθρωποι : Δαπανώ σχεδόν όλο τον πολύτιμο ελεύθερο χρόνο μου , με το να μελετώ , συγγράμματα , Εγκυκλοπαίδειες , διατριβές , αφιερώματα , βιβλία , πρακτικά συνεδρίων , στιχάκια ημερολογίων , ωροσκόπια , τα Άπαντα της Βέφας , όλες τις μεταφράσεις του Κάμα-Σούτρα και τα Πρωτοχρονιάτικα Αλμανάκ και Καζαμίες , για να σας μεταφέρω τις γνώσεις , και να ξεστραβώνεστε λίγο πτωχά , αμόρφωτα πλάσματα … Και όχι μόνον (τον ελεύθερο χρόνο μου) , αλλά και την ώρα της δουλειάς πολλές φορές ξέρετε τί κάνω ;… Τραβάω στην ψύχρα έναν ρημαδοκαυγά με τους συναδέλφους μου χειρουργούς , γίνεται μπάχαλο , αναβάλλω «θιγμένη» όλα τους τα χειρουργεία , ή τα «φορτώνω» στους αθώους νεότερους συναδέλφους μου και … ελεύθερη πια , συνεχίζω το θεάρεστο έργο μου , ήτοι την μελέτη και την μεταλαμπάδευση των γνώσεών μου σε σας καλοί μου αναγνώστες …

Έτσι , κάπου , που τώρα δεν θυμάμαι ακριβώς πού , διάβασα , πως η έννοια της επίμαχης ακροστιχίδας , ήταν γνωστή από τους Γερμανούς , οι οποίοι αναφέρουν ότι αποτελούσε το έμβλημα του Αυτοκρατορικού Οίκου της Αυστρίας και είχε θεσπιστεί , από τον Φρειδερίκο τον Γ’ . Επειδή δε οι Γερμανοί ήταν από πάντα , … κομπλεξαρισμένοι απέναντι στους Αυστριακούς , αναφέρεται πως η Γερμανική μετάφρασή της , φέρεται να είναι η «Alles Erdreich Ist Oesterreich Unterthan» , δηλαδή «Όλη η Γη , είναι υποτελής στην Αυστρία» … Σ’ αυτή την άκρως ιμπεριαλιστική εκδοχή , οι Αυστριακοί απάντησαν με το περίφημο : «Ιμπεριαλιστές εμείς ;;; ΕΜΕΙΣ ;;; Αλλά , τί να περιμένεις αγάπη μου , από τους ψωριάρηδες τους Γερμανούς , τους «πατέρες» του άκρως ιμπεριαλιστικού «Deutschland Uber Alles» (= Η Γερμανία , υπεράνω όλων)» …

Εκτός όλων αυτών , επίσης κάπου διάβασα , πως τα φωνήεντα του Λατινικού αλφάβητου , είναι μεν 5 (πέντε) , τα a,e,i,o,u , αλλά , χρησιμοποιείται και ένα … έκτο (φωνηεν) το «y» , για τις λέξεις , που λαμβάνονται !!! (sic) , από την Ελληνική , που γράφονται με «υ» … δηλαδή πχ. «pyramis» , «syllaba» , κλπ . Γι αυτό και το «y» , λέγεται «y» graecum , δηλαδή «υ» Ελληνικό ….

Αυτά … Είμαι η Anna – Silia , και μόλις τελείωσα … το σημερινό σας μάθημα . Για τον καιρό , θα σας ενημερώσει η δεσποινίς Πετρούλα , που εκτός από … υφισταμένη μου , είναι και η προσωπική μου κασκαντέρ και με αντικαθιστά στις επικίνδυνες σκηνές , καθ’ ότι τυγχάνει και … σωσίας μου .

Τους ζυγούς λύσατε .

 

ΑΛΚΗΣΤΙΣ

Η Άλκηστις είναι η προσωποποίηση και το σύμβολο της συζυγικής αγάπης, αφοσίωσης , αυταπάρνησης και αυτοθυσίας .

Ήταν κόρη του Πελία , (γιού του Ποσειδώνα και βασιλιά της Ιωλκού) , και παντρeύτηκε τον Άδμητο , βασιλιά των Φερών της Θεσσαλίας , ο οποίος συνδεόταν με μεγάλη και δυνατή φιλία με τον Θεό Απόλλωνα . Λένε πως , ήταν ο Απόλλωνας , που βοήθησε τον Άδμητο , να παντρευτεί την Άλκηστη , που ήταν και η καλύτερη και ομορφότερη κόρη του βασιλιά της Ιωλκού . Όμως με τις … φασαρίες του γάμου , ο Άδμητος , ενώ πρόσφερε θυσίες σε όλους τους Θεούς , ξέχασε να θυσιάσει στην Άρτεμη , την αδελφή του φίλου και προστάτη του Απόλλωνα . Έτσι λοιπόν η Άρτεμις , – καλή , καλή – , αλλά χολώθηκε τόσο πολύ , που καταδίκασε σε …. θάνατο τον ξεχασιάρη , Άδμητο . Ο Άδμητος διέφυγε τον κίνδυνο και πάλι χάρη στον Απόλλωνα, που πέτυχε να εξευμενίσει την αδελφή του θεά και να πείσει τις Μοίρες , να απαλλάξουν τον βασιλιά από τον θάνατο αν κάποιος στενός συγγενής του δεχόταν να πεθάνει στη θέση του. Αλλά οι γονείς του Άδμητου (άκου τώρα) , δεν δέχθηκαν να θυσιασθούν για το παιδί τους. Αντίθετα, η Άλκηστη, χωρίς να διστάσει, θυσιάστηκε στη θέση του συζύγου της. Τότε η Περσεφόνη , συγκινημένη από την αγάπη της Άλκηστης, δεν τη δέχθηκε στον Άδη, αλλά την έστειλε πίσω στον επάνω κόσμο (τέλος καλό , όλα καλά) .

Μνεία γι αυτή την θυσία της Άλκηστης υπέρ του συζύγου της , γίνεται και στο «Συμπόσιο» του Πλάτωνα , ο δε Ευριπίδης , γράφει γι αυτή την θυσία , την ομώνυμη τραγωδία του «Άλκηστις» . Χαρακτηριστικά , αναφέρει ο Ευριπίδης στην τραγωδία του αυτή , ότι μιλώντας ο Χορός των Θεσσαλών γερόντων λέει :

«… Είθε από μας , καθένας , τέτοια γυναίκα νάβρισκε , γιατί , δεν είναι τύχη στον κόσμο μεγαλύτερη , από καλή γυναίκα….»

Παρόμοιο περιστατικό , τρανής συζυγικής αγάπης , βρίσκουμε και στις «Ικέτιδες» του Ευριπίδη , όπου αναφέρεται , ότι όταν έκαιγαν στη πυρά τον νεκρό (κεραυνοβολημένο από τον Δία) Αργείο ήρωα , Καπανέα , έπεσε και η σύζυγός του Ευάδνη στη νεκρική πυρά και κάηκε μαζί του, πράξη που την ανύψωσε σε σύμβολο συζυγικής αφοσίωσης .

————————————————–

Ακούτε κορίτσια ;;;…

Αφιερωμένο , σε όλους τους … ύπανδρους και εξαιρετικά σε όλους τους ύπανδρους εκ Θεσσαλίας ορμώμενους , φίλους και αναγνώστες μου ….

 

ΜΕ ΔΥΟ … ΛΕΞΕΙΣ

ΓΝΩΜΙΚΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΛΕΞΕΩΝ

Αδικίαν φεύγειν  .

Αδικούμενος διαλλάσσου .

Άκουε πολλά .

Αρετήν επαίνει .

Βαρύ απαιδευσία .

Γίγνωσκε καιρόν .

Γλώττης κρατείν .

Γνώθι σαυτόν .

Γονείς αιδού .

Γονείς τίμα .

Διαβολάς φοβού .

Δικαιοσύνην δίωκε .

Δοκίμαζε πάντα .

Εγκράτιαν άσκει .

Ειδώς σίγα .

Ειρήνην αγάπα .

Επιμέλειαν έχε .

Επισφαλές προπέτεια .

Έπου Θεώ .

Ευσέβειαν φυλάσσειν .

Έχθρας διαλύειν .

Θεούς τίμα .

Θυμού κράττει .

Καιρόν γνώθι .

Κακίας απέχου .

Κόλακας μίσει .

Λάλει καίρια .

Μέτρον άριστον .

Μηδέν άγαν .

Μηδενί φθόνει .

Μηδενός κατηγόρει .

Μη θρασύνου .

Μη ψεύδου .

Νόμοις πείθου .

Ξένους ξένιζε .

Οργής κραττείν  .

Πάντα ρει .

Παρακαταθήκας απόδος .

Πολυπραγμοσύνην φεύγε .

Πράος ίσθι .

Πρεσβύτερον σέβου .

Πρόσεχε σεαυτώ .

Σιγήν έχε .

Σπεύδε βραδέως .

Τέκνα παιδεύειν .

Τύχη εύχεσθαι .

Φιλοσοφίαν άσκει .

Φίλους ευσέβει .

Φίλους τίμα .

Φρόνησιν αγάπα .

Χρόνος σοφότατον .

Χρόνου φείδου .

 

 

ΚΕΡΑΣ … (κοινώς το κέρατο)

Για μας τους νεώτερους (τους Νεοέλληνες εννοώ) , αποτελεί το σύμβολο της συζυγικής απιστίας , εξ ού και «κερατάς» = ο απατημένος σύζυγος .

Κατά την αρχαιότητα , τα κέρατα , ήταν αντικείμενο σεβασμού , και θεωρούνταν ιερά σύμβολα , επειδή παρίσταναν την δύναμη , και αποτελούσαν συνήθη αναθήματα προς τους Θεούς και άλλες θεότητες , και ιδίως στις … κερασφόρες θεότητες , όπως ο Πάνας , οι Σάτυροι , ο Μινώταυρος κλπ . Kαι όχι μόνο οι αρχαίοι Έλληνες , αλλά και άλλοι αρχαίοι λαοί , θεωρούσαν το κέρας , σαν σύμβολο ρώμης , και δύναμης γενικά . Ακόμη και στην Παλαιά Διαθήκη , βρίσκουμε το «κέρας» , σαν σύμβολο δύναμης . (Σοφία Σειράχ – Ψαλμός ΟΔ’) .

Ο Χριστιανισμός , από αντίδραση στις ειδωλολατρικές πεποιθήσεις , θεώρησε το κέρατο σαν έμβλημα του Διαβόλου και απ’ εκεί και πέρα συναντάμε το κέρατο σαν σύμβολο της συζυγικής απιστίας .

Κατά μια άλλη εκδοχή , επειδή οι άρχοντες , παρείχαν αξιώματα και δύναμη στους συζύγους των γυναικών , με τις οποίες συνδέονταν ερωτικά , αυτοί (οι σύζυγοι) εθεωρούντο ισχυροί , είχαν δηλαδή κέρατα . Από αυτόν τον λόγο , τα κέρατα περιέπεσαν στην έννοια του απατημένου .

Κατά τον Μιχαήλ τον Ψελλό (1018-1078 ) ο λόγος για τον οποίο επικράτησε το κέρατο σαν σύμβολο απιστίας , είναι ότι , όλα τα μη-κερασφόρα ζώα , (λιοντάρια , λεοπαρδάλεις , αρκούδες κλπ) , καθώς και τα πτηνά , από τον αετό , μέχρι το περιστέρι , είναι … οργίλα και … ζηλότυπα , σε αντίθεση με τα κερασφόρα , τα οποία , ούτε οργίζονται , ούτε μνησικακούν ενάντια στα …. παρεκτρεπόμενα θηλυκά …. ( «αυτίκα δε ο λέων , ει μοιχευομένην ίδη την θήλειαν , διασπάται τοις όνυξιν αυτού» ) ….

——————————–

Λοιπόν , παίδες …. Ψοφάω για … σχόλια , επ’ αυτού …

——————————–

Το παρόν ποστ , αφιερώνεται με πολλή αγάπη και χιούμορ στην διαδικτυακή φίλη «Το κέρας της Αμάλθειας»

 

ΚΑΠΟΙΟΙ … «-ισμοί»

1. Κειτουκειτισμός : Έκφραση που χρησιμοποιείται με την σημασία της άγνοιας , απορίας , αμάθειας , αλλά και περιέργειας . Η λέξη πλάσθηκε από την έκφραση «κείται ή ου κείται ;»  , με την οποία ενοχλούσε τους συνδαιτημόνες του , κάποιος αμαθής και πολυλογάς ονόματι Ουλπιανός , που αναφέρεται ότι πήρε μέρος στο Συμπόσιο του έργου «Δειπνοσοφισταί» του σοφιστή και γραμματικού Αθηναίου , από την Ναύκρατιν της Αιγύπτου .

2. Σαβελλιανισμός : Πρόκειται για την αίρεση του Σαβέλλιου , (3ος μ.Χ. αιώνας) από την Πεντάπολη της Λιβύης , κατά την οποία , ο Πατήρ , ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα , δεν αποτελούν τρεις διακρινόμενες μεταξύ τους υποστάσεις , αλλά τρεις τρόπους έκφανσης της μιας και μόνης ουσίας του Θεού .

3. Ριγορισμός : Η χωρίς εξαιρέσεις , αυστηρή και απαρέγκλιτος εφαρμογή ενός Νόμου ή κάποιου κανόνα . Ο Ριγορισμός επιβάλλει , όλες οι ενέργειες του ανθρώπου να έχουν σαν ελατήριο, μόνο την συναίσθηση του καθήκοντος και αποκλείει κάθε υπολογισμό , ή αναφορά σε άλλα αίτια . Ο όρος (rigorismus) προέρχεται από το λατινικό rigor-oris , = το ρίγος , ο πάγος , και μεταφορικά η σκληρότητα , η αυστηρότητα .

4. Σουφισμός : Πρόκειται για Αραβικό , αλλά και Περσικό σύστημα «μυστικοθηρίας»  , κατά το οποίο , το πνεύμα του ανθρώπου , εκπέμπεται από τον Θεό και επιστρέφει πάλι για να ενωθεί μ’ Αυτόν . Μυστικοθηρία = η τάση για ένωση με τον Θεό , που κατορθώνεται , με την ασκητική ζωή και την απαλλαγή από κάθε υλικό δεσμό . Ο όρος προέρχεται από την περσική λέξη suf = χονδρός μάλλινος μανδύας που φορούν οι οπαδοί του συστήματος .

5. Καοδαϊσμός : Σύγχρονη φιλοσοφική τάση – θρησκεία , που ιδρύθηκε στο Βιέτ-Ναμ . Κυριώτερα γνωρίσματα : μυστικισμός , επιβίωση της ψυχής με μετενσάρκωση , σύνθεση θρησκευτικών διδασκαλιών (Βούδδα , Κομφούκιου , Λάο-Τσε , Χριστού) .

6. Μεχριτισμός : Ο όρος , σημαίνει την σύνταξη του «μέχρι» με Αιτιατική (στην Δημοτική) , και όχι με Γενική όπως είναι η ορθή σύνταξη στην Απλή Καθαρεύουσα . Γενικότερα , σημαίνει την ασυνταξία . Είναι κατά κάποιο τρόπο , Σολοικισμός .

7. Σολοικισμός : Συντακτικό σφάλμα . Το να γράφεις ή να μιλάς παρά τους κανόνες της γλώσσας . Σόλοικος = αυτός που μιλάει ή γράφει χωρίς τους κανόνες . Μεταφορικά , ο απρεπής , ο ανάρμοστος . Η λέξη προήλθε κατά τον Στράβωνα , από τους Σόλους , μια πόλη που ιδρύθηκε από τους Αθηναίους στην Κιλικία , οι κάτοικοι της οποίας με την πάροδο του χρόνου , παρέφθειραν την Αττική διάλεκτο και έπεφταν συνέχεια σε γλωσσικά σφάλματα .

8. Παντουρανισμός : Πολιτική και πνευματική Κίνηση , που αποσκοπεί στην ένωση ή τον συνασπισμό όλων των Τουρκικής ή Τουρανικής (μογγολικής) καταγωγής λαών . (Τουράν = οροπέδιο βόρεια της Περσίας , απ’ όπου εξόρμησαν οι Μογγόλοι . Υπέρμαχος του Παντουρανισμού , ετάχθη ο Κεμάλ Ατα-Τουρκ , ο μεγάλος Τούρκος μεταρρυθμιστής .

————————————

Ακολουθεί συνέχεια  ….

 

ΠΕΡΙ … ΠΕΙΡΑΣΜΟΥ

 Ο Μέγας Βασίλειος

Ο Μέγας Αλέξανδρος

Ο Μέγας Βασίλειος , στην πραγματεία του «Προς τους νέους , όπως άν εξ ελληνικών ωφελοίντο λόγων» , μεταξύ των άλλων παραδειγμάτων αρετής , μνημονεύει τον Μέγα Αλέξανδρο , ο οποίος , όταν συνέλαβε αιχμάλωτες τις θυγατέρες του Δαρείου – γυναίκες θαυμαστού κάλλους της εποχής – , δεν θέλησε , ούτε να τις δεί , κρίνοντας ότι είναι ανάξιο για έναν που έχει νικήσει στη ζωή του άντρες , να ηττηθεί (πιθανώς) από … γυναίκες . («Αισχρόν είναι κρίνων τον άνδρας ελόντα , γυναικών ηττηθήναι») Αυτό το αναφέρει , για να επισημάνει ότι «Ο εμβλέψας προς ηδονήν γυναικί , κάν μη τω έργω την μοιχείαν επιτελέση , αλλά τω γε την επιθυμίαν τη ψυχή παραδέξασθαι, ουκ αφίεται του εγκλήματος» , επαναλαμβάνοντας με άλλες λέξεις το ρηθέν από τον Ματθαίο «Πας ο βλέπων γυναίκα προς το επιθυμείσαι αυτήν , ήδη εμοίχευσεν αυτήν , εν τη καρδία αυτού» .

Ακόμα : «Μη σε νικήση , κάλλους επιθυμία , μηδέ αγρευθής σοις οφθαλμοίς» (Παροιμία Σολομώντα) .

Και : «Γυναικός όμμα , τοις ακμάζουσι , βέλος» . Δηλαδή : Η ματιά της γυναίκας , είναι βέλος (στην καρδιά) για τους άντρες , που βρίσκονται στην … ακμή τους . (Λίγο ίσως να ακούγεται άσχετο αυτό το τελευταίο , αλλά είναι όμορφο) .

 

Η ΗΘΙΚΗ

Πήρα , μια  «ανοιχτή» πρόσκληση από τον φίλο blogger Μιλτιάδη Θαλασσινό (Μαύρος Γάτος) , για να γράψω κάτι για την Ηθική .

Ας τα … πάρουμε από την αρχή …. Από τα …κλασσικά :

Τι είναι η Ηθική ;

Είναι κλάδος της Φιλοσοφίας , που ερευνά και μελετά τις πράξεις των ανθρώπων , κατά την αξία αυτών , ο κλάδος δηλαδή , που αναζητά την ουσία της αγαθής  πράξης . Αποτελεί το σύνολο των νόμων , που οφείλουν να κατευθύνουν την ελεύθερη δραστηριότητα του ανθρώπου και θεωρείται , ο σπουδαιότερος κλάδος της Φιλοσοφίας . Εξ άλλου , για τον κοινό νου , Φιλοσοφία και Ηθική , είναι σχεδόν συνώνυμα . Με την ευκαιρία , ας θυμηθούμε , πως αναμφίβολα , έχουμε παραιτηθεί (εμείς οι σύγχρονοι) , από μια πολύ μεγάλη παράδοση , μεταχειριζόμενοι την  Φιλοσοφία , σαν ένα αποκλειστικά θεωρητικό «παιχνίδι» λησμονώντας πως για τους αρχαίους μας προγόνους , υπήρξε (η Φιλοσοφία) , πάνω από οτιδήποτε άλλο , …. Κανόνας Ζωής .

Η ρίζα της Ηθικής , βρίσκεται στην Συνείδηση . Δεν μπορεί ο άνθρωπος , να μπει μέσα στο ΦΩΣ , που του χαρίζει την ξεχωριστή από όλα τα έμβια όντα , ύπαρξή του , αν πρώτα δεν «περάσει» από την δοκιμασία της Σκέψης . Αυτός , που σκέφτεται λογικά , δέχεται απ’ αυτό καθ’ αυτό το γεγονός της Σκέψης , απαγορεύσεις και εντολές . Απαγορεύσεις σχετικές με το όσα δεν πρέπει να πράττει και εντολές σχετικές με εκείνα τα οποία , πρέπει να πράττει . Η Λογική , έχοντας σαν πρωταρχικό σκοπό – όπως λέει και ο Καρτέσιος – «να κρίνει τα καλά και τα κακά» , δίνει κατ’ ανάγκη τους κανόνες της συμπεριφοράς . Το «Ορθώς σκέπτεσθαι» αρκεί για να μας απαγορεύσει π.χ. να παραβιάσουμε την Δικαιοσύνη , όταν πρόκειται να μοιράσουμε κάτι , όσο ισχυρός κι αν είναι ο πειρασμός , ή να μας «διατάξει»  να βοηθήσουμε έναν απελπισμένο συνάνθρωπό μας , όσο βαρειά κι αν είναι η … νωθρότητα μας .

Η Ηθική , σκοπό έχει να μας οδηγήσει στην Αρετή , δηλαδή , σε μια μόνιμη και σταθερή στροφή της Βούλησης μας , προς το Αγαθό και μια διαρκή διάθεση μας προς την επιτέλεση τούτου  (του Αγαθού) . Η Αρετή , ενώ σαν θεωρητική έννοια , είναι κάτι το ενιαίο , εν τούτοις στην πράξη υφίσταται διαιρέσεις σε πολλές επί μέρους Αρετές . ‘Ετσι και η Ηθική προσπαθώντας να μας … οδηγήσει στην Αρετή , γίνεται κι αυτή στην πράξη , πολυσχιδής . Μ’ αυτό το τρόπο κατηγοριοποιούμε την Ηθική , σε τρεις κατηγορίες . Στην πρώτη ανήκει η Ηθική που εκφράζει το ΨΥΧΙΚΟ ΣΘΕΝΟΣ, δηλαδή τον τρόπο με τον οποίο , θα μπορέσουμε να οδηγηθούμε στο Θάρρος , την Επιμονή και την Υπομονή . Στην δεύτερη , ανήκει η Ηθική , που εκφράζει την ΛΟΓΙΚΗ , δηλαδή , πώς θα μπορέσουμε να φτάσουμε στην Κρίση , την Φρόνηση , την Σύνεση και την Εγκράτεια , και τέλος τρίτη κατηγορία της Ηθικής είναι αυτή που εκφράζει την ΚΟΙΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ δηλαδή τον τρόπο να οδηγηθούμε στην Δικαιοσύνη (πρωταρχική αρετή) και την Ευεργεσία (σε όλες τις μορφές της) . 

Το θέμα είναι τεράστιο … ανεξάντλητο θα τολμούσα να πω . Υπάρχουν υποδιαιρέσεις , οπως Ηθική στην Ιατρική , στην Έρευνα , στην Γενετική , Θρησκευτική ή Θεολογική Ηθική , Ηθική στην Δικαιοσύνη , στην Παιδεία , στην Ανατροφή και Διαπαιδαγώγηση , Ηθική του Οίκτου , της Ευθανασίας , της Αυτοδιάθεσης , της Επικοινωνίας , της Γέννησης , της Οικονομίας ακόμη και Ηθική του Πολέμου και του Θανάτου …..

Δεν ξέρω τί άλλο να πω …. Νοιώθω (και είμαι) πολύ «μικρή» σε γνώσεις και απόψεις πάνω σ’ αυτό το τεράστιο φιλοσοφικό θέμα .

Ωστόσο , επειδή είμαι και λάτρης του Λόγου και της Γλώσσας και των λέξεων , θα κλείσω με ένα … ανθολόγιο φράσεων όπου χρησιμοποιείται η λέξη «ΗΘΙΚΗ» :

Ηθική αντοχή * Ηθική αυτουργία (ηθικός αυτουργός) * Ηθική Διαστροφή * Ηθική επιταγή * Ηθική ικανοποίηση * Ηθική κατάπτωση * Ηθική νίκη * Ηθική πόρωση* Ηθική σήψη * Ηθική υπεροχή * Ηθική υποχρέωση * Ηθική χρεοκοπία * Ηθικοί κανόνες * Ηθικό ανάστημα * Ηθικό ολίσθημα * Ηθικό χρέος * Ηθικός ρύπος * Ηθικός θάνατος * Ηθική αναισθησία * Ηθικές διαστάσεις *  …..

Η πρόσκληση που βρήκα στο μπλογκ του Μιλτιάδη Θαλασσινού (Μαύρος Γάτος) , ήταν ανοικτή , σε όποιον θέλει να γράψει κάτι …. Ανοικτή την αφήνω κι εγώ , για όποιον θα ήθελε να πει κάτι για την Ηθική ….

 

ΣΤΟ …. ΚΑΠΗΛΕΙΟ’… (ένας – ένας αποκαλύπτονται)

Βαρδαλούμπας = βλέπε : προηγούμενο ποστ
Μπουρζουά = Ο αστός . Κατά τον Μεσαίωνα , μπουρζουά , λέγανε τους κατοίκους της «μπουργκ» (bourg) δηλαδή μιας πόλης με ειδικά προνόμια . Σήμερα «μπουρζουαζία» , ονομάζεται περιφρονητικά η αστική τάξη .
Σνομπ = Αυτός που ενώ ανήκει σε μια κατώτερη κοινωνική τάξη , εμφανίζει εξεζητημένη μίμηση και παρακολούθηση των τρόπων και της ζωής εν γένει των ευγενών , των αριστοκρατικών ή των κοσμικών τύπων . Επίσης στην εποχή μας εννοούμε έκείνον που εμφανίζει , προσποιητή προσήλωση σε κάθε νεωτερισμό . (Η ιστορία προέλευσης της λέξης) : Παλιά , στα Αγγλικά κολλέγια , στα μαθητολόγια , μπροστά από το όνομα του σπουδαστή έμπαινε ο τίτλος ευγενείας , γιατί μόνο παιδιά ευγενών , φοιτούσαν στα Κολλέγια . Αργότερα όμως , όταν άρχισαν να γράφονται σ’ αυτά και άλλοι , μη ευγενικής καταγωγής σπουδαστές , μπροστά από το όνομά τους , γραφόταν το διακριτικό : «S.Nob.» , από την λατινική φράση «sine nobilitate» , που σημαίνει «άνευ ευγενείας» , δηλαδή , «μη ευγενικής καταγωγής» .
Μποέμ = Από το γαλλικό boh`eme , που σημαίνει Βοημός – Τσιγγάνος . (Βοημία = η δυτική περιοχή της Τσεχοσλοβακίας) . Στην Γαλλία , παλιά η έννοια της λέξης Boh`eme ταυτιζόταν με την λέξη «τσιγγάνος» και αποκαλούσαν «μποέμ» όλους αυτούς που ζούσαν άτακτα κι αμέριμνα , ιδίως τους «χωρίς την φροντίδα του αύριο» , λογοτέχνες , καλλιτέχνες και φοιτητές .
Ουτιδανός = Ο τιποτένιος , ο ασήμαντος , καμιά φορά και ο άνανδρος (ούτις=ουδείς)
Τσέτουλας = Ο «τζαμπατζής» , ο τρακαδόρος . Αυτός που ψωνίζει με πίστωση , με σκοπό να μην πληρώσει ποτέ . Η «τσέτουλα» , ήταν το πρωτόγονο «λογιστικό» σύστημα των Τούρκων και αποτελείτο από δυό επιμήκη ξυλαράκια , ένα του πωλητή και ένα του αγοραστή , που τα τοποθετουσαν σε επαφή και τα χάραζαν κάθετα με ένα μαχαιράκι κάθε φορά που γινόταν μια πληρωμή ,. Σε κάθε συναλλάγή κουβαλούσαν μαζί τα χαρακωμένα ξυλαράκια , τα έβαζαν διπλα- δίπλα για να ελέγχουν την ακρίβεια του λογαριασμού . Έτσι βγήκε η έκφραση «κόβω τσέτουλα» , που σημαίνει όμως την επί πιστώσει αγορά με σκοπό να μην καλοπληρώσω .
Βασιβουζούκος = Ο θηριώδης , ο αγριάνθρωπος . Η λέξη προέρχεται από την τουρκική «μπας-μποζούκ» = κακοκέφαλος . Έτσι ονόμαζαν τους στρατιώτες των παλιών τουρκικών ατάκτων σωμάτων , που όταν έγινε η βουλγάρικη εξέγερση κατά των Τούρκων το 1876 προέβησαν σε φρικωδίες , λεηλασίες σφαγές και πυρπολήσεις περιουσιών των κατοίκων των εξεγερθέντων χριστιανικών περιοχών .
Φερέοικος = Αυτός που κουβαλά μαζί του το σπίτι του (σαλιγκάρι) . Και μεταφορικά , αυτός που δεν έχει μόνιμη κατοικία (ο αθίγγανος – ο σκηνίτης) .
Ευπατρίδης = Ο ευγενής (ανώτερης τάξης) , που προέρχεται από επιφανείς , αυτόχθονες προγόνους . Μεταφορικά ο ευγενής πατριώτης .
Σπεκουλάτωρ = Η λέξη προέρχεται από την λατινική speculator , αναφέρεται στο κατά Μάρκον Ευαγγέλιο και σημαίνει σωματοφύλακας , κατάσκοπος , ακόλουθος , δορυφόρος , κοινώς παρατρεχάμενος (με ισχύ όμως) . Tο ρήμα «σπεκουλάρω» , χρησιμοποιείται κυρίως με την έννοια του «κερδοσκοπώ παρατηρώντας» ….. (τι μου θυμίζει αυτό τώρα …. τι μου θυμίζει ;….)
Ασμοδαίος = Μεταφορικά , ο ηδυπαθής και νοσηρά φιλήδονος . Αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη , σαν σαν πονηρό πνεύμα , ο Δαίμονας της φιληδονίας και των ανοσίων ερώτων . Ο πονηρός αυτός Δαίμονας εφόνευσε τους 7 (!) συζύγους της Σάρας (όχι της γνωστής , αλλά της κόρης του Ραγουήλ) . Στην «Σοφία Σολομώντος» το δαιμόνιο αυτό ονομάζεται και «ολοθρεύων» , στην δε «Αποκάλυψη» , «Αβαδδών» και «Άγγελος της Αβύσσου» και «απολλύων» = καταστροφέας .
Αβδηρίτης = Ο ανόητος επιδειξιομανής . Οι Αβδηρίτες (από την αρχαία πόλη Άβδηρα της Θράκης) , λόγω του πλούτου και της ευμάρειας τους , γελοιοποιούντο από τους αρχαίους Αθηναίους , που με το σπινθηροβόλο πνεύμα και το σατυρικό τους δαιμόνιο , είχαν δημιουργήσει σε βάρος των Αβδηριτών , διάφορα περιγελαστικά ανέκδοτα .
Στέντωρ = Αυτός που έχει πολύ δυνατή φωνή . Από τον ομηρικό ήρωα και κήρυκα των Ελλήνων στην Τροία , τον οποίο ο Όμηρος ονομάζει «χαλκόφωνο» . Ο Στέντορας , συναγωνίσθηκε ως προς την δύναμη της φωνής με τον θεό Ερμή και … δεν τα έβγαλε πέρα . Πέθανε από συγκοπή , στην προσπάθεια του να νικήσει τον θεό . Νεμρώδ = Μανιώδης και άξιος κυνηγός . Από το όνομα του ιδρυτή της δυναστείας των Βαβυλωνίων Νεμρώδ , δισέγγονου του Νώε . Περιγράφεται σαν άνθρωπος βίαιος , «γίγας επί της γης» και «γίγας κυνηγός» .
Ωρομάσδης = Μεταφορικά , ο υπέροχος , αγνός , σοφός και δυνατός άνδρας . Κυριολεκτικά , ήταν το αγαθό πνεύμα του Ζωροαστρισμού , που μάχεται συνέχεια κατά του Πονηρού , που και τελικά , το καταστρέφει .
Συβαρίτης = Ο μαλθακός , ο τρυφηλός , ο καλοζωισμένος , αυτός που διάγει βίο πολυτελή . Προήλθε από την πόλη Σύβαρη της Κάτω Ιταλίας , πόλης πλούσιας με εμπορική ακμή , που οι κάτοικοί της λόγω του πλούτου έμαθαν να ζουν ζωή τρυφηλή . Λέγεται , ότι είχαν απομακρύνει τα …. κοκόρια από την πόλη για να μην ενοχλούνται από τα πρωινά «κουκουρίκου» ….. Κατά μια άλλη έννοια , όμως , Συβαρίτης , είναι ο άνθρωπος ο αβρός , ο αρχοντάνθρωπος …. Ο άνθρωπος πολυτελείας .
Αργυρώνυτος = Αυτός που εξαγοράζεται . Ο «πληρωμένος» , ο «πουλημένος» . Λέγεται για τους προδότες , για τους ψευδομάρτυρες και γενικώς για εκείνους , που έναντι χρημάτων , «ξεχνούν» την αλήθεια , την ηθική τάξη και το καθήκον .
Παρίας = Ο κατώτερος , ο υποδεέστερος , ο απόβλητος . Από την σανσκριτική λέξη para , που σημαίνει «εκτός» (εκτός κοινωνικής τάξης) . Οι Παρίες , ήταν αρχαίος λαός του Νότου της Ινδικής Χερσονήσου , που υποδουλώθηκε στους Ινδούς , την 3η χιλιετία π.Χ. και από τότε , αποτέλεσαν μια νέα , κατώτατη κοινωνική τάξη , χωρίς δικαίωμα ιδιοκτησίας , και συμμετοχής σε θρησκευτικές εκδηλώσεις .
Μαντζέβελος = Ο βολικός , ο ευμεταχείριστος . Από την ιταλική λέξη maneggevole (μανετζέβολε) , που είναι όρος της ναυτικής γλώσσας , στα ενετικά , και σημαίνει , ότι ο καιρός είναι καλός και επιτρέπει τον χειρισμό των ιστίων .
Νήδυμος = Αυτός που κατά την λαϊκή έκφραση «κοιμάται όρθιος» , δηλαδή δεν ξέρει τι του γίνεται , ή έχει άγρια μεσάνυχτα . Επί ύπνου , λέγεται ο γλυκός , αδιατάρακτος ύπνος . Η λέξη προέρχεται από το στερητικό «νη» και το «δύομαι» (αδυνατώ να εξέλθω) , κατά μια άλλη δε εκδοχή προέρχεται από το «ήδυμος» = γλυκός .
——————————————————–
Σαν αποκαλύφθηκε και έφυγε κι ο τελευταίος , ο κάπελας προχειροσυμμάζεψε , χαμήλωσε τα φώτα και κάθησε σε μιαν άκρη να ξαποστάσει ….
– Ουφ , πάει κι αυτό ….

 

ΣΤΟ …. ΚΑΠΗΛΕΙΟ’ …

Μαζεύτηκαν στο καπηλειό . Μεγάλη παρέα . Απ’ όλες τις ηλικίες , τις φυλές , τα … φύλα . Απ’ όλα τα κοινωνικά στρώματα , επαγγέλματα , …. κόμματα . Μορφωμένοι , αμόρφωτοι , ευειδείς και κακομούτσουνοι , ευφυείς και ανόητοι …. Όλοι , ήταν εκεί … Κι έτσι , ανάμεσα σε μπύρες , κοκκινέλια , μηλόκρασα , αψέντια , τσίπουρα , ρακές , μαστίχες και ροσόλια , … αποφάσισαν να … τα βρούνε μεταξύ τους ….

Ήρθε ο Βαρδαλούμπας , ο Μπουρζουά , ο Σνομπ , ο Μποέμ , ο Ουτιδανός , o Τσέτουλας , o Βασιβουζούκος , ο Φερέοικος , ο Ευπατρίδης , ο Σπεκουλάτωρ , ο Ασμοδαίος , ο Αβδηρίτης , ο Στέντωρ , ο Νεμρώδ , ο Ωρομάσδης , ο Συβαρίτης , ο Αργυρώνυτος , ο Παρίας , ο Μαντζέβελος , ο Νήδυμος …

Άκρη … δεν βρήκαν , κι ας έμειναν εκεί μια ολόκληρη νύχτα ….. Μα και που να την βρουν την άκρη , τάχα ; Άνθρωποι διαφορετικοί στον χαρακτήρα , στα «χούγια» , στα γούστα …
Κι όταν ξημέρωσε ο Θεός τη μέρα , πήρε ο καθένας , ξανά τον δρόμο του ……

Ποιος από σας τους …. γνωρίζει ; Αν όχι όλους , τουλάχιστον τους μισούς ; …. Δυό – τρεις ;…. έστω έναν ; ….
Ας μου το πει ….
Who is who ?
——————————————————–
Ας κάνω εγώ την … αρχή :

Βαρδαλούμπας = Είναι ο λαϊκιστί λεγόμενος «λαφρύς» … Ο ανόητος , που θορυβεί χωρίς λόγο …. Ο χαζοφωνακλάς . Προήλθε από την ενετική φράση «varda la bomba» , μια μικρή δερμάτινη δαχτυλήθρα για τον αντίχειρα του δεξιού χεριού , με τον οποίο καθάριζαν τα εμπροσθογεμή όπλα από τα υπολείμματα πυρίτιδας . Η φράση χρησιμοποιήθηκε λόγω της εντυπωσιακής ηχητικής της .

Ακούω …..