Η Α.Μ. (Αυτού Μεγαλειότης) ο «Βουβός Καημός», δεν είναι αρσενικό προνόμιο. Μπορεί να τον δεις (σπανιότερα μεν, αλλά μπορεί να τον δεις) και στα μάτια μιας γυναίκας. Κι αν τον δεις, αν τύχει και τον δεις, άφησέ την αυτή την γυναίκα που Τον κουβαλάει στα μάτια της, να τα χορέψει εκείνα τα «αρσενικά» 9/8…
Άφησέ την.
Μη την κρίνεις αυστηρά.
Μην είσαι αφοριστικός, γιατί εκείνη την ώρα, ίσως να «φιλοξενεί» την Αυτού Μεγαλειότητα τον Γνήσιο Βουβό Καημό…
Βλέπεις, η Μεγαλειότητα Του, δεν ξεχωρίζει τους ανθρώπους σε άντρες και γυναίκες, αλλά σε ανθρώπους, που μπορούν να Τον χωρέσουν στα σπλάχνα τους. Στην καρδιά τους. Στα μάτια τους… και σε άλλους που δεν μπορούν.
Αυτό (το να ξεχωρίζουμε τους ανθρώπους), το κάνουμε μόνο εμείς οι… μικρόψυχοι άνθρωποι.
Άφησέ την…
______________________
«… Πάει κι απόψε το όμορφο,
το όμορφο το απόβραδο…
Από Δευτέρα πάλι,
πίκρα και σκοτάδι.
Αχ νά’ ταν κι η ζωή μας
Σαββατόβραδο…
κι ο Χάρος να έρχονταν
μια Κυριακή…
Μια Κυριακή το βράδυ…»
————
(Απίστευτη εκτέλεση από τον Δ. Μητροπάνο)
.
Category Archives: χορός
Ο «ΒΟΥΒΟΣ ΚΑΗΜΟΣ»
ΔΕΚΑ (με τόνο …)
Αγαπώ , πολλά πράγματα . Θα μπορούσα ώρες , μέρες , μέχρι και χρόνια να τα απαριθμώ και να μιλώ γι αυτά .
Όμως η καλή διαδικτυακή μου φίλη Αγράμπελλη , μου ζήτησε να γράψω ΜΟΝΟ … δέκα . Κι εγώ επειδή είμαι ευπειθής , σκέφτομαι να υπακούσω .
Πάμε λοιπόν : ———————–
1. Αγαπώ την … αδεξιότητα στην φάση της πρώτης γνωριμίας . Την ειλικρινή όμως αδεξιότητα , που αν μη τι άλλο , φανερώνει αθωότητα , μια Αρετή , που εν πολλοίς εκλείπει στις μέρες μας εμάς των … ενηλίκων . .
2. Αγαπώ τις γάτες … Δηλαδή , όλα τα ζώα τα αγαπώ , αλλά τις γάτες , τις λατρεύω . Λατρεύω το ότι πρέπει να κοπιάσεις για να κερδίσεις την αγάπη της γάτας , την προσοχή της , την προτίμησή της στο πρόσωπό σου . Λένε πως … είναι αχάριστες . Λάθος . Απλά , θέλει κόπο και τρόπο , και υπομονή και επιμονή για να σε βάλει στην καρδιά της … Και εμένα (προσωπικά) , μου αρέσουν τα δύσκολα . Τα «εύκολα» , τα βρίσκω λίγο … νερόβραστα … .
3. Αγαπώ τις … αναμνήσεις μου . Πιστεύω ακράδαντα στο «Παρελθόν δεν είναι ό, τι έζησες , αλλά ό, τι θυμάσαι» και το έχω κάνει όχι μόνο τσιτάτο μου , αλλά και τρόπο ευζωίας . Άλλωστε κι αυτό το blog , στις αναμνήσεις μου στηρίζεται εν πολλοίς … Όχι αποκλειστικά , αλλά … εν πολλοίς . .
4. Μου αρέσει (αγαπώ) η ενασχόληση με τις «ρίζες» μου … Όχι , όχι … δεν είμαι φυτό , ούτε … «γλάστρα» (αν θα εμφανιστώ δίπλα σε κάποιον διάσημο , θα φροντίσω να είμαι ισάξια του τουλάχιστον και όχι διακοσμητικό στοιχείο της εικόνας… Μου αρέσουν οι … πρωταγωνιστικοί ρόλοι) . Όταν λέω «ρίζες» , εννοώ τους αγαπημένους μου ανιόντες . Αγαπώ , να ψάχνω στο βάθος του χρόνου και να μαθαίνω όσα μπορώ πιο πολλά γι αυτούς απ’ τους οποίους προήλθα . .
5. Με ευχαριστεί το διάβασμα . Είναι από τις αγαπημένες μου ασχολίες , αλλά αγαπώ το … χαρτί των βιβλίων . Το τρίξιμο που κάνει καθώς το ξεφυλλίζεις μέσα στην σιωπή , η μυρουδιά του , που είναι μοναδική , η αίσθηση που αφήνει στα δάχτυλά σου όταν το χαϊδεύεις , το γεγονός ότι μπορείς να τσακίσεις ένα φύλλο του (αν και ο μπαμπάς μου πάντα μου έλεγε «να μην τσακίζεις ποτέ ένα βιβλίο Άννιτσκα … Είναι ζωντανό … Πονάει» ) , να υπογραμμίσεις κάτι , να γράψεις μια κρυφή σου σκέψη στα περιθώρια , ένα στιχάκι σαν το «Ενθυμού και μή λησμόνει , πίνε τσάι με λεμόνι , βούτα κι ένα μπισκοτάκι , και θυμήσου τον …. άκη» , ένα κρυφό «Σ’ αγαπώ» , να βάλεις ανάμεσα στα φύλλα του το … λουλουδάκι , που σου χάρισε ,αφού το φίλησε πρώτα … .
6. Τα τελευταία 35 χρόνια της ζωής μου , τα έζησα μέσα στα χειρουργεία … Αγαπούσα την δουλειά μου , αλλά πάνω απ’ όλα , αγαπώ την εικόνα και την μυρουδιά της ήσυχης μισοσκότεινης χειρουργικής αίθουσας … Πολλές φορές , τα βράδια των εφημεριών , όταν δεν είχαμε δουλειά , λάτρευα να μπαίνω στην κλειστή αίθουσα , την ήσυχη , την αποστειρωμένη , με τον ελαφρό ιώδη φωτισμό , και έννοιωθα σαν να μπαίνω σε μια … αγκαλιά αγάπης … Μια αγκαλιά , που με κανάκεψε , με συντρόφεψε , με τάϊσε για τόσο πολλά χρόνια … Και κάποιες φορές ανέβαιναν δάκρυα στα μάτια μου , όπως δάκρυζα από περηφάνεια , όταν έλεγε κάποιος κάτι καλό για τα … παιδιά μου …. Δεν πηγαίνω πια … Ωστόσο , δεν έπαψα ποτέ να την αγαπώ . .
7. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου , με εντυπωσίαζε το Αρχαίο Θέατρο . Λάτρεψα και λατρεύω το Αρχαίο Δράμα και στις δυο μορφές του (Τραγωδία , Κωμωδία) με ιδιαίτερη προτίμηση στα «κομμάτια» του Χορού . Σαν ήμουνα μικρή , δεν είχα και πολλές ευκαιρίες να παρακολουθήσω αρχαίο θέατρο (βασικά δεν είχαμε τα … δέοντα χρήματα) και γι αυτό το παρακολουθούσα στο ραδιόφωνο στις εκπομπές «Το θέατρο της Τετάρτης» και «Το θέατρο του Σαββάτου» , αλλά και με θιάσους (βασικά το ΚΘΒΕ) στα αρχαία θέατρα των Φιλίππων και της Θάσου , που μπορούσα με χίλιες γκρίνιες και παρακάλια βέβαια , να έχω πρόσβαση . Εκτός αυτών , διάβαζα σαν τρελλή τις Τραγωδίες των τριών μεγάλων Τραγικών και τις κωμωδίες του Αριστοφάνη . Στα 18 μου (μιλάμε για την 10ετία του ’60) , είχα διαβάσει (όποιος θέλει το πιστεύει) … όλο το αρχαίο Δράμα (των τριών Τραγικών) και απήγγειλα όλη την Αντιγόνη του Σοφοκλή απ’ έξω … Τέτοια «βίδα» … Τέτοιος έρωτας . .
8. Αγαπώ τον ρυθμό των 9/8 στην λαϊκή μουσική , δηλαδή τον ζεϊμπέκικο χορό … Λένε πως είναι … αντρικός χορός … Μπορεί … Πάντως έτσι και πέσουν οι πρώτες νότες , ένα «κρακ» κάνει η καρδιά μου και θέλω να σηκωθώ να τον χορέψω … Και έτσι κάνω . Με το ένα χέρι στην καρδιά και το άλλο απλωμένο να θέλει να αγγίξει τον Θεό …
Μεγάλη αγάπη τα 9/8 …
.
9. Όλους τους φίλους μου τους αγαπώ , αλλά κάποιους ακόμα πιο πολύ … Είναι οι φίλοι της … «σκιάς» . Αυτοί που για λόγους που διάλεξαν ή τους επιβλήθηκαν , παραμένουν στην σκιά και ποτέ στο προσκήνιο της ζωής μου . Πάντα στο σκοτάδι των «παρασκηνίων» , αλλά που … ακόμα κι από εκεί , πίσω από τις κουΐντες , τα φώτα και τα «μπιζαρίσματα» , ξέρω ότι θα μένουν εκεί και θα με αγαπάνε πάντα το ίδιο … Είτε είμαι πάνω στην σκηνή , είτε όταν όλα τα φώτα θα σβήσουν και θα κατέβω από το πάλκο … Ξέρω , πως κάποιοι από αυτούς , αυτή τη στιγμή … με διαβάζουν . Θέλω να τους πω ότι … «κι εγώ σας αγαπώ το ίδιο» … .
10. Για το δέκα το καλό , άφησα το να σας μιλήσω για το τί αγαπώ πιο πολύ στο θέμα … Έρωτας … Αγαπώ τον «δειλό εραστή» … Και όταν λέω «δειλό εραστή» , εννοώ την ανεπαίσθητη εκείνη δειλία , τον στιγμιαίο δισταγμό , την μικρή και λιγόχρονη αμήχανη συστολή , πριν από το πρώτο ερωτικό χάδι … Δεν θα πω πιο πολλά . Δεν με παίρνει να πω πιο πολλά … Θα αφήσω να σας «μιλήσει» ένα ποιητικό μου πόνημα , από τα τελευταία που έγραψα (περίπου το 1993 … τα τελευταία χρόνια , δεν γράφω πια ποίηση) :
ΤΟΥ ΔΕΙΛΟΥ ΕΡΑΣΤΗ —————————- Κι αν είναι να πεθάνω , τώρα ας πεθάνω . Τώρα , που όλα προσεγγίζουνε στο φως . Τώρα που οι χαρές , παίρνουνε σχήμα κι οι ομορφιές οριοθετούνται μέσα στα δικά μου πλάνα. Τώρα που οι ικανοποιήσεις κυματιστά , απαλά , έρχονται πάνω μου , σαν τ’ ακροδάχτυλα του δειλού εραστή . ************************************* Όποιος νομίζει ότι θέλει να μου (μας) πει δέκα «αγαπώ» του , ας μου (μας) τα πει . Είτε μου τα πεί , είτε όχι , εγώ … θα τον αγαπώ το ίδιο , γιατί πρέπει να σας πω , πως … ΑΓΑΠΩ όλους τους φίλους μου τους bloggers … Αυτό το τελευταίο , δεν είναι η … ενδέκατη αγάπη μου (είπα , ότι είμαι ευπειθής και θα γράψω μόνο 10 αγάπες μου) … Είναι ο … τόνος στο δέκα … (10′ )… Δέκα με τόνο , λοιπόν .
Πάμε λοιπόν : ———————–
1. Αγαπώ την … αδεξιότητα στην φάση της πρώτης γνωριμίας . Την ειλικρινή όμως αδεξιότητα , που αν μη τι άλλο , φανερώνει αθωότητα , μια Αρετή , που εν πολλοίς εκλείπει στις μέρες μας εμάς των … ενηλίκων . .
2. Αγαπώ τις γάτες … Δηλαδή , όλα τα ζώα τα αγαπώ , αλλά τις γάτες , τις λατρεύω . Λατρεύω το ότι πρέπει να κοπιάσεις για να κερδίσεις την αγάπη της γάτας , την προσοχή της , την προτίμησή της στο πρόσωπό σου . Λένε πως … είναι αχάριστες . Λάθος . Απλά , θέλει κόπο και τρόπο , και υπομονή και επιμονή για να σε βάλει στην καρδιά της … Και εμένα (προσωπικά) , μου αρέσουν τα δύσκολα . Τα «εύκολα» , τα βρίσκω λίγο … νερόβραστα … .
3. Αγαπώ τις … αναμνήσεις μου . Πιστεύω ακράδαντα στο «Παρελθόν δεν είναι ό, τι έζησες , αλλά ό, τι θυμάσαι» και το έχω κάνει όχι μόνο τσιτάτο μου , αλλά και τρόπο ευζωίας . Άλλωστε κι αυτό το blog , στις αναμνήσεις μου στηρίζεται εν πολλοίς … Όχι αποκλειστικά , αλλά … εν πολλοίς . .
4. Μου αρέσει (αγαπώ) η ενασχόληση με τις «ρίζες» μου … Όχι , όχι … δεν είμαι φυτό , ούτε … «γλάστρα» (αν θα εμφανιστώ δίπλα σε κάποιον διάσημο , θα φροντίσω να είμαι ισάξια του τουλάχιστον και όχι διακοσμητικό στοιχείο της εικόνας… Μου αρέσουν οι … πρωταγωνιστικοί ρόλοι) . Όταν λέω «ρίζες» , εννοώ τους αγαπημένους μου ανιόντες . Αγαπώ , να ψάχνω στο βάθος του χρόνου και να μαθαίνω όσα μπορώ πιο πολλά γι αυτούς απ’ τους οποίους προήλθα . .
5. Με ευχαριστεί το διάβασμα . Είναι από τις αγαπημένες μου ασχολίες , αλλά αγαπώ το … χαρτί των βιβλίων . Το τρίξιμο που κάνει καθώς το ξεφυλλίζεις μέσα στην σιωπή , η μυρουδιά του , που είναι μοναδική , η αίσθηση που αφήνει στα δάχτυλά σου όταν το χαϊδεύεις , το γεγονός ότι μπορείς να τσακίσεις ένα φύλλο του (αν και ο μπαμπάς μου πάντα μου έλεγε «να μην τσακίζεις ποτέ ένα βιβλίο Άννιτσκα … Είναι ζωντανό … Πονάει» ) , να υπογραμμίσεις κάτι , να γράψεις μια κρυφή σου σκέψη στα περιθώρια , ένα στιχάκι σαν το «Ενθυμού και μή λησμόνει , πίνε τσάι με λεμόνι , βούτα κι ένα μπισκοτάκι , και θυμήσου τον …. άκη» , ένα κρυφό «Σ’ αγαπώ» , να βάλεις ανάμεσα στα φύλλα του το … λουλουδάκι , που σου χάρισε ,αφού το φίλησε πρώτα … .
6. Τα τελευταία 35 χρόνια της ζωής μου , τα έζησα μέσα στα χειρουργεία … Αγαπούσα την δουλειά μου , αλλά πάνω απ’ όλα , αγαπώ την εικόνα και την μυρουδιά της ήσυχης μισοσκότεινης χειρουργικής αίθουσας … Πολλές φορές , τα βράδια των εφημεριών , όταν δεν είχαμε δουλειά , λάτρευα να μπαίνω στην κλειστή αίθουσα , την ήσυχη , την αποστειρωμένη , με τον ελαφρό ιώδη φωτισμό , και έννοιωθα σαν να μπαίνω σε μια … αγκαλιά αγάπης … Μια αγκαλιά , που με κανάκεψε , με συντρόφεψε , με τάϊσε για τόσο πολλά χρόνια … Και κάποιες φορές ανέβαιναν δάκρυα στα μάτια μου , όπως δάκρυζα από περηφάνεια , όταν έλεγε κάποιος κάτι καλό για τα … παιδιά μου …. Δεν πηγαίνω πια … Ωστόσο , δεν έπαψα ποτέ να την αγαπώ . .
7. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου , με εντυπωσίαζε το Αρχαίο Θέατρο . Λάτρεψα και λατρεύω το Αρχαίο Δράμα και στις δυο μορφές του (Τραγωδία , Κωμωδία) με ιδιαίτερη προτίμηση στα «κομμάτια» του Χορού . Σαν ήμουνα μικρή , δεν είχα και πολλές ευκαιρίες να παρακολουθήσω αρχαίο θέατρο (βασικά δεν είχαμε τα … δέοντα χρήματα) και γι αυτό το παρακολουθούσα στο ραδιόφωνο στις εκπομπές «Το θέατρο της Τετάρτης» και «Το θέατρο του Σαββάτου» , αλλά και με θιάσους (βασικά το ΚΘΒΕ) στα αρχαία θέατρα των Φιλίππων και της Θάσου , που μπορούσα με χίλιες γκρίνιες και παρακάλια βέβαια , να έχω πρόσβαση . Εκτός αυτών , διάβαζα σαν τρελλή τις Τραγωδίες των τριών μεγάλων Τραγικών και τις κωμωδίες του Αριστοφάνη . Στα 18 μου (μιλάμε για την 10ετία του ’60) , είχα διαβάσει (όποιος θέλει το πιστεύει) … όλο το αρχαίο Δράμα (των τριών Τραγικών) και απήγγειλα όλη την Αντιγόνη του Σοφοκλή απ’ έξω … Τέτοια «βίδα» … Τέτοιος έρωτας . .
8. Αγαπώ τον ρυθμό των 9/8 στην λαϊκή μουσική , δηλαδή τον ζεϊμπέκικο χορό … Λένε πως είναι … αντρικός χορός … Μπορεί … Πάντως έτσι και πέσουν οι πρώτες νότες , ένα «κρακ» κάνει η καρδιά μου και θέλω να σηκωθώ να τον χορέψω … Και έτσι κάνω . Με το ένα χέρι στην καρδιά και το άλλο απλωμένο να θέλει να αγγίξει τον Θεό …
Μεγάλη αγάπη τα 9/8 …
.
9. Όλους τους φίλους μου τους αγαπώ , αλλά κάποιους ακόμα πιο πολύ … Είναι οι φίλοι της … «σκιάς» . Αυτοί που για λόγους που διάλεξαν ή τους επιβλήθηκαν , παραμένουν στην σκιά και ποτέ στο προσκήνιο της ζωής μου . Πάντα στο σκοτάδι των «παρασκηνίων» , αλλά που … ακόμα κι από εκεί , πίσω από τις κουΐντες , τα φώτα και τα «μπιζαρίσματα» , ξέρω ότι θα μένουν εκεί και θα με αγαπάνε πάντα το ίδιο … Είτε είμαι πάνω στην σκηνή , είτε όταν όλα τα φώτα θα σβήσουν και θα κατέβω από το πάλκο … Ξέρω , πως κάποιοι από αυτούς , αυτή τη στιγμή … με διαβάζουν . Θέλω να τους πω ότι … «κι εγώ σας αγαπώ το ίδιο» … .
10. Για το δέκα το καλό , άφησα το να σας μιλήσω για το τί αγαπώ πιο πολύ στο θέμα … Έρωτας … Αγαπώ τον «δειλό εραστή» … Και όταν λέω «δειλό εραστή» , εννοώ την ανεπαίσθητη εκείνη δειλία , τον στιγμιαίο δισταγμό , την μικρή και λιγόχρονη αμήχανη συστολή , πριν από το πρώτο ερωτικό χάδι … Δεν θα πω πιο πολλά . Δεν με παίρνει να πω πιο πολλά … Θα αφήσω να σας «μιλήσει» ένα ποιητικό μου πόνημα , από τα τελευταία που έγραψα (περίπου το 1993 … τα τελευταία χρόνια , δεν γράφω πια ποίηση) :
ΤΟΥ ΔΕΙΛΟΥ ΕΡΑΣΤΗ —————————- Κι αν είναι να πεθάνω , τώρα ας πεθάνω . Τώρα , που όλα προσεγγίζουνε στο φως . Τώρα που οι χαρές , παίρνουνε σχήμα κι οι ομορφιές οριοθετούνται μέσα στα δικά μου πλάνα. Τώρα που οι ικανοποιήσεις κυματιστά , απαλά , έρχονται πάνω μου , σαν τ’ ακροδάχτυλα του δειλού εραστή . ************************************* Όποιος νομίζει ότι θέλει να μου (μας) πει δέκα «αγαπώ» του , ας μου (μας) τα πει . Είτε μου τα πεί , είτε όχι , εγώ … θα τον αγαπώ το ίδιο , γιατί πρέπει να σας πω , πως … ΑΓΑΠΩ όλους τους φίλους μου τους bloggers … Αυτό το τελευταίο , δεν είναι η … ενδέκατη αγάπη μου (είπα , ότι είμαι ευπειθής και θα γράψω μόνο 10 αγάπες μου) … Είναι ο … τόνος στο δέκα … (10′ )… Δέκα με τόνο , λοιπόν .
ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙΣ ;…
Η μαμά μου ήταν νοσοκόμα . Νοσοκόμα στην ελληνική επαρχία της 10ετίας του ’50 ήταν μια γυναίκα που έτρεχε με τα κατάλληλα εργαλεία της , από σπίτι σε σπίτι και έκανε ενέσεις , κλύσματα , βεντούζες κοφτές ή απλές , αφαιμάξεις στους υπερτασικούς , εντριβές , καταπλάσματα , μασάζ , κινησιοθεραπεία , αλλά αναλάμβανε και την φαρμακοθεραπεία των ασθενών της , δηλαδή το να εξηγήσει την δράση των υποθέτων και να τα … τοποθετήσει με τον σωστό τρόπο , να κόψει τα χάπια σωστά , να μοιράσει με ακρίβεια τα … σκονάκια στις σωστές δόσεις , να αποστειρώσει γάζες και τολύπια βάμβακος , και ένα σωρό άλλα πράγματα , που την σήμερον ημέρα μας φαντάζουν αδιανόητα και λιγότερο σοβαρά απ’ ότι τα θεωρούσαν εκείνη την εποχή . Τα χρόνια εκείνα , με το που αρρώσταιναν οι άνθρωποι , δεν καλούσαν ή επισκέπτονταν αμέσως και με το πρώτο … γιατρό , γιατί αφ’ ενός δεν υπήρχε ΕΣΥ και Νοσοκομεία εύκολα προσβάσιμα στους ανθρώπους , αλλά και το να καλέσεις γιατρό , ήταν τόσο ακριβό , που ήταν σχεδόν … απαγορευτικό για … ψύλλου πήδημα … Έτσι , καλούσαν την νοσοκόμα , που με … μία ή δύο δραχμές , επισκεφτόταν τον άρρωστο , τον ρωτούσε για τα συμπτώματα του , μετρούσε τις σφύξεις , την πίεση , την θερμοκρασία του , τις αναπνοές του , κοίταζε τα … λαιμά του , τα πιθανά εξανθήματα , τις κινήσεις του , το χρώμα του δέρματος , των ματιών , την υγρασία της γλώσσας και άλλα τέτοια παρόμοια , και … αποφαινόταν , αν χρειάζεται γιατρός , και … ποιάς ειδικότητας . Έτσι , οι νοσοκόμες , ήσαν αρκετά αξιοσέβαστα άτομα και λέω «αρκετά» , γιατί και μόνο η λέξη «νοσοκόμα» , παρέπεμπε (φαινόμενο της … σεμνότυφης εποχής) , σε γυναίκα … εξώλης και προώλης … το γιατί δεν μου το εξήγησε ποτέ η μαμά μου , με αποτέλεσμα να φουντώνει επικίνδυνα η παιδική μου φαντασία και να πιστεύω πράγματα , που όμως δεν είναι του παρόντος να σας τα περιγράψω , γιατί ήδη … μακρυγόρησα
————————————————————–
Ο μπαμπάς μου ήταν ράφτης , αλλά ο κύριος ρόλος του στην τριμελή μας οικογένεια , στρεφόταν περί τα … καλλιτεχνικά . Ήταν ο … διασκεδαστής μας . Η μαμά μου φρόντιζε κυρίως για τον επιούσιο (να υπάρχει ψωμί στο τραπέζι) και ο μπαμπάς μου φρόντιζε για την ενημέρωση και το ευ ζην μας (να πράττει αυτά , που θα με έκαναν να τρώω με όρεξη το ψωμί που έμπαινε στο τραπέζι… γιατί ήμουν και … ανάφαγη κι αυτό , ήταν βάσανο και για τους δυό τους) . Στα πλαίσια των υποχρεώσεων διασκέδασης ήταν και ο … κινηματογράφος , κάτι που ο μπον-βιβέρ μπαμπάς μου λάτρευε κυριολεκτικά (τελικά , ο μπαμπάς μου , μάλλον είχε διαλέξει τις καλύτερες γι αυτόν οικογενειακές υποχρεώσεις) . Έτσι , με πήγαινε στο σινεμά , επιλέγοντας ο ίδιος κατά την κρίση του τα έργα και ποιά ήταν κατάλληλα ή ακατάλληλα για παιδιά , με αποτέλεσμα να βλέπω … «προστυχιές» όπως έλεγαν οι φίλες της μαμάς μου , αλλά η μαμά μου και ο μπαμπάς μου αυτά τα έγραφαν στα παλιά τους τα παπούτσια, γιατί είχαν μια δικιά τους εντελώς ξένη με την ντόπια … Ηθική , άποψη περί του τί ήταν ηθικό ή όχι … Οι γονείς μου ήσαν Ρώσοι και όπως έλεγαν οι φίλες της μαμάς μου πάντα , καθώς και κάποιοι «φίλοι» του μπαμπά μου , που αυτός δεν τους χώνευε … «οι Ρώσοι , είναι πρόστυχοι , όπως και οι Βούλγαροι και οι υπόλοιποι … κουμμουνιστές» …
Έτσι , κάποτε στην … απαλών ονύχων ηλικία , είδα στο σινεμά την … Σπεράντζα Βρανά , να τραγουδάει και να χορεύει αυτό :
και επειδή μου άρεσε υπερβολικά , ρώτησα τον μπαμπά μου : – Τί είναι αυτή , μπαμπά ;… Τί δουλειά κάνει ; – Ηθοποιός … – Τραγουδάει κιόλας … – Είναι και τραγουδίστρια . – Και … χορεύει … – Είναι ΚΑΙ χορεύτρια – Όλα αυτά ;… – Ναι … όλα … Αυτό θα πει … «καλλιτέχνης» . ………………………………………………………………. Τότε ήταν που μου καρφώθηκε στο «ακατοίκητο» , να γίνω καλλιτέχνης . ———————————————————– Η μαμά μου και ο μπαμπάς μου , είχαν μόνο ένα παιδί και μάλιστα «θεοζητημένο» (έκαναν πολλά παιδιά , αλλά όλα … νεκρά και η μαμά μου στα βαθειά της γεράματα – 45 χρόνων , γέννησε εμένα , που … έζησα) …. την αφεντιά μου . Έτσι , όταν οι μαμά μου πήγαινε στα διάφορα σπίτια για να κάνει την δουλειά της , δεν ήθελε να με αφήνει μόνη και όταν δεν ήμουν στο σχολείο , με κουβαλούσε μαζί της . Ήμουν ήσυχο παιδάκι , και επειδή αγαπούσαν την μαμά μου , έδειχναν να αγαπάνε κι εμένα . Επειδή δε , ήμουν και καλή μαθήτρια , με χάϊδευαν στο μάγουλο κάποιες φορές και με ρωτούσαν : – Τί θα γίνεις Αννούλα , όταν μεγαλώσεις ; – Καλλιτέχνης … (και επειδή έβλεπα πάντα ένα υφάκι απορίας , εξηγούσα) Ηθοποιός … τραγουδίστρια … και χορεύτρια … Τότε εκείνοι , κοίταζαν με οίκτο την μαμά μου η οποία , εκεί μπροστά στον κόσμο , δεν έλεγε τίποτα , αλλά με το που μέναμε μόνες στον δρόμο της επιστροφής , με τραβολογούσε με μανία από το χέρι και μου άστραφτε και κάτι ξεγυρισμένα χαστούκια λέγοντας μου το περίφημο : – Δεν σου είπα εγώ , να μην λες τέτοιες … προστυχιές ;… Ακούς εκεί … «τραγουδίστρια» ! Δεν φτάνει που εγώ είμαι νοσοκόμα … Να γίνεις κι εσύ τραγουδίστρια , να μας «κράξουν» εντελώς . Αλλά ξέρω ποιός φταίει … Εκείνος ο πατέρας σου , που δεν δίνει σημασία … Όταν ο μπαμπάς μου , αναλάμβανε να με νουθετήσει , τον έπιαναν τα γέλια , αλλά συγκρατιόταν , γιατί η μαμά μου τον αγριοκοίταζε , και μουρμούριζε δυο – τρία ακαταλαβίστικα , αλλά όταν μέναμε μόνοι , πάντα με έπαιρνε στην αγκαλιά του και μου ψυθύριζε τραγουδιστά στο αυτί : – Αχ , Άννιτσκα , Άννιτσκα … Είσαι τόσο όμορφη !… Θα γινόσουν σπουδαία … καλλιτέχνιδα ! Παρίσι , Βιέννη , Βερολίνο , Ρώμη , Μόσχα … Αγία Πετρούπολη … Όλος ο κόσμος θα μιλούσε για σένα ! Τόσο όμορφη , γλυκειά μου Άννιτσκα !… Πήγαινε τώρα να … διαβάσεις … ========================================
=========================================== Την ιστορία αυτή , την θυμάμαι κάθε φορά που … κάποιος στην δουλειά (εργοδότης-Κράτος , συνάδελφος , ή ασθενής μου , μου φέρεται άσχημα , απαξιωτικά ή προσβλητικά (ναι φίλοι μου … πιστέψτε με . Εκτός από τους γιατρούς του «κακού» ΕΣΥ που φέρονται άσχημα στους ασθενείς , υπάρχουν και ασθενείς που συμπεριφέρονται άσχημα , απαξιωτικά και προσβλητικά στους γιατρούς του «κακού» ΕΣΥ …. Ιδίως σ’ αυτούς , που δεν χρηματίζονται , ή δεν … κομπάζουν) . Και τότε μονολογώ μυστικά : – Αχ , βρε μαμά , που δεν με άφησες να γίνω … καλλιτέχνιδα της σκηνής και του … μουσικοχορευτικού ρεπερτορίου … Τώρα θα ήμουν μια διάσημη του Χόλλυγουντ … της TV … του Μεγάρου Μουσικής … του «Ποσειδωνίου» … των μπαλλέτων Μπολσόϊ … των γυμνών μπαλλέτων του Τάκη Σαγιώρ … των εκπομπών του Μικρούτσικου … του Παπαδόπουλου … της Σεμίνας Διγενή … … και ρεμβάζω , μέχρι την επόμενη κραυγή κάποιου , που θα με επαναφέρει βίαια και «στεγνά» στην πραγματικότητα …
. . . Αυτό το ποστ , το αφιερώνω στον «Κινέζο» μου … Τον άνθρωπο , που , δεν ξέρω ποια … Ειμαρμένη τον έσπρωξε , όταν τον ρώτησα «Με τί ασχολείσαι ;» , να μου απαντήσει : – Είμαι … καλλιτέχνης …
ΤΙ ΝΑ «ΝΤΥΘΩ» ΦΕΤΟΣ ;…
Αγιούτο χριστιανοί …. Βάλτε καλέ ένα χεράκι βοήθειας , που η φίλη σας η Σίλια έχει μεγάλη χρεία …
Απόκρηες πια προχωρημένες και έχω πελαγώσει εμπρός στην τεράστια καρνταρόμπα μου με τα αποκρηάτικα … Δεν ξέρω τί να βάλω , τί να ντυθώ , τί μου πηγαίνει , με τί αναδεικνύεται η έκπαγλος καλλονή μου , τί στρώνει τέλεια στο θεϊκό κορμί μου … Στο μεταξύ , οι υποχρεώσεις και οι προσκλήσεις σε μπάλ-ντ-ανφάν , μασκέ πάρτυ , συνάξεις και τραπέζια (από κρεβάτι , … δεν τρέχει τίποτα) , τρέχουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και το άγχος μου χτυπάει κόκκινο , και τα Lexotanil , τα Prozac , οι ηρωίνες , ασπιρίνες βαλεριάνες του σπιτιού , μας τελείωσαν όλες , και οι ηλίθιες οι κολλητές μου , δεν μου δανείζουν τα δικά τους , γιατί λέει το ΕΣΥ είναι υπό κατάρρευση και δεν θα μας τα δίνουν πια οι φαρμακοποιοί χωρίς ιατρική συνταγή και η ιατρική συνταγή πια θα κοστίζει μια περιουσία με τα φακελλάκια που πρέπει να περάσεις εύσχημα στα χέρια του Νευροψυχίατρου που θα σου τα γράψει … Αχ βρε Αβραμό … Εσύ παιδί μου , δεν ήσουν για το Υγείας … Για το … Πορνείας ήσουνα , με τόσο γ@^%$ι που πέφτει μέσα (αλλά και έξω) στα Νοσοκομεία … Τί ;… δεν υπάρχει Υπουργείο Πορνείας ;… Τί μου λες ;… Πως νόμιζα ότι ήταν μια από τις προεκλογικές δεσμεύσεις του Καραμανλή , από την πρώτη κιόλας 4ετία ;… Τέλος πάντων , δεν είναι αυτό το θέμα μας …
Το θέμα μας είναι : ΤΙ ΝΑ ΝΤΥΘΩ ΦΕΤΟΣ … Κι εσείς , σαν καλοί φίλοι που είστε , θα με βοηθήσετε να διαλέξω μια από τις 15 επικρατέστερες στολές που ανέσυρα από το μασκέ – βεστιάριό μου :
Νο 1. Γκέϊσσα …. καλό βρε παιδί μου , αλλά … πολύ αυστηρό . Θα ήθελα (γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε) να δείξω και λίγο … μπούτι …
Νο 2. Πεταλούδα της νύχτας (αλλά και της ημέρας , δεν με χαλάει)… Αααα !!! το αγαπημένο μου ever … Μόνο που … βρε παιδί μου , πάλι τα μπούτια μέσα ;… Βαρέθηκα να δείχνω τον αφαλό μου … Αφού να σκεφτείς , πέρισυ κάποιος «κολλητός» μου μου είπε : «Αμάν βρε Σίλια … Πάλι μ’ αυτή τη στολή , με τον αφαλό έξω ;… μού’ρχεται να … ξεράσω» ….. Πιωμένος θα ήταν μάλλον (το πιοτό , ως γνωστόν πειράζει στο στομάχι) … Δεν εξηγείται αλλιώς .
Νο 3. Καν-καν-ίστρια … Χορεύτρια του καν-καν καλέ , πια … έλεος μ’ αυτη την αμορφωσιά και τα γελάκια σας … Μπα … το σκέφτομαι … Οι ζαρτιέρες μου προκαλούν λόξυγγα .
Νο 4. Βουντου-ίστρια … Όχι βουδδίστρια καλέ , α χα χα χα !… τί πλάκα έχετε … Αφρικανίς μάγισσα του Βουντού εννοώ . Αλλά πάλι … Κάθε φορά , που φορώ αυτή τη στολή , μετά έχω κεφαλόπονο … Μυστήρια πράγματα … Λες να φταίει το Βουντού ;
Νο 5. Κλεοπάτρα … Καλό … δεν λέω … αλλά το εν λόγω καρναβάλι , πάει πακέτο με τον .. εν λόγω Αντώνιο και … ξέρετε … έχω μια παραξενιά : Την τρίχα στο πόδι , εγώ στον άντρα , δεν την πάω , ούτε με σφαίρες … Εκτός αυτού , σιχαίνομαι και τα φίδια … Τελευταία φορά που την φόρεσα , πήρα αντί για … δηλητηριώδες φίδι , μια … δηλητηριασμένη (ψόφια) γάτα και … κάτι ηλίθιοι , γελούσαν .
Νο 6. Χουλα-χουπ-ίστρια … Καλό , δε λέω … Και το μπούτι αναδεικνύει και το αν-φας μου επίσης … Αλλά , άσε καλύτερα … Πάσχω από δισκοκήλη …
Νο 7. Σταχτοπούτα … Μου αρέσει . Έχει κάτι … συνδικαλιστικό να το πω ;… κουμμουνιστικό να το πω ;… επικράτηση της εργατικής τάξης πάνω στην άρχουσα τάξη να το πω ;… Μου αρέσει πολύ . Η μόνη του δυσκολία έγκειται στο ότι , δύσκολα πια , βρίσκεις την κατάλληλη συνοδό σκούπα … Κάποια χρονιά , που πήγα σε μπαλ-μασκέ πάρτυ κρατώντας την …ολοκόκκινη Siemens μας , πάλι βρέθηκαν κάποιοι γελοίοι να … χαχανίζουν .
Νο 8. Τίγρης … Αχ !…. πολύ όμορφη στολή … από φυσική γούνα αιλουροειδούς …Διστάζω όμως να την ξαναβάλω , γιατί την τελευταία φορά που την φόρεσα , με πέτυχαν κάποιοι … Οικολόγους να τους πω ;… Εναλλακτικούς να τους πω ;… Φιλόζωους Ακτιβιστές να τους πω ;… που μου πέταξαν κόκκινη λαδομπογιά και … όχι τίποτε άλλο δηλαδή , αλλά μου λέρωσαν το … σουτιέν .
Νο 9. Τέρας … (από το ομώνυμο παραμύθι «Η ωραία και το Τέρας» ) … Καταπληκτική στολή . Ταιριάζει και με τα αυτιά μου … Δύσκολο όμως … Πρέπει να συνοδεύεσαι και από μια άλλη γυναίκα (την Ωραία) και όλες οι φίλες μου , είναι … πανάσχημες … Τί; … να ντυθώ ΕΓΩ , «Ωραία» ;… Α, μπα … θα με αναγνωρίζουν όλοι , γιατί ούτως ή άλλως , είμαι …ωραιοτάτη .
Νο 10. Δυσδαιμόνα … Καλά , ε ;… είναι το καλύτερό μου . Μου «πάει γάντι» η Απιστία … πως να το πω … Αλλά πού να το αποτολμήσω ;… Δεν υπάρχει άντρας απ’ τους γνωστούς μου , που να ντυθεί Οθέλλος (για να με συνοδεύει) , και να μην επιχειρήσει να με … σφάξει , ή να με πνίξει , στ’ αλήθεια .
Νο 11. Μαρκησία … Μμμμ , ωραίο και εντυπωσιακό , αλλά εκτός από το ότι ο καβαλλιέρος σου στον χορό , αποκλείεται να μπορέσει να σου σκάσει ένα φιλί (τί σκατά Αποκρηά θα είναι αυτή , χωρίς φιλί ; ) , αλλά και πρίν 2 χρόνια , που την φόρεσα , δημιουργήθηκε μια … πολυκοσμία , ανάμεσα στα … πόδια μου , …ομολογώ , ενοχλητική … Ένας νεαρός με μια …σύριγγα που τρύπωσε από κάτω , δυο φιλενάδες με σακκίδια που ούρλιαζαν «Αχ , τί ωραίο αντίσκηνο» και στο τέλος , καπάκι ένα παράνομο ζευγαράκι , που επιδόθηκε σε κρυφές ερωτικές περιπτύξεις και … τελείωσαν κιόλας … κάτι σαν την Πετρούλα , ένα πράμμα …
Νο 12. Ταϋλανδή … λεσβία (‘Οπως λέμε … «Σιαμέζα γάτα» … ουδεμία σχέση) … Ωραίο , … Έχω βρει και original καπέλο για την περίσταση , αλλά δεν μπορώ να βρω … παρτενέρ (για το πάρτυ καλέ … έλεος , μην ξεσαλώνετε) . Κι αυτό γιατί σε όποια φίλη μου το πρότεινα , πήρα την ίδια απάντηση : «Να πας να γ@$&^%#ς» … Μη χειρότερα … Φίλες να σου πετύχουν …
Νο 13. Κάου-γκέρλ … Ταιριάζει πολύ με το ταμπεραμέντο μου (άλλωστε και ο φίλος μου ο Φάρος , «Κάου-γκέρλ» με φωνάζει) … αλλά (πάντα υπάρχει και ένα «αλλά» ) , ο μόνιμος κάου-μπόϋ συνοδός μου σ’ αυτό το είδος καρναβαλιού , εδώ και μια τριετία , μετά από εκείνη την περίφημη απονομή των OSCAR … θύμωσε λέει , γιατί όλοι τον φωνάζουν …. «π%@$#η» , λαϊκιστί … «ομοφυλόφυλο» δηλαδή … και γι αυτό κι αυτός , φέτος λέει να ντυθεί … Ινδιάνος .
Νο 14. Χρυσελεφάντινο άγαλμα του Διός … συγγνώμη , της Αφροδίτης , ήθελα να πω … Το απόλυτο …Ουάου !!!… , αλλά , με τα … υλικά τί γίνεται ; Από … «ελεφάντινο» , δεν λέω … εντάξει είμαι … Από «χρυσό» τί γίνεται , που έγινε πανάκριβος μ’ αυτή την οικονομική κρίση ;…
Νο 15. Πιερρότος … Μμμμμ κλασσικούρα …. Πολύ απλό … φτωχικό και σου «πατάει» και τα μαλλιά … Αλλά στην ανάγκη ;….
==============================================
Βοηθείστε με , καλοί μου άνθρωποι …
Πείτε μου … τί μου ταιριάζει ;….
Μιλήστε καλέ … Πείτε κάτι …
Νο 1.
Νο 2
Νο 3
Νο 4
Νο 5
Νο 6
Νο 7
Νο 8
Νο 9
Νο 10
Νο 11
Νο 12
Νο 13
Νο 14
Νο 15
Η ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ (Μέρος 3ο)
Συνέχεια από το προηγούμενο ποστ :
Σύνδεση με το 2ο μέρος : Οργανώνοντας την θεατρική παράσταση στην τελετή λήξης της κατασκήνωσης του Οδηγισμού , δεχόμαστε την είδηση , πως στην τελετή της Πυράς , είναι καλεσμένος , και θα παρακολουθήσει ο … ζεν πρεμιέ του Ελληνικού σινεμά του ’60 , Νίκος Κούρκουλος … ————————————————————–
Χαμός … Πανικός … Ομαδική υστερία … «Ρε συ …(είπα από μέσα μου) , λες αυτές οι χαμένες να …αποδιοργανωθούν και να μου χαλάσουν την παράσταση ;» . Πήρα το πιο γλυκό , ψύχραιμο , και πειστικό μου ύφος , και προσπάθησα να τις πείσω , πως ήταν μια μοναδική ευκαιρία να γίνουμε διάσημες … γιατί …»Πού θα πάει , θα μας δει , θα μας θαυμάσει , θα πεισθεί ότι είμαστε κλάσεις καλύτερες (και σαν ηθοποιοί και σαν … γυναίκες) από τα ξυλάγγουρα που κουβαλούσε για θίασο και προπαντός … θα το διέδιδε αυτό , στην πολύβουη Αθήνα , που ήταν και το πιο προχωρημένο όνειρο όλων μας … Ε ;… δίκιο δεν έχω ;» … Ακούστηκαν κάτι … μασημένα «Ναι» και αφού τακτοποιήσαμε κάποιες τελευταίες λεπτομέρειες (για τις χορτάρινες φουστίτσες και για το άσμα , αν θα τελείωνε σε La – Re , ή θα του δίναμε έναν πιο ελαφρό τόνο) , πέσαμε για ύπνο …. Εγώ , εκείνο το βράδυ , δεν κοιμήθηκα … καθόλου . ‘Εμεινα με τα μάτια ανοιχτά , και έκανα πρόβες με το μυαλό μου , μην τυχόν κάνω και κανένα λαθάκι την επαύριο , έχοντας την εικόνα του σε μεγέθυνση , μπροστά μου … Δεν τον είχα δει ποτέ στη ζωή μου … Μόνο μια αφίσσα του είχα δει μπροστά στον θερινό σινεμά «ΤΑ ΗΛΥΣΙΑ» , αλλά αυτό δεν με εμπόδιζε απ’ το να είμαι τρελλά ερωτευμένη μαζί του … Και μην θαρρείτε πως ερωτευόμουν εύκολα … Μέχρι τότε είχα ερωτευθεί , τον Αλέκο Αλεξανδράκη , τον Δημήτρη Χορν , την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Ανδρέα Μπάρκουλη … Αυτόν τον τελευταίο … λίγο , πολύ λίγο … τόσο , που δεν πιάνεται . ———————————————————— Και … ήρθε επιτέλους η βραδιά , η ώρα της Πυράς . Όλα κύλησαν μάλλον φυσιολογικά , αν εξαιρέσεις κάποιες μικρολιποθυμίες (ευτυχώς όχι από την δική μας Ενωμοτία με το … γελοίο όναμα, «Πανσέδες» … fuck και πάλι fuck … όνομα να σου πετύχει – ας μην με ρωτούσε τουλάχιστον ο Κούρκουλος το όνομα της Ενωμοτίας – άμα τη εμφανίσει του ηθοποιού με το επιτελείο του) …
Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ μου … Όμορφος , αρρενωπός , ηλιοκαμένος , με άσπρο πουκάμισο με σηκωμένα τα μανίκια , ανοιχτό μπροστά και χρυσή αλυσσίδα στο λαιμό , blue-jean (πρώτη φορά στη ζωή μου έβλεπα τζην) και λευκά σκαρπίνια …. Θεός … Και το καλύτερο ;… ΔΕΝ κρατούσε καμιά από το χέρι , ή αγκαλιά και ΔΕΝ χαζολογούσε με καμιά του θιάσου , ούτε χαμογελούσε δεξιά κι αριστερά μόνο ευγενικά χαμογέλασε (αδιόρατα … το πρόσεξα) στην δεσποινίδα Λιλίκα και της έδωσε το χέρι (αλλά αυτό δεν μετράει , γιατί δεν ήταν καν αξιωματικός) . Το εορταστικό πρόγραμμα της Πυράς , κύλησε ήσυχα … Τίποτα δεν τάραξε την σειρά των πραγμάτων … Σαν μαγεμένη περίμενα την σειρά μας (η παράσταση μας , θα «έκλεινε» και το πρόγραμμα) πίσω από μια συστάδα από φτέρες που έπαιζαν τον ρόλο των παρασκηνίων . Όλες οι άλλες στριμώχνονταν να δούνε τον όμορφο ηθοποιό . Εγώ κρατούσα μια γαλήνια στάση και έκανα (από μέσα μου) συνεχώς τις πρόβες μου … Ήξερα πολύ καλά (από τότε) , πως … τους άντρες , δεν τους «ρίχνεις» με σαλιαρίσματα αλλά , αφού τους εντυπωσιάσεις … ανεπανόρθωτα . Και η … στιγμή μου ήρθε . Όλοι οι Τάλα-Τάλα καθισμένοι γύρω από την Πυρά , περιμένουν το alien-σωτήρα για να δηλώσουν πίστη και αφοσίωση στην νέα ελπιδοφόρα θεότητα την Μουλού (μη γελάτε ρε … σας λέω) . Μπαίνω στην «σκηνή» , χορεύοντας στον ήχο των αυτοσχέδιων ταμ-ταμ και υψώνοντας τα χέρια χορεύω πρώτα τρεις γύρους … μόνη … ώσπου να πείσω τους αναξιοπαθούντες Τάλα-Τάλα , να … αλλαξοπιστήσουν …. Και τότε … Ένα αεράκι δυνατό φύσηξε από την θάλασσα … Κάποιος μάλλον με είχε καταραστεί (φαίνεται , πως δεν ήμουν η μόνη , που έρριχνε κατάρες εκεί μέσα) . Σήκωσε άμμο , ξερά φύκια , χάρτινα λουλούδια απ’ τα μαλλιά και … δυνάμωσε επικίνδυνα την Πυρά … Ήμουν εντελώς απορροφημένη από τον ρόλο μου , και δεν πήρα χαμπάρι , μέχρι που η χορτάρινη Χαβανέζικη φουστίτσα μου άρπαξε φωτιά και ίσως πάλι να μην το καταλάβαινα , αν δεν έβλεπα την … κομπαρσαρία , να φεύγει ουρλιάζοντας από την «σκηνή» και δεν έννοιωθα τον «αποτέτοιον» μου να καίγεται (κυριολεκτικά , μιλάω …. αίσχος πια μ’ αυτά τα γέλια σας) . Προσπάθησα να τελειώσω – εγώ τουλάχιστον την σκηνή … οι άλλες είχαν φύγει έντρομες … Κοίταξα (τελευταίο βλέμμα πριν την ολοκληρωτική καταστροφή) προς το μέρος του … Είχε σηκωθεί όρθιος και χειροκροτούσε γελώντας και δείχνοντας τα κάτασπρα δόντια του (από τότε φαινόταν , πως θα ασχοληθεί με την διαφήμιση της οδοντόκρεμας) . Απελπισμένη , πως θα τούκοβε να τρέξει να με σώσει , και μέ έναν βαθύ ερωτικό πόνο στα παιδικά σωθικά μου , αλλά και έναν χειρότερο στα …μπούτια που καίγονταν … όρμηξα προς την θάλασσα …. Φσσσσσσσστ….. Το καθρέφτισμα της μεγάλης Μουλού , κολυμπώντας δίπλα μου , με κοίταξε θλιμμένα .
.
Όταν ξαναβγήκα στην αμμουδιά , ήμουν μια απελπισία … Λειωμένο «μακιγιάζ» , χάρτινα ξέφτια στα μαλλιά και ίχνη μόνο από καμμένα βούρλα (χα χα … τί είπα παλι ; ) αντί για χορτάρινη φουστίτσα … Τίποτα δεν είχε απομείνει από εκείνο το περήφανο Alien , που μεταμφιεσμένο σε αυτόχθονα της Χονολουλού … προσκόμιζε «καινά δαιμόνια» …
Ίσως και … να πατούσα τα κλάμματα , όταν …
Τον είδα να με πλησιάζει , χειροκροτώντας συνέχεια … Έμοιαζε ενθουσιασμένος … έλαμπε ολόκληρος . ‘Οταν με έφτασε , έσφιξε με τα δυό του χέρια το βρεμμένο χέρι μου και τραντάζοντάς με ολόκληρη (μπορεί και να με φίλησε , αλλά αυτό ΜΗΝ το προσμετράτε στα «συν» , γιατί μπορεί και να το είδα στον ύπνο μου … χρόνια μετά , έβλεπα το ίδιο όνειρο) αναφώνησε :
– Μπιζ … Μπιζ… Μπράβο , εύγε μικρέ …»Πανσέ» (ωχ… fuck … κάποιος το είχε μαρτυρήσει , μάλλον η Δεσποινίς Λιλίκα) …. Ευρηματικότατο … Η εκδίκηση του … παντοδύναμου Θεού Ήλιου-Ζουλού … Και , ρεαλιστικότατο !… κόντεψες να … καείς γιατί το απαιτούσε ο ρόλος σου ! … Εύγε μικρέ «Πανσέ» (άντε πάλι … Να θυμηθώ να πάρω πίσω την ευχή που είχα δώσει στην δ/ιδα Λιλίκα) .
———————————————-
Κάπου μακριά , από τις … ανασυνταγμένες Ενωμοτίες των Πανσέδων , Γερανιών , Μιμοζών και Γαρυφάλλων , ακούστηκε το :
Σύνδεση με το 2ο μέρος : Οργανώνοντας την θεατρική παράσταση στην τελετή λήξης της κατασκήνωσης του Οδηγισμού , δεχόμαστε την είδηση , πως στην τελετή της Πυράς , είναι καλεσμένος , και θα παρακολουθήσει ο … ζεν πρεμιέ του Ελληνικού σινεμά του ’60 , Νίκος Κούρκουλος … ————————————————————–
Χαμός … Πανικός … Ομαδική υστερία … «Ρε συ …(είπα από μέσα μου) , λες αυτές οι χαμένες να …αποδιοργανωθούν και να μου χαλάσουν την παράσταση ;» . Πήρα το πιο γλυκό , ψύχραιμο , και πειστικό μου ύφος , και προσπάθησα να τις πείσω , πως ήταν μια μοναδική ευκαιρία να γίνουμε διάσημες … γιατί …»Πού θα πάει , θα μας δει , θα μας θαυμάσει , θα πεισθεί ότι είμαστε κλάσεις καλύτερες (και σαν ηθοποιοί και σαν … γυναίκες) από τα ξυλάγγουρα που κουβαλούσε για θίασο και προπαντός … θα το διέδιδε αυτό , στην πολύβουη Αθήνα , που ήταν και το πιο προχωρημένο όνειρο όλων μας … Ε ;… δίκιο δεν έχω ;» … Ακούστηκαν κάτι … μασημένα «Ναι» και αφού τακτοποιήσαμε κάποιες τελευταίες λεπτομέρειες (για τις χορτάρινες φουστίτσες και για το άσμα , αν θα τελείωνε σε La – Re , ή θα του δίναμε έναν πιο ελαφρό τόνο) , πέσαμε για ύπνο …. Εγώ , εκείνο το βράδυ , δεν κοιμήθηκα … καθόλου . ‘Εμεινα με τα μάτια ανοιχτά , και έκανα πρόβες με το μυαλό μου , μην τυχόν κάνω και κανένα λαθάκι την επαύριο , έχοντας την εικόνα του σε μεγέθυνση , μπροστά μου … Δεν τον είχα δει ποτέ στη ζωή μου … Μόνο μια αφίσσα του είχα δει μπροστά στον θερινό σινεμά «ΤΑ ΗΛΥΣΙΑ» , αλλά αυτό δεν με εμπόδιζε απ’ το να είμαι τρελλά ερωτευμένη μαζί του … Και μην θαρρείτε πως ερωτευόμουν εύκολα … Μέχρι τότε είχα ερωτευθεί , τον Αλέκο Αλεξανδράκη , τον Δημήτρη Χορν , την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Ανδρέα Μπάρκουλη … Αυτόν τον τελευταίο … λίγο , πολύ λίγο … τόσο , που δεν πιάνεται . ———————————————————— Και … ήρθε επιτέλους η βραδιά , η ώρα της Πυράς . Όλα κύλησαν μάλλον φυσιολογικά , αν εξαιρέσεις κάποιες μικρολιποθυμίες (ευτυχώς όχι από την δική μας Ενωμοτία με το … γελοίο όναμα, «Πανσέδες» … fuck και πάλι fuck … όνομα να σου πετύχει – ας μην με ρωτούσε τουλάχιστον ο Κούρκουλος το όνομα της Ενωμοτίας – άμα τη εμφανίσει του ηθοποιού με το επιτελείο του) …
Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ μου … Όμορφος , αρρενωπός , ηλιοκαμένος , με άσπρο πουκάμισο με σηκωμένα τα μανίκια , ανοιχτό μπροστά και χρυσή αλυσσίδα στο λαιμό , blue-jean (πρώτη φορά στη ζωή μου έβλεπα τζην) και λευκά σκαρπίνια …. Θεός … Και το καλύτερο ;… ΔΕΝ κρατούσε καμιά από το χέρι , ή αγκαλιά και ΔΕΝ χαζολογούσε με καμιά του θιάσου , ούτε χαμογελούσε δεξιά κι αριστερά μόνο ευγενικά χαμογέλασε (αδιόρατα … το πρόσεξα) στην δεσποινίδα Λιλίκα και της έδωσε το χέρι (αλλά αυτό δεν μετράει , γιατί δεν ήταν καν αξιωματικός) . Το εορταστικό πρόγραμμα της Πυράς , κύλησε ήσυχα … Τίποτα δεν τάραξε την σειρά των πραγμάτων … Σαν μαγεμένη περίμενα την σειρά μας (η παράσταση μας , θα «έκλεινε» και το πρόγραμμα) πίσω από μια συστάδα από φτέρες που έπαιζαν τον ρόλο των παρασκηνίων . Όλες οι άλλες στριμώχνονταν να δούνε τον όμορφο ηθοποιό . Εγώ κρατούσα μια γαλήνια στάση και έκανα (από μέσα μου) συνεχώς τις πρόβες μου … Ήξερα πολύ καλά (από τότε) , πως … τους άντρες , δεν τους «ρίχνεις» με σαλιαρίσματα αλλά , αφού τους εντυπωσιάσεις … ανεπανόρθωτα . Και η … στιγμή μου ήρθε . Όλοι οι Τάλα-Τάλα καθισμένοι γύρω από την Πυρά , περιμένουν το alien-σωτήρα για να δηλώσουν πίστη και αφοσίωση στην νέα ελπιδοφόρα θεότητα την Μουλού (μη γελάτε ρε … σας λέω) . Μπαίνω στην «σκηνή» , χορεύοντας στον ήχο των αυτοσχέδιων ταμ-ταμ και υψώνοντας τα χέρια χορεύω πρώτα τρεις γύρους … μόνη … ώσπου να πείσω τους αναξιοπαθούντες Τάλα-Τάλα , να … αλλαξοπιστήσουν …. Και τότε … Ένα αεράκι δυνατό φύσηξε από την θάλασσα … Κάποιος μάλλον με είχε καταραστεί (φαίνεται , πως δεν ήμουν η μόνη , που έρριχνε κατάρες εκεί μέσα) . Σήκωσε άμμο , ξερά φύκια , χάρτινα λουλούδια απ’ τα μαλλιά και … δυνάμωσε επικίνδυνα την Πυρά … Ήμουν εντελώς απορροφημένη από τον ρόλο μου , και δεν πήρα χαμπάρι , μέχρι που η χορτάρινη Χαβανέζικη φουστίτσα μου άρπαξε φωτιά και ίσως πάλι να μην το καταλάβαινα , αν δεν έβλεπα την … κομπαρσαρία , να φεύγει ουρλιάζοντας από την «σκηνή» και δεν έννοιωθα τον «αποτέτοιον» μου να καίγεται (κυριολεκτικά , μιλάω …. αίσχος πια μ’ αυτά τα γέλια σας) . Προσπάθησα να τελειώσω – εγώ τουλάχιστον την σκηνή … οι άλλες είχαν φύγει έντρομες … Κοίταξα (τελευταίο βλέμμα πριν την ολοκληρωτική καταστροφή) προς το μέρος του … Είχε σηκωθεί όρθιος και χειροκροτούσε γελώντας και δείχνοντας τα κάτασπρα δόντια του (από τότε φαινόταν , πως θα ασχοληθεί με την διαφήμιση της οδοντόκρεμας) . Απελπισμένη , πως θα τούκοβε να τρέξει να με σώσει , και μέ έναν βαθύ ερωτικό πόνο στα παιδικά σωθικά μου , αλλά και έναν χειρότερο στα …μπούτια που καίγονταν … όρμηξα προς την θάλασσα …. Φσσσσσσσστ….. Το καθρέφτισμα της μεγάλης Μουλού , κολυμπώντας δίπλα μου , με κοίταξε θλιμμένα .
.
Όταν ξαναβγήκα στην αμμουδιά , ήμουν μια απελπισία … Λειωμένο «μακιγιάζ» , χάρτινα ξέφτια στα μαλλιά και ίχνη μόνο από καμμένα βούρλα (χα χα … τί είπα παλι ; ) αντί για χορτάρινη φουστίτσα … Τίποτα δεν είχε απομείνει από εκείνο το περήφανο Alien , που μεταμφιεσμένο σε αυτόχθονα της Χονολουλού … προσκόμιζε «καινά δαιμόνια» …
Ίσως και … να πατούσα τα κλάμματα , όταν …
Τον είδα να με πλησιάζει , χειροκροτώντας συνέχεια … Έμοιαζε ενθουσιασμένος … έλαμπε ολόκληρος . ‘Οταν με έφτασε , έσφιξε με τα δυό του χέρια το βρεμμένο χέρι μου και τραντάζοντάς με ολόκληρη (μπορεί και να με φίλησε , αλλά αυτό ΜΗΝ το προσμετράτε στα «συν» , γιατί μπορεί και να το είδα στον ύπνο μου … χρόνια μετά , έβλεπα το ίδιο όνειρο) αναφώνησε :
– Μπιζ … Μπιζ… Μπράβο , εύγε μικρέ …»Πανσέ» (ωχ… fuck … κάποιος το είχε μαρτυρήσει , μάλλον η Δεσποινίς Λιλίκα) …. Ευρηματικότατο … Η εκδίκηση του … παντοδύναμου Θεού Ήλιου-Ζουλού … Και , ρεαλιστικότατο !… κόντεψες να … καείς γιατί το απαιτούσε ο ρόλος σου ! … Εύγε μικρέ «Πανσέ» (άντε πάλι … Να θυμηθώ να πάρω πίσω την ευχή που είχα δώσει στην δ/ιδα Λιλίκα) .
———————————————-
Κάπου μακριά , από τις … ανασυνταγμένες Ενωμοτίες των Πανσέδων , Γερανιών , Μιμοζών και Γαρυφάλλων , ακούστηκε το :
Τραγούδι του αποχωρισμού
Μήπως πρέπει να φύγουμε
χωρίς ελπίδα πια
πως θα ξανανταμώσουμε
και πάλι με χαρά.
Όχι δεν χωριζόμαστε
για πάντοτε παιδιά
μα θα ξαναβλεπόμαστε
αδέρφια μου συχνά.
Και τώρα ας ενώσουμε
τα χέρια όλοι μαζί
και αλυσίδα ας πλέξουμε
αγάπης δυνατή.
Όχι δεν χωριζόμαστε …
Παλιό κι ωραίο παρελθόν
που ζήσαμε μαζί
ας είναι για παράδειγμα
στη νέα μας ζωή.
ΤΕΛΟΣ
Αυτό το ποστ , είναι αφιερωμένο στον Νίκο Κούρκουλο , που σαν σήμερα 30 Ιανουαρίου , πριν δυο χρόνια , έφυγε και πήγε με τους Αγγέλους .
Καλοί μου Άγγελοι , συγχωρέστε μου την βλασφημία , αλλά κάτι μου λέει , πως εδώ και δυο χρόνια σαν να … θάμπωσε λίγο η ομορφιά σας .
Η ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ (Μέρος 2ο)
Συνέχεια από το προηγούμενο ποστ :
Σύνδεση με το 1ο μέρος :
Καλοκαίρι του ’62 … Βρίσκομαι μετά κόπων και βασάνων στην Οδηγική κατασκήνωση σε νησί , όπου ξεκινώ να οργανώσω θεατρική παράσταση (λέμε τώρα) στα πλαίσια της εορταστικής Πυράς της τελετής λήξης της κατασκήνωσης ….
*******************************************
Στρώθηκα αμέσως στη δουλειά : Πρώτα , «έγραψα» (δηλαδή σχημάτισα στο μυαλό μου) το … σενάριο . … Υπερπαραγωγή με .. εξωτικό χαρακτήρα και ψήγματα από στενές επαφές τρίτου τύπου . Σε ένα ερημικό νησί του Ειρηνικού μια … άγρια φυλή , οι … Τάλα-Τάλα , λατρεύουν τον Θεό – Ήλιο (Ζουλού στην τοπική τους διάλεκτο…. Όποιος γελάσει , κάηκε) , αλλά … προκοπή , δε βλέπουν … Φτώχεια , άγρια θηρία , πείνα , ηφαίστια , τσουνάμια , λοιμοί και καταποντισμοί, τους ταλανίζουν , ώσπου … Ώσπου εμφανίζομαι εγώ … Συγγνώμη … ένας … εξωγήινος (από το … κοντινό όμως Διάστημα …. – μην τρελλαθούμε κιόλας) και αφού παίρνει την μορφή και την γλώσσα των αναξιοπαθούντων αγρίων , τους προτείνει μια νέα λατρεία της … Θεάς Σελήνης (Μουλού … στην τοπική διάλεκτο … εδώ επιτρέπεται να γελάσουν αυτοί , που δεν μπορούν άλλο πια να κρατηθούν) . Μετά από πολλές προσπάθειες που στην ουσία όμως έμειναν λίγες μετά απ’ τις περικοπές που μου επέβαλλε η ενωματάρχισσά μου …»Πολύ μεγάλο είναι , δεν μας παίρνει η ώρα» , (κι εγώ τις έκανα , αλλά την καταράστηκα συγχρόνως να μείνει … εσαεί ανύπαντρη) , οι δυστυχισμένοι ημιάγριοι πείθονται , γίνονται λάτρεις της «Μουλού» και όλοι μαζί χορεύουν γύρω από την Πυρά , ψάλλοντας με αλαλαγμούς τον ύμνο στην νέα … ελπιδοφόρα θεότητα …. Τέλειο … ε ;… Τέλειο δεν είναι ;… Υπέροχο , ευρηματικό . Έχουν περάσει 50 περίπου χρόνια από τότε , κι ακόμα … ανατριχιάζω στην σκέψη , ότι αυτό το θεσπέσιο , αριστούργημα , ήταν … επινόησή μου (Εντάξει .. εδώ , μπορούν να γελάσουν και οι … υπόλοιποι ) . Μακιγιάζ : Το «φούμο» , κάπνα δηλαδή από τα καζάνια που μαγειρεύαμε … Πολύ φούμο , για να … φέρνουμε πλησιέστερα σε ημιάγριους του Ειρηνικού , … της Χαβάης ,… της Αφρικής ή της Αυστραλίας .. βρε ποιός νοιάζεται .. αρκεί να φέρναμε προς ημιάγρια φυλή . Μουσική : Θα τραγουδούσαμε όλες μαζί . Βασικά , εγώ , ήθελα να τραγουδάω μόνη μου , αλλά φοβήθηκα μην και με σιχτιρίσουν οι υπόλοιπες και με παρατήσουν να … βγάλω παράσταση μόνη μου . Θα τραγουδούσαμε με «γλυκερή» (αυτό ήταν απαράβατος όρος) φωνή τον ύμνο προς την Θεά Σελήνη (Μουλού) : Ζουλού Τάλα-Τάλα … Μουλού Τάλα-Τάλα . τα μάτια τα μεγάλα μπορείς να τα κοιτάζεις του ωραίου φεγγαριού … Μουλού … Μουλού … Μουλού … … (καλέ … ανατρίχιασα = σχόλιο δικό μου που δεν περιλαμβάνεται στον Ύμνο) .
Ένδυμα : Να φέρνει σε Χονολουλού … Βασικά τα μαγιώ μας και από πάνω φουστίτσες πλεγμένες με τα βούρλα (χόρτα είναι βρε , μη γελάτε) της παραλίας . Στο κεφάλι, λουλούδια , αλλά επειδή δεν υπήρχαν λουλούδια μέσα στο κατακαλόκαιρο , φτιάξαμε από χάρτινες λωρίδες από παλιές πεταμένες εφημερίδες . Σκηνοθεσία -Σκηνογραφία : Όλες καθισμένες γύρω από την Πυρά , κλαίνε και μοιρολογάνε και τότε μπαίνω εγώ (ο εξωγήινος) , τραγουδώντας τον Ύμνο , και όλες μαζί χορεύουμε τραγουδώντας ουρλιαχτερά , και κοιτάζοντας ψηλά (και τα χέρια ψηλά) στην Σελήνη . Στο τέλος , όλες πέφτουμε στα γόνατα (γέλασε κανείς ;… ), και προσκυνάμε την Πυρά … (ε , ας κάνουμε και το χατήρι του Οδηγισμού) .
————————————————————–
Την παραμονή της Πυράς , … έπεσε η βόμβα : – Στο νησί είναι και ο Νίκος Κούρκουλος , με τον θίασό του και η δεσποινίς Λιλίκα (η Έφορος μας που δεν ζούσε στην κατασκήνωση αλλά στο κοντινό χωριό) , τον … κάλεσε στην Πυρά … Το πρώτο πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό , ήταν να κάνω το … ανάποδο της κατάρας … Να της ευχηθώ δηλαδή της δεσποινίδας Λιλίκας , που στα 45 της ήταν ακόμη …. αναποκατάστατη , να βρει άμεσα γαμπρό και μάλιστα … αξιωματικό (ήταν πολύ της μόδας τότε) , πλούσιο , ψηλό , όμορφο , με γραμμωμένους κοιλιακούς (εντάξει … υπερβάλλω λίγο … αλλά Κούρκουλος ήταν αυτός) και να την … λατρεύει κιόλας . Αφού το έκανα , με θρησκευτική προσήλωση (για να “πιάσει” ) , στράφηκα να δω και τί γίνεται γύρω μου …. ==============================
Η … συνέχεια στο επόμενο (ποστ) … Υπομονή … αύριο πάλι …. (θα το τελειώσω αύριο , το … ορκίζομαι) .
——————————————————————-
Στρώθηκα αμέσως στη δουλειά : Πρώτα , «έγραψα» (δηλαδή σχημάτισα στο μυαλό μου) το … σενάριο . … Υπερπαραγωγή με .. εξωτικό χαρακτήρα και ψήγματα από στενές επαφές τρίτου τύπου . Σε ένα ερημικό νησί του Ειρηνικού μια … άγρια φυλή , οι … Τάλα-Τάλα , λατρεύουν τον Θεό – Ήλιο (Ζουλού στην τοπική τους διάλεκτο…. Όποιος γελάσει , κάηκε) , αλλά … προκοπή , δε βλέπουν … Φτώχεια , άγρια θηρία , πείνα , ηφαίστια , τσουνάμια , λοιμοί και καταποντισμοί, τους ταλανίζουν , ώσπου … Ώσπου εμφανίζομαι εγώ … Συγγνώμη … ένας … εξωγήινος (από το … κοντινό όμως Διάστημα …. – μην τρελλαθούμε κιόλας) και αφού παίρνει την μορφή και την γλώσσα των αναξιοπαθούντων αγρίων , τους προτείνει μια νέα λατρεία της … Θεάς Σελήνης (Μουλού … στην τοπική διάλεκτο … εδώ επιτρέπεται να γελάσουν αυτοί , που δεν μπορούν άλλο πια να κρατηθούν) . Μετά από πολλές προσπάθειες που στην ουσία όμως έμειναν λίγες μετά απ’ τις περικοπές που μου επέβαλλε η ενωματάρχισσά μου …»Πολύ μεγάλο είναι , δεν μας παίρνει η ώρα» , (κι εγώ τις έκανα , αλλά την καταράστηκα συγχρόνως να μείνει … εσαεί ανύπαντρη) , οι δυστυχισμένοι ημιάγριοι πείθονται , γίνονται λάτρεις της «Μουλού» και όλοι μαζί χορεύουν γύρω από την Πυρά , ψάλλοντας με αλαλαγμούς τον ύμνο στην νέα … ελπιδοφόρα θεότητα …. Τέλειο … ε ;… Τέλειο δεν είναι ;… Υπέροχο , ευρηματικό . Έχουν περάσει 50 περίπου χρόνια από τότε , κι ακόμα … ανατριχιάζω στην σκέψη , ότι αυτό το θεσπέσιο , αριστούργημα , ήταν … επινόησή μου (Εντάξει .. εδώ , μπορούν να γελάσουν και οι … υπόλοιποι ) . Μακιγιάζ : Το «φούμο» , κάπνα δηλαδή από τα καζάνια που μαγειρεύαμε … Πολύ φούμο , για να … φέρνουμε πλησιέστερα σε ημιάγριους του Ειρηνικού , … της Χαβάης ,… της Αφρικής ή της Αυστραλίας .. βρε ποιός νοιάζεται .. αρκεί να φέρναμε προς ημιάγρια φυλή . Μουσική : Θα τραγουδούσαμε όλες μαζί . Βασικά , εγώ , ήθελα να τραγουδάω μόνη μου , αλλά φοβήθηκα μην και με σιχτιρίσουν οι υπόλοιπες και με παρατήσουν να … βγάλω παράσταση μόνη μου . Θα τραγουδούσαμε με «γλυκερή» (αυτό ήταν απαράβατος όρος) φωνή τον ύμνο προς την Θεά Σελήνη (Μουλού) : Ζουλού Τάλα-Τάλα … Μουλού Τάλα-Τάλα . τα μάτια τα μεγάλα μπορείς να τα κοιτάζεις του ωραίου φεγγαριού … Μουλού … Μουλού … Μουλού … … (καλέ … ανατρίχιασα = σχόλιο δικό μου που δεν περιλαμβάνεται στον Ύμνο) .
Ένδυμα : Να φέρνει σε Χονολουλού … Βασικά τα μαγιώ μας και από πάνω φουστίτσες πλεγμένες με τα βούρλα (χόρτα είναι βρε , μη γελάτε) της παραλίας . Στο κεφάλι, λουλούδια , αλλά επειδή δεν υπήρχαν λουλούδια μέσα στο κατακαλόκαιρο , φτιάξαμε από χάρτινες λωρίδες από παλιές πεταμένες εφημερίδες . Σκηνοθεσία -Σκηνογραφία : Όλες καθισμένες γύρω από την Πυρά , κλαίνε και μοιρολογάνε και τότε μπαίνω εγώ (ο εξωγήινος) , τραγουδώντας τον Ύμνο , και όλες μαζί χορεύουμε τραγουδώντας ουρλιαχτερά , και κοιτάζοντας ψηλά (και τα χέρια ψηλά) στην Σελήνη . Στο τέλος , όλες πέφτουμε στα γόνατα (γέλασε κανείς ;… ), και προσκυνάμε την Πυρά … (ε , ας κάνουμε και το χατήρι του Οδηγισμού) .
————————————————————–Την παραμονή της Πυράς , … έπεσε η βόμβα : – Στο νησί είναι και ο Νίκος Κούρκουλος , με τον θίασό του και η δεσποινίς Λιλίκα (η Έφορος μας που δεν ζούσε στην κατασκήνωση αλλά στο κοντινό χωριό) , τον … κάλεσε στην Πυρά … Το πρώτο πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό , ήταν να κάνω το … ανάποδο της κατάρας … Να της ευχηθώ δηλαδή της δεσποινίδας Λιλίκας , που στα 45 της ήταν ακόμη …. αναποκατάστατη , να βρει άμεσα γαμπρό και μάλιστα … αξιωματικό (ήταν πολύ της μόδας τότε) , πλούσιο , ψηλό , όμορφο , με γραμμωμένους κοιλιακούς (εντάξει … υπερβάλλω λίγο … αλλά Κούρκουλος ήταν αυτός) και να την … λατρεύει κιόλας . Αφού το έκανα , με θρησκευτική προσήλωση (για να “πιάσει” ) , στράφηκα να δω και τί γίνεται γύρω μου …. ==============================
Η … συνέχεια στο επόμενο (ποστ) … Υπομονή … αύριο πάλι …. (θα το τελειώσω αύριο , το … ορκίζομαι) .
——————————————————————-
Η ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ (Μέρος 1ο)
Καλοκαίρι του ’62 …. Ένα ζεστό και … αδιάφορο μέχρι εκείνη τη στιγμή καλοκαίρι . Και όταν λέω «μέχρι εκείνη τη στιγμή» , εννοώ , μέχρι τη στιγμή , που … «ανέβηκε» , η πρώτη (και τελευταία) μου θεατρική παράσταση …. Θεατρικό είδος ;… Επιθεώρηση …. Σενάριο , σκηνοθεσία , σκηνογραφία , ένδυμα , μουσική επένδυση (τραγούδι) ΚΑΙ …. πρωταγωνίστρια , … φυσικά η αφεντιά μου …. Κριτική Θεάτρου … Νίκος Κούρκουλος ….
Αλλά , ας τα πάρω από την αρχή .
Πρέπει αρχικά , να σας εξηγήσω , πως εκείνη την εποχή (σαν παιδί) , βίωνα ένα μεγάλο για μένα , δράμα …. Δεν μπορούσα να πάω για διακοπές στη θάλασσα για δύο λόγους . Πρώτον τα οικογενειακά οικονομικά μας , δεν το σήκωναν , και δεύτερον , δεν μπορούσα να πάω στις παραθαλάσσιες κατασκηνώσεις της Πρόνοιας , γιατί έπρεπε να έχεις χαρτί Απορίας από την Ενορία της γειτονιάς σου , πράγμα που ο παπα-Παύλος της Ενορίας του Αγίου Βλασίου (της γειτονιάς μας) , δεν μου το έδινε λόγω καταγωγής του μπαμπά και της μαμάς μου , που ήταν Ρώσοι …. «- Να πας στον Χρουστσώφ να σου το δώσει … ή … – Να πας στη Μόσχα να κάνεις μπάνια» … ήταν το μόνιμο μοτίβο του , κι εγώ γύριζα στον μπαμπά μου και έκλαιγα γοερά μπροστά του (γιατί μου είχε αδυναμία και το ήξερα) και ο μπαμπάς μου δεν ήξερε τι να κάνει «- Μη κλαίς Άννιτσκα , θα πάμε στο βουνό….» ….πιο πολλά κλάμματα εγώ … μέχρι που η … ρεαλίστρια μαμά μου με πήρε μόλις έγινα 12 και μπήκα στο Γυμνάσιο , και με … έγραψε στον Οδηγισμό (τον θηλυκό Προσκοπισμό) της μικρής μας πόλης , που πήγαιναν κατασκήνωση (δύο ολόκληρους μήνες παρακαλώ) σε κοντινό νησί …
Έτσι , βρέθηκα κι εγώ , στην πολυπόθητη παραλία , μέσα σε παλιές , ετοιμόρροπες (στημένες από τα παιδικά – γυναικεία χεράκια μας) στρατιωτικές σκηνές , να αγωνίζομαι να επιβιώσω , μαθαίνοντας κόμπους , ίχνηλασία , σφυρίγματα , προσανατολισμό ανάλογα με την θέση του φεγγαριού ή της Μικρής Άρκτου , πρόβλεψη του καιρού μελετώντας τα σύννεφα , το πέταγμα των πουλιών ή το κράξιμο της «γκουκουχτούρας» .
Σύντομα , όμως , άρχισα να … βαριέμαι . Ο τακτικός και στρατιωτικός τρόπος διαβίωσης , δεν ταίριαζε με ένα … καλομαθημένο μοναχοπαίδι σαν κι εμένα , όσο κι αν «ελάμβανεν χώραν» , δίπλα στην πολυπόθητη παραλία …. Εγώ , … έπληττα . Μου έλειπαν τα .. χάδια και οι εξυπηρετήσεις της μαμάς , μου έλειπαν οι «κολλητές» μου , τα … αραλίκια μου , η τεμπελιά και οι γκρίνιες μου εκεί όπου ήξερα ότι … «περνάνε» … Και ήμουν στη φάση , που είχα αρχίσει να σκέφτομαι τί ακριβώς να … επινοήσω ώστε να ξαναγυρίσω στον «πολιτισμό» της μητρικής αγκαλιάς , όταν … …. Όταν μας μίλησαν για την … «Πυρά» . «Πυρά» , λεγόταν η τελετή λήξης της κατασκήνωσης και λεγόταν έτσι , γιατί όλα τα … happenings , λάμβαναν χώρα , γύρω , ή μπροστά από μια μεγάλη φωτιά , που φρόντιζαν να την διατηρούν ζωηρή , σε όλη την διάρκεια της τελετής . Τα happenings , μπορεί να ήταν , ποιήματα (για την μαμά-Πατρίδα πάντα … ε, καμιά φορά και για την μαμά – Φύση) , χοροί , τραγούδια (παραφράσεις Αμερικάνικων ύμνων) , σκετσάκια , μεταμφιέσεις , ακόμα και λογίδρια (πάντα επαινετικά) για τον … Διάδοχο Κωνσταντίνο και τις Πριγκίπισσες αδερφές του …
Το να μην μου δίνουν χαρτί Απορίας για την κατασκήνωση , δεν ήταν η μόνη «τιμωρία» που μου επέβαλλαν λόγω της ρώσικης καταγωγής μου . Οι … προασπιστές αυτού του όμορφου τόπου που ο πατέρας μου διάλεξε για Πατρίδα του , είχαν μάλλον απαγορέψει και τον δ/ντη του Σχολείου μου να με βάζει να λέω ποιήματα ή να συμμετέχω σε σκετς στις γιορτές του Σχολείου … Έτσι παρ’ όλο που βαριόμουν θανάσιμα και είχα αρχίσει και να ψιλοσνομπάρω τις … συγκατασκηνώτριές μου , χάρηκα που θα συμμετείχα κι εγώ και … έβαλα τους όρους μου : – Ό, τι θέλω εγώ όμως … Μόνο αν … το οργανώσω … ΜΟΝΗ μου …
– Το … ποιο ; – Το σκετς … (μου φαινόταν αδιανόητο να πω κανένα ποίημα για …»τους εκ Βορρά εχθρούς της Πατρίδας» , ή κανέναν διθυραμβικό λόγο για την πριγκήπισσα Αρχηγό του Οδηγισμού) . Ήθελα δράση … Με τραβούσε από τότε το «σανίδι» … (Η άμμος δηλαδή στην προκειμένη περίπτωση) Η … μοίρα ήταν φαίνεται … η Ειμαρμένη , που έσμπρωξε την Ενομωτάρχισσά μας , να ξεστομίσει ένα κουρασμένο : – Κάνε ό,τι καταλαβαίνεις … Με υλικά της Κατασκήνωσης βέβαια … Λεφτά … γιόκ . ——————————————– Η … συνέχεια στο επόμενο (ποστ) … Υπομονή … αύριο .
Σύντομα , όμως , άρχισα να … βαριέμαι . Ο τακτικός και στρατιωτικός τρόπος διαβίωσης , δεν ταίριαζε με ένα … καλομαθημένο μοναχοπαίδι σαν κι εμένα , όσο κι αν «ελάμβανεν χώραν» , δίπλα στην πολυπόθητη παραλία …. Εγώ , … έπληττα . Μου έλειπαν τα .. χάδια και οι εξυπηρετήσεις της μαμάς , μου έλειπαν οι «κολλητές» μου , τα … αραλίκια μου , η τεμπελιά και οι γκρίνιες μου εκεί όπου ήξερα ότι … «περνάνε» … Και ήμουν στη φάση , που είχα αρχίσει να σκέφτομαι τί ακριβώς να … επινοήσω ώστε να ξαναγυρίσω στον «πολιτισμό» της μητρικής αγκαλιάς , όταν … …. Όταν μας μίλησαν για την … «Πυρά» . «Πυρά» , λεγόταν η τελετή λήξης της κατασκήνωσης και λεγόταν έτσι , γιατί όλα τα … happenings , λάμβαναν χώρα , γύρω , ή μπροστά από μια μεγάλη φωτιά , που φρόντιζαν να την διατηρούν ζωηρή , σε όλη την διάρκεια της τελετής . Τα happenings , μπορεί να ήταν , ποιήματα (για την μαμά-Πατρίδα πάντα … ε, καμιά φορά και για την μαμά – Φύση) , χοροί , τραγούδια (παραφράσεις Αμερικάνικων ύμνων) , σκετσάκια , μεταμφιέσεις , ακόμα και λογίδρια (πάντα επαινετικά) για τον … Διάδοχο Κωνσταντίνο και τις Πριγκίπισσες αδερφές του …
Το να μην μου δίνουν χαρτί Απορίας για την κατασκήνωση , δεν ήταν η μόνη «τιμωρία» που μου επέβαλλαν λόγω της ρώσικης καταγωγής μου . Οι … προασπιστές αυτού του όμορφου τόπου που ο πατέρας μου διάλεξε για Πατρίδα του , είχαν μάλλον απαγορέψει και τον δ/ντη του Σχολείου μου να με βάζει να λέω ποιήματα ή να συμμετέχω σε σκετς στις γιορτές του Σχολείου … Έτσι παρ’ όλο που βαριόμουν θανάσιμα και είχα αρχίσει και να ψιλοσνομπάρω τις … συγκατασκηνώτριές μου , χάρηκα που θα συμμετείχα κι εγώ και … έβαλα τους όρους μου : – Ό, τι θέλω εγώ όμως … Μόνο αν … το οργανώσω … ΜΟΝΗ μου …
– Το … ποιο ; – Το σκετς … (μου φαινόταν αδιανόητο να πω κανένα ποίημα για …»τους εκ Βορρά εχθρούς της Πατρίδας» , ή κανέναν διθυραμβικό λόγο για την πριγκήπισσα Αρχηγό του Οδηγισμού) . Ήθελα δράση … Με τραβούσε από τότε το «σανίδι» … (Η άμμος δηλαδή στην προκειμένη περίπτωση) Η … μοίρα ήταν φαίνεται … η Ειμαρμένη , που έσμπρωξε την Ενομωτάρχισσά μας , να ξεστομίσει ένα κουρασμένο : – Κάνε ό,τι καταλαβαίνεις … Με υλικά της Κατασκήνωσης βέβαια … Λεφτά … γιόκ . ——————————————– Η … συνέχεια στο επόμενο (ποστ) … Υπομονή … αύριο .
ΑΙΣΘΗΣΙΑΚΟΣ ΧΟΡΟΣ … ΑΛΛΟΔΑΠΗΣ
Εντάξει … εντάξει , το παραδέχομαι , πως ο τίτλος είναι … «πιασάρικος» (τί λέξη Θεέ μου) και σε προκαλεί να … «κλικάρεις» (τι λέξη Θεέ μου , επίσης) , επάνω του για να μάθεις περισσότερα … ‘Ομως …
…Όμως δεν φταίω εγώ γι αυτό . Έτσι ακριβώς το βρήκα γραμμένο σε επαρχιακό έντυπο και σας το μεταφέρω αυτούσιο (δεν αναφέρω μόνο τις πόλεις και τους Νομούς) , προς … τέρψιν και … προβληματισμό (ίσως) . Δεν ξέρω αν θα γελάσετε , θα χαχανίσετε , θα χαμογελάσετε με νόημα (Ιρλανδέ σού ‘ρχομαι) , θα χλευάσετε , θα «μπουκώσετε» , θα εξοργισθείτε , θα νοιώσετε πιο ασφαλείς (επειδή η Πολιτεία κάνει το … καθήκον της) ή θα αδιαφορήσετε βάσει μιας σύγχρονης … κοσμοθεωρίας που ανασηκώνει ελαφρά τους ώμους και μουρμουρίζει : «Ε , και ;…»
Εγώ πάντως , στην αρχή …. χαχάνισα … Όσο περνάει η ώρα όμως ….
—————————————–
.
ΑΙΣΘΗΣΙΑΚΟΣ ΧΟΡΟΣ ΑΛΛΟΔΑΠΗΣ
Ένας 42χρονος κάτοικος …… (όνομα πόλης), μια 31χρονη αλλοδαπή , ένας 54χρονος κάτοικος Νομού …. (όνομα Νομού) και μια 32 χρονη ημεδαπή κάτοικος …. (όνομα άλλης πόλης) , συνελήφθησαν σε δημοτικό διαμέρισμα του Νομού μας , στις 25-8-2008 , και ώρα 03.00 από αστυνομικούς της ΟΠΚΕ ΑΔ ….. (όνομα πόλης) για προσβολή ηθών (ΟΥΑΟΥ !!! ) και άμεση συνέργεια σ’ αυτήν (την … προσβολή ηθών …. ΞΑΝΑ ΟΥΑΟΥ !!! ) . Συγκεκριμένα σε κατάστημα ιδιοκτησίας του 42χρονου και ενός 39χρονου οι οποίοι απουσίαζαν , η 31χρονη αλλοδαπή σερβιτόρα , έναντι του ποσού των 40 ευρώ , που κατέβαλαν οι αστυνομικοί σε προσημειωμένα χαρτονομίσματα , πραγματοποίησε …. αισθησιακό χορό , με σκοπό την …. αυτοϊκανοποίηση (χα!!! ) της γενετήσιας ορμής , πλην όμως , επενέβησαν οι αστυνομικοί της ίδιας ομάδας , και την …. συνέλαβαν … (ΑΟΥΤΣ … πάνω στο καλύτερο) . Επίσης , εντοπίσθηκε και συνελήφθη ο 42χρονος ιδιοκτήτης του καταστήματος , ενώ ο 39χρονος συνιδιοκτήτης αναζητείται . Συνολικά , κατασχέθηκαν 745 ευρώ , εκ των οποίων τα 100 ευρώ , είχαν προσημειωθεί και βρέθηκαν εντος της ταμειακής μηχανής , και τα υπόλοιπα 645 βρέθηκαν στην κατοχή του 54χρονου συλληφθέντα . Οι δράστες με την δικογραφία , που σχηματίστηκε σε βάρος τους , προσήχθηκαν στον εισαγγελέα πλημμελειοδικών …. (όνομα πόλης) .
——————————————–
… Όσο περνάει η ώρα όμως …. κάτι νοιώθω να με ενοχλεί , να ξεσηκώνει την διαμαρτυρία μέσα μου … Κάτι σαν να … μασάω κάτι βρώμικο και πικρό και να πρέπει να το καταπιώ ….
Με ενοχλεί εκείνο το «31χρονη αλλοδαπή» , το «προσβολή ηθών» , το «έναντι του ποσού των 40 ευρώ» , το «αυτοϊκανοποίηση της γενετήσιας ορμής» , το «ο 39χρονος συνιδιοκτήτης αναζητείται» …
Πολλά με ενοχλούν και επειδή φοβάμαι να μην …. με πάρει «από κάτω» όλη αυτή η … ενόχληση , ιδού σας βάζω και ένα …. quiz , νά’ χετε να περνάτε τις δύσκολες ώρες του …. καύσωνα , που μας «κατσικώθηκε» εδώ και ένα 15ήμερο , και δεν λέει να ξεκουμπιστεί ….
.
.
Ερώτηση 1 : Ποιά είναι η …. μυστηριώδης «32χρονη …. ημεδαπή» ; (όχι η αλλοδαπή …. η άλλη) … Ποιός είναι ο ρόλος της ; …. και γιατί συνελήφθη ;
Ερώτηση 2 : Που κρύβεται ο 39χρονος συνιδιοκτήτης ;…. Γιατί δεν έχει συλληφθεί ακόμα ; … Μήπως είναι «καρφί» ; …. Μήπως είναι κρυπτομπάτσος ;… (Σε τί κόσμο ζούμε Χριστέ μου ; )
Ερώτηση 3 : Τί γίνεται με τα … ευρώπουλα ; … Γιατί δεν μας βγαίνει σωστός ο λογαριασμός ; …. Γιατί δεν προσμετρώνται στην όλη «σούμα» και τα 40 ευρώ της αλλοδαπής εκτελέστριας αισθησιακών χορών ;… Τι γίνεται μ’ αυτό το επάγγελμα ; (αλλοδαπή εκτελέστρια αισθησιακών χορών) ;…. Πότε θα μπει στις Πανελλήνιες , κύριε Στυλιανίδη ; Θα είναι ΤΕΙ ή ΑΕΙ ;…. (Ας απαντήσει κάποιος …. Κυβέρνηση είναι αυτή που έχουμε ή βάσανο) ;
Ερώτηση 4 : Γιατί συνελήφθη ο … δυστυχής 54χρονος , αφού ο αισθησιακός χορός , πληρώθηκε με προσημειωμένα ευρώπουλα , από τους μεταμφιεσμένους μπάτσους ;…. Δηλαδή , αν δίπλα σου , λαμβάνει χώρα την ώρα που εσύ πίνεις ήσυχα – ήσυχα την … «πίνα-κολλάντα» σου , αισθησιακός χορός με σκοπό την …. αυτοϊκανοποίηση της γενετήσιας ορμής , κρυπτοασφαλίτη , πρέπει να έχεις τα μάτια σου κλειστά , μην τυχόν την δεις (την αυτοϊκανοποίηση) και …. συλληφθείς ;…. Και τέλος η ερώτηση φωτιά : Ερώτηση 5 : Όταν λέμε «αυτοϊκανοποίηση γενετήσιας ορμής» , τί ακριβώς εννοούμε ; (γιατί εμένα , κάπου πάει το μυαλό μου αλλά δεν τολμάω πια να μιλήσω , γιατί όλοι τελευταία με φωνάζουν …. «Η πρόστυχη Σίλια»…. Μεταξύ μας , υπάρχει και μια 6η ερώτηση : Εντάξει με τον αισθησιακό χορό το καταλάβαμε πως δεν …. περαιώθηκε … Το εμπεδώσαμε …. Με την … αυτοϊκανοποίηση της γενετήσιας ορμής , τί έγινε ;… Περαιώθηκε , ή ού ;
.
ΑΙΣΘΗΣΙΑΚΟΣ ΧΟΡΟΣ ΑΛΛΟΔΑΠΗΣ
Ένας 42χρονος κάτοικος …… (όνομα πόλης), μια 31χρονη αλλοδαπή , ένας 54χρονος κάτοικος Νομού …. (όνομα Νομού) και μια 32 χρονη ημεδαπή κάτοικος …. (όνομα άλλης πόλης) , συνελήφθησαν σε δημοτικό διαμέρισμα του Νομού μας , στις 25-8-2008 , και ώρα 03.00 από αστυνομικούς της ΟΠΚΕ ΑΔ ….. (όνομα πόλης) για προσβολή ηθών (ΟΥΑΟΥ !!! ) και άμεση συνέργεια σ’ αυτήν (την … προσβολή ηθών …. ΞΑΝΑ ΟΥΑΟΥ !!! ) . Συγκεκριμένα σε κατάστημα ιδιοκτησίας του 42χρονου και ενός 39χρονου οι οποίοι απουσίαζαν , η 31χρονη αλλοδαπή σερβιτόρα , έναντι του ποσού των 40 ευρώ , που κατέβαλαν οι αστυνομικοί σε προσημειωμένα χαρτονομίσματα , πραγματοποίησε …. αισθησιακό χορό , με σκοπό την …. αυτοϊκανοποίηση (χα!!! ) της γενετήσιας ορμής , πλην όμως , επενέβησαν οι αστυνομικοί της ίδιας ομάδας , και την …. συνέλαβαν … (ΑΟΥΤΣ … πάνω στο καλύτερο) . Επίσης , εντοπίσθηκε και συνελήφθη ο 42χρονος ιδιοκτήτης του καταστήματος , ενώ ο 39χρονος συνιδιοκτήτης αναζητείται . Συνολικά , κατασχέθηκαν 745 ευρώ , εκ των οποίων τα 100 ευρώ , είχαν προσημειωθεί και βρέθηκαν εντος της ταμειακής μηχανής , και τα υπόλοιπα 645 βρέθηκαν στην κατοχή του 54χρονου συλληφθέντα . Οι δράστες με την δικογραφία , που σχηματίστηκε σε βάρος τους , προσήχθηκαν στον εισαγγελέα πλημμελειοδικών …. (όνομα πόλης) .
——————————————–
… Όσο περνάει η ώρα όμως …. κάτι νοιώθω να με ενοχλεί , να ξεσηκώνει την διαμαρτυρία μέσα μου … Κάτι σαν να … μασάω κάτι βρώμικο και πικρό και να πρέπει να το καταπιώ ….
Με ενοχλεί εκείνο το «31χρονη αλλοδαπή» , το «προσβολή ηθών» , το «έναντι του ποσού των 40 ευρώ» , το «αυτοϊκανοποίηση της γενετήσιας ορμής» , το «ο 39χρονος συνιδιοκτήτης αναζητείται» …
Πολλά με ενοχλούν και επειδή φοβάμαι να μην …. με πάρει «από κάτω» όλη αυτή η … ενόχληση , ιδού σας βάζω και ένα …. quiz , νά’ χετε να περνάτε τις δύσκολες ώρες του …. καύσωνα , που μας «κατσικώθηκε» εδώ και ένα 15ήμερο , και δεν λέει να ξεκουμπιστεί ….
.
.
Ερώτηση 1 : Ποιά είναι η …. μυστηριώδης «32χρονη …. ημεδαπή» ; (όχι η αλλοδαπή …. η άλλη) … Ποιός είναι ο ρόλος της ; …. και γιατί συνελήφθη ;
Ερώτηση 2 : Που κρύβεται ο 39χρονος συνιδιοκτήτης ;…. Γιατί δεν έχει συλληφθεί ακόμα ; … Μήπως είναι «καρφί» ; …. Μήπως είναι κρυπτομπάτσος ;… (Σε τί κόσμο ζούμε Χριστέ μου ; )
Ερώτηση 3 : Τί γίνεται με τα … ευρώπουλα ; … Γιατί δεν μας βγαίνει σωστός ο λογαριασμός ; …. Γιατί δεν προσμετρώνται στην όλη «σούμα» και τα 40 ευρώ της αλλοδαπής εκτελέστριας αισθησιακών χορών ;… Τι γίνεται μ’ αυτό το επάγγελμα ; (αλλοδαπή εκτελέστρια αισθησιακών χορών) ;…. Πότε θα μπει στις Πανελλήνιες , κύριε Στυλιανίδη ; Θα είναι ΤΕΙ ή ΑΕΙ ;…. (Ας απαντήσει κάποιος …. Κυβέρνηση είναι αυτή που έχουμε ή βάσανο) ;Ερώτηση 4 : Γιατί συνελήφθη ο … δυστυχής 54χρονος , αφού ο αισθησιακός χορός , πληρώθηκε με προσημειωμένα ευρώπουλα , από τους μεταμφιεσμένους μπάτσους ;…. Δηλαδή , αν δίπλα σου , λαμβάνει χώρα την ώρα που εσύ πίνεις ήσυχα – ήσυχα την … «πίνα-κολλάντα» σου , αισθησιακός χορός με σκοπό την …. αυτοϊκανοποίηση της γενετήσιας ορμής , κρυπτοασφαλίτη , πρέπει να έχεις τα μάτια σου κλειστά , μην τυχόν την δεις (την αυτοϊκανοποίηση) και …. συλληφθείς ;…. Και τέλος η ερώτηση φωτιά : Ερώτηση 5 : Όταν λέμε «αυτοϊκανοποίηση γενετήσιας ορμής» , τί ακριβώς εννοούμε ; (γιατί εμένα , κάπου πάει το μυαλό μου αλλά δεν τολμάω πια να μιλήσω , γιατί όλοι τελευταία με φωνάζουν …. «Η πρόστυχη Σίλια»…. Μεταξύ μας , υπάρχει και μια 6η ερώτηση : Εντάξει με τον αισθησιακό χορό το καταλάβαμε πως δεν …. περαιώθηκε … Το εμπεδώσαμε …. Με την … αυτοϊκανοποίηση της γενετήσιας ορμής , τί έγινε ;… Περαιώθηκε , ή ού ;
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ….
Αφιερωμένο …. όχι στους άρρενες αναγνώστες μου , αλλά στα … θηλυκά , που θα επισκεφθούν το μπλογκ μου ….
Λοιπόν κορίτσια , δείτε το σας παρακαλώ (αυτό το βιντεάκι) , πριν αποφασίσετε να ανεβείτε σε κανένα τραπέζι ή έστω σε κάποια πίστα , και να χορέψετε …. κάτι παρόμοιο …. Αν μη τι άλλο , μάθετε να χαμογελάτε όταν το χορεύετε ….
Αγόρια και κορίτσια … Πασών των … ηλικιών :
Απολαύστε το .
Anna-Silia 