ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΩ , ΑΙΤΙΩΜΑΙ , ΕΓΚΑΛΩ , ΚΑΤΗΓΟΡΩ …
Μέσα στο 4ήμερο από 28-10-2010 μέχρι και 31-10-2010 στην Θεσσαλονίκη , εκλάπη … καρδιά …
Σύντομη περιγραφή :
Μεσήλικη (η καρδιά , καλέ … ) , σε καλή γενική κατάσταση , καλοδιατηρημένη , γρασσαρισμένη προσφάτως , με ημιτασιόν αλλά καλής ποιότητας … μπουλόνια , ελαφρώς φθαρμένα αμορτισέρ , γερό σασί , δισκόφρενα παλιάς τεχνολογίας , στροφαλοφόρο σε άριστη κατάσταση , ρεζερβουάρ αντι… οικονομικό (αλλά τί είναι πια … οικονομικό στις μέρες που ζούμε … ) , συμπλέκτης απλός , ημιαξόνια άριστα , μπιέλες ελαφρά «χτυπημένες» (αλλά που σπάνια έβγαινε από τον «δρόμο» ) , αεροτομές μοντέρνες και … επανειλημμένες … βαφές …
Για την κλοπή ευθύνεται πανελλήνια … «συμμορία» νεαρών (αλλά και μεσηλίκων) ατόμων , πάνω από δέκα τον αριθμό , και των δύο φύλων με την επωνυμία «Λάσπη» …
Συγκεκριμένα , καταγγέλλω τους :
Μούργος
Ιδιαιτέρα γραμματεύς
Κωστής
Κόκκινο μπαλόνι
Aura Voluptas
White Filly
Αντίδραση και Αχαλίνωτο Σεξ
Κροτ
Ρενάτα
Φάρος
… και ορισμένοι άλλοι , οι οποίοι δεν παρευρέθηκαν … σώματι στην κλοπή , αλλά … νοητά , (που κάνει το ίδιο) .
Βρε παλιόπαιδα … Βρε ατίθασα … Βρε τσογλανάκια …
Την καρδιά μου πίσω βρε !…
Μπα , τσάμπα φωνάζω …
Μου την «βούτηξαν» … ανεπιστρεπτί .
Η καρδιά μου , είναι πια … δική τους .
Ετικέτες: συνάντηση bloggers, Θεσσαλονίκη
Βρε παλιόπαιδα … Βρε ατίθασα … Βρε τσογλανάκια …
Την καρδιά μου πίσω βρε !…
Μπα , τσάμπα φωνάζω …
Μου την «βούτηξαν» … ανεπιστρεπτί .
Η καρδιά μου , είναι πια … δική τους .
Anna-Silia 
agriada52
2 Νοεμβρίου , 2010 at 08:25
Είμαι σίγουρη ότι και εσύ γέμισες το δισάκι σου με καρδιές και «την έκανες»…
silia
2 Νοεμβρίου , 2010 at 17:42
@ agriada52
Ο … κλέψας του κλέψαντος έγινε καλή μου …
Αυτό επιτάσσει τελικά η … Νομοτέλεια , στον κόσμο , που ζούμε …
Ευτυχώς …
————————————-
Φοβερά … κολακευτικό (με την καλή έννοια) , σχόλιο .
Ευχαριστώ .
faros
2 Νοεμβρίου , 2010 at 08:57
Σωστά τα λέει η agriada52 !
Και όσον αφορά εμένα, … ΔΕΝ σου γυρίζω τίποτα !!!!!!!!!
Στο κάτω κάτω μου … λείπει κι μένα ένα … τόσο δα κομματάκι … 😀 😀 😀
Καλημέρα (θερμότατη) !
silia
2 Νοεμβρίου , 2010 at 17:50
@ faros
Το ήξερα και το … ευχόμουν να … στριντζώσεις και να μην μου επιστρέφεις τίποτα …
Γυναικεία … τσαλίμια , Φάρε μου .
«Καλησπέρα … καυτή» ήθελα να πω , αλλά … δεν θα το κάνω , γιατί η κυρία Φάρου , καλή καλή , αλλά θαρρώ πως κουβαλάει κι αυτή κομμάτια απ’ την καρδιά μου … Ε , μη μου κάνει και κανένα … Βουντού …
Φιλιά στην ωραία σου μούρη .
Φιλιά και στην ωραία σου σύζυγο .
faros
2 Νοεμβρίου , 2010 at 18:18
Να είσαι καλά !
Της διάβασα (φυσικά) το άρθρο σου και συγκινήθηκε …
Έτσι όπως τα λες είναι …
Θερμή Καλησπέρα !
silia
3 Νοεμβρίου , 2010 at 23:51
@ faros
Καλά , Φάρε … είσαι απίστευτος …
Διαβάζεις στην κυρία σου τα άρθρα μου τα σχόλια και τις απαντήσεις μου στα σχόλια σου ;;;…
Έλεος !… Δηλαδή σε λίγο θα της διαβάζεις και τα … προσωπικά e-mails που σου στέλνω , τα μυστικά γράμματα και τα kinky SMS που ανταλλάσσουμε ….
Ε , δεν έχεις τον Θεό σου !!! Θα την … «σκοτώσεις» την γυναίκα !… Θα της έρθει «κόλπος» … εγκεφαλικό … Ντροπή .
Lilith
2 Νοεμβρίου , 2010 at 11:28
Απ’ ό,τι βλέπω από το έντονο κεφαλαίο ‘ΔΕΝ’ του Φάρου, δεν υπάρχει καμία πρόθεση να σου επιστραφεί η καρδιά.
Άρα, καλό θα ήταν να το συνηθίσεις. 😆
Φιλιά πολλά!!!
silia
3 Νοεμβρίου , 2010 at 19:21
@ Lilith
Το είπα και παραπάνω , απαντώντας στον ίδιο τον Φάρο :
Γυνακεία τσαλίμια … Κολπάκια … πως το λένε …
Μα , το φαντάζεσαι κάποιος που σου … «έκλεψε την καρδιά» , να σου την … επιστρέψει ;… Τι θλιβερό ! Τί απογοήτευση !…
Φιλιά , ακόμα περισσότερα !
Aura Voluptas
2 Νοεμβρίου , 2010 at 14:12
Το πρώτο σχόλιο τα λέει όλα ! 😉
Αχ Silia … Δεν υπάρχουν λόγια …
Ευχαριστούμε για ΟΛΑ !!
Φιλιά μεγάλα από μια κοψομεσιασμένη ( από τις αναμνήσεις που κουβαλά … )
silia
3 Νοεμβρίου , 2010 at 20:03
@ Aura Voluptas
Γλυκειά Aura … Σε έβλεπα , απέναντί μου στο γεύμα του Σαββάτου , στην κεφαλή του τραπεζιού , να μιλάς , να γελάς , να πειράζεις κάποιους , να δέχεσαι τα πειράγματά τους … Τα μάγουλα σου κατακόκκινα , τα μαλλιά σου σε μια διαρκή κίνηση , τα χέρια σου αέρινα … Τόσο γλυκειά ,… τόσο όμορφη , τόσο ανεπιτήδευτα αθώα …
Όντως … δεν υπάρχουν λόγια …
Φιλιά , κι από εμένα .
DaisyCrazy
2 Νοεμβρίου , 2010 at 16:50
Ζηλεύωωωωωωω. Θέλω κι εγώ να σε γνωρίσω από κοντάαα! 🙂
Ωραία δεν είναι να βάζεις πρόσωπο στους φίλους από δω;
Φιλάκια Σίλια μου!
silia
3 Νοεμβρίου , 2010 at 20:06
@ DaisyCrazy
Έχουμε … κοινά «θέλω» , καλή μου φίλη …
Και όταν υπάρχουν κοινά «θέλω» , τίποτα δεν φαντάζει δύσκολο .
Σε φιλώ .
olvios
2 Νοεμβρίου , 2010 at 22:31
Ότι μοιράζεσαι …αυγαταίνει
🙂
silia
3 Νοεμβρίου , 2010 at 20:12
@ olvios
Ό,τι … καλό (μάλλον) μοιράζεσαι …αυγαταίνει …
Γιατί σήμερα , κάποιος διαδικτυακός φίλος , κάπου αλλού μου είπε «…μοιρασμένος πόνος , μισός πόνος»
———————————
Μου … λείπετε Ευδαίμονα φίλε μου .
museum
3 Νοεμβρίου , 2010 at 09:39
Αγαπητή Άννα, επέτρεψέ με να σου πω πως πρώτα εσύ έκλεψες τις δικές μας καρδιές, μέσα από τούτο δω τον ιστότοπο και μόνο. Ό,τι ακολούθησε ήταν μια φυσική συνέπεια, μία Νομοτέλεια όπως γράφεις κι εσύ.
ΥΓ: Απολογούμαι για την απουσία μου, βέβαια καμιά φορά είναι χρήσιμη να εκτιμήσεις τα σπουδαία που διαβάζεις.
silia
3 Νοεμβρίου , 2010 at 23:41
@ museum
Πόσο χαίρομαι καλέ μου φίλε museum , που σε «ξαναβλέπω» εδώ …
Κατά καιρούς κοιτώ και ξανακοιτώ τα … «κλοπιμαία» μου και πάντα καταλήγω ότι η «καρδιά» σου είναι από τα … πολυτιμότερα κλοπιμαία που έχω «βουτήξει» ever …
Όσο για την … απουσία , θαρρώ πως έχω αν όχι μεγαλύτερο , τουλάχιστον ίσο μερίδιο ευθύνης .
Σου στέλνω , την αγάπη μου .
amelinia
3 Νοεμβρίου , 2010 at 18:49
xaxaxa ποιος σου έκλεψε την καρδιά; να στη δώσει αμέσως πίσω! 🙂
φοβερό το σκίτσο που δείχνει τον «ένοχο» 😉
silia
4 Νοεμβρίου , 2010 at 10:54
@ amelinia
Ποιός (πια στις μέρες μας) κλέβει κάτι και το … επιστρέφει μετά ;…
Η εποχή της Μετάνοιας , παρήλθε ανεπιστρεπτί … Επέστρεψαν λεφτά οι … Βατοπεδινοί , οι μιζαδόροι της Siemens , οι υπεύθυνοι του φιάσκου του Χρηματιστηρίου , οι μεγαλοεργολάβοι των Δημόσιων έργων , οι μεγαλογιατροί των χρυσών κομπινων του ΕΣΥ ;….
Τελικά , να δεις που θα βρεθεί κάποιος να μας ξεσηκώσει με κανένα σύνθημα του είδους «Λεφτά , υπάρχουν» και να μας πει «… καρδιές υπάρχουν» …
Αμ δε … Οι καρδιές , οι πραγματικές καρδιές , είναι λίγες και «ανταλάσσονται» με μεγάλη προσοχή και ιδιαίτερη συγκίνηση , ανάμεσα σε ανθρώπους , που μπορούν να γνωρίζουν την αξία τους .
———————————
Κι εμένα μου άρεσε το σκίτσο και λίγο το άλλαξα , για τις ανάγκες της ανάρτησης .
κωστής
3 Νοεμβρίου , 2010 at 23:43
Εγώ αθωώνομαι λόγω ηλικίας νομίζω, ε; 😛
silia
4 Νοεμβρίου , 2010 at 11:09
@ κωστής
Όχι μικρέ μου … Μην βαυκαλίζεσαι με τέτοιες ιδέες …
Έτσι κάπως , ξεκινάνε όλα τα κλεφτρόνια . «Βουτάνε» καρδιές και μετά … «Ήμουν μικρός καλή μου κυρία-καλέ μου κύριε» .
Δεν υπάρχει έλεος και ελαφρυντικά για κανέναν …
Είμαστε όλοι … ένοχοι …
Πως το είπε και ο Πάγκαλος ;… «Όλοι μαζί τα φάγαμε» …
Γιατί το λέει και η σοφή παροιμία του λαού :
«Σήμερα κλεφτρόνι καρδιών , αύριο … πολιτικός» .
—————————-
Φιλιά , μικρέ .
μούργος
4 Νοεμβρίου , 2010 at 00:07
εποχες δντ
τωρα οι αχρειοι κλεφτες μπηκαν και στα μεταχειρισμενα [εστω και σε καλη κατασταση]
τι να πεις σιλια μου! [και μη χειροτερα να λες]
υ.γ.
1. νασαι παντα καλα! 😀
[το πρωτο σχολιο απαντα αψογα στο ποστ σου]
2. μια απορια: οι μεσηλικες ποιοι ητανε; 😕
[ειχαμε δεν ειχαμε παλι πρωτοσελιδο γιναμε 😆 ]
silia
4 Νοεμβρίου , 2010 at 20:04
@ μούργος
Τώρα , γλυκέ μου … «αρχικλέφταρε» , τί να σου πω μ’ αυτό το … «μεταχειρισμένα» που μου έγραψες …
Πιστεύω ότι το λές με την … καλή έννοια , γιατί αν … υποψιαστώ , ότι την ώρα που το έγραφες … χαμογελούσες , θα αυτοκτονήσω …
Ή μάλλον όχι … Δεν θα αυτοκτονήσω , αλλά θα πάω να προμηθευτώ … φόλα για αδέσποτους ημίαιμους και ας με αγριοκοιτάζουν όλες οι Φιλοζωικές της Επικράτειας …
—————————–
ΥΓ.1 Σ’ ευχαριστώ για τις ευχές .
ΥΓ.2 Οι μεσήλικες , ήταν κάτι … «μεταχειρισμένοι»… Όνομα δεν λέω … αν και θα μπορούσαν να τους φωνάζουν … «Αζώρ» . …
ΥΓ.3 Σε φιλώ στην σαλιάρικη μουσούδα σου .
Кроткая
4 Νοεμβρίου , 2010 at 00:54
Ω, τι όμορφα! Εγώ πάντως δεν επιστρέφω τίποτα από όσα μου χαρίστηκαν οικειοθελώς! 🙂
Μούργε, εσύ είσαι ο κλέφτης, είμαι σίγουρη!
[το Μούργο πότε επιτέλους θα τον πνίξουμε?]
φιλούρες! 🙂
silia
4 Νοεμβρίου , 2010 at 11:01
@ Кроткая
Είδες τελικά , τι παράξενοι και αχάριστοι έχουν γίνει οι άνθρωποι την σήμερον ημέρα ;
Σου χαρίζουν κάτι και μετά σε κατηγορούν ότι το έκλεψες και σου το ζητάνε πίσω … Μπούγιο να γίνεται …
Ναι , ναι … Κι εγώ αδημονώ για το πότε θα … πνίξουμε τον Μούργο …
Στα … φιλιά εννοείται .
Φιλάκια και σε σένα .
faros
4 Νοεμβρίου , 2010 at 08:36
Μόλις λίγες μέρες μετά … και καταφέρνεις να τους μαζεύεις δίπλα σου … σιγά σιγά … (ζηλίτσες ;;; – άντε, καλή) … τώρα που «μπαίνει» ο χειμώνας (ξέρεις, όχι μόνο … η εποχή) … πόσο πολύ χρειαζόμαστε τη ζεστασιά που εκπέμπεις και μεταδίδεις … σε όλους μας !
Θερμή Καλημέρα !
silia
4 Νοεμβρίου , 2010 at 20:22
@ faros
Οι ανθρώπινες σχέσεις , χρειάζονται … υπομονή και επιμονή στις σωστές δόσεις … Θέλουν … φροντίδα .
———————————-
Και κάτι άλλο :
Μ’ αυτό το «…τώρα που “μπαίνει” ο χειμώνας (ξέρεις, όχι μόνο … η εποχή)» που είπες , μου θύμισες , ένα τραγούδι , που λατρεύω …
Άκου το :
Καλό σας απόγευμα .
White Filly
4 Νοεμβρίου , 2010 at 10:37
αααα!!! και σε σένα συνέβη το ίδιο;;;
και έψαχνα ρε γαμώτο την καρδιά μου τόσες ημέρες… την βρήκα (!) να κάνει παρέα με την δική σου και κάτι άλλες μαζί κάπου σε ένα συννεφάκι ευτυχίας… την άφησα γιατί περνάει καλά εκεί που βρίσκεται… 😉
πολλά φιλάκια!!
renata
4 Νοεμβρίου , 2010 at 16:23
Αγαπημένη μου Σίλια, μας την έκλεψες και πάει, αλλά δε ζητάμε πίσω τη δικιά μας, ούτε επιστρέφουμε! 😉
Χάρηκα τόόόόσοοο πολύ ! 🙂
silia
4 Νοεμβρίου , 2010 at 20:45
@ renata
Όλοι «κλέφτες» είμαστε …
Γι αυτό ας μην το πολυαναμασάμε το θέμα …
Μεταξύ κατεργαρέων … ειλικρίνεια .
Εγώ να δεις , πόσο χάρηκα .
silia
4 Νοεμβρίου , 2010 at 20:51
@ White Filly
Τελικά , τα … “κλοπιμαία” , μια χαρά περνάνε ‘ολες μαζί …
“Κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι” , λέει μια παροιμία , εδώ στα μέρη μου .
Την αγάπη μου όμορφη λευκή φοραδίτσα .
mr e.
4 Νοεμβρίου , 2010 at 21:28
Για μένα τίποτα ? Ούτε ενα τοσοδούλι μικρό κομματάκι ? (καρδιάς) Την πήραν ολη οι .. μουστερήδες της… «Λάσπης» ? Ωιμέ !.. Ας είναι. εγώ θα σ΄αγαπω και ας είσαι πλέον …»άκαρδη»…
Οι γνώσεις σου σχετικά με την…ανατομία της…»σακαράκας»… θαυμαστές.!
Φιλιά.
silia
6 Νοεμβρίου , 2010 at 23:54
@ mr e.
Αχ , mr e.,καλέ μου φίλε … Θα σου πω όσο πιο σύντομα μπορώ , μια ιστορία :
Σαν ήμουνα μικρή , το σπίτι που γεννήθηκα και μεγάλωνα , ήταν ένα παμπάλαιο τούρκικο πέτρινο σπίτι . Πέτρα παντού . Μέσα έξω … παντού . Χαζεύοντας μια μέρα τους τοίχους και ψάχνοντας να βρω ανάμεσα στις πέτρες μια καλή …κρυψώνα για ένα νεογιλό δοντάκι μου , που μόλις είχε πέσει , ανακάλυψα ένα μικρό … σαμιαμίδι (σαυρίτσα) που γίναμε φίλοι … Πήγαινα και το εύρισκα κάθε μέρα εκεί γύρω , του πήγαινα ζάχαρη και μισοστραπατσαρισμένες μύγες κουνούπια , μυρμήγκια , ή ό,τι άλλο εύρισκα , για να φάει , του μιλούσα και ορκιζόμουν ότι μου … μιλούσε κι αυτό . Κάποτε αποφάσισα ότι ήρθε η στιγμή να το πάρω και να το πάω μέσα στο σπίτι και συγκεκριμένα στο δωμάτιο μου για να ζήσουμε πια μαζί . Στην προσπάθεια μου να το πιάσω και να μην μου φύγει , του … έκοψα την μακριά ουρά του και το υπόλοιπο σαμιαμίδι … έφυγε και δεν ξαναφάνηκε … Στα γοερά μου απελπισμένα κλάματα , η «σοφή» μάνα μου , αντέδρασε με την πληροφορία , ότι τα … κομμάτια που αποσπώνται από τις σαύρες , … ξαναφυτρώνουν . Έτσι κατάφερα να … «επιβιώσω» κι από αυτή την τρομακτική μου εμπειρία-απώλεια …
Ένα σαμιαμίδι , είναι η καρδιά μου φίλε mr e …
Όσα κομμάτια κι αν της «αποσπάσανε» στη Σαλονίκη , «άκαρδη» , δεν θα μείνω ποτέ … Πάντα θα υπάρχει η ελπίδα , ότι θα … ξαναφυτρώσουν και έτσι θα έχεις πάντα την ευκαιρία , να …»βουτήξεις» κι εσύ ένα κομμάτι της καρδιάς μου .
————————————-
Όταν πήρα το δίπλωμα μου της οδήγησης , (Χειμώνας του 1976) κάθησα και διάβασα ένα τεράστιο βιβλίο το «ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ» και … το έμαθα απ’ έξω κι ανακατωτά , γιατί το θεωρούσα αδιανόητο οι άντρες να ξέρουν ένα σωρό πράγματα για την τεχνολογία του αυτοκινήτου και οι γυναίκες , απλά να … το οδηγούνε … Από τότε άλλαξαν βέβαια πολλά , αλλά τα βασικά , … μου έμειναν .
Φιλιά πολλά .
kanali
5 Νοεμβρίου , 2010 at 02:05
Τόσο ωραία περάσατε;;;
Ζηλεύω…
silia
6 Νοεμβρίου , 2010 at 23:57
@ kanali
Α , Καναλιώτη … διάλεξες να μην έρθεις …
Επομένως , τώρα … σταμάτα την γκρίνια .
Περάσαμε καλύτερα απ ‘ό,τι φαντάζεσαι (έτσι , για να σκάσεις … )
Ιδιαιτέρα Γραμματεύς
5 Νοεμβρίου , 2010 at 11:33
Ο (λασπωμένος) κλέψας του κλέψαντος 🙂
Ξέχασα μια καρδιά στη Θεσσαλονίκη….
Τη βρήκε κανείς???
Και θέλω και μια ιστορία με γιαούρτι.
Πολλά λασπωμένα φιλιά!!!
silia
7 Νοεμβρίου , 2010 at 00:01
@ Ιδιαιτέρα Γραμματεύς
Η Θεσσαλονίκη , είναι μεγάλη ξελογιάστρα … Άνθρωποι και άνθρωποι … έχουνε ξεχάσει-χάσει την καρδιά τους εκεί πέρα … Δεν είσαι η μόνη …
Λασπωμένες αγκαλιές .
ΥΓ. Μ’ αυτό το «γιαούρτι» , βοήθησέ με λίγο , γιατί ξεχνώ και εύκολα .
Ιδιαιτέρα Γραμματεύς
5 Νοεμβρίου , 2010 at 11:33
Υ.Γ.: Αυτό το θέλω είναι εντάξει?
faros
5 Νοεμβρίου , 2010 at 19:32
Νομίζω στο ξανάπα …
Στο μπλογκινγκ το ΄ρριξα γιατί ΔΕΝ έχω φίλους !
Αυτές τις μέρες νόμισα ότι επιτέλους βρήκα !
Άσε που το … νόμισμα μπορεί και να είναι ΧΡΥΣΟ !
Αύριο φεύγω για το νησί !
Καλά να περνάς !
Χαιρετισμούς …
silia
7 Νοεμβρίου , 2010 at 00:04
@ faros
Τώρα … έχεις (φίλους) …
Όμως τώρα , πρόσεχε … Μη φύγεις από το blogging .
Καλά να περνάς κι εσύ και όπως λέει και η Λιακάδα παρακάτω «Καλό βόλι»… σε όλους μας .
Liakada
5 Νοεμβρίου , 2010 at 23:47
Χαιρομαι αλλα και ζηλευω Σιλια μου!
Καλο Βολι να εχουμε ολοι…
silia
7 Νοεμβρίου , 2010 at 00:06
@ Liakada
Καλά κάνεις και χαίρεσαι , αλλά μη ζηλεύεις … Μια ανάσα δρόμος είναι πια οι αποστάσεις που μας χωρίζουν .
Καλό βόλι .
Liakada
12 Νοεμβρίου , 2010 at 01:37
Παλιοτερα θα σου ελεγα ενα πακετο τσιγαρα δρομος! Τωρα που δεν καπνιζω θα τον μετρησω με ανασες! Μια ανασα 500 τοσων χιλιομετρων! χιχιι Βαθεια ανασα!
silia
13 Νοεμβρίου , 2010 at 21:46
@ Liakada
Σαν … Γιόγκα , ένα πράμμα …
faros
6 Νοεμβρίου , 2010 at 08:55
Καλημέρα και Καλό Σαββατοκύριακο να έχεις Silia μας !
silia
7 Νοεμβρίου , 2010 at 00:08
@ faros
Επίσης …
Χαιρετίσματα και φιλιά στην κ.Φάρου και στο … «Φαράκι» .
glaykidarling
6 Νοεμβρίου , 2010 at 20:48
αυτά είναι….
silia
7 Νοεμβρίου , 2010 at 00:07
@ glaykidarling
Τί είναι ;;;…
glaykidarling
8 Νοεμβρίου , 2010 at 20:42
αυτά είναι τα όμορφα της ζωής…
silia
8 Νοεμβρίου , 2010 at 21:09
@ glaykidarling
Οι μικρές και απλές χαρές , έχουν μεγαλύτερη απήχηση μέσα μας και αφήνουν ευκρινέστερα χνάρια στην ψυχή μας .
Φιλιά glayki .
faros
7 Νοεμβρίου , 2010 at 08:34
Ας προσπαθήσουμε να γίνει όμορφη η μέρα σήμερα !
Εδώ, στο νησί, έχει … ήδη, λιακάδα !
Θερμή Καλημέρα … κι ευχαριστώ για το «έχεις» 😀
silia
8 Νοεμβρίου , 2010 at 21:10
@ faros
Να έχει … «λιακάδα» η ζωή σου πάντα .