Σήμερα το πρωί (όπως σχεδόν κάθε Κυριακάτικο πρωινό εδώ και καιρό), ξεκινήσαμε να πάμε στο Πόρτο-Λάγος (παζάρι, θάλασσα, ψαρομεζέδες).
Είπα «Κλείνω τον υπολογιστή και ξεκινάμε»
Είπε «Πετάω τα σκουπίδια και σε περιμένω στο αυτοκίνητο»
Δεν το άκουσα και νόμισα πως μπήκε στο μπάνιο…
Μετά από ένα τέταρτο, άκουσα τα κλειδιά στην πόρτα και βλέποντας με ακόμα μπροστά στον υπολογιστή (… που ομολογώ, δεν τον είχα κλείσει ακόμα), φώναξε
-Έλεος! Τι κάνεις εδώ μέσα ακόμα; ΑΝΗΣΥΧΗΣΑ! Νόμισα πως έπαθες κάτι…
Ανταλλάξαμε κάτι βαριές κουβέντες, όπως:
«Κολλημένη με τον υπολογιστή» (αυτός)
«Προχωρημένο Alzheimer- νομίζεις ότι μου είπες για το αυτοκίνητο» (εγώ)…
Μπήκαμε στο αυτοκίνητο, μουτρωμένοι.
Λίγο αργότερα… ξαναμαλώσαμε, γιατί δεν σταμάτησε το αυτοκίνητο, για να φωτογραφίσω ένα κοπάδι κύκνους στις ανατολικές όχθες της Βιστωνίδας…
Ξανανταλλάξαμε «φιλοφρονήσεις:
«Κολλημένη με το facebook» (αυτός)
«Κολλημένε με την tv (εγώ. Ok, ok… παραδέχομαι πως δεν είπα «κολλημένε» αλλά «αποβλακωμένε»…
Μπήκαμε στο παζάρι, χολωμένοι κι οι δυο…
Ωστόσο, πολύ γρήγορα το ξεχάσαμε και το κέφι μας έφτιαξε.
Το δικό μου, γιατί σκεφτόμουν εκείνο το «ΑΝΗΣΥΧΗΣΑ! Νόμισα πως έπαθες κάτι», που… πολύ μου άρεσε, ομολογώ.
Το δικό του… δεν ξέρω το γιατί. Μόνο υποθέσεις, μπορώ να κάνω.
————————————————‘
Πω πω! σκόνες εδώ μέσα!
Πόσο καιρό έχω να μπω!
Όμως, το πήρα απόφαση, να αρχίσω να… «ξαναμπαίνω»
🙂http://www.youtube.com/watch?v=PuO0gE3JC7Y
Anna-Silia 
Ντινόπουλος Ιωάννης
11 Αυγούστου , 2014 at 03:46
Καλημέρα γιατρέ !
Χαίρομαι πολύ που σε ξαναβλέπω !
Σκόνη δεν έχει γιατί τα βιβλία σου, οι αναρτήσεις σου ήθελα να ΄πώ, διαβάζονται και ξαναδιαβάζονται…
Εσύ μας έλειψες !
Καλώς όρισες και πάλι !
Μετά τιμής
silia
20 Σεπτεμβρίου , 2014 at 23:31
@ Ντινόπουλος Ιωάννης
Καλημέρα (καλησπέρα, μάλλον), συμπατριώτη εκείνου που… ανησυχεί για μένα (Δήμος Λασιώνος- ορεινή Ηλεία)
Χαίρομαι κι εγώ που σας βλέπω όλους εδώ ξανά.
Χαίρομαι που οι αναρτήσεις μου, διαβάζονται και ξαναδιαβάζονται…
Ήθελα να πω και πως… “Χαίρομαι που… σας έλειψα”, αλλά δεν είναι ευγενικό 🙂
Πιστεύω, να τα λέμε… συχνότερα.
Eυάγγελος Μίχος
11 Αυγούστου , 2014 at 09:51
Κάτι τέτοια πρωινά, μας κάνουν να νοιώθουμε την γλύκα της ανθρωπιάς μας.
Πόσο ευάλωτοι είμαστε στο λάθος και πόσο γλυκά εξαφανίζεται, όταν το αναγνωρίσουμε.
Α! και κάτι άλλο! Πόσο πολύτιμη είναι η παρουσία σου εδώ για κάποιους από εμάς τους παλαιολιθικούς των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Καλημέρα και καλή εβδομάδα.
silia
20 Σεπτεμβρίου , 2014 at 23:35
@ Eυάγγελος Μίχος
Πόσο γλυκό σχόλιο!
Κοκκίνισα από ευχαρίστηση… 🙂
————————————-
Το να αναγνωρίζεις τα λάθη σου, είναι ένα από τα «κλειδιά», που σου ξεκλειδώνουν «πόρτες», για να μπορείς να προχωράς μπροστά… Να κάνεις βήματα, προς την Αυτογνωσία.
Χάρηκα που σε «άκουσα» κι από εδώ.
Θεία Λένα
11 Αυγούστου , 2014 at 11:16
Μα τι ωραίο ξεκίνημα για βόλτα..με φωτογραφίες και μπαλάντες. Σαν να θυμάμαι τα δικά μας ξεκινήματα (με τον Β) παλιά. .. που μαλώναμε για το καθε τι.
Κρίμα που δεν σταματήσατε για τους κύκνους..
silia
20 Σεπτεμβρίου , 2014 at 23:39
@ Θεία Λένα
Να τα θυμάσαι (τα ξεκινήματα σας) θεία Λένα μου… Οι μνήμες αυτές, είναι βάλσαμο στο πένθος.
Πηγαίνουμε συχνά, στην περιοχή της Βιστωνίδας. Όλο και κάποτε, θα τους ξαναπετύχουμε (τους κύκνους) 🙂
Σ’ αγαπώ… Θαρρώ σου το ξαναείπα.
Velvet
11 Αυγούστου , 2014 at 22:00
Ετσι ειναι η αγαπη
Χαλαει οσο διαρκει μια προσκαιρη συννεφιασμενη μερα
Μεχρι να ξαναβγει ο ηλιος
Καλες βουτιες
silia
20 Σεπτεμβρίου , 2014 at 23:46
@ Velvet
«Έτσι είναι η Αγάπη»… Τόσο απλά.
———————————
Από απόψε, σχεδιάζουμε την αυριανή (κυριακάτικη) βόλτα μας, στο Πόρτο-Λάγος… Συννέφιασε απόψε κι έπιασε κι ένα ψιλόβροχο…
-Αν αύριο βρέχει? (είπα)…
Κι αυτός, μου σιγοτραγούδησε το τραγούδι, που μου τραγουδούσε πριν… 44 χρόνια στην Θεσσαλονίκη, κάθε που έβρεχε:
faros
15 Αυγούστου , 2014 at 11:13
Χαίρε …
Γεια …
Καλά πρωινά να είναι ΟΛΑ ΣΑΣ !
Α, να μην ξεχνάμε, τα καυγαδάκια αναζωογονούν (ή κάπως έτσι τέλος πάντων) !
silia
20 Σεπτεμβρίου , 2014 at 23:49
@ faros
Γειά σου βρε Φάρε…
Καλέ μου, παλιέ μου φίλε Φάρε!
Σ’ ευχαριστώ για τις ευχές και αντεύχομαι, όλες οι ημέρες σας να είναι ανέφελες κι ωραίες.
——————————–
Καιρό έχουμε να… καυγαδίσουμε, ε?… 🙂 🙂 🙂
erimos
16 Αυγούστου , 2014 at 21:29
Ωραία καυγαδάκια που ομορφαίνουν τη ζωή!
Φτάνει να υπάρχει εκείνο το «ΑΝΗΣΥΧΗΣΑ»…
Καλώς μας ήρθες, να `χουμε και μεις κάτι να κάνουμε.
Καλή σου νύχτα ,,,και
χαμογέλα.
silia
21 Σεπτεμβρίου , 2014 at 00:19
@ erimos
Ευτυχώς, αυτό το «ΑΝΗΣΥΧΗΣΑ», είναι ο κρίκος, που μας δένει ακόμα πιο σφιχτά τώρα, που γεράσαμε. Μην ανησυχείς γι αυτό. Υπάρχει πάντα το… «ΑΝΗΣΥΧΗΣΑ» 🙂
Χαμογελώ…
Να χαμογελάσεις κι εσύ, αύριο… με τον πρωινό Κυριακάτικο, καφέ σου…
Χατζηιωαννίδου Νίκη
17 Αυγούστου , 2014 at 04:01
Καλημέρα Άννα, πάντα τόσο όμορφα τα κείμενά σου ….. καλή Κυριακή
silia
21 Σεπτεμβρίου , 2014 at 00:28
@ Χατζηιωαννίδου Νίκη
Χαίρομαι τόσο πολύ Νίκη μου, που σε «βλέπω» εδώ… στο αγαπημένο μου «σπίτι». Γιατί το blog, το αγαπώ τόσο πολύ, που το νιώθω σαν… σπίτι μου. 🙂
Σ’ ευχαριστώ, για τον καλό σου λόγο για τα κείμενα μου και για το όμορφο τραγούδι.
DaisyCrazy
20 Αυγούστου , 2014 at 06:47
πόσο σε πεθυμησα 🙂
κ εγω καιρό εχω να μπω στο μπλογκ αλλά θα επιστρέψω που θα μου πάει;
xx
silia
21 Σεπτεμβρίου , 2014 at 00:33
@ DaisyCrazy
Εσύ, που έχεις καιρό να μπεις στο blog, είσαι και κατά κάποιο τρόπο… δικαιολογημένη, με τα δυο μικράκια σου. Εγώ, η παλιοτεμπέλα, είμαι αδικαιολόγητη.
κι εγώ, σε πεθύμησα, πολύ-πολύ 🙂
erimos
1 Σεπτεμβρίου , 2014 at 22:48
Καλησπέρα, καλό μήνα. καλή εβδομάδα και καλό χειμώνα.
καλό ξημέρωμα …και
χαμογέλα
silia
21 Σεπτεμβρίου , 2014 at 00:25
@ erimos
Sotiris Kanellopoulos
5 Σεπτεμβρίου , 2014 at 07:16
Καλημέρα Καλημέρα…
Με μικρή διαφορά φάσης -έτσι που αργούμε να μπούμε πια στα blog, μάλλον γρήγορα είναι- σε επισκέφτηκα.
Άντε να δούμε, θα το αφήσεις να ξαναγεμίσει σκόνη;
(Βάσιμα νομίζω υποψιάζομαι ότι το «κολλημένη με το facebook» σύντομα θα στο πει και το wordpress!!! )
Καλό μήνα!
silia
21 Σεπτεμβρίου , 2014 at 00:38
@ Sotiris Kanellopoulos
Καλημέρα, κι από εμένα.
Έδωσα υπόσχεση και (μάλλον) τόσες πολλές σκόνες, όχι… δεν θα υπάρξουν. Ε, λίγη σκόνη… έχουν ακόμα και οι κακές πεθερές στα σπίτια τους 🙂
Αυτό το τελευταίο, το εντός παρενθέσεως, γιατί το είπες?… Λες να με διώξουν από την WordPress?
ακροβατιστής
30 Οκτωβρίου , 2014 at 01:56
Συνέχισε να γράφεις, μην σταματάς!
Μας λείπεις
silia
30 Οκτωβρίου , 2014 at 22:44
@ ακροβατιστής
Αχ καλέ μου (-ή) μου ακροβατιστή…
Ήθελα πραγματικά να συνεχίσω να γράφω, μα… έπεσε μια μεγάλη… πολύ μεγάλη «κεραμίδα» στο κεφάλι μου, που με πήγε πίσω και στο άμεσο μέλλον, θα με πάει ακόμα πιο πίσω… δυστυχώς.
Δεν ξέρω αν προσεύχεσαι (πιστεύω, πως όλοι οι άνθρωποι κάπως ή κάπου ή κάποτε προσεύχονται), αλλά ακόμα κι αν δεν προσεύχεσαι, ευχήσου το καλό για μένα.
Σε φιλώ.
heliotypon
6 Νοεμβρίου , 2014 at 08:58
‘Ασ’τα, κι εγώ σκόνες βλέπω κάθε φορά που μπαίνω (στο δικό μου)! Νομίζω άλλαξε το σκηνικό τωης blogoσφγαιρας. Το 2007 που ξεκίνησα υπήρχαν πολλοί που το έβλεπαν με το φανατισμό νέας θρησκείας. Σιγά-σιγά έκλεισαν πολλά ιστολόγια, άλλα έμειναν αδρανή, με τελευταία τους ανάρτηση πριν πολλά χρόνια και σ’ άλλα δεν βλεπεις επικοινωνία ούτε σχόλια. Συχνά δεν ξέρω αν έχει νόημα να συνεχίζω ή θα ήταν καλλίτερα να το κλείσω. Μόνη παράμετρος που με κρατά είναι η επισκέψιμότητα ~100-200/ημέρα κι αυτή χάρη στο τολμηρό όνομα του ιστολογίου…