.… Σηκώθηκες απότομα , φόρεσες ένα ασιδέρωτο Τ-shirt , κοίταξες φευγαλέα το χλωμό σου πρόσωπο στον καθρέφτη του χωλ και παίρνοντας στο χέρι το βρώμικο μπουφάν σου , κίνησες να φύγεις ….
– Πού πας ;
– Όπου θέλω πάω …. λογαριασμό ;…..
– Να έρθω μαζί σου ;
– Δεν θα είσαι με τα καλά σου …. Δεν είναι για σένα … αυτά …
– Γιατί ; … επειδή είμαι μεγάλη ;
– Α , … γειά σου …. μέσα έπεσες .
– Με πληγώνεις ….
– Δεν φταίω εγώ …. η ….ταυτότητά σου φταίει …. Ας το σκεφτόσουν πριν …. Άει παράτα με ….
– Βρέχει …. να σε κατεβάσω με το αυτοκίνητο τουλάχιστον …. Θα κρυώσεις .
– Για να με πάρεις το κατόπι ; …. για να με παρακολουθείς που θα πάω ; ….Φόρτωμα μου έχεις γίνει … δεν το καταλαβαίνεις ;
– Δεν θα σε πάρω το κατόπι …. άσε με να είμαστε λίγο ακόμα μαζί … να μιλάμε …..
– Μίλα μόνη σου …. Τέλος πάντων … Ντύσου και πάμε … Θα με αφήσεις στην κεντρική πλατεία .
Ντύθηκα αμίλητη , πήρα τα κλειδιά στο χέρι και …..
Η βροχή , είχε νοτίσει τα πάντα . Μεσάνυχτα παρά κάτι . Κρύο ….. Σε ένοιωθα δίπλα μου να τρέμεις ….. Δεν μίλησα …. Κάτι , σαν φυσικός πόνος , έσφιγγε το στήθος μου ….. Έβαλα μπρος τους υαλοκαθαριστήρες και άνοιξα το ραδιόφωνο …
————————————————————
Κράτησα την ανάσα μου , όταν με την άκρη του ματιού μου , αντιλήφθηκα πως με κοίταζες . Ένοιωσα το βλέμμα σου σαν χάδι … Όχι …. όχι επειδή έτσι θα τό ήθελα , μα …. Είμαι σίγουρη πως με «χάϊδευες» με τα μάτια σου …. τα μεγάλα , πάντα «βρεμμένα» , πανέμορφα , γκρίζα μάτια σου ….. «Μωρό μου … γλυκό μου μωρό ….» , ήθελα να σου ψιθυρίσω …..
Η φωνή σου ακούστηκε ξερή σαν πυροβολισμός :
– Σταμάτα …. Θα κατέβω εδώ .
Παρακολούθησα την λατρευτή σου φιγούρα , να απομακρύνεται μέσα στη βροχή . Ψηλός , αδύνατος , με τα μακρυά σου μαλλιά να τα χτυπά και να τα μουσκεύει η …. ανάσα της βροχής . Ευθυτενής και αγέρωχος , όπως πάντα , με το … στυλάκι του «δεν με νοιάζει κι αν βραχώ» …. Απόψε όμως …. σαν να μου φάνηκε πως έγερνες λιγάκι τους ώμους …. σαν κάτι να τους βάρυνε …. ή μου φάνηκε ;…. Μπορεί και να μου φάνηκε ….
Πλησίασα το πρόσωπό μου στο τζάμι του αυτοκινήτου . Το τζάμι , παγωμένο , θάμπωσε από την καυτή μου ανάσα . Άπλωσα τον δείκτη του δεξιού μου χεριού και το …. έσυρα μαλακά πάνω στο νoτισμένο τζάμι :
Δεν γύρισες να με κοιτάξεις …. Σε κατάπιε η βρεγμένη νύχτα ….
Ήθελα να κλάψω , μα δεν μπορούσα …. Έμεινα ακουμπισμένη στο τζάμι ώρα πολλή . Το καυτό μου μέτωπο , έσβυσε το … «μήνυμα» μου Ούτως ή άλλως δεν είχες γυρίσει το κεφάλι για να το δεις …. Είχες φύγει , χωρίς να γυρίσεις να με δεις ….
Ώρα πολλή ….
……………………………………………………………….
…… Ο χαρούμενος ήχος της «Ελαφράς Ταξιαρχίας» , ξεκόλλησε απότομα το μέτωπό μου από το τζάμι . Έψαξα ταραγμένη για το κινητό μου . SMS … από σένα ….. Τα χέρια μου έτρεμαν …. Όλη η καμπίνα του αυτοκινήτου έγινε μια φωσφορίζουσα οθόνη κινητού τηλεφώνου …. Το «YES» …. έτριξε κάτω από τον παγωμένο μου αντίχειρα :
ΚΙ ΕΓΩ Σ’ ΑΓΑΠΑΩ , ΜΑΜΑ
ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΤΟ ΠΩ …
ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΗΡΙΟ ΜΕΣΑ ΜΟΥ
ΠΟΥ ΜΕ ΚΡΑΤΑΕΙ …
ΑΥΤΑ ΤΑ 17 ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ….
ΟΜΩΣ , ΚΙ ΕΓΩ Σ’ ΑΓΑΠΑΩ ΜΑΜΑ
ΚΑΙ …. ΜΗ ΣΚΑΣ … ΘΑ ΠΡΟΣΕΧΩ
Η βροχή , … σταμάτησε απότομα .
Η βροχή, άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού, μπήκε μέσα και…. θρονιάστηκε πάνω στα μάτια μου…..
Από τότε, πέρασαν …… 7 ολόκληρα χρόνια …… (14 χρόνια… από τότε που το έγραψα, μέχρι σήμερα… 🙂 )
Anna-Silia 
didymina
8 Δεκεμβρίου , 2007 at 20:17
Μας αγαπάν και μας το δίχνουν με το δικό τους μοναδικό τρόπο, όπως κι εμείς … τότε… στους δικούς μας γονείς…
Πόση αγάπη …
Την καλησπέρα μου
suspect
8 Δεκεμβρίου , 2007 at 23:38
nik-athenian
8 Δεκεμβρίου , 2007 at 23:45
Γράφω για να σου πω ότι κάτι μπήκε και στις δικές μου υπόγειες στοές μέσα από το ποστ σου και τα συνοδευτικά του.
(****)
roidis
9 Δεκεμβρίου , 2007 at 06:37
κάτι σκεφτόμουν χτες βράδυ που συγγενεύει οικτρά με το κείμενό σου.
Sotiris K.
9 Δεκεμβρίου , 2007 at 08:52
Δεν διάβασα το κείμενό σου.
Ακόμα!
Μπήκα να σου ευχηθώ να χαίρεσαι το όνομά σου.
Χρόνια Πολλά
και Καλά…
Και τα δύο να ισχύουν.
Sotiris K.
9 Δεκεμβρίου , 2007 at 08:57
Επανέρχομαι…
απλώς για να σου αφήσω ένα χαμόγελο 🙂
(αφού διάβασα το κείμενό σου. Ε, καλά, ΠΡΟΦΑΝΩΣ και το ήξερες ότι «σ ‘ αγαπάει μαμά»! Σιγά μην περίμενες να το μάθεις από το sms. Αλλά για σκέψου. Είδες άλλη μια χρησιμότητα των κινητών; 🙂 )
Καλημέρα.
ελένη
9 Δεκεμβρίου , 2007 at 09:23
ξέρεις Σίλια;
αν είχα ένα δικό μου παιδί,
θα ήθελα να είναι αγόρι.
και θα ήθελα στα 17 του χρόνια,
να είναι έτσι ακριβώς.
Μαρία
9 Δεκεμβρίου , 2007 at 09:53
Χρόνια πολλά και καλά!!! 😀 Γερή, δυνατή, ευτυχισμένη και με όσους αγαπάς κοντά σου! Φιλάκια 🙂
Νιόβη
9 Δεκεμβρίου , 2007 at 10:14
Σήμερα σε «γνώρισα» τυχαία, μ’εστειλε στα μέρη σου ένα ποστ της Ελένης και χαίρομαι πολύ γι’αυτό.
Βλέπω μάλιστα πως έπεσα πάνω σε γιορτή.Νά’σαι καλά λοιπόν, νά’σαι γερή και δυνατή και να χαίρεσαι τον γιόκα σου.
(Έχω τέσσερεις και ξέρω πώς είναι…..) 🙂
Composition Doll
9 Δεκεμβρίου , 2007 at 11:17
Ω, ναι, μαμά. Πολύ σ’ αγαπάει…
dolphin
9 Δεκεμβρίου , 2007 at 11:34
Χρόνια πολλά «μανούλα»! Πολύ γλυκό το σ αγαπώ σου..
Allu Fun Marx
9 Δεκεμβρίου , 2007 at 11:50
A ρε ηρωικές ελληνίδες μανάδες!
🙂
Και στα 17 σ’ αγαπούσε
Και στα 7 σ’ αγαπούσε
Και στα 24 σ’ αγαπάει
Και στα 34 πάλι θα σ’ αγαπάει
Αλλά θα στο δείχνει σπάνια…
Εσύ όμως το ξέρεις.
Rizobreaker
9 Δεκεμβρίου , 2007 at 15:22
Συμφωνώ με τον ΑΦΜ πλήρως!!!
Ηρωίδες οι Ελληνίδες μάνες!
hliaxtina
9 Δεκεμβρίου , 2007 at 15:23
Αγόρια… δεν ξέρουν να το λένε ούτε στις μάνες τους!
Να είσαι καλά και να είναι καλά ο γιός σου και να κλαις για αυτόν όσο το δυνατόν πιό λίγο.
Χειρότερα κάνει ο αδερφός μου στη μάνα μου…
stixakias
9 Δεκεμβρίου , 2007 at 15:28
Χρόνια πολλά Άννα – Σίλια
Συνηθισμένη η ευχή, αλλά όχι τυπική.
Το ξέρεις, έτσι δεν είναι;
ritsmas
9 Δεκεμβρίου , 2007 at 15:35
Χρόνια πολλά και καλά και μ έναν γιο να σ αγαπάει, να σ αγαπάει συνεχώς, κι ας μην θρονιαζεται δίπλα σου ποτέ.
ριτς
nerina
9 Δεκεμβρίου , 2007 at 18:01
Χρόνια σου πολλά.
(Ίσως τελικά πρέπει να μάθουμε να μας αρκεί το ότι απλά υπάρχουν)
QueenElisabeth
9 Δεκεμβρίου , 2007 at 19:17
Ο γιος σας κυρία μου, πρέπει να είναι άκρως ερωτεύσιμος…
Χρόνια σας Πολλά.
fava
9 Δεκεμβρίου , 2007 at 19:33
χρόνια πολλά και ζεστά… την αγάπη μου…
γητευτρια
9 Δεκεμβρίου , 2007 at 23:02
Χρόνια πολλά καλή μου! Να είσαι πάντα χαρούμενη και να χαίρεσαι τους αγαπημένους σου! Σ’ έχω καταγράψει ως Σίλια μέσα μου… άσε που δεν τα πάω καλά με τις γιορτές.
Ο γιόκας σου αστεράτος! Κι όπως είπε κι η βασίλισσα άκρως ερωτεύσιμος. Έτσι είναι οι άντρες Σιλιάκι. Μην κοιτάς όταν γίνονται πατεράδες. Ως γιοι είναι κάπως έτσι. Ο καθένας με τα δικά του. Αγαπάνε με τον τρόπο τους. Αλλά αγαπάνε. Εξακριβωμένο. Στο έγραψε κιόλας. 😉
πανος
10 Δεκεμβρίου , 2007 at 02:47
ομορφα λογια.
Χνούδι
10 Δεκεμβρίου , 2007 at 06:38
Με συγκινήσατε…
markos
10 Δεκεμβρίου , 2007 at 07:32
χρονια πολλα και καλα!οσο για τον ασωτο..οσο πιο πολυ αγριμι,τοσο πιο πολυ σας αγαπαει-και μπορει να αγαπαει γενικοτερα!τη καλημερα μου
Βασιλική
10 Δεκεμβρίου , 2007 at 08:57
καταρχην καλημερα θα πω…
επειτα θαρρω θα πω και Χρονια Καλα…
για το αισθημα που μου προκαλεσε αυτο που διαβασα ομως… δεν ξερω τι να πω…
θα ειναι λιγο και τουτο δεν το επιθυμω…
Кроткая
10 Δεκεμβρίου , 2007 at 12:22
ξέρω πως νιώθει.
έχω νιώσει έτσι.
τι λέω. και τώρα έτσι νιώθω.
χρόνια καλά!
Βασσίλω
10 Δεκεμβρίου , 2007 at 16:01
Χρόνια πολλά κι ας είναι αργά. Το ποστ πρέπει να το διαβάσουν όλες οι μητέρες εφήβων, αγοριών και κοριτσιών. Άγρια ηλικία, αγριεύουν τα πλάσματα που λίγο πριν κούρνιαζαν σαν γατάκια στην αγκαλιά μας, θέλουν να μας πουν αντίο και δεν ξέρουν πώς. Όταν το λένε ηρεμούν κι εμείς πρέπει να μάθουμε να δεχόμαστε την αγάπη από απόσταση.
Dee Dee
10 Δεκεμβρίου , 2007 at 16:27
Δεν ειμαι μαμα να ξερω. Αν κρινω απο τον φιλο μου ομως που ειναι πολυ κλειστος, να ξερεις οτι οσο σκληρος και αποστασιοποιημενος δειχνει μπροστα στη μαμα του, σε εμενα εχει δακρυσει στη σκεψη οτι μπορει να την πληγωσε για κατι! Ο καθενας εχει τον τροπο του να εκφραζεται. Ακομα και ο γραπτος λογος, οπως ενα sms ειναι μια μεγαλη μορφη εκφρασης!
Χρονια πολλα για χθες και οτι επιθυμεις 🙂
silia
10 Δεκεμβρίου , 2007 at 23:12
@ Προς όλους ,
έχω να πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» για τις ευχές σας …. και :
@ didymina
Έτσι ακριβώς …. κι εμείς υπήρξαμε έφηβοι , και δεν πρέπει να το ξεχνάμε
@ suspect
Ευχαριστώ , είναι πολύ όμορφο
@ nik-athenian
Τί ;;; … Πες το … Δεν είσαι δα και … έφηβος για να διστάζεις να το πεις … πες μου τι μπήκε στις …. υπόγειες στοές σου ;
@ roidis
Πες μου την …. χθεσινοβραδυνή σου σκέψη ….
@ Sotiris K.
Σαφώς και δεν περιμένω να μ’αθω κάτι τέτοιο από τα SMS … Όμως μου έρχεται στο μυαλό εκείνο το τραγούδι : » …. θέλω να τ’ ακούω να τ’ ακούω να το λες» ….
@ ελένη
Αχ , Ελένη … Όμορφη , γλυκειά Ελένη …..
Επέτρεψέ μου να σου πω όσο πιο σύντομα μπορώ μια ιστορία :
Έχω μια φίλη , που δεν αξιώθηκε να αποκτήσει παιδιά . Πριν πολλά χρόνια , με τους γιούς μου σε ηλικίες 10 και 5 ετών , όταν στην γιορτή της Μητέρας μου έφεραν από ένα ματσάκι λουλούδια που … κούρσεψαν από τον κήπο , τους ζήτησα να τα πάνε σε εκείνη (την άτεκνη φίλη μου) και στην εύλογη παιδική απορία τους , απάντησα :
– Γιατί αυτές οι γυναίκες , είναι …. οι προνομιούχες του Θεού …. Όλα τα παιδιά του κόσμου , είναι …. παιδιά τους ….
Έχουν περάσει 20 χρόνια από τότε …. κι όμως ακόμη , όταν θέλουν να αναφερθούν (οι γιοί μου) σ’ αυτή την φίλη μου , την ονοματίζουν …. «η Μεγάλη μαμά μας»
@ Μαρία
Eυχαριστώ καλή μου Μαρία .
@ Νιόβη
Αν ξαναγεννιόμουν πάλι τους ίδιους ήθελα να έχω για γιους ….
Τέσσερις …. ε ;… Μπράβο .
@ Composition Doll
Ποτέ μου δεν πίστεψα το αντίθετο …. Απλά , πληγώνομαι εύκολα .
@ dolphin
Πάντα γλυκό είναι το «σ’ αγαπώ» … Ακόμη κι αν λέγεται με ένα SMS .
@ Allu Fun Marx
Έτσι ακριβώς .
Ακόμη κι όταν προσπαθεί να το κρύψει , πάντα κάτι θα τον προδίδει ….
Ξέρεις τι συνηθίζει να μου λέει ;
– Δεν μπορείς να κρυφτείς απ’ την μαννούλα …. (και γελάει μ’εκείνα τα …. πανέμορφα μάτια του) .
@ Rizobreaker
Καλώς ήρθες …
Ηρωίδες , ναι , αλλά στον … πόλεμο μας με την εφηβεία , δεν έχουμε να περηφανευτούμε και για πολλά .
@ hliaxtina
Ξέρουν να το λένε (το «σ’ αγαπώ») , αλλά κρατούν ενα «κάπως» στυλάκι … προπαντός στη μαμά τους ….
Μετά από μια ηλικία …. συνεχίζω μεν να δακρύζω για τους γιους μου αλλά τα δάκρυα τα περισσότερα , είναι δάκρυα χαράς .
@ stixakias
Το ξέρω , ποιητή μου .
@ ritsmas
Μ’ αγαπούν και οι δυο …. Το ξέρω …. Κι ας ζούνε μακρυά μου .
@ nerina
Ξέρεις φαντάζομαι πολύ καλά , πόσο σπουδαίο είναι αυτό (το να … υπάρχουν) .
@ QueenElisabeth
Άκρως …. και …. επικινδύνως , βασίλισσα μου . Και δεν είναι η διαφήμιση της …. μαμάς αυτό που σου λέω ….
@ fava
Και την δική μου αγάπη , απ’ την καρδια μου μέσα .
@ γητευτρια
Ξέρεις τι μου θύμισες τώρα ; κάτι που είχα διαβάσει παλιά σε ένα περιοδικό(ιατρικό) … Οι άντρες – λέει – όσο μεγαλώνουν και μειώνονται τα ανδρογόνα τους και αρχίζουν και υπερτερούν τα οιστρογόνα τους , αρχίζουν και γίνονται τρυφεροί , ό, τι δηλαδή , γύρευαν οι γυναίκες τους , μέχρι τότε …. (Σημειωτέον ότι οι αντρες πάντα έχουν και …. μια σταγόνα γυναικείων ορμονών , όπως και οι γυναίκες μια σταγόνα αντρικών ορμονών … μόνο που προς το τέλος της ….διαδρομής ….αρχίζει και υπερτερεί αυτή η «σταγόνα»).
Όσο για τον γιο μου (ο μικρός), όχι απλά «αστεράτος» και «ερωτεύσιμος» …. Επικίνδυνος , θα έλεγα …. Κινδυνεύετε ακόμα κι από το να τον δείτε σε …. φωτογραφία .
@ πανος
Καλως ήρθες . Ευχαριστώ ..
@ Χνούδι
Και εσείς με το ενδιαφέρον και την αγάπη σας …
@ markos
Έχεις δίκιο … Αγρίμι … Ένας γνήσιος Ρώσος …. Παθιασμένος , απόμακρος …. αλλά ξέρει ν’ αγαπάει .
Καλημέρα και σε σένα …. Μάλλον καληνύχτα , πια .
@ Βασιλική
Εγώ , θα πω «καλώς’ηρθες» …. και «ευχαριστώ» .
@ Кроткая
Όλοι μας , ίσως , κάποτε έχουμε νοιώσει έτσι …. Ίσως δεν μας είναι εύκολο το να το ομολογούμε …. Και μας …έρχεται λίγο ζόρικο , όταν το βιώνουμε στο «πετσί» μας .
@ Βασσίλω
Αυτό το … «αντίο» …. Ναι αυτό φοβίζει και τους εφήβους , και τους γονείς ….
Και οι μέν έφηβοι , αντιδρούν με το σύνδρομο του «αγριμιού» , οι δε γονείς , με …. δάκρυα (καληώρα) .
@ Dee Dee
Για την περίπτωση που θα γίνεις (μαμά) , κάνε αυτό το αγόρι …. «δάσκαλό» σου …. έχεις να μάθεις πολλά .
Σαν να …. μου χάιδεψες την ψυχή , έννοιωσα .
Manos S.
11 Δεκεμβρίου , 2007 at 13:39
Μεγεια τις μπαλίτσες… 🙂
Θα σε αγαπάει ΚΑΙ στα 47…και θα το ξέρεις…
silia
11 Δεκεμβρίου , 2007 at 14:10
@ Manos S.
Χριστουγεννιάτικο ντεκόρ . Είπα να βάλω λίγα …. Χριστούγεννα κι εδώ μέσα .
Το ξέρω καλέ μου Μάνο …. κι όταν δεν θα μου το λέν τα χείλια του , ή τα SMS του , θα μου το λεν τα μάτια του ….
Οπου κι αν βρίσκομαι , θα τα βλέπω .
laxanaki
11 Δεκεμβρίου , 2007 at 20:52
Αχ… μου θύμισες τη μαμάκα μου…έτσι της κάνω και γω… και να ξέρεις πως εμείς σας αγαπάμε πολύ πολύ πολύ και ας είμαστε στραβοξυλάκια μερικές φορές 😉
Νεφελόεσσα
11 Δεκεμβρίου , 2007 at 21:33
Πολύ αγάπη. Και φαίνεται.
Πολύ στοργή. Κι απλώνεται παντού.
Αλλά… γιατί ρε μαμάδες όλου του κόσμου είσαστε too much;
silia
16 Δεκεμβρίου , 2007 at 18:42
@ laxanaki
Το ξέρω … στραβοξυλολαχανάκι μου , το ξέρω .
@ Νεφελόεσσα
Όλες οι μαμάδες του κόσμου , βγαίνουν από΄ένα , το ίδιο καλούπι .
tdjm
18 Δεκεμβρίου , 2007 at 12:59
Ax …..αυτοί οι γιοί…..
Το κέντρο του κόσμου!!!
Το πως σε ανταμοίβουν …όμως ξεπερνάει κάθε φαντασία!! και συμβαίνει εκεί ακριβώς που δεν το περιμένεις!!
silia
18 Δεκεμβρίου , 2007 at 23:55
@ tdjm
Και οι γιοι και οι κόρες μας (γενικά μιλάω – δεν έχω κόρη) είναι το κέντρο του κόσμου …. Ιδίως αυτός ο μικρός που είναι και λίγο …. «σέρτικος» (ζόρικος) όπως λέμε εδώ στην Θράκη
Και ,….ναι σε ανταμοίβουν …Ξέρεις , σήμερα μου τηλεφώνησε (ζει μακριά μου) και μου είπε :
– Σε είδα στον ύπνο μου ψες , μαμά και … «εφτιαξε» το κέφι και η μέρα μου ….
donnie
29 Ιανουαρίου , 2008 at 19:20
Thaymasia h istoria ayth. Pragmatika. Ksereis,eisai poly tyxerh. Oi perissoteroi pithanotata na min skeftontan kan na steiloun ayto to sms. Mia leksi,ena xadi kai mporoun na allaksoun ta panta.
silia
30 Ιανουαρίου , 2008 at 16:50
@ donnie
Σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια .
Και … ναι … είμαι τυχερή , όχι τόσο για το SMS του , όσο για το ότι … υπάρχει …
Ξέρεις , πόσες γυναίκες (και άντρες , δεν λέω) , λαχταρούν να έχουν δίπλα τους κάποιο παιδί να τους…. «παιδεύει»… ;
Αν έχεις τη μητέρα σου κοντά σου , κάνε μου αυτή τη χάρη : Πήγαινε κοντά της , αγκάλιασε την και πες της μια γλυκειά κουβέντα στο αυτί …. έτσι στο …. άσχετο , στα … «ξεκούδουνα» … ακόμη κι αν δεν το συνηθίζεις … ακόμα κι αν δεν το καταλάβει με την πρώτη …. Θα το «δουλέψει» αργότερα μέσα της και θα … γλυκάνει η μέρα της .
Καλώς ήρθες .
ΕΛΙΣΑΥΕΤ
9 Μαΐου , 2010 at 08:43
Χρόνια πολλα αν και άργησα λίγο να στο πω υπέροχω κείμενο!!!!!Ο γιος σου σε αγαπάει και ας μη στο δείχνει.Ρώτα κι εμένα που έχω τέσσερα από τον ένα γάμο και δύο από τον άλλον!!!!! Και τα 6 αγόρια τα οποία τώρα έχουν τις δικές τους οικογένειες και με αφήσανε εντελώς μόνη!!!!!!!
silia
10 Μαΐου , 2010 at 09:35
@ ΕΛΙΣΑΥΕΤ
6 αγόρια ;!!… Εντυπωσιακό !
Να σου ζήσουν και καλώς ήρθες .
Οι μάνες γεννήθηκαν , για να μένουν κάποτε μόνες … Οι σύγχρονες μάνες δηλαδή , γιατί παλιά όλο και κάποια έμενε με τα παιδιά της .
Nοσφερατος
18 Νοεμβρίου , 2010 at 19:20
πως μας συγκινεις ετσι ; Μιλάς κατ ευθεαν στη καρδια ..
silia
18 Νοεμβρίου , 2010 at 22:38
@ Nοσφερατος
Εγώ , μπορεί να μιλάω κατ’ ευθείαν στην καρδιά , αλλά για να ακουστώ , πρέπει η καρδιά των ανθρώπων , να έχει … «αυτιά» …
Και η δική σου , γλυκό μου βαμπίρ , μάλλον … έχει .
mary
29 Μαΐου , 2011 at 17:06
Eξαιρετικό, το τέλειο συμπλήρωμα σ΄αυτό που διάβασα στο Νewagemama!
silia
29 Μαΐου , 2011 at 18:59
@ mary
Σ’ ευχαριστώ . 🙂
newagemama
30 Μαΐου , 2011 at 13:05
Ω, σαν να μ΄έβαλες στη μηχανή του χρόνου και με πήγες καμιά δεκαριά χρόνια μετά! Υπέροχο και αυθεντικό…
silia
12 Οκτωβρίου , 2011 at 01:17
@ newagemama
Κάνε υπομονή … Σαν νεράκι θα περάσουν τα χρόνια …
Arle Kinos
6 Οκτωβρίου , 2011 at 18:38
Αχ μάνα…αχ πατέρα! για ολα σας ευχαριστώ και ας 26αρισα!
silia
12 Οκτωβρίου , 2011 at 01:18
@ Arle Kinos
Κι εγώ , σ’ ευχαριστώ που έγραψες αυτό που έγραψες …
Βλέπεις … είμαι γονιός .
Καλώς ήρθες .