Αν … μπορούσα , θα έλεγα το «σ’ αγαπώ» , έτσι όπως το λέει η Μελίνα εδώ …. Με το ίδιο πάθος , με την ίδια γλύκα , με την ίδια «ψυχή» , με το ίδιο … ξεψύχισμα , γιατί , μόνο έτσι (θαρρώ) , πως πρέπει να λέγεται το «σ’ αγαπώ» …. Και επειδή , πιστεύω ότι η Αγάπη , όλα τα μπορεί … έχω την εντύπωση , πως θα τα κατάφερνα …..
Θα ήθελα ακόμη , αν ήταν να μου πεί κάποιος το «σ’ αγαπώ» , να μπορούσε να το πει , έτσι … όπως το μουρμούριζε ο Adamo , και το μουρμουρίζαμε κι εμείς πάνω στη γλυκόπικρη μας … εφηβεία …. Και επειδή πιστεύω πως η Αγάπη , όχι μόνον όλα τα μπορεί , αλλά είναι και διαχρονική και μπορεί να σε ακολουθεί και στην … βαθειά σου ωριμότητα ….. πιστεύω ότι έτσι θα μου το …. πει , κάποιος , σήμερα …. Άντε , το πολύ – πολύ … αύριο .
Μετά από πρόσκληση του Ethan .
Όποιος αγάπησε έστω και μια φορά στη ζωή του …. ας συνεχίσει αυτό το «παιχνίδι» .
Όποιος νομίζει , πως …. «δεν» …. ας σωπάσει για πάντα . (έτσι δεν λένε στους γάμους στο σινεμά ; ) .
Anna-Silia 
"Το τέρας της Αμάθειας"
28 Φεβρουαρίου , 2008 at 14:49
Πολύ όμορφα τραγούδια και τα δυό!!
Νομίζω θα ανταποκριθώ στην (ανοιχτή)πρόσκληση σου…!
φιλιά 🙂
faros 1
28 Φεβρουαρίου , 2008 at 18:34
Μπα, εδώ δύσκολα θα … παίξω, εγώ είμαι της … σχολής του Αλ Μπάνο και της Ρομίνας Πάουερ (ειδικά του πρώτου), που να βρεις … Ιταλικά (παλιά) τώρα!
Πάντως εύχομαι να … ευοδωθούν οι προσπάθειες σας (και ο … γεροντικός έρωτας … καλός είναι !!!).
silia
28 Φεβρουαρίου , 2008 at 19:09
@ «Το τέρας της Αμάθειας»
Mμμμμ … μάλιστα , πολύ ωραία … άρα αγάπησες τουλάχιστον μια φορά στη ζωή σου …
Θα την περιμένω (την ανταπόκρισή σου)
@ faros 1
Αν και μετά από αυτό το : «και ο … γεροντικός έρωτας … καλός είναι !!!» , κανονικά δεν έπρεπε να σου ξαναμιλήσω , γιατί με … σύγχισες , εντούτοις επειδή είσαι καλός φίλος και σ’ αγαπώ , σου χαρίζω το παρακάτω τραγούδι , που ταιριάζει και με το μπλογκ σου (LIBERTA) :
faros 2
28 Φεβρουαρίου , 2008 at 22:45
Επειδή πριν λίγο σταματήσαμε να πίνουμε με τη σύζυγο τα τσιπουράκια μας (Τσικνοπέμπτη γαρ), το είδα και το άκουσα και με … μετέφερες (νοερά;) πολλά χρόνια πίσω (δεν λέω πόσα!), σ΄ευχαριστώ που το … ξεσήκωσες για πάρτι μου, πως να το παραδεχτώ – όμως είναι αλήθεια – πρώτη μου φορά τη «βρίσκω» από θηλυκό (με παρηγορεί το γεγονός ότι είσαι μια παρ΄ολίγον … φιλόλογος και το σπουδαιότερο … γειτόνισσα!!!).
Μπράβο ρε Άννα, η άποψη που σχημάτισα από την πρώτη στιγμή που μου έγραψες για το ποίημα του Λευτέρη (θυμάσαι, φαντάζομαι!) … διογκώνεται μέρα με τη μέρα, είσαι απίθανη !!!
ethanandthecity
28 Φεβρουαρίου , 2008 at 23:09
δεν περίμενα κάτι λιγότερο από σένα αγαπητή μου….. κλασσικά κομμάτια που χτυπάνε κατευθείαν και με μαθηματική ακρίβεια στην καρδιά μας…..
faros 3
29 Φεβρουαρίου , 2008 at 18:05
Που χάθηκες ;
silia
29 Φεβρουαρίου , 2008 at 21:57
@faros 2&3
Σ’ ευχαριστώ για τον καλό σου λόγο .
Χαλάλι σου το βιντεάκι … σου αξίζει , γιατί είσαι καλός άνθρωπος … Άνθρωπος σύγχρονος , που γιορτάζει με την γυναίκα του (και το χαίρεται κιόλας) την Τσικνοπέμπτη , είναι καλός άνθρωπος …
Όσο για το ότι χάθηκα , οφείλεται στο ότι είχα ένα πολύ σκληρό 24ωρο ….
@ ethanandthecity
Αχ , γλυκέ μου , καλέ μου Ήθαν …. Όταν μιλάμε για το «σ’αγαπώ» … «κεντράρουμε» το στόχαστρο , πάντα στην καρδιά . Αλλιώς χάνει και το «σ’ αγαπώ» την αξία του την μεγάλη και γίνεται κι αυτό μια … απλή λέξη .
faros
1 Μαρτίου , 2008 at 08:29
Καλό μήνα, σε σένα και σε όλους τους … μπλογκοφίλους σου, ό,τι επιθυμείς(είτε).
giorgos giorgakis
1 Μαρτίου , 2008 at 14:08
Που τον θυμήθηκες τον Ανταμό;Με άγγιξες με την επιλογή σου και με γύρισες χρόνια πίσω.Τον υπερλάτρευα
εν έτη 67-68-69.Τραγουδούσα το Amour perdu χωρίς να καταλαβαίνω
γκρι γαλλικά!Ενστικτωδώς όμως καταλάβαινα ότι μιλούσε γι ένα μεγάλο χαμένο έρωτα…Αργότερα σιγοτραγούδησα πολλές απ’τις μεγαλες του επιτυχίες και μάλιστα το πρώτο LP ξένου καλλιτέχνη που αγόρασα ήταν το ΟΛΥΜΠΙΑ 67.Προηγήθηκε η ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΛΗ του Μίκη που από τότε ήδη έγινε ο αγαπημένος μου Έλληνας συνθέτης.
Υπερμίκης
γητεύτρια
1 Μαρτίου , 2008 at 22:10
Υπέροχα και τα δύο! Και οι φωτό του Ντουανώ με ταξίδεψαν και το σ’ αγαπώ του Ανταμό και οι στιγμές της υπέροχης Μελίνας, με τη φωνή της τη μοναδική, όπου το θεατρικό της ύφος, αντί να ενοχλεί, γοητεύει! Επιλογές πολύ πετυχημένες… όπως πάντα!
Καλό μήνα! Καλή Άνοιξη!
silia
2 Μαρτίου , 2008 at 12:17
@ faros 4
благодарить , φίλε Φάρε .
@ giorgos giorgakis
Όχι , και …. πού θυμήθηκα τον Adamo … Μη με κάνεις και αντιγράψω , λέξη προς λέξη το σχόλιο σου … ’67 , ’68 , ’69 …. ηρωικές εποχές …
Το δικό μου πρώτο LP , (έλληνα καλλιτέχνη), που αγόρασα , ήταν το «ΑΡΛΕΤΑ 1» …
…. Μου έρχεται να … κλάψω ….
silia
2 Μαρτίου , 2008 at 12:22
@ γητεύτρια
Καλά … οι φωτογραφίες είναι να σου … έρχεται λιποθυμιά ….
Και η Μελίνα … Αχ , η Μελίνα …
Άνοιξη , σου εύχομαι να έχεις πάντα … μέσα στο μυαλό σου … μέσα στην καρδιά σου … παντού …. γύρω σου .
ritsmas
2 Μαρτίου , 2008 at 14:49
Σιλια, καλημέρα και απο δω. Η αγάπη ειναι μια λέξη μαγική, ελκυστική , εγωιστική και προδοτική συγχρόνως. Οποιος την γνωρίσει και την αντέξει, έχει αρπάξει την ψυχή της ζωής. Οποιος δεν την έχει καταλάβει, θα φύγει από τουτο τον κόσμο μ ένα κενό στην καρδιά, στον εγκέφαλο, στο στομάχι, παντού. Από μικρός ο άνθρωπος εθίζεται στην αγάπη και το μισος, αναγκαία συστατικά της φύσης του. Το ερώτημα ειναι , μεγαλώνοντας προς τα πού ρέπει, αν σκεφτούμε ότι το μίσος είναι εύκολη υπόθεση, η αγάπη όμως θέλει κόπο.
σε φιλω
ριτς
vasilis
2 Μαρτίου , 2008 at 21:03
Καλησπέρα, το σ’ αγαπώ που ζητάμε όλοι μας… και ν’ ακούσουμε και να νιώσουμε. Πολύ γλυκό ποστ. Να σαι καλά.
silia
2 Μαρτίου , 2008 at 22:04
@ ritsmas
«…Το ερώτημα ειναι , μεγαλώνοντας προς τα πού ρέπει, αν σκεφτούμε ότι το μίσος είναι εύκολη υπόθεση, η αγάπη όμως θέλει κόπο….»
—————————–
Μεγαλώνοντας , ρέπει εκεί , «εφ’ ω ετάχθη» ….
Οι άνθρωποι μεγαλώνοντας , διαχωρίζονται σε δυο μεγάλες κατηγορίες : Τους «φιλόπονους» και τους «φυγόπονους» ….
Σου … απάντησα ;
————————-
Χαίρομαι που είσαι πάλι μαζί μας .
silia
2 Μαρτίου , 2008 at 22:06
@ vasilis
Ναι …. και να το ακούσουμε , και να το πούμε ….
Γιατί αν μόνο το ακούμε , ή μόνο το λέμε …. δεν λέει …
Να είσαι κι εσύ πάντα καλά .