Νά’ μαστε λοιπόν και πάλι εδώ , για μια φορά ακόμη να κάνω τον απολογισμό μιας χρονιάς που πέρασε … Μνήμες , ολόγυρα από το 2009 , που μόλις μας τελείωσε . Τίποτα υπερβολικά σπουδαίο , αλλά οι ομορφιές και οι «γρατσουνιές» της ζωής «μετριώνται» μέσα από την καθημερινότητα κι εκεί βρίσκεται η σπουδαιότητα τους . «Έκλεισα» τον περυσινό απολογισμό με μια υπόσχεση :
«Θα προσπαθήσω να είμαι … λιγότερο αχάριστη απέναντι στην … Τύχη μου» ***… … και τύχη , είναι να ξημερώνεις σε μια καινούρια μέρα , τύχη είναι να υποδέχεσαι έναν ακόμη καινούριο χρόνο , τύχη είναι να νοιώθεις ότι σ’ αγαπούν … τύχη είναι να κρατάς ζωντανές τις αισθήσεις και να νοιώθεις ότι … αγαπάς . ————————————————— Πάμε λοιπόν : Η καινούρια χρονιά , με βρίσκει … με παρέα … Το σπίτι , ξαναϋποδέχεται μετά από κάποια χρόνια σπουδών μακριά μας , τον μικρό μου γιο . Ξανά κοντά μου , και … μπερδεμένος λόγω της … «αλλαγής σελίδας» … Πάντα (οι νέοι κυρίως , νοιώθουν «μπερδεμένοι» , όταν τελειώσει μια φάση ζωής και πρέπει να ξεκινήσουν μια άλλη . Μπερδεμένη νοιώθω κι εγώ και μια δυσθυμία (δική μου) συνοδεύει τον δικό του εκνευρισμό … Δεν ξέρω πως να τον βοηθήσω , να κάνω πιο εύκολο , πιο ανεκτό το «πέρασμα» από την μια κατάσταση στην άλλη … Υπομονή . Το σπίτι , ξαναγέμισε , αλλά εγώ , … νοιώθω κάπως … πώς να το πω ;… μόνη . *** Με το ξεκίνημα της καινούριας χρονιάς , γνωρίζω έναν υπέροχο άνθρωπο . Διαδικτυακός φίλος και blogger , που ξεκινάει από τον μακρινό (για μένα) Νότο και έρχεται στον μακρινό (για εκείνον) Βορρά , μόνο και μόνο για να με γνωρίσει και να μιλήσουμε από κοντά . Ένα γεύμα , ένας καφές , ένα ποτό και χωριζόμαστε με υποσχέσεις και κάποια θλίψη (εκ μέρους μου τουλάχιστον) … Υπέροχος άνθρωπος . *** Η Άνοιξη , μπαίνει με προβλήματα στην δουλειά . Απεργιακές κινητοποιήσεις , φασαρίες , διαπληκτισμοί ανάμεσα σε συναδέρφους (όπου υπάρχει οικονομική δυσπραγία , δημιουργούναται και διαπροσωπικές εντάσεις) . Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια , συμφωνούμε όλοι οι Νοσοκομειακοί υπάλληλοι Υγείας σε κοινά συμφέροντα και βάζουμε «θηλιά στον λαιμό» του Υπουργού … Κάτι θετικό βγαίνει … Υποσχέσεις βέβαια αλλά κάτι θετικό . Υπόσχεση για αναβάθμιση υπαλληλικής θέσης , κάτι που … «γαργαλάει» έντονα την ματαιοδοξία μου (Σημειωτέον , ότι οι γιατροί του ΕΣΥ , μέχρι εκείνη την ώρα , δεν είχαμε καμία (μα καμία) εξέλιξη βαθμού ) … Υπομονή κι εδώ … και ευχές να μην μείνει η υπόσχεση , μόνο στα χαρτιά … Παρ’ όλες τις εντάσεις ,… νοιώθω μόνη *** Το Πάσχα βαρύ , κάπως δύσθυμο φέτος … Ο μεγάλος μου γιος , αυτός ο … ξενητεμένος στην Γηραιά Αλβιώνα , στα πλαίσια της όλης οικονομικής κρίσης , μένει χωρίς δουλειά . Ψύχραιμος και μεθοδικός , ψάχνει , αλλά τον νοιώθω κι αυτόν … «μπερδεμένο» … Δεν ξέρω πως μπορώ να τον βοηθήσω … Είναι τόσο , .. απόμακρος … Βουλιάζει μέσα σε ένα είδος … απομόνωσης … Κι εγώ το ίδιο … Νοιώθω μόνη *** Μικρή ανάπαυλα στο «γκρίζο» , οι mini-διακοπές στην Μυτιλήνη . Ο μικρός μου σαν Άγγελος με … τήβεννο , ορκίζεται πως και καλά , από τούδε και πέρα , θα είναι … επιστήμων … Ο πατέρας του δεν μπορεί να έρθει να τον καμαρώσει . Διάφορα προβλήματα τον κρατούν στο σπίτι … Νοιώθω μόνη … Χαρούμενη , συγκινημένη , περήφανη , … αλλά μόνη *** Βαρύθυμο το Καλοκαίρι μου και … δροσερό . Σαν … κάτι , να μην με αφήνει να «απλωθώ» , να αφεθώ … να απολαύσω την καυτή άμμο … Για πρώτη φορά φέτος το Καλοκαίρι , απολαμβάνω το σπίτι του βουνού . Κοντά … μόλις 8 χιλιόμετρα «ιδανικής διαδρομής» από την θάλασσα , απολαμβάνω και την πανέμορφη παραλία . Μοναχική (η παραλία) … Μου μοιάζει … Νοιώθω μόνη *** Όμως … κάπου εκεί , ανάμεσα στα θροΐσματα του βουνού , τον «θυμωμένο» φλοίσβο (όλο το καλοκαίρι φυσούσε) , κάπου εκεί με την Αυγουστιάτικη πανσέληνο , μου γνέφει ο … Κινέζος και θριμματίζει αυτή την αίσθηση της μοναξιάς … Όχι πως … δεν νοιώθω μόνη , αλλά δεν την πολυσκέφτομαι αυτή την μοναξιά μου … Νοιώθω να θέλω να χαμογελάσω *** 15αύγουστος , και ο μικρός μου φεύγει … φανταράκι . Ξανααδειάζει το σπίτι … αυτή η αίσθηση μοναξιάς , πάντα παρούσα *** Το ξεκίνημα του Φθινοπώρου , μου φέρνει και τον μεγάλο μου γιο , κοντά μου . Μετά από 13 χρόνια «ξενητιάς» , γυρίζει για να δουλέψει και να ζήσει και πάλι στην Ελλάδα και εγκαθίσταται στην πρωτεύουσα . Νοιώθω λίγο … αμφίθυμα . Χαρά , γιατί είναι πια πιο κοντά μας , αλλά και ανησυχία … γιατί ως γνωστόν «η Ελλάδα , τρώει τα παιδιά της» … Μόνη και στις ανησυχίες μου , ακόμη . Όλοι μου λένε ότι είμαι υπερβολική . Νοιώθω λιγάκι μόνη … *** Οικονομικό πρόβλημα , που αρχίζει πια να γίνεται «εμφανές» στην καθημερινότητα μας … Τα δάνεια από το σπίτι του βουνού «τρέχουν» , ενώ εμείς , έχουμε να πληρωθούμε εφημερίες , σχεδόν ένα χρόνο … μεσολάβησε και η «μετακόμιση του «μεγάλου» από το εξωτερικό , η εγκατάσταση του στην Αθήνα , έξοδα αναπάντεχα . Τέλος πάντων , όχι και κάτι πολύ σοβαρό , αλλά η κατάσταση με αγχώνει λίγο … *** Οι μέρες μικραίνουν , η σκοτεινιά μεγαλώνει , το Φθινόπωρο ούτως ή άλλως εμπεριέχει την ιδέα της μελαγχολίας … Είναι κι αυτή η αίσθηση της μοναξιάς , που κάνει το Φθινόπωρο σχεδόν … αβάσταχτο … Βρε , λες να … είμαι μόνη ;… *** «Σε σκέφτομαι κάπου – κάπου» λέω του Κινέζου … «Εγώ σε σκέφτομαι … συνέχεια» , παίρνω την απάντηση και …. ξαφνικά , ο χειμώνας , μπουκάρει με ένα γλυκό φως , μέσα μου … Όχι εκτυφλωτικό , αλλά … φως … Ποιός είπε ότι είμαι μόνη ;… Έχω τον επί 40 περίπου χρόνια σύντροφο της ζωής μου δίπλα μου , έχω τον μικρό μου να υπηρετεί δίπλα στο σπίτι του , να εμφανίζεται κάθε μέρα και πιο ώριμος και όλο και πιο κοντά μου , έχω τον μεγάλο μου (εντάξει , αυτός ήταν πάντα πιο … απόμακρος) να μου γνωρίζει το καινούριο του κορίτσι , ένα λαμπερό, γεμάτο χιούμορ και ζωή κορίτσι , που μας κερδίζει όλους , έχω τους … παλιούς φίλους … τις καινούριες χαρούμενες συντροφιές να με «γεμίζουν» και … κάπου , πίσω από τις «κουίντες» , έχω και τον Κινέζο , να με … σκέφτεται … συνέχεια . ΔΕΝ είμαι μόνη … *** Ο Χειμώνας προχωράει , το οικονομικό πρόβλημα , εμφανίζει μικρή ανάκαμψη (αρχίζουν να αποπληρώνονται μερικά από τα χρέη) , και εκεί κάπου πριν την εκπνοή της χρονιάς , προπαραμονή των Χριστουγέννων , έρχεται και η πολυπόθητη … αναβάθμιση στον χώρο της δουλειάς . Παίρνω τον υψηλότερο βαθμό και τίτλο και ξαφνικά , αντιλαμβάνομαι ένα σωρό ανθρώπους γύρω μου , να έχουν στήσει ένα γλέντι χαράς και ενθουσιασμένοι από την δική μου επιτυχία , να μου σφίγγουν τα χέρια , να με αγκαλιάζουν και να να με φιλούν με ενθουσιασμό , σαν η χαρά , να αφορά αυτούς … Η Εύη , η Σοφία , η Αγγελική , ο Κοσμάς , η Καλλιόπη , ο Βασίλης , η Αθηνά ο Χρήστος … Κάποια μάγουλα που ακουμπούν πάνω στα δικά μου , είναι … νοτισμένα … (ναι , ναι … νοτισμένα) … «απ’ την συγκίνηση , που νοιώθω Σίλια μου , για το ότι η Πολιτεία , άρχισε να σου ξεχρεώνει τα χρέη τιμής , που σου όφειλε» , μου λέει κάποιος συνεργάτης , που ποτέ μέχρι τότε , δεν είχα προσέξει πόσο με νοιαζόταν …. Εγώ είπα ότι … είμαι μόνη ;… Ε , οφείλω να ομολογήσω ότι ήμουν υπερβολική . *** Ένα χρόνο πριν , όταν τέτοιες μέρες έγραφα το «TIME CAPSULE 2008″ , πήρα τόσο όμορφα σχόλια από τους διαδικτυακούς μου φίλους , που με συγκίνησε η ομορφιά και η καλή τους προαίρεση . Ωστόσο κρατώ σφιχτά πάνω στην καρδιά μου το σχόλιο της φίλης Μαριάννας και διαλέγω να κλείσω τον απολογισμό του 2009 , μ’ αυτό : «Κάτι μου λέει πως του χρόνου τέτοια εποχή, που θα κάνεις απολογισμό του ‘ο9, θα είσαι τρελά ευτυχισμένη κι ακόμα πιο ερωτευμένη με τη ζωή… Πόσο σε χαίρομαι ! Εύχομαι η χρονιά σου να είναι ακριβώς όπως την ονειρεύεσαι!
» …. Αχ γλυκειά , όμορφη Μαριάννα . Πάνω στο finish του 2009 και στο ξεκίνημα του 2010 , κάνοντας κι απόψε τον απολογισμό μου , έχω να σου πω , πως μπορεί … τρελλά ευτυχισμένη να μην είμαι , αλλά σαφώς και είμαι ακόμα πιο ερωτευμένη με την ζωή … Κι ένας ερωτευμένος άνθρωπος , … ένας πολύ ερωτευμένος άνθρωπος , μ’ αυτή την υπέροχη Ζωή ,… δεν είναι ποτέ … μόνος .***
—————————————————-
Καλή μας χρονιά .
Anna-Silia 
μαριάννα
2 Ιανουαρίου , 2010 at 03:22
Καλή χρονιά Αννούλα! Πόσο χαίρομαι που επαληθεύτηκα… Γιατί τί είναι βρε μάτια μου σήμερα τρελή ευτυχία; Τα απλά, τα όμορφα, τα καθημερινά, τα τρυφερά… το παιδί μας, με τις γκρίνιες του και τα βασανάκια του, οι καλοί μας φίλοι πάντα εδώ όταν τους χρειαζόμαστε πρόθυμοι να ακούσουν, να στηρίξουν, να ευχηθούν, η δουλειά μας που αγαπάμε, όσο σκληρή και δύσκολη κι αν μας την κάνουν, μια φύση ευλογημένη, όσο κι αν την πολεμάνε, που μας χαρίζει χρώματα, φως, θάλασσες, φεγγάρια… βραδιές πανσέληνες, βροχές, μουσικές, το άρωμα του αχνιστού καφέ…
Ένα σύνολο από μικρά, απλά, αγαπημένα, που σου εύχομαι να συμπεριλαμβάνεις στον απολογισμό του 2010! Και κάτι μου λέει πως θα το κάνεις… 🙂
Σε φιλώ!
silia
5 Ιανουαρίου , 2010 at 00:04
@ μαριάννα
Τί να την κάνω την … «τρελή» ευτυχία Μαριάννα μου ;… Τί μπορεί να αξίζει η «τρελή» ευτυχία , εμπρός στην … original , την κλασσική ευτυχία των απλών, των όμορφων, των καθημερινών, των τρυφερών ; … Τίποτα ..
Όσο για το «Ένα σύνολο από μικρά, απλά, αγαπημένα, που σου εύχομαι να συμπεριλαμβάνεις στον απολογισμό του 2010! Και κάτι μου λέει πως θα το κάνεις…» , έχω να πω , πως η μέχρι τώρα προβλεπτική σου δεινότητα , δεν σε έχει προδώσει … δεν σε έχει βγάλει ψεύτρα .
Φιλιά και καλή χρονιά .
Sofiascomments
2 Ιανουαρίου , 2010 at 08:40
Όλα καλά , όλα ανθηρά! Όπως έλεγαν σε μια ταινία!
Η αναγνώριση των ανθρώπων που αξίζουν, πάντα αγγίζουν τους πάντες..Μας δίνει θάρρος και ελπίδα και για μας, ότιο ίσως ανοίκουμε σε αυτη την κατηγορία, και για τα παιδιά μας, ότι οι κόποι τους θα αναγνωριστούν. Είναι μαι αλυσιδωτη αντίδραση, μια έκρηξη θετικής ενέργειας που αφορά όλους. Σε ότι ΚΑΛΟ γίνεται, ο κόσμος το ανταποκρίνεται όπως η έρημος στο νερό….
Νάστε καλά, να χαίρεστε την οικογένεια, ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ
silia
5 Ιανουαρίου , 2010 at 00:23
@ Sofiascomments
Υπέροχο αυτό το «Σε ότι ΚΑΛΟ γίνεται, ο κόσμος ανταποκρίνεται όπως η έρημος στο νερό…» ,που είπες … Είναι αισιόδοξο , και δείχνει ότι ο Άνθρωπος , δεν αλλοτριώθηκε προς το κακό και μόνο , αλλά μέσα του ενυπάρχουν οι Αρετές της Ελπίδας , της Ανταπόδοσης , της Πίστης , της Υπομονής , της Αισιοδοξίας , της Μεγαλοψυχίας .
Καλή και τυχερή χρονιά για σένα και τους δικούς σου .
faros
2 Ιανουαρίου , 2010 at 09:39
Τώρα, δεν θα το … πιστέψεις, αλλά αν όχι ακριβώς, τουλάχιστον κάτι σαν … συνάδελφός του, νιώθω σαν … παπάς – εξομολογητής ! 😀
(φαντάζομαι και όλοι οι διαδυκτιακοί φίλοι σου)
Η … εξομολόγησή σου (δεν κατάλαβα γιατί την χαραχτήρισες … απολογισμό λες και είσαι κανένα … υπουργείο !!!) σε κάθε περίφτωση αγγίζει, συγκινεί, καλά, το φινάλε, … όλα τα λεφτά !
Το καλό ξέρεις ποιο είναι ;;;
Δεν θα το πιστέψεις !
Τον … έρωτά σου (για τη ζωή), έχεις καταφέρει – είμαι σίγουρος ότι το επιδίωκες – και μας τον μεταλαμπάδιασες !
Νιώθουμε (όλοι μας, πιστεύω) ότι μαζί με σένα, εχτός από το ότι την αγαπήσαμε, αλλά ερωτευτήκαμε κιόλας τη Ζωή !
Να είσαι καλά, να συνεχίσεις το Υπέροχο Ταξίδι σου (να είσαι σίγουρη ότι έδωσες ζωή στο άψυχο και ψυχρό κομπιουτεροδίκτυο) και, όσο γίνεται, να παίρνεις και μας μαζί σου !
Να χαίρεσαι την Οικογένειά σου και αυτοί να χαίρονται εσένα.
Το Αξίζεις !
Θερμή Καλημέρα και (να μην ξεχνιώμαστε, ε;) Καλό Σαββατοκύριακο !
silia
5 Ιανουαρίου , 2010 at 00:35
@ faros
Έχεις δίκιο . Κανονικά έπρεπε να πω «εξομολόγηση» , αλλά , η λέξη «εξομολόγηση» , έχει συνδεθεί περισσότερο με την έννοια της ομολόγίας των κακών που μας συμβαίνουν , ή των αμαρτιών μας … Κι εγώ , δεν έκανα μόνο αυτό , αλλά πέρασα και στην ομολογία και των καλών που μου συμβαίνουν … Ε , τί να κάνω ;… Είμαι λίγο (πολύ) … παινεσιάρα .
Τώρα , πάλι , άν κατάφερα , να σου (σας) εμπνεύσω ή να σου (σας) μεταφέρω και τον … Έρωτα (που μου κατατρώει – με την καλή έννοια΄τα σωθικά) προς την Ζωή , … ε, τότε έκανα ό, τι πιο καλύτερο μπορούσα να κάνω στην ζωή μου .
Τις ευχές μου σε σένα και στην οικογένεια σου και πολλά φιλιά στην σύζυγό σου . Πές της : «Η Σίλια λέει , πως είσαι πολύ τυχερή που με έχεις για σύζυγο» .
Χρόνια πολλά .
faros
5 Ιανουαρίου , 2010 at 08:00
Ευχαριστώ !
Όχι μόνο θα της το πω, αλλά θα της το … τραγουδάω πρωί, μεσημέρι, βράδυ ! 😀
Mr e.
2 Ιανουαρίου , 2010 at 11:59
Μας πείσατε, μας πείσατε… Είστε απελπιστικά μόνη… Τόσο μόνη που είναι να σας λυπάται κανείς… Πόσο ωραία αλήθεια περιγράφετε την ευτυχία σας. Πόσο όμορφες (πλήρεις αγάπης αληθινής) οι αναφορές σας στους «αγγέλους» σας, τον άνδρα σας, τη δουλειά σας, τη ζωή σας… Πόσο γεμάτος άνθρωπος είστε… Και η «πέννα» σας ? Εξαιρετική όπως πάντα. Αφαιρετική και προσθετική μαζί. Οξύμωρη όσο χρειάζεται να τονιστεί το αντίστροφο… Νοιώθω τόσο τυχερός που σας ανακάλυψα… Να είστε πάντα καλά. Ποτέ να μη νοιώσετε στη ζωή σας μοναξιά. Δεν σας αξίζει άλλωστε, αφού η μοναξιά αποφεύγει τους ανθρώπους που ξέρουν ν΄ αγαπούν… Και εσείς αγαπάτε… Τυχεροί όσοι είναι γύρω σας πιο τυχερή όμως εσείς που είστε στο επικεντρό τους… ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ αγαπητή άγνωστη ΚΥΡΙΑ….
silia
6 Ιανουαρίου , 2010 at 01:52
@ Mr e
ok … ok … δεν είμαι μόνη … Παρ’ όλα αυτά όμως , δεν ψεύδομαι καλέ μου φίλε . Κι αυτό , γιατί δεν είπα : «Είμαι μόνη» , αλλά «Νοιώθω μόνη» …
Ξέρετε φίλε μου (είμαι σίγουρη ότι ξέρετε) , πόσοι πολλοί είναι οι λόγοι , που μπορεί κάποιος παρ’ όλο που δεν ειναι μόνος , να … νοιώθει μόνος ;…
Ενδεικτικά (και μόνο) αναφέρω τους :
1. Περιστοιχίζεσαι από ανθρώπους , αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται ουσιαστικά για σένα .
2. Περιστοιχίζεσαι από ανθρώπους , αλλά κανείς από δαύτους δεν σε ενδιαφέρει ουσιαστικά .
3. Είσαι άνθρωπος , γκρινιάρης και μαζόχας , και δεν «βλέπεις» την ανθρώπινη παρουσία γύρω σου .
4. Πάσχεις από κατάθλιψη , όπου θαρρείς ότι όλοι σε έχουν εγκαταλείψει – απομονώσει – απομακρύνει .
5. Πάσχεις από συναισθηματική «φτώχεια» και δεν αναγνωρίζεις τίποτα θετικό από το περιβάλλον σου .
6. Είσαι άκρως εγωιστής και δεν μπορείς να ασχοληθείς με τους άλλους και κατ’ επέκταση με το τί τους ενδιαφέρει .
7. (και φαρμακερό… ) Έχεις ανθρώπους γύρω σου , που προσποιούνται ότι επικοινωνούν μαζί σου κατά την κοινωνική συνθήκη , αλλά στην ουσία , σας χωρίζει … άβυσσος .
8. Λες και με διάφορους τρόπους αφήνεις να εννοηθεί ότι είσαι μόνος(η) , μόνο και μόνο από ναρκισσιστική ροπή και διάθεση (για να τραβήξεις την προσοχή των άλλων στο πρόσωπό σου) .
9. Παίζεις ψυχολογικά παιχνίδια με τους ανθρώπους , σε μια προσπάθεια να τους κατατάξεις σε ομάδες , να τους βάλεις σε λίστες , ή απλά έτσι … από χόμπυ … γιατί σου αρέσει να «παίζεις» με τις ανθρώπινες ψυχές (άκρως νοσηρό) .
10. Λογοτεχνική αδεία … δηλ, δηλώνεις μοναξιά για να φτάσεις με την … «μαιευτική» Σωκράτεια μέθοδο , να αποδείξεις ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο , και να δώσεις έμφαση στην κοινωνικότητα σου .
……………………..
Αυτοί , είναι μερικοί από τους λόγους … φίλε μου … Υπάρχουν κι άλλοι , αλλά δεν ειναι του παρόντος .
Όσο για το ποιος λόγος ισχύει (και αν ισχύει) για μένα , δεν θα σας τον αποκαλύψω . Θα σας αφήσω (πανέξυπνος μου φαίνεσθε) να τον ανακαλύψετε μόνος σας . Είναι ένας τρόπος , επειδή δεν γνωριζόμαστε δια ζώσης , να εντρυφήσετε με περισσότερη προσοχή στα γραφόμενα μου (μια που αυτά , είναι το μόνο σε σας διαθέσιμο «παράθυρο» απ’ όπου μπορείτε να ρίχνετε κλεφτές ματιές στην ψυχή μου) , και έτσι να φτάσει κάποια μέρα , όπου θα μπορείτε να με γνωρίζετε καλύτερα και να μην απευθύνεστε πια σε μια «αγαπητή» μεν , αλλά … «άγνωστη» κυρία .
—————————————–
Ο κολακευτικός (με την καλή έννοια) λόγος σας , χαϊδεύει την ματαιοδοξία μου , κι αυτό μου κάνει πολύ καλό .
Σας ευχαριστώ .
mr e.
6 Ιανουαρίου , 2010 at 19:32
Κυρία,
Σας βεβαιώ πως,
• ότι λέω το εννοώ απολύτως…
• απεχθάνομαι την κολακεία περισσότερο από το… ψέμα…
• παρά το γεγονός, ότι το έχετε αναφέρει και σε άλλο μου σχόλιο, ούτε ως σκιά σκέψης πέρασε από το μυαλό μου πως είστε άτομο ματαιόδοξο. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο οι αναφορές σας, για εντυπωσιασμό και μόνο, θα ήταν στραμμένες αλλού … Η θεματολογία σας θα ήταν διαφορετική…
• οι «κλεφτές μου ματιές»… μου επέβαλαν να θεωρήσω εαυτόν «τυχερό φίλο» σας και να σας προσφωνώ ΚΥΡΙΑ… Δεν θα σταματήσω να προσπαθώ να φτάσουν και πιο βαθειά… (οι ματιές)
• το εν «ανθυποφορά» και ως ένα σημείο «εν οξυμωρία» κείμενό σας με κάνει να μαντεύω (περίπου) τον λόγο της… «μοναξιάς» σας…
Αυτά και παρακαλώ και πάλι να δεχτείτε τις καλύτερες των ευχών μου για την καινούργια χρονιά η οποία, για σας ξεκινά με πιο πολλές ευθύνες…
Ιωάννης
2 Ιανουαρίου , 2010 at 12:09
Καλημέρα γιατρέ !
Χρόνια πολλά και καλή χρονιά !
Με συγκίνησες και πάλι !
Εχω δίκιο που στο ιστολόγιό μου σε αναφέρω ως «την αψογα φιλολογίζουσα γιατρό »
Χειρίζεσαι αγογα το λόγο, γνώρισμα των παλαιότερων ημών- ημερολογιακά- !, και ειμαι σίγουρος οτι χειρίζεσαι ή διαχειρίζεσαι το ιδιο καλά και τις «ψυχές» των ασθενών σου και αρα ετσι τους γιατρεύεις ευκολότερα τον πόνο που ξεκινάει απο την ψυχή πρώτα !
Στην αποστολή σου, λοιπόν ,την ιερή και στη γυναικεία σου φύση καταθέτω το σεβασμό μου ! (Και ο ενικός που χρησιμοποίησα ηταν ενισχυτικός του σεβασμού μου )
Καλή χρονιά γιατρέ μου (ετσι οπως σε προσφωνεί ο απλός ο κοσμάκης…)
…με λιγότερη μοναξιά στον κόσμο και κυρίως με λιγότερο πόνο , ψυχικό και σωματικό !
silia
7 Ιανουαρίου , 2010 at 22:51
@ Ιωάννης
Φίλε μου , πριν πω οτιδήποτε άλλο , να σου ευχηθώ «χρόνια πολλά» , για την γιορτή σου .
Φοβερά γλυκός ο λόγος σου . Κι εκείνο το “η άψογα φιλολογίζουσα γιατρός” , … όλα τα λεφτά … Πολύ μου άρεσε . Ξέρεις … (το έχω ξαναπεί μέσα σ’ αυτό το μπλογκ) , το όνειρό μου από παλιά , από μαθήτρια , ήταν να γίνω φιλόλογος . Το πως και γιατί έγινα γιατρός , είναι μια μάλλον (ψιλοαστεία) ανόητη ιστορία , που ίσως κάποτε την διηγηθώ από εδώ μέσα . Και τώρα ακόμη , το να είμαι φιλόλογος , είναι η μεγάλη πεθυμιά μου . Όχι πως πέρασα άσχημα σαν γιατρός … Όχι , … Η Ιατρική , είναι μια σπουδαία ιστορία , που μια χαρά έζησα μαζί της , αλλά το νεανικό όνειρο … όνειρο .
Υπέροχη η ευχή σου για λιγότερη μοναξιά και λιγότερο πόνο … Κάποτε , με ρώτησαν πως θα ήθελα να … πεθάνω , και απάντησα : «Χωρίς φόβο και πόνο , και προπαντός , όχι μόνη» …
Αυτά .
Και τις ευχές μου .
Ground Control to Major Tom
2 Ιανουαρίου , 2010 at 12:14
Πόσο χαίρομαι όταν αντικρύζω κείμενα φτιαγμένα απο Ανθρώπους:)
Ολόψυχα σας εύχομαι γαλήνη και ευτυχία στη ζωή σας και ακόμα αν εμπόδια παρουσιαστούν να είναι μόνο για το καλό σας (αυτή η ευχή ανηκε στη γιαγιά που έχει φύγει χρόνια τώρα αλλά τα λόγια της παρέμειναν ζωντανά πάντα).
Καλή χρονιά να έχουμε 🙂
silia
7 Ιανουαρίου , 2010 at 23:59
@ Ground Control to Major Tom
Πόσο … καμαρώνω , όταν με αποκαλούν «Άνθρωπο» ! …
Πόσο θέλω να γίνω … μια γιαγιά , που τα λόγια μου θα παραμείνουν ζωντανά για πάντα !…
Σ’ ευχαριστώ .
Και τις δικές μου τις ευχές .
Lilith
2 Ιανουαρίου , 2010 at 19:32
All good things come to those who wait. 😉
Πώς γίνεται να νιώθουμε μόνοι όταν δεν είμαστε στην πραγματικότητα;
Άρα, ίσως καμιά φορά επιλέγουμε να νιώσουμε έτσι για να δημιουργήσουμε αυτό το – τόσο αναγκαίο για μας πολλές φορές – δράμα στη ζωή μας.
Είναι πολύ όμορφο όμως όταν η ζωή μάς διαψεύδει. 🙂
Συγχαρητήρια για την επιτυχία σου στη δουλειά.
Πιο μεγάλη επιτυχία όμως, πιστεύω ότι είναι αυτά τα δακρυσμένα από χαρά μάτια που είδες γύρω σου.
Φιλιά Πολλά και ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ να έχεις!
silia
8 Ιανουαρίου , 2010 at 00:04
@ Lilith
«Πώς γίνεται να νιώθουμε μόνοι όταν δεν είμαστε στην πραγματικότητα;»
Να μια ερώτηση , που κατά κάποιο τρόπο απάντησα μερικώς στο παραπάνω σχόλιο μου στο σχόλιο του Mr e .
… Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές βάζω πινελιές δράματος στην ζωή μου … Ευχαριστιέμαι περισσότερο μετά την … πιθανή διάψευση .
————————————-
Έχεις πιάσει τον παλμό μου … Καταλαβαίνεις , σχεδόν , πως σκέφτομαι … (για τα δακρυσμένα από χαρά μάτια , λέω) .
Καλή χρονιά και σε σένα … Άντε και του χρόνου πια … (το ξεστόλισα το ρημάδι 🙂 ) .
RIKH MATALLIOTAKI
2 Ιανουαρίου , 2010 at 21:39
Χρονια πολλα κατ’ αρχην!
Απο καρδιας…..
Και μια απορια:
Γιατι δεν μπορω να γινω αναγνωστρια σας;
silia
8 Ιανουαρίου , 2010 at 00:06
@ RIKH MATALLIOTAKI
Χρόνια πολλά και σε σένα .
Δεν … κατάλαβα την απορία σου … Αυτή την στιγμή , δεν με διαβάζεις ;…
Εξήγησε μου αν θέλεις .
Φιλιά .
vripol
2 Ιανουαρίου , 2010 at 23:29
Χρόνια πολλά, σεβαστη μου Anna-sillia.
silia
8 Ιανουαρίου , 2010 at 00:20
@ vripol
Χρόνια πολλά και σε σένα φίλε (η) μου .
Σου εύχομαι τα καλύτερα .
πρεσβύωψ
3 Ιανουαρίου , 2010 at 11:23
Δεν μπορώ να αποτυπώσω σωστά τις σκέψεις μου και το τι αισθάνομαι. Μπορώ όμως να συνυπογράψω το σχόλιο του Φάρου. Εγραψε ακριβώς ότι θα ήθελα να μπορώ να γράψω. Καλή και δημιουργική χρονιά σε όλους σας.
silia
8 Ιανουαρίου , 2010 at 00:22
@ πρεσβύωψ
Το σχόλιο του Φάρου ήταν πανέμορφο και συγκινητικό . Έτσι τώρα θεωρώ ότι έχω τουλάχιστον δυο , τόσο σπουδαίους φίλους .
Καλή χρονιά . Όλα να είναι εύκολα για σένα και τους δικούς σου .
faros
3 Ιανουαρίου , 2010 at 12:03
Καλημέρα σας !
υ.γ. ευχαριστώ πρεσβύωψ …
glaykidarling
3 Ιανουαρίου , 2010 at 12:07
λοιπόν θα σου πω κάτι που μου έχει προκαλέσει τεράστια[θετική ]εντύπωση σε σένα…άργησα να καταλάβω πως είσαι γιατρός αν και σε διαβάζω περίπου ένα χρόνο….
αυτό είναι μεγαλειώδες για μένα…
καθώς οι περισσότεροι βλοκάδες γιατροί μιλούν συνέχεια για το πόσα δίνουν στο επαγγελμά τους…μάλλον μιλούν τόσο πολύ για την ιατρική…λες και όλα τα άλλα επαγγέλματα δεν έχουν κοινωνική προσφορά..αυτό…οτι δε μιλάς συνέχεια για την ιατρική…το λατρεύω…δείχνει και αποδεικνύει ποιοτητα ανθρώπου…που δεν επαίρεται για την προσφορά του στο κοινωνικό συνολο…
όσο για τη μοναξιά…
ξέρεις
υπάρχουν στιγμές που απλά θέλουμε να ακούσουμε και από τον άλλον:¨είμαι μαζί σου…δεν είσαι μόνη…¨παρόλο που μπορεί να μας το αποδεικνύει με χίλιους άλλους δυο τρόπους…
Καλή χρονιά λοιπόν….
γεμάτη πάλι στο ξαναλέω με συναισθήματα…ώστε και εμείς οι διαδικτιακοί σου φίλοι…να έχουμε τη δυνατότητα να διαβάζουμε ανάλογα ποστ…ποστ με πλήθος συναισθημάτων….
φιλιά
silia
8 Ιανουαρίου , 2010 at 19:43
@ glaykidarling
Η Ιατρική glayki μου είναι μια σπουδαία ιστορία , που έχει το δικό της φως , την δική της ακτινοβολία , και γκλαμουριά , την δική της αίγλη και είναι αναγνωρίσιμη από όλους σαν η «μεγάλη κυρία» των Επιστημών και των Επιτηδευμάτων . Αυτό όμως , κάνει τους ανθρώπους , είτε είναι «κριτές» της , είτε είναι «εργάτες» της , να περιπίπτουν εύκολα σε λάθη . Και το (μέγα) λάθος των κριτών της , είναι … ο φθόνος (υποσυνείδητα) , ενώ το (μέγα) λάθος των «εργατών» της , είναι … η έπαρση . Και όλα αυτά , ακριβώς γιατί είναι φωτεινή κι ακτινιβόλος και σπουδαία και αναγνωρίσιμη …
Σ’ αυτή την ‘επαρση , παλεύω , εδώ και μια ζωή , να μην πέσω μέσα της … Δεν μπορώ να πω , ότι το καταφέρνω πάντα (είμαι άνθρωπος , με τις αδυναμίες μου) . Όμως είμαι σε καλό δρόμο , και χαίρομαι πολύ όταν κάποιοι (καληώρα σαν κι εσένα) μου το αναγνωρίζουν αυτό … Είναι η μεγάλη … η μεγαλύτερη μου αμοιβή , από την Ιατρική αυτό …
Με τον λόγο σου αυτό με αντάμοιψες , γλυκειά μου glayki , με το πιο … «σκληρό» νόμισμα και μάλιστα , χωρίς να σου παράσχω καμία «ιατρική» φροντίδα …
Σ’ ευχαριστώ πολύ . Είναι πολύ μεγάλη και σπουδαία αμοιβή , για έναν «μικρό» επαρχιώτη γιατρό σαν κι εμένα .
ΥΓ. Όταν λέω «μικρό» (επαρχιώτη γιατρό) , δεν εννοώ βέβαια την … ηλικία μου , που ξέφυγε ακόμη και από την στρογγυλοποίηση των … 60 , ούτε από την βαθμολογική μου θέση , που όπως είπα και στο ποστ μου είναι τώρα πια η (θέση μου) η υψηλότερη , που μπορεί να μου δώσει η Πολιτεία , αλλά εννοώ , ότι … μικρή νοιώθω και είμαι μπροστά στο μεγαλείο και την σοβαρότητα ενός τέτοιου επιτηδεύματος .
Ξέρεις καλή μου φίλη , στην διάρκεια της ζωής μου στην Ιατρική , γνώρισα πολλούς , σπουδαίους γιατρούς … Πρώτος όμως στην εκτίμηση μου στέκει ο αείμνηστος Σπύρος Μακρής , Καθηγητής της Αναισθησιολογίας στο Αριστοτέλειο Παν/μειο Θεσσ/νίκης , που μου δίδαξε το «πιστεύω» του και προσπάθησα να το κάνω και δικό μου «πιστεύω» :
{Σε μια εποχή αυτοπροβολής και υπερδοσολόγησης του Εγώ , ο σύγχρονος γιατρός , πρέπει να διδάσκει όλους με την προσωπικότητα του , ποιά αξία έχει η άδολη αγαθότητα και η ειλικρινής ταπείνωση }
Καλή χρονιά και σε σένα .
glaykidarling
11 Ιανουαρίου , 2010 at 13:38
η ειλικρινής ταπείνωση….το παίρνω και φεύγω!
Φιλιά!
lena
3 Ιανουαρίου , 2010 at 18:25
Δύσκολοι και επίπονοι οι απολογισμοί…τι ήρθε, τι έφυγε…και αυτή η αίσθηση της μοναξιάς να μένει…να υποβόσκει, κάθε φορά, σε κάθε στραβή να βγαίνει στην επιφάνεια…και ποιος, άραγε, δεν αισθάνεται μόνος τις δύσκολες στιγμές κι ας έχει δίπλα του τους αγαπημένους του, μικρούς και μεγάλους; Μακάρι, να μπορούσαμε, να ανοίγαμε τα μάτια μας και να βλέπαμε πως είναι εκεί…για μας!
Ας υπάρχει πάντα, μέσα μας, μια νότα αισιοδοξίας, πως όλα μπορούν να γίνουν καλύτερα…και να που γίνονται!
Ευτυχισμένο, δημιουργικό, πετυχημένο και με υγεία το 2010 για σας προσωπικά και για όλους μας 🙂
silia
9 Ιανουαρίου , 2010 at 17:56
@ lena
Όντως … δύσκολοι και επίπονοι οι απολογισμοί …
Χρειάζονται θάρρος …
Και ωμή ειλικρίνεια …
Ειδάλλως , αν αρχίσεις να … «χρυσώνεις» χάπια , και να λες ψέμματα στον ίδιο σου τον εαυτό , μείνε καλύτερα χωρίς απολογισμούς , στην ησυχία και την μακαριότητα σου .
————————————
Μακάρι, όπως λες , να μπορούσαμε, να ανοίγαμε τα μάτια μας και να βλέπαμε πως είναι εκεί παρόντες , δίπλα μα ς και δίπλα στην ζωή μας , οι άνθρωποι μας … Όμως , μακάρι, να μπορούσαμε, να ανοίγαμε τα μάτια μας και να βλέπαμε και κάτι άλλο : πως κάποιοι που στέκουν δίπλα μας , στην ουσία έχουν απομακρυνθεί ή και λείπουν πια από καιρό , και άλλοι που χαμογελούν στο πλάϊ μας όταν αστράφτουν τα «φλας» , μόλις πέσει το «σκοτάδι» , … εξαφανίζονται ως δια μαγείας …
«Πάντα ανοιχτά , πάντ’ άγρυπνα (πρέπει) τα μάτια της ψυχής μου …» , είπε ο Εθνικός μας ποιητής (Δ. Σολωμός) και … δεν είχε άδικο .
Φιλιά κι ευχές και από μένα .
lympiap
10 Ιανουαρίου , 2010 at 18:43
Aγαπητή silia,
είναι, πραγματικά, πιο σκληρό το «νοιώθω μόνη» από το «είμαι μόνη». Όταν η μοναξιά είναι επιλογή δεν έχει λόγο να γίνεται «γκρίνια» ή «παράπονο»…
Πριν λίγο καιρό διάβασα αυτό: «Πιο το τερτάγωνο της ευτυχίας και ποια η ρίζα του πόνου?»
Για το τετράγωνο της ευτυχίας δεν έχω απάντηση (ελπίζω όμως να τη βρω…κάποτε), για τη ρίζα του πόνου όμως αυτό … «νοιώθω μόνη»!
Θα συμφωνήσω και με τους 10 λόγους της «μοναξιάς» στην απάντηση που έδωσες στον Mr e.
Χαίρομαι πάντα να σε διαβάζω…
Καλό απόγευμα
silia
12 Ιανουαρίου , 2010 at 01:22
@ lympiap
Εγώ να δεις , πόσο χαίρομαι , που με διαβάζετε …
Το blogging , «γέμισε» πολλές «χαραμάδες» μου … Μείωσε κάπως αυτή την αίσθηση μοναξιάς …
Φιλιά .
faros
4 Ιανουαρίου , 2010 at 09:00
Θερμή Καλημέρα και μιαν όμορφη και καλή Βδομάδα !
silia
9 Ιανουαρίου , 2010 at 18:19
@ faros
Γειά σου Φάρε μου … Ώσπου να σου απαντήσω , πέρασε σχεδόν η εβδομάδα … Σάββατο απόγευμα πια …
Όπως και να έχει όμως , σ’ ευχαριστώ .
mamma
4 Ιανουαρίου , 2010 at 09:25
Ένας χρόνος γεμάτος. Χαίρομαι για σένα και πολύ περισσότερο που αφενός ανταμείφθηκες (οικονομικά και ηθικά) στη εργασία σου αφετέρου ξαναβρήκες το κέφι σου.
Καλή χρονιά να έχεις, με υγεία, δημιουργική διάθεση και λεφτά 🙂
silia
9 Ιανουαρίου , 2010 at 18:26
@ mamma
Πράγματι … γεμάτος .
Ξέρεις mamma , ένα από τα «μυστικά» της καλής ζωής , είναι να φροντίζεις να μην απογοητεύεσαι εύκολα , και να μάθεις να περιμένεις πάντα το καλό . Να μην θεωρείς ότι η Ζωή σου χρωστάει , αλλά να πιστεύεις , πως σ’ αγαπάει τόσο πολύ , που κάποτε θα σου ανταποδώσει τα καλύτερα . Απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια , να την … αγαπάς κι εσύ .
Ωραία η ευχή σου … Αλήθεια , γιατί το θεωρούμε (εν πολλοίς) ντροπή , να παραδεχτούμε , ότι μας αρέσουν … ΚΑΙ τα λεφτά ;
Ευχές πολλές .
irlandos
4 Ιανουαρίου , 2010 at 13:22
Συγχαρητήρια καλή μας Άννουτσκα! Χαιρόμαστε μαζί σου. Χαιρόμαστε διότι ένας δικός μας άνθρωπος είχε μιαν επιτυχία που την άξιζε και ταυτόχρονα μπαίνει στη νέα χρονιά με αισιοδοξία και καλή διάθεση. Και να ξέρεις ότι ακόμα κι όταν νιώθεις μόνη, εμείς σε σκεφτόμαστε και περνάμε και βλέπουμε τι κάνεις, έστω κι αν δεν αφήνουμε πάντοτε μηνύματα (καλά αυτό το τελευταίο αφορά λιγότερο τούς άλλους και περισσότερο εμένα…)
Καλή χρονιά!
Και να την γλεντήσεις αυτήν την επιτυχία.
Και να καμαρώνεις τα αγόρια σου.
silia
9 Ιανουαρίου , 2010 at 18:35
@ irlandos
Τώρα που το … σκέφτομαι , … είναι αλήθεια … Ναι σχεδόν πάντα τέτοια εποχή ξεκινώ την νέα χρονιά με αισιοδοξία και κέφι … («σχεδόν πάντα» είπα !… ) . Στην συνέχεια , ψιλομπερδεύομαι , κακοκεφιάζω που και που , κουράζομαι , απογοητεύομαι κάποιες φορές , αλλά πάλι σχεδόν πάντα , στο τέλος , ξαναβρίσκω το κέφι και την αισιοδοξία μου …
Πως το λένε αυτό τώρα ; … Κυκλοθυμία ;… Άμυνα ψυχής ;…
Τέλος πάντων .
Σπουδαίο αυτό το «…ότι ακόμα κι όταν νιώθεις μόνη , εμείς σε σκεφτόμαστε και περνάμε και βλέπουμε τι κάνεις…» . Ξέρεις Ιρλανδέ μου … Το νοιώθω … Γι αυτό και τρία χρόνια τώρα , επιμένω στο blogging .
Για την επιτυχία στη δουλειά , ναι … σκέφτομαι να την … καραγλεντήσω … Ήδη ετοιμάζω πάρτυ στο … βουνό .
Φιλιά .
Καλή χρονιά .
DaisyCrazy
4 Ιανουαρίου , 2010 at 15:38
Αγαπημένη μου Σίλια εύχομαι ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ κι όλα όσα επιθυμείς να γίνουν σύντομα δικά σου.
Το πιο σημαντικό είναι να είναι καλά και κοντά σου όλοι όσοι αγαπάς και σ’αγαπούν.
Φιλιά
silia
10 Ιανουαρίου , 2010 at 01:31
@ DaisyCrazy
Σ’ ευχαριστώ και σου εύχομαι κι εγώ τα καλύτερα .
Μακάρι , όλοι όσοι αγαπώ , να είναι πάντα κοντά μου … Μακάρι … Σαν όνειρο μου μοιάζει .
glarenia
4 Ιανουαρίου , 2010 at 22:50
ΟΛΑ αυτά που διάβασα ευτυχία μυρίζουν. Τι ωραιότερο από το ότι καμαρώνετε τα παιδιά σας, τώρα που κολυμπάνε για τα καλά στη ζωή.
Να είστε ΥΓΙΕΙΣ και KAΛH XΡONIAAAAAA!!!!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
silia
10 Ιανουαρίου , 2010 at 01:34
@ glarenia
Κι αν … όχι ευτυχία , τουλάχιστον , χαρά .
Ευχαριστώ για τις ευχές και για το δωράκι … Λένε πως το ρόδι , συμβολίζει την … Γονιμότητα …
Λες να γίνω … «γιαγιά» ;
Φιλιά .
faros
5 Ιανουαρίου , 2010 at 08:01
Καλημέρα σε όλους !
Γιωργος
5 Ιανουαρίου , 2010 at 13:00
Κυρία ακολουθώντας πιστά τις συμβουλές σας με σκοπό να γίνω το πρώτο μαθητούδι έκανα επαναλήψεις παράλληλα με την απογραφή στο μαγαζί,αφου μας υποχρέωσε ο λογιστής,και έφτασα πίσω μέχρι τα εξηκοστά γενέθλια σας και διαβάζωντας ένα προς ένα όλα τα σχόλια της υπέροχης παρέας που φιλοξενείτε στην ιστοσελίδα σας.Δεν το κρύβω πως η αγαπημένη μου ανάρτηση είναι αυτή που αφορά στην ορκομωσία,φαντάζομαι υποψιάζεστε τον λόγο,με την ευκαιρία πολλούς χαιρετισμούς και απο τον κτηνίατρο….να είστε πάντα καλά!!!!!
silia
12 Ιανουαρίου , 2010 at 01:15
@ Γιωργος
ΜΟΝΟ ΜΕΧΡΙ ΤΑ …. 60ά γενέθλια μου , ΕΧΕΙΣ ΦΤΑΣΕΙ ;;;…
Πω πω … έχεις πολύ διάβασμα ακόμα …
Κουράγιο .
———————————-
…και , όχι , ειλικρινά , δεν κατάλαβα , ούτε υποψιάζομαι τον λόγο , που η αγαπημένη σου ανάρτηση είναι εκείνη της ορκομωσίας .
———————————
Τελειώνω με μία παράκληση :
Θέλω να πας στον … «κτηνίατρο και να του μηνύσεις , πως … η Σίλια έβαλε στο … «ακατοίκητο» της , και σχεδιάζει με την πρώτη ευκαιρία , να έρθει στα μέρη σας , για να σας γνωρίσει και από κοντά . Πές του , πως … θέλει να πάτε στο θέατρο , οι τρείς σας … Και μετά πες του πως … «η Σίλια «κτηνίατρε» , σου στέλνει κάτι φτηνό μεν , αλλά από την καρδιά της» … και δώστου ένα φιλί στο μάγουλο , από μένα .
Με έχεις συγκινήσει «μαθητούδι» . Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα , έχεις κερδίσει μια περίοπτη θέση στην καρδιά μου .
Καλό σου βράδυ .
Βιολιστής στη στέγη
5 Ιανουαρίου , 2010 at 14:05
Ενας όμορφος, γεμάτος και αληθινός απολογισμός!
Με τα «γκρίζα» του και τα λαμπερά του…
Ετσι όπως ακριβώς είναι και η ζωή μας….Ετσι όπως πρέπει να είναι για να είναι ΖΩΗ…
Μιά «γεμάτη» χρονιά εύχομαι να έχεις και πάλι Αννιτσκα!
silia
12 Ιανουαρίου , 2010 at 01:27
@ Βιολιστής στη στέγη
Έχεις απόλυτο δίκιο … Έτσι είναι η ζωή , έτσι και οι ετήσιοι (και όχι μόνον) απολογισμοί της .
Μια «έτσι» και μια , «αλλιώς» … Με τα «κάτω» και τα «πάνω» της . Με δάκρυα και χαμόγελα .
Τις καλύτερες μου ευχές «Βιολίστρια» μου .
kanali
6 Ιανουαρίου , 2010 at 04:14
Μια γεμάτη χρονιά με φίλους από τον Νοτιά που τους έφερε η Όστρια!
Παιδιά γύρισαν, γέμισαν το σπίτι!
Πτυχία (και άλλο πτυχίο για κορνιζάρισμα)!
Φωτογραφία με τον νεοσύλλεκτο!
Νόστος!
Καθημερινά σχόλια από φίλους!
Γιαπωνέζοι και κινέζοι στα πόδια σου!!!
Ο σύντροφος δίπλα σου!
Έχεις μια εσωτερική ανάγκη να τα περνάς από κόσκινο! Να τα εξετάζεις και να τα επανεξετάζεις καθημερινά! Κάθε μέρα να αναβαπτίζονται στα μάτια σου!
Όλα να γίνονται ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ!!!
Και πάλι από την αρχή…
silia
12 Ιανουαρίου , 2010 at 01:33
@ kanali
Πολύ όμορφο σχόλιο Καναλιώτη μου …
Μου στάθηκε ένας … «κόμπος» στο λαιμό … Όχι κάτι άσχημο … όχι . Κάτι όμορφο … Σαν εκείνο το συναίσθημα συγκίνησης , όταν «πέφτεις» μέσα σε μια λυτρωτική αγκαλιά …
Σαν μια … ευρύστερνη αγκαλιά , το σχόλιο σου … Όλα τα έχει , μέσα της .
Ευχές .
faros
6 Ιανουαρίου , 2010 at 07:48
Πολύ πολύ Καλημέρα !
silia
12 Ιανουαρίου , 2010 at 01:36
@ faros
Λοιπόν … Αν με κάθε ευχή σου , μου άφηνες κι ένα … ευρώπουλο , τώρα θα ήμουν … πλούσια ….
Αν και … «πλούσιος» θεωρείται αυτός που έχει τόσο καλούς φίλους .
ritsmas
6 Ιανουαρίου , 2010 at 08:02
Δακρυσα! Καλη χρονια φιλενάδα μου…Ο,τι καλύτερο για σενα και τα παιδιά..
silia
12 Ιανουαρίου , 2010 at 01:37
@ ritsmas
Τις καλύτερες ευχές και από εμένα …
Γιατί ;… θαρρείς , πως εγώ … δεν δάκρυσα ;
faros
7 Ιανουαρίου , 2010 at 08:27
Καλημέρα !
Z.
7 Ιανουαρίου , 2010 at 11:57
Σε χαίρομαι και μ΄αρέσει.
silia
8 Ιανουαρίου , 2010 at 00:37
@ Z.
Μου αρέσεις και το χαίρομαι …
Τα φιλιά και την αγάπη μου και τις ευχές μου .
Φωτεινή
8 Ιανουαρίου , 2010 at 00:15
Eίσαι on line τώρα απαντώντας και πολύ μ’ αρέσει.
Καθυστερημένα (πέρασα γρίπη μετά από 40 χρόνια) ήρθα για Καλή Χρονιά και … πάλι με συγκίνησες.
Μ’ αρέσει να σε διαβάζω είπαμε!
Φιλιά πολλά
ΥΓ. Δεν θυμάμαι ποτέ τον εαυτό μου να με ρίξει κάτω αρρώστια και πολύ μου κακοφάνηκε. Λες να ήταν Η1Ν1?
silia
8 Ιανουαρίου , 2010 at 00:35
@ Φωτεινή
Κι εμένα μου αρέσει αυτό που γράφεις … Όχι το ότι είσαι γριπωμένη , αλλά το άλλο … το «on line τώρα» .
Και το είπα και παλιότερα : Η συγκίνηση , είναι ένα υγιές συναίσθημα , και χαίρομαι που σε έκανα να το νοιώσεις .
ΥΓ. Τί κι αν είναι Η1Ν1 ;… Ό, τι κι αν ήταν , πάει … πέρασε .
Παραμονές Χριστουγέννων , στα πλαίσια μιας ΚΑΡΠΑ (Καρδιοαναπνευστική Αναζωογόνηση) μεταξύ άλλων έδωσα το «φιλί της ζωής» (αναπνοή στόμα με στόμα) , σε ένα νεαρό 15χρονο παιδί που από τον υψηλό πυρετό έκανε συνέχεια σπασμούς . Στην συνέχεια το διασωλήνωσα και το διακομίσαμε σε Πανεπ/κη Κλινική στην Θεσσαλονίκη … Εκεί διαπιστώθηκε , πως έπασχε από Η1Ν1 …
Ήμουν από τους πρώτους , που εμβολιάσθηκα για τον ιό . Μακάρισα την τύχη μου …
Τί μού’ ρθε τώρα και τό έγραψα αυτό ;…
Καλή χρονιά .
faros
8 Ιανουαρίου , 2010 at 09:27
Καλημέρα (είδες … επιμονή ;;; 😀 )
silia
12 Ιανουαρίου , 2010 at 01:38
@ faros
Ο επιμένων , νικά , Φάρε μου … Το ξέρεις .
amelinia
8 Ιανουαρίου , 2010 at 10:17
Είναι τελικά πολύ όμορφο να έχεις ένα μπλογκ τόσο καιρό και να βλέπεις από κει που ήσουν σε διάφορες φάσεις της ζωή σου, που προχώρησες, τι έκανες από όσα υπολόγισες και τι σου είπαν φίλοι και γνωστοί στο παρελθόν.
Εύχομαι το νέο έτος να συνεχίσουμε να διαβάζουμε τα υπεροχα πραγματικά κείμενα σου καλή μου Σίλια και πάνω απ’όλα να είσαι εσύ και όλοι όσοι αγαπάς καλά ψυχικά και σωματικά.
silia
12 Ιανουαρίου , 2010 at 01:53
@ amelinia
Σεν είναι τυχαίο , που απ’ όλες τις … εκφάνσεις» του Διαδικτύου , έκείνη που με γοήτεψε και με κράτησε τόσο καιρό … πιστή της , ήταν το blogging .
Ευχές κι από μένα γλυκειά amelinia .
μούργος
8 Ιανουαρίου , 2010 at 17:03
Σιλια, τα [ακομη] καλυτερα ερχονται, χρονια καλα για σενα και τους δικους σου 🙂
silia
12 Ιανουαρίου , 2010 at 01:55
@ μούργος
Μούργο μου … αμήν … Για τα ακόμη καλύτερα που έρχονται … λέω .
Φιλιά και ευχές για ένα καλύτερο αύριο .
dixina
8 Ιανουαρίου , 2010 at 22:22
Πόσο ωραία τα λες.. είχα καιρό να διαβάσω blog και το χάρηκα μαζί σου..!
silia
12 Ιανουαρίου , 2010 at 01:56
@ dixina
Κακώς που μένεις (για καιρό) , μακριά από τα blogs …
Καλώς , που μπαίνεις και με διαβάζεις .
Lilith
9 Ιανουαρίου , 2010 at 01:30
Με συγκίνησες με την απάντηση που έδωσες στη Γλαύκη…
Καμιά φορά μου αρέσει να ξαναδιαβάζω βιβλία που διάβαζα όταν ήμουν μικρή.
Αυτές τις μέρες διάβασα το «Κάστρο» του Κρόνιν και τώρα εσύ με τα λόγια σου… μου θύμισες τόσο πολύ τον Δρ. Άντριου Μάνσον!
Κι’ αυτός ξεκίνησε από μια μικρή πόλη με ανθρακωρύχους και έδωσε μάχες για να τους καλυτερέψει τη ζωή τη στιγμή που αυτοί έκαναν ό,τι μπορούσαν (πολλές φορές) για να του δυσκολέψουν τη δική του.
Υπερασπίστηκε με σθένος τις ιδέες του και ακόμα και όταν κινδύνεψε να γίνει ένα με το συνάφι των «βρώμικων» γιατρών που θησαύριζαν εις βάρος των ανυποψίαστων ανθρώπων που τους πίστευαν… ακόμα και τότε, βρήκε τη δύναμη να απαρνηθεί δόξα και χρήμα και να επιστρέψει ξανά στο σημείο που του πρόσταζε η συνείδησή του.
Στη μελέτη και την εξέλιξη της επιστήμης του με μόνο σκοπό τη θεραπεία ανθρώπων που ασθενούν.
Σχεδόν 100 χρόνια μετά, νομίζω ότι τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει και πολύ. Οι γιατροί εξακολουθούν να χωρίζονται στις ίδιες κατηγορίες. Με συνείδηση και χωρίς.
Δε σε γνωρίζω προσωπικά, αλλά είμαι σίγουρη ότι με τον Δρ. Μάνσον ανήκετε στην ίδια κατηγορία.
Να’ σαι καλά!
silia
10 Ιανουαρίου , 2010 at 01:01
@ Lilith
Πω , πω !… Σήμερα φαίνεται πως , είναι η μέρα , που μαζεύω …. «φακελλάκια» … Και εξηγούμαι : Σήμερα (εννοώ στο σημερινό , αυτό , ποστ) μαζεύω «αμοιβές» επειδή είμαι … γιατρός . Γιατί «αμοιβή» και μάλιστα υπέρογκη και ασυμβίβαστη με το μέγεθος της παροχής , είναι το να είσαι γιατρός και σε βάζει κάποιος δίπλα στον Δρ. Άντριου Μάνσον του Κρόνιν …
Lilith γλυκειά μου , με βάζεις πολύ ψηλά και νοιώθω να μην αντέχω τον … ίλιγγο που μου προκαλεί αυτό το τόσο μεγάλο ύψος …
Είναι πολύ σπουδαίο , λίγο πριν από το «νήμα» (είμαι στα πρόθυρα της συνταξιοδότησης μου) , να σου αποδίδουν μια τέτοια τιμή και φιλοφρόνηση .
Σ’ ευχαριστώ .
Αν δεν κάνωλάθος , ο Δρ. Άντριου Μάνσον , είχε και μια γλυκειά σύζυγο (δεν θυμάμαι το ονομα της … γιατί πέρασαν περίπου 50 χρόνια από τότε που το διάβασα) … Μια σύζυγος , που έμεινε δίπλα του και τον βοηθούσε πάντα και παρ’ όλο που πληγώθηκε από το παλαντζάρισμα του , ήταν ο άνθρωπος , ο πίσω από τις Κουίντες , που τον βοηθούσε και τον στήριζε πάντα …
Σ’ αυτό , ναι … μπορώ να πω πως μοιάζω τον Δρ. Άντριου Μάνσον … Έχω κι εγώ έναν σπουδαίο άνθρωπο δίπλα μου , που με στήριξε και με στηρίζει στα όποια παλαντζαρίσματα μου πάνω στην άσκηση της Ιπποκράτειας τέχνης . Σ’ αυτό το μπλογκ , μέχρι τώρα , δεν έχω πολυμιλήσει γι αυτόν … Τον σύζυγο μου … Γιατρός κι ο ίδιος , παντελώς αχρημάτιστος (με μια ειδικότητα «χρυσωρυχείο» ) , σεμνός , ήπιος , διαβασμένος , ακούραστος Νοσοκομειακός «εργάτης» , γλυκομίλητος … ένας μικρός «σοφός» και … ΠΑΝΤΑ δίπλα μου να μην παλαντζάρω , να μην κουραστώ , να μην απογοητευτώ , να μην υπαναχωρήσω από τους Νόμους και την Ηθική του Ιπποκράτη , να … μην περιπέσω στο Αμάρτημα της Αλαζονίας και του Ωχαδερφισμού …
Ο άνθρωπος αυτός , είναι ό, τι και η σύζυγος του Δρ. Άντριου για τον γιατρό σύζυγο της … (Θα σκάσω που δεν μπορώ να θυμηθώ το όνομα της … κι αυτό , γιατί δεν το έχω το βιβλίο … Την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν λεφτά για βιβλία … Τα δανειζόμουν από την Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλης μου – διάβασε αν κάνεις κέφι, το https://silia.wordpress.com/2007/03/28 (ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΚΑΙ ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ)
————————————
Ούτε κι εγώ σε γνωρίζω προσωπικά , αλλά οφείλω να σου ομολογήσω ότι σήμερα με έκανες να νοιώσω , πολύ περήφανη .
Lilith
10 Ιανουαρίου , 2010 at 02:26
Chris την έλεγαν και στην ελληνική μετάφραση την έλεγαν πολύ χαριτωμένα «Χριστινούλα». 🙂
Μια απίστευτη γυναίκα!
Στάθηκε βράχος πραγματικός δίπλα του.
Χωρίς να ζητήσει ποτέ τίποτα, χωρίς να παραπονεθεί ποτέ, όπου και να πήγαιναν έφτιαχνε το σπιτικό τους από το τίποτα και φρόντιζε εκτός από το σώμα του και την ψυχή του.
Δεν έκανα λάθος που σε έβαλα στην ίδια κατηγορία με τον Δρ. Μάνσον τελικά…
Είναι μεγάλη ευλογία να έχεις δίπλα σου έναν τέτοιο άνθρωπο! Να φροντίζει πάνω απ’ όλα την ψυχή σου.
Να ‘στε πάντα καλά Silia μου.
Φιλιά πολλά!
ΥΓ: Είναι απίστευτο το ότι το διάβασες πριν 50 χρόνια και παρόλα αυτά θυμόσουνα τόσες λεπτομέρειες! 🙂
faros
9 Ιανουαρίου , 2010 at 08:49
Καλημέρα, Καλό Σαββατοκύριακο !
silia
10 Ιανουαρίου , 2010 at 00:15
@ faros
Πρέπει στα γρήγορα να σου πω ένα «ευχαριστώ» , γιατί είναι ήδη μεσάνυχτα Σαββατου και με τον ρυθμό που απαντάω στα σχόλια , θα έρθει το επόμενο ….. Σαββατοκύριακο , και θα με … βρίσεις με το δίκιο σου .
Talisker
9 Ιανουαρίου , 2010 at 11:21
Δεν ειναι μονο να μπορεις να μιλησεις για τα ανθρωπινα
ειναι να μπορεις να αγγιζεις και τους ανθρωπους ..
-μιλωντας!
Εχω ξαναρθει εδω χρονια πριν το θυμαμαι πολυ καλα απο τις ματριονες που λατρευω ..
Το κειμενο σας με συγκινησε
αυτο σας λεω μονο
ξερετε πως..
ετσι οπως διαβαζεις κατι στην αρχη αμεριμνα
-μετα σκυβεις λιγο ανεπαισθητα πανω του σαν για να μπεις μεσα στο κειμενο
-με μια ενοχληση για οποια φασαρια σε αποσπα,
-μια μικρη αρρυθμια σημαδι οτι σε αγγιζει ,
-μια ελαφρια συστολη νιωθοντας οτι διαβαζεις για εναν ανθρωπο που δεν ξερεις (και δεν ξερεις κι αν κανεις) καλα μυχιες σκεψεις του αλλου, αλλα διαβαζεις πραγματα που θα μπορουσες να ειχες γραψει κι εσυ..
-αν τολμουσες ..
και με τα ματια λιγο υγρα στο τελος..
Πολυ σπανια μου συμβαινει και συνηθως αμεσως μετα ..φευγω και θελω να ξεχασω πως συγκινηθηκα ..
ομως τωρα θελω να μεινω και να σας σφιξω το χερι ..
ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ..
silia
12 Ιανουαρίου , 2010 at 02:19
@ Talisker
«Δεν είναι μόνο να μπορείς να μιλήσεις για τα ανθρώπινα , είναι να μπορείς να αγγίζεις και τους ανθρώπους … μιλώντας» .
————————————
Μου άρεσε τόσο πολύ , που θα … το κάνω , μότο μου .
Φοβερή … πανέμορφη εικόνα , αποκόμισα από το σχόλιο σου . Σ’ ευχαριστώ .
Θεία Λένα
9 Ιανουαρίου , 2010 at 21:14
Καλή χρονιά να έχεις για το 2010 με μία ευχή..να έχεις πάρα πολλές χαρές και σχεδόν καθόλου λύπες.
silia
11 Ιανουαρίου , 2010 at 18:25
@ Θεία Λένα
Σ’ ευχαριστώ .
Κι εσύ να έχεις την υγεία σου και το ίδιο λαμπερό μυαλό , που γνώρισε και χάρηκε η Μπλογκόσφιαρα .
«Να έχεις περισσότερο , λαμπερό μυαλό , που κτλ…» , πήγα να γράψω , αλλά το μετάνοιωσα , γιατί σκέφτηκα , πως … περισσότερο λαμπερό το μυαλό της Θείας Λένας , … δεν γίνεται … Έχει χτυπήσει … λίμιτ άπ .
Φιλιά , ευχές .
faros
10 Ιανουαρίου , 2010 at 08:27
Καλημερούδια … καλά !
faros
11 Ιανουαρίου , 2010 at 09:15
Καλημέρα και Καλή Βδομάδα !
silia
12 Ιανουαρίου , 2010 at 02:22
@ faros
Καλή εβδομάδα και σε σ…….
Φτούουουου ! πάλι δεν σε πρόλαβα … Η ώρα είναι 02.23 … ξημέρωμα , Τρίτης …
Τέλος πάντων , δεν έχει και τόση σημασία … Μια ευχή, είναι πάντα , μια ευχή .
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΖΗΣΑΚΗΣ
11 Ιανουαρίου , 2010 at 22:16
ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ
ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΛΙΓΑ ΩΣ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΕ ΠΟΛΛΗ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ….
ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑΚΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ….:ΓΙΑΤΙ ΣΑΣ ΧΑΣΑΜΕ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΓΗΣ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ?ΜΗΠΩΣ ΦΤΑΙΜΕ ΣΕ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ???
ΜΕ ΠΟΛΛΗ ΧΑΡΑ ΑΝΤΙΚΡΥΣΑ ΤΩΡΑ ΟΤΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ ΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ ΣΑΣ ΜΕ ΤΟ ΓΡΑΦΕΑΣ ΠΕΖΙΚΟΥ-ΠΡΩΗΝ ΑΠΟΝΑΧΟΣ,ΚΑΙ ΚΑΠΩΣ ΗΣΥΧΑΣΑ
ΔΩΣΤΕ ΣΗΜΕΙΑ ΖΩΗΣ…ΕΥΧΟΜΑΙ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ ΜΕ ΠΟΛΛΗ,ΠΟΛΛΗ ΑΓΑΠΗ ΚΙ ΒΑΘΙΑ ΕΚΤΙΜΗΣΗ!!!ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΑΣ…
silia
20 Ιανουαρίου , 2010 at 18:12
@ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΖΗΣΑΚΗΣ
Καθόλου φίλε μου δεν έχω χαθεί από το Διαδίκτυο .
Απλά , επειδή η ζωή μου τον τελευταίο καιρό , έχει δυσκολέψει (από ασχολίες) λίγο , έχω «κόψει γκάζια» που λέει και ο νεαρόκοσμος .
Η αγάπη και η εκτίμηση , δικές μου .
harisheiz
14 Ιανουαρίου , 2010 at 18:11
Σήμερα, έχοντας πλέον πάρα πολύ ελεύθερο χρόνο, κάθισα να διαβάσω τα blogs των φίλων και να γράψω πάλι κι εγώ στο δικό μου.
Δεν το έκανα από συνήθεια, ούτε τόσο πολύ από ανάγκη να εκφραστώ ή να ξαναρχίσω το blogging για να ζωντανέψω το αραχνιασμένο μου blog. Είναι μάλλον από τη χαρά που νοιώθω όταν συνειδητοποιώ τι υπέροχους ανθρώπους έχω γνωρίσει μέσα από αυτό το μέσο, το για κάποιους ψυχρό και αντικοινωνικό…
Καλή Χρονιά και διαδικτυακά! 🙂
silia
20 Ιανουαρίου , 2010 at 18:10
@ harisheiz
Καλή χρονιά Χάρη .
Για σένα η ευχή αυτή , έχει διπλή σημασία και βγαίνει κατευθείαν από την καρδιά μου .