Ο ΒΑΤΡΑΧΟΣ … ΚΙ ΕΓΩ

Αφιερωμένο , εξαιρετικά στον νεόκοπο φίλο μου  Dralion

———————————————————————–

Όχι αγάπες μου … Δεν πρόκειται να σας διηγηθώ κάποια γαργαλιστική ιστορία , από το πικάντικο παρελθόν μου , του είδους :  «… και καθώς έσμιξαν τα χείλια μας , εκείνος ξαφνικά , από σιχαμένο … αμφίβιο , μεταμορφώθηκε σε ένα γοητευτικό αρσενικό , με γκρίζους κροτάφους , θεληματικό πηγούνι , γραμμωμένους κοιλιακούς … σκληρό ανδρισμό (λέγε με … ΒΙΤΑΜ) , καταθέσεις σε Ελβετικές Τράπεζες (είχε τα κονέξια του και πρόλαβε την «κρίση» ) , μητέρα κωφάλαλη και ένα τεράστιο (ποιός είπε πως το … μέγεθος δεν έχει σημασία ; ) μπριγιάν σε μονόπετρο , στην μέσα τσέπη του bleu noir μονόπετου Cavalli του … εκεί πάνω από την σκληρή (σαν τον … αντρισμό του) καρδιά του , που έστρεξε να μαλακώσει (η καρδιά του , βρε … όχι ο αντρισμός του) μόνο και μόνο επειδή εγώ , έστρεξα να τον φιλήσω , όταν ήταν ακόμα … αμφίβιο …

.

———————————

Τί έλεγα ;;;…

Α, ναι …

Έλεγα για την ιστορία , που είχα κι εγώ κάποτε με κάποιον … βάτραχο …

Όχι ό, τι κι ό, τι βάτραχο … αλλά original βάτραχο και … μεγάλον μάλιστα (επιμένω και θα επιμένω μια ζωή , στο :  «ποιός είπε πως το … μέγεθος δεν έχει σημασία ;» )

Πάμε λοιπόν :

Πρώιμα φοιτητικά μου χρόνια . 1967 ή ‘68 (δεν θυμάμαι ακριβώς) Ιατρική Σχολή Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου  Θεσσαλονίκης , πρώτο έτος της Σχολής , εργαστήριο Φυσιολογίας .

Μέσα σε μια τεράστια γυάλα βρίσκονται καμιά 30αριά μεγάλα μαύρα βατράχια . Αυτός που μας κάνει το μάθημα , βουτάει το χέρι στην γυάλα , παίρνει έναν βάτραχο , με ένα ψαλίδι τον … αποκεφαλίζει και τον αφήνει πάνω στον πάγκο … Ο βάτραχος , συνεχίζει να κοάζει , να χτυπιέται και να κάνει μικρά άλματα … Το μάθημα , λέγεται : Μελέτη του Αυτόνομου Νευρικού Συστήματος … Αμέσως μετά , καλεί έναν έναν τους φοιτητές , να κάνουμε το ίδιο (για να το εμπεδώσουμε , ή για να μας σπάσει τον τσαμπουκά , ή για να μας εξοικειώσει με την φρίκη … για κάτι , που τέλος πάντων , δεν κατάλαβα ποτέ μου) . Σηκώνονται οι πρώτοι και ενώ καταλαβαίνω έντρομη , ότι έρχεται η σειρά μου , μαζεύω όλο μου το κουράγιο , σηκώνομαι όρθια και :
– Συγγνώμη , εγώ μπορώ να … μην το κάνω αυτό ;
– Όχι δεν μπορείς … Είναι υποχρεωτικό .
– Τόχω καλύτερο να τον … φιλήσω , παρά να τον αποκεφαλίσω .
– Εδώ δεσποινίς μου , δεν ήρθατε για να φιλιόσαστε , αλλά για να μάθετε Ιατρική .
– Και είναι υποχρεωτικό να αποκεφαλίσω τον βάτραχο , για να μάθω την Ιατρική ;
– Ασφαλώς …
– Τότε συγγνώμη και πάλι … αλλά … προτιμώ , να γίνω … μοδίστρα … (Με την μοδιστρική με … απειλούσε πάντα η μάνα μου σαν επαγγελματική προοπτική , αν δεν επέλεγα το διάβασμα)

… Άνοιξα την πόρτα και έφυγα , εν μέσω ιαχών θριάμβου .
Φυσικά πήρα έναν … θριαμβευτικό ΑΣΣΟ σαν βαθμολογία στο Εργαστήριο , αλλά μου επέτρεψαν να το ξαναπαρακολουθήσω στο τέλος της χρονιάς … Πάντως βάτραχο … ΔΕΝ αποκεφάλισα . ΚΑΙ την Ιατρική την έμαθα , ΚΑΙ την φρίκη την έφαγα με το κουτάλι και  εξοικειώθηκα μαζί της , ΚΑΙ με τον  θάνατο προσαρμόστηκα , ΚΑΙ … ο τσαμπουκάς μου , δεν έσπασε (ακόμα και μέχρι τώρα , που πέρασα  και την … στρογγυλοποίηση των … 60) .

Αμέ …..

.

—————————-
Τί τραβάμε κι εμείς οι … “χορεύτριες” … του ΕΣΥ …

Ή μάλλον … «τί τραβούσαμε» ….