TIME CAPSULE 2010

Το TIME CAPSULE 2009 , πέρυσι τέτοιες ημέρες , το είχα εν πολλοίς «αφιερώσει» στην … μοναξιά . Είχα πει , πως ένοιωθα μόνη , αλλά περνώντας και ξαναπερνώντας την μνήμη μέσα από τα γεγονότα και τις στιγμές και τα «γυρίσματα» του χρόνου , κατέληξα στο :

***Στο ξεκίνημα του 2010 , κάνοντας κι απόψε τον απολογισμό μου , έχω να πω , πως μπορεί … τρελλά ευτυχισμένη να μην είμαι , αλλά σαφώς και είμαι ακόμα πιο ερωτευμένη με την ζωή … Κι ένας ερωτευμένος άνθρωπος , … ένας πολύ ερωτευμένος άνθρωπος , μ’ αυτή την υπέροχη Ζωή ,…  δεν είναι ποτέ … μόνος .***

Αυτός ο «ερωτευμένος με την ζωή» άνθρωπος , απόψε κάνει τον απολογισμό του χρόνου που πέρασε και … «ξεθάβοντας» την κάψουλα του 2010 , «ξαναταξιδεύει» μέσα στο χρόνο που μόλις πριν λίγο αποχαιρετίσαμε …

————————————————–

————————————————————————–

*** Καλημερίζω το 2010 με μια αισιοδοξία . Το γεγονός ότι με χαρακτηρίζουν «άνθρωπο ερωτευμένο με τη ζωή» με κάνει να χαμογελώ στο ξεκίνημα της νέας χρονιάς .*** Γρήγορα όμως τα χαμόγελα , αρχίζουν και ξεθωριάζουν … Στη δουλειά , τα πράγματα αγριεύουν . Τα προβλήματα μεγαλώνουν και οι αποδοχές μειώνονται *** Άσχημες συμπεριφορές , από συνεργάτες … Δέχομαι ακόμα και έμμεσες απειλές για την ζωή μου … Κάποιοι με λένε υπερβολική , αλλά όλα αυτά με κάνουν να νοιώθω πως … πρέπει να φύγω … Προσπαθώ να μην το σκέφτομαι *** Λίγο πριν την ανατολή της Άνοιξης , ταξιδεύω στην Πρωτεύουσα … Ζει ο μεγάλος μου γιος εκεί . Όμορφη είναι η Αθήνα , αλλά για τους … «λεφτάδες» . Γνωρίζω εκεί μια μαμά (υπέροχη και αξιοθαύμαστη διαδικτυακή φίλη) και το καφεδάκι σε μια πλατειούλα στο Παγκράτι , κάτω από τον χειμωνιάτικο ακόμα ήλιο με … «μπολιάζει» με μια γενναία δόση από θετικά συναισθήματα . Από τα … τελευταία χαμόγελα γι αυτό το χρόνο .*** Η Άνοιξη έρχεται και παρέρχεται και … χαμπάρι δεν την παίρνω … βουτηγμένη μέσα σε έναν απαράδεκτο πόνο … Η αρρώστια με συνθλίβει … Η αίσθηση της ανημπόριας και η πάνω από δίμηνο κατάκλιση , με αποδιοργανώνουν . *** Με αποδιοργανώνουν και με απορροφούν τόσο , ώστε ούτε την «συμφορά» που αρχίζουμε να μαθαίνουμε ότι πλήττει τον Άγιο τόπο μας , μπορώ να κατανοήσω ***  Ο μικρός μας , απολύεται από τον Στρατό , και η δυσθυμία του έρχεται να προστεθεί στην ήδη δικιά μας (των μεγάλων) Τα … «άλλοθι» ένα – ένα τελειώσαν και είναι χωρίς δουλειά και η όλη κατάσταση δείχνει ότι θα είναι για πολύ .*** Το Καλοκαίρι μπαίνει δύσθυμο . Ξανακάνω βήματα έξω , αλλά η όλη θλίψη , για το οικονομικό πρόβλημα , δεν μ’ αφήνουν να χαρώ . *** Τελικά , αχάριστο πλάσμα ο άνθρωπος . *** Λένε πως η βοήθεια θα έλθει από … την Κίνα … Χαμογελώ σαν το ακούω από την TV … Το μυαλό μου , αρπάζει μικρά κομματάκια καρδιάς και σκόρπια ψίχουλα από κομματιασμένες μνήμες και «τρέχει» στον … Κινέζο «μου» *** Όντως … κάποια χαμόγελα έρχονται … δώρα του Κινέζου (πάντα χαμογελώ , όταν τον σκέφτομαι – θυμάμαι – βλέπω – αγγίζω) *** Χάνω κάποιους «φίλους» , κερδίζω κάποιους άλλους … Μουδιασμένα αντιδρώ … Μουδιασμένη η αίσθηση της απώλειας , μουδιασμένη ακόμα και η έξαψη του καινούριου . *** Μεσοκαλόκαιρα , μια ζωή σχεδόν 37χρονη μέσα στην «αγκαλιά» του Ιπποκράτη , τερματίζεται με ένα απλό «κρύο» έγγραφο του Υπουργείου : «Η σύμβασή σας με το Δημόσιο , λήγει στις 30 Ιουνίου τρέχοντος έτους 2010 , λόγω συμπλήρωσης από καιρού ήδη , της 35ετίας σ’ αυτό» … Μαζεύω τα πράγματά μου και … καταφέρνω  να μην κλάψω …τουλάχιστον  εμφανώς … Ναι ήθελα να φύγω , αλλά το … «τυπικόν» , με … παγώνει *** Η λυπημένη αντίδραση κάποιων στο φευγιό μου απ’ την Υπηρεσία , είναι αυτό που ζεσταίνει την καρδιά μου . … Παράξενο δεν ειναι , τα δάκρυα (κάποια δάκρυα) να σε … ζεσταίνουν ;… Κι όμως *** Βαρύθυμο το καλοκαίρι , «κουτσαίνει» καθώς ανηφορίζει προς το Φθινόπωρο … Κουτσαίνει κυριολεκτικά και η Silia , , αλλά ξαναπερπατάει … Με το μπαστούνι , αλλά περπατάει .*** Το Φθινόπωρο , έρχεται σαν ανακούφιση μετά το βάρος του καύσωνα , αλλά η καρδιά μου γίνεται κουβάρι … Ο μεγάλος μου γιος , φρικαρισμένος από την Ελληνική πραγματικότητα , ξαναφεύγει απογοητευμένος στο εξωτερικό … Εκεί , μακριά , που έζησε τόσα χρόνια … Εκεί που αν μη τι άλλο (λέει) πως υπάρχει αξιοκρατία … Εκεί που μπορεί να μην υπάρχει ο ήλιος ή … η μαμά , αλλά υπάρχει σεβασμός της εργασίας , της μόρφωσης , της προσπάθειας . Διχασμένα τα συναισθήματα στον αποχαιρετισμό μας . *** Το θυμικό των ανθρώπων γύρω μου , ακόμα βαρύτερο και … ίσως βαρύ θα ήταν και το δικό μου αν δεν μου τύχαιναν οι 4 μέρες χαλάρωσης στην αγκαλιά της πολυαγαπημένης Θεσσαλονίκης , παρέα με τους θαμώνες της  … «Λάσπης» . Η Θεσσαλονίκη , τόσο όμορφη και οι φίλοι της Λάσπης τόσο χαλαρωτικοί … τόσο ικανοί, να … ψαλιδίζουν τα περίσσια κουρέλια της θλίψης … Σαν ένεση ζωντάνιας , σαν εμφύσηση θάρρους . *** Το Φθινόπωρο , δίνει σκυτάλη σε έναν Χειμώνα , που θα μπορούσε να είναι πανέμορφος (τόσο «μαλακός» … σαν πρώιμη Άνοιξη) , αλλά όλη αυτή η κατήφεια , το αίσθημα ανασφάλειας , τα οικονομικά , που μέρα με την μέρα χειροτερεύουν , ασχημίζουν και  κάνουν αξιοθρήνητο , κι αυτόν ακόμα το γλυκό Χειμώνα . *** Κι εκεί , πάνω στην λήξη … κοντά στο «νήμα» , έρχεται η χαρά σαν «Λύση» αρχαίας θεατρικής παράστασης να σκορπίσει μεγάλο μέρος της «μουντάδας του 2010 . Χριστούγεννα , μέρα Ελπίδας , ο μεγάλος μου γιος μας ανακοινώνει πως ζήτησε σε γάμο το κορίτσι που αγαπάει και το καλοκαίρι παντρεύεται *** Στον ουρανό που μας σκεπάζει , εκτός από τους μεγάλους Θεούς των Χριστιανών , του Ισλάμ , των μελαχροινών Ινδών και των σχιστομάτηδων Κινέζων (χαμόγελο) , κατοικοεδρεύουν και ένα σωρό αρχαία , μυθικά δαιμόνια … Δευτεράντζες , αλλά με την χάρη τους όλα . Έτσι λοιπόν , κάπου σε μια γωνιά του Ουρανού μου , η Μυθική σκανδαλιάρα Πανδώρα , μου κλείνει το μάτι … σαν να μου λέει : «Έχω κάτι για σένα … Δεν τα σκόρπισα όλα … Δεν χάθηκαν όλα … Για σένα , άφησα την μικρή Ελπίδα , ότι η χαρά και η ζωή συνεχίζονται» .***

——————————————————

——————————————————

Αν το TIME CAPSULE 2007 το αφιέρωσα στην σαστιμάρα και την αμηχανία της πρωτόγνωρης σχέσης μου με το Διαδίκτυο …

Αν το TIME CAPSULE 2008 το αφιέρωσα στην Τύχη που έχω στη ζωή μου …

Αν το TIME CAPSULE 2009 το αφιέρωσα στην Μοναξιά που κάποτε θαρρείς πως σε βαραίνει …

Ε , το  TIME CAPSULE 2010 το αφιερώνω στην Ελπίδα …

……………………………………

Καλώς , μας … μπήκε …

(Το 2011 , καλέ !… )