– Εγώ έχω άλλη γνώμη … Δεν θα σου άρεζε να γουργουρίζω στα πόδια σου ; – Μα … γουργουρίζεις … Είναι το μόνο που ξέρεις να κάνεις καλά …. – Είμαι η … γατούλα σου , γι αυτό … Έλα κάνε μου τη χάρη … – Τέλος πάντων … Πριν πω το «Ναι» , πρέπει να συζητήσουμε και να συμφωνήσουμε για το θέμα της … επαναφοράς . – Υπάρχει φόβος να … διαφωνήσουμε πάνω σ’ αυτό ; – Ξέρω κι εγώ ;… (Ο άντρας , χαμογέλασε με συγκατάβαση , μπροστά σε τέτοια βλακώδη αθωότητα) , μπορεί να θελήσω την τελευταία στιγμή , να ζήσω … χωρίς εσένα … με μία γάτα … μόνο … Πρέπει να με … εμπιστευθείς . Άλλωστε το απαιτεί και το επιστημονικό πρωτόκολλο … Χρειάζεται η συγκατάθεσή σου …
– Μα …. – Έλαααα … μην σουφρώνεις το χαριτωμένο μουτράκι σου … Το ξέρω ότι με εμπιστεύεσαι … Άντε , με … κατάφερες πάλι … Θα το κάνουμε … Σύντομα … Αύριο κιόλας … ……………………………………………………………………
…………………………………………………………………….
Η νεαρή γυναίκα , έλειψε … τρεις ολόκληρες εβδομάδες από το σπίτι . Πέρασε τόσο όμορφα , όσο ποτέ άλλοτε στη μέχρι τότε ζωή της . Τριγύρισε στα στενοσόκκακα της πόλης , καυγάδισε με όποιον δεν γούσταρε , έδειξε νύχια και αγρίλα , τα έβαλε με τους σκύλους , κρύφτηκε πάνω σε δέντρα και σε απόκρυφες γωνιές , έκλεψε φαγητό , κυλίστηκε στα χώματα , νίφτηκε περιπαθώς τεμπελιάζοντας κάτω απ’ τον λαμπρό ήλιο , γουργούρισε ευχαριστημένη από τα χάδια κάποιων (εντάξει , κάποιοι την χούγιαξαν κιόλας , αλλά και αυτό της άρεσε , γιατί είχε και μια δόση … αδρεναλίνης , που δεν είχε γνωρίσει μέχρι τότε) , κυκλοφόρησε αμέριμνη πάνω σε στέγες , σε ταράτσες , σε τοιχάκια και … έκανε αχαλίνωτο σεξ με γνωστούς και άγνωστους μερακλήδες , αφήνοντας κατά μέρος τους στοιχειώδεις τύπους και επιδεικνύοντας μια προστυχιά , που ούτε στα πιο ακραία όνειρά της είχε ποτέ … αποτολμήσει .
Με το … ξεψύχισμα του προσυμφωνηθέντος χρόνου , ούτε λεπτό λιγότερο ή περισσότερο , ξαναγύρισε στο … σπίτι . Πήδηξε στο περβάζι του παραθύρου , για να την δει εκείνος … Μια μαύρη φιγούρα στο φεγγαρόφωτο …
—————————————————————
———————————————————————— Νόμισε , πως θα τον εύρισκε να κοιμάται , ήταν όμως ξύπνιος … Σαν να την περίμενε . Μα και βέβαια την περίμενε … Ο άντρας χαμογέλασε … μοχθηρά , είναι η αλήθεια , στην εικόνα της στο κλειστό παράθυρο . Να την άφηνε άραγε να περιμένει εκεί έξω μέχρι το πρωί ; Να την φάει η αγωνία , … του αν επιθυμεί τελικά την … «επαναφορά» της ;…. Να νοιώσει λίγο , πως η … ανοησία και η ελαφρότητα της σκέψης , έχουν κάποιο τίμημα ;… Ή να την «ελευθερώσει» αμέσως και να την βρει το ξημέρωμα να κοιμάται με τα μαύρα της μαλλιά , ανάκατα και το πικάντικο προσωπάκι της , ακουμπισμένο πάνω στο χέρι της με τα περιποιημένα κόκκινα νύχια ;…. Φτηνιάρικη εικόνα , αλλά μια εικόνα που την χρειαζόταν ο μεσήλικας … ανδρισμός του … Στο κάτω της Γραφής , ήταν δικιά ΤΟΥ … ΤΟΥ ανήκε …
Προτίμησε τελικά το τελευταίο και χωρίς να χάσει ούτε ίχνος από το μισοσαρκαστικό του χαμόγελο , πλησίασε στο παράθυρο , έτοιμος να το ανοίξει . Εκείνη όμως … δεν μπήκε μέσα …. Μόνο η ουρά της κινήθηκε ελαφρά ανατριχιασμένη …. Κύρτωσε ελαφρά , σάλεψε (απειλητικά;… χαδιάρικα ;… δεν πρόφτασε να καταλάβει) και με … ένα σάλτο , βρέθηκε ξανά κάτω , στο νοτισμένο πλακόστρωτο και χάθηκε μέσα στο μισοσκότεινο δρομάκι ….
=========================================
Μια μόνο φορά , να γνωρίσεις την Ανεξαρτησία , δεν γυρνάς πίσω , με τίποτα …. ################################### Το διήγημα είναι εμπνευσμένο από τα γραπτά του S. FOWLER WRIGHT .
Anna-Silia 
Stazybο Hοrn
26 Μαρτίου , 2009 at 20:37
Κοίτα, τώρα, να δεις τι μου καρφώθηκε…
Η πρώτη φωτογραφία, έχει χρονοσφραγίδα
2004:05:08 14:29:34.
Κι είναι η ίδια σ’ αυτό το εξώφυλλο:
http://livre.fnac.com/a1610173/Nicole-Avril-Derniere-mise-en-scene
Ένα μικρό, ασήμαντο, μυστήριο.
Σε διαβάζω καιρό. Δεν έχω να προσθέσω τίποτε πέραν της ευχαρίστησης του αναγνώστη, και ενός αισθήματος οικειότητας για τα μέρη και τα συμβάντα της παιδικής – εφηβικής σου ηλικίας, που περιγράφεις.
AMANTA
26 Μαρτίου , 2009 at 20:56
Καταπληκτικό!
Ανεξαρτησία και ας μην υπάρχει τίποτα άλλο σίγουρο, στέγη – τροφή – αγάπη…
Άραγε αυτή η ανάγκη υπαρχει στον καθένα μας;
faros
26 Μαρτίου , 2009 at 22:09
Λανθασμένη πέρα για πέρα άποψη περί της Ανεξαρτησίας …
Για μένα Ανεξάρτητος είναι αυτός που:
1. Παύει να είναι φιλοτομαριστής !
2. Σκέφτεται πρώτα τους άλλους και στο τέλος τον ευατό του !
3. Να σκέφτεσαι να δίνεις (χωρίς απαραίτητα να παίρνεις) !
4. Να μπορείς να ονειρεύεσαι ότι θα πραγματοποιήσεις τα … όνειρά σου !
5. Που δημιουργεί … ναι που δημιουργεί : στην εργασία του, στην ζωή – μιλάω για οικογένεια -, στην κοινωνία !
6. Που δεν τον κάνει ό,τι θέλει το σεξ αλλά αυτός το κάνει ό,τι θέλει !
7. Που Αγαπάει …
Την καλησπέρα μου !
υ.γ. πολλά θα μπορούσε κανείς να συμπληρώσει …
tdjm
27 Μαρτίου , 2009 at 09:11
χαχαχαχαχα
Δεν μπορώ να σου περιγράψω που με πέτυχες!!!
Βέλος το κείμενο και εγώ ο στόχος ….κέντρο κατευθείαν….!!
(Κυρία μου μήπως έχετε το κληρονομικό χάρισμα?)
Τι πανέμορφη φράση …
Μια μόνο φορά , να γνωρίσεις την Ανεξαρτησία , δεν γυρνάς πίσω , με τίποτα ….
Οσο μεγάλο και να είναι το κόστος!!!
Καλημέρα Αννα μου ….
olvios
27 Μαρτίου , 2009 at 10:57
Εδώ συνυπάρχουν δύο μεταμορφώσεις και αποδράσεις.
Της γυναίκας που ανήκει στον `αφέντη` ο οποίος κάνει το υπερφίαλο ….λάθος να της δώσει μια εναλλακτική ελευθερία.
Της γυναίκας που `ανήκει` στο σύστημα από το οποίο την `σκάει` μέσα από την ..γραφίδα.
Και οι δύο δεν πρόκειται να απαρνηθούν τον ονειρικό κόσμο της ….αυτοδιάθεσης.
Για μένα είναι το πρώτο `επεισόδιο` των δύο υλοποιήσεων και μου άρεσαν και οι δύο.
Θα κρυφοκοιτάζω στα κεραμίδια που θα τριγυρνάτε.
silia
27 Μαρτίου , 2009 at 11:07
@ Stazybο Hοrn
Καλώς ήρθες και σ’ ευχαριστώ για τον διακριτικά καλό σου λόγο για τα γραπτά μου .
Μήπως το αίσθημα οικειότητας οφείλεται στο ότι έχεις ζήσει παρόμοιες ιστορίες ή έχεις «περπατήσει» στα δικά μου ή γειτονικά «χώματα» ;… Μπορεί ναι , μπορεί και όχι . Όπως και να έχει όμως , σ’ ευχαριστώ .
Όσο για το «μικρό, ασήμαντο, μυστήριο» , τί να πω … Την εικόνα , την βρήκα χαζεύοντας στο Διαδίκτυο και ιδέα δεν είχα γι αυτό το βιβλίο , μέχρι που διάβασα το λινκ σου .
Ειλικρινά χάρηκα για την επικοινωνία .
silia
27 Μαρτίου , 2009 at 11:50
@ AMANTA
Μεγάλος πόθος , μεγάλη αρετή , μεγάλο όνειρο η Ανεξαρτησία …
Όλοι σχεδόν οι έλλογοι άνθρωποι την ονειρεύονται , πολλοί την επιζητούν , λίγοι την αποκτούν , και … πολλοί λίγοι την απολαμβάνουν …
Απαιτούνται πολλές , έως και υπέρτατες θυσίες γι αυτήν .
Υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι , που λένε : «Καλά είμαι έτσι … Καλά ζω … Μου δίνουν , δίνω , έχω , παρέχω , με αγαπούν , αγαπώ … Τα …περισσότερα , είναι φιλαυτία » … Κι όμως πιστεύω , πως ακόμη και σ’ αυτές τις περιπτώσεις , βαθιά στο υποσυνείδητο , υπάρχει κάπου καταχωνιασμένος ο Πόθος για Ανεξαρτησία .
Καλώς ήρθες .
Χάρηκα .
faros 2
27 Μαρτίου , 2009 at 14:09
Μια θερμή και … ανεξάρτητη Καλημέρα !
Nikos V.
27 Μαρτίου , 2009 at 14:27
Καταπληκτική ιστορία αγαπητή…πάλι τα κατάφερες!!! 🙂
Επίσης οι εικόνες που διάλεξες απογειώνουν το κείμενο!!!
…όμως πιστεύεις ότι η ηρωίδα σου θα συνεχίσει να ζει μια…ζωή,στην οποία θα επικρατεί η απουσία…των «εξαρτήσεων»??
Καλημέρα!!!
Nikos V.
Stazybο Hοrn 2
27 Μαρτίου , 2009 at 14:48
περισσότερο το δεύτερο…
Παρομοίως.
silia
28 Μαρτίου , 2009 at 01:36
@ faros
Κι όμως Φάρε μου … επιμένω , πως «ανεξάρτητος» , είναι ο αυτεξούσιος , ο αυτοτελής , ο αυτόνομος , ο αυτοκέφαλος , ο κύριος και αφέντης του εαυτού του και μόνον αυτού … Αυτός που έχει ανακτήσει την ελευθερία του από κάποιον ζυγό , ή κάποια δουλεία ή υποτ’ελεια , που έχει αυτονομηθεί και χειραφετηθεί ….
Τώρα , αν είναι και κάτι απ’ αυτά που λες , … μπορεί και να είναι .
—————————————-
Και θέλω να σου αφιερώσω τους αγαπημένους μου στίχους από τον αγαπημένο μου ποιητή :
«Πως να γινότανε να μέναμε
ανεξάρτητοι κι εμείς ,
με την ωραία χαρά της αδιαφορίας ,
της ανεξιθρησκείας ,
μέσα μας μόνοι , ενωμένοι , αδέσμευτοι ,
δίχως συγκρίσεις , ανταγωνισμούς ,
ελέγχους ,
δίχως να μας μετράει η όποια αναμονή
κι απαίτηση των άλλων …»
ΡΙΤΣΟΣ — (Τέταρτη Διάσταση)
silia
28 Μαρτίου , 2009 at 01:41
@ tdjm
Το είπαμε και παλιότερα , Ξανθιά μου … Κάποιοι άνθρωποι είναι χάκερς των μυαλών κάποιων άλλων …
Υπέροχη όντως φράση … Αλλά σαν πράξη , ακόμα πιο ωραία …
Φιλιά .
Καναλιώτης
28 Μαρτίου , 2009 at 05:40
«Κατάλαβα τι σημαίνει ελευθερία όταν είδα μια αρκούδα φυλακισμένη σε κλουβί να σπάει τα σίδερα της και να ελευθερώνεται.»
Ζαν Ζακ Ρουσσώ
Αλλοίμονο, αλλά πρέπει να καταφεύγουμε στους ανθρωπιστές για να εξηγούμε την ελευθερία για μερικούς που δεν καταλαβαίνουν. Αλλά πρέπει να διαβάσουμε και Ρόζα και Έγκελς και θα μάθουμε πολλά. Ακόμα περισσότερα αν μελετήσουμε Φρόυντ, Βίλχεμ Ράιχ, Γιούνγκ.
faros 3
28 Μαρτίου , 2009 at 08:03
Θα με βρεις απολύτως σύμφωνο με το σχόλιό σου – απάντηση …
Μόνο που, στο κείμενο, πιο πολύ εννοείται η ανεξαρτησία στο γεγονός ότι «μια κοπελλιά την έκανε για να βρει ελευθερία να πηγαίνει με όποιον θέλει και όποτε θέλει», έ, εγώ αυτό δεν το λέω ανεξαρτησία αλλά πλήρη εξάρτηση από … ξέρεις πιο …
Ανεξαρτησία π.χ. είναι να ξεφύγεις από το τσιγάρο, την προσκόλληση στον ευρωμονόδρομο, να παλέψει η γυναίκα για την πλήρη ισονομία με τον άνδρα (όχι να τον ξεπεράσει) …
Ενωμένοι … αδέσμευτοι … ΠΡΑΓΜΑΤΙ !
Την πιο θερμή Καλημέρα μου και πολλές ευχές για ένα καλό και ήσυχο Σαββατοκύριακο.
renata
28 Μαρτίου , 2009 at 14:39
Σίλια, αν δεν την δένει τίποτα, είχε φύγει ενόσω ήταν εκεί!
Marina
28 Μαρτίου , 2009 at 16:57
Ωραία η ιστορία..θρίλλερ με σαγήνη, αν και οι γάτες δεν είναι τόσο ανεξάρτητες ή εγωϊστικές όσο φαίνονται. Αντίθετα θα έλεγα ότι δίνονται ολόψυχα σε εκείνους που τις εκτιμούν και τις αγαπούν γι’ αυτό που είναι.
vasilis
28 Μαρτίου , 2009 at 18:41
Μοναδικό το γράψιμό σου… Και φυσικά είναι πάντα ενα ερώτημα.. ποιός αλλάζει εύκολα την ελευθερία του με μια ρουτινασμένη ζωή, ποιός αφήνει εύκολα κάτι που του «ανήκει» ακόμα κι αν έχει παλιώσει.. Φιλιά καλό σαββατόβραδο.
silia
29 Μαρτίου , 2009 at 02:01
@ olvios
Τί …επαγγέλεσθε Ευδαίμονα φίλε μου ;…
Μην μου απαντήσετε … Ρητορική είναι η ερώτηση μου … Απλά ήθελα να τονίσω ιδιαίτερα την αίσθηση μου , ότι θα μπορούσατε να διαπρέψετε σαν … Ανατόμος … ψυχής .
—————————————
Και κάτι άλλο :
Το να απαρνιέσαι το όνειρο , είναι θάνατος .
————————————–
Να … κρυφοκοιτάζετε … Όλο και κάτι καλό θα δείτε .
Ξέρετε φίλε μου , η Ζωή , ανεβάζει τις καλύτερες παραστάσεις της στο πάλκο που λέγεται «κεραμίδια» .
silia
29 Μαρτίου , 2009 at 02:03
@ faros 2
Σ’ ευχαριστώ φίλε μου για την θερμή και ανεξάρτητη .
silia
29 Μαρτίου , 2009 at 02:10
@ Nikos V
Αχά !… φίλε Nikos V , μεγάλο θέμα ανοίγεις … Είναι μεγάλο θέμα το αν και πόσο μπορούμε να ζούμε μια ζωή , χωρίς «εξαρτήσεις» , και δεν θα καταπιαστώ να το συζητήσω εδώ . Ίσως μια άλλη φορά , αν μας δοθεί η ευκαιρία (που πιστεύω , ότι θα μας δοθεί) .
Απλά θα πω , πως … εύχομαι η ηρωίδα μου να συνεχίσει να ζει μια…ζωή,στην οποία θα επικρατεί η απουσία…των “εξαρτήσεων”
Kαλημέρα και σε σένα .
silia
29 Μαρτίου , 2009 at 02:12
@ Stazybο Hοrn 2
Χαίρομαι ακόμα περισσότερο , τώρα που ξέρω , ότι … «περπάτησες» , εκεί όπου … «περπάτησα» .
🙂
faros 4
29 Μαρτίου , 2009 at 08:30
Την Καλημέρα μου !
υ.γ. ελπίζω έμπλεη από ανεξαρτησία να … μην έσβησες τα φώτα …!
silia
29 Μαρτίου , 2009 at 11:15
@ Καναλιώτης
Μην λες «αλλοίμονο» . Προκειμένου να «εξηγήσουμε» την έννοια της Ελευθερίας , σ’ αυτούς που δυσκολεύονται να καταλάβουν , κάποτε πρέπει να χρησιμοποιούμε και μέσα ευτελή , ίσως και … πονηρά … Εδώ ισχύει το «Ο σκοπός , αγιάζει τα μέσα» .
Και θα … διαβάσουμε πολύ … Όλους θα τους διαβάσουμε … και θα τους συγκρίνουμε , και θα τους συζητήσουμε και θα αντιπαρατεθούμε με κάποιους … γιατί μόνο έτσι με την διαρκή μελέτη και ενασχόληση , μπορούμε να προσεγγίσουμε την Αλήθεια .
—————————————
Η Παιδεία είναι είναι το καράβι , που θα σε οδηγήσει στη «γη» της Ανεξαρτησίας και της Ελευθερίας . Γιατί η πραγματική έννοια της Ελευθερίας , είναι η Ελευθερία του Νου ….
Με μεγάλο θέμα , καταπιαστήκαμε ….
GB
29 Μαρτίου , 2009 at 11:38
«Αχ γιατί να είμαι γάτα;
κάνε με κάτι άλλο»
καλημέρα σου
GB
29 Μαρτίου , 2009 at 11:43
Αχ, γιατί να είμαι γάτα!
– Γάτα μου αγαπημένη γιατί είσαι μουτρωμένη?
– Δεν μ΄αρέσει η ουρά μου ούτε το νιαούρισμά μου.
Μοιάζω με χοντροπατάτα.Αχ,γιατί να είμαι γάτα!
– Να σε κάνω παπαγάλο?Λέγε γρήγορα Μαγδάλω!
Αν δεν ήσουν αυτό που είσαι τι θα ήθελες να είσαι?
– Κάτι καλύτερο από γατί. Μόνο που μάγε μου δεν ξέρω τί.
– Άμπρα Κατάμπρα και λάδι και ξύδι πλοίαρχος γίνε και φύγε ταξίδι!
– Φοβάμαι τον ωκεανό! Κάνε με κάτι στεριανό!
– Καλά. Άμπρα Κατάμπρα πιλάφι και πουρές γίνε μαιμού Μαγδάλω
και κάνε μου χαρές!
– Μπρος γκρεμός και ζούγκλα πίσω. Όχι!Δεν μπορώ να ζήσω μες στης
μπανανιάς τα φύλλα και να παντρευτώ γορίλα!
– Άμπρα Κατάμπρα και σκόρδα πλεξούδα γίνε ή μέλισσα ή πεταλούδα!
– Το πρόβλημά μου πάλι δεν το έλυσα.Καθόλου δεν μ΄αρέσει να ΄μαι
μέλισσα.Πετάω στον αέρα και ζαλίζομαι,μυρίζω τα λουλούδια και φταρνίζομαι!
– Άμπρα Κατάμπρα πάλι και μήλο και αχλάδι γίνε λαγός και πήδα συνέχεια στο λιβάδι!
– Πώς σου ήρθε? Πρώτα πρώτα δεν μ΄αρέσουν τα καρότα!
– Άμπρα Κατάμπρα τότε και δυο αυγά μελάτα γίνε ξανά Μαγδάλω η όμορφή μου γάτα!
– Ζήτω! Ξανάγινα γάτα! Να με πειράζεις σταμάτα.
– Γάτα μου αγαπημένη είσαι ευχαριστημένη?
– Πάρα πολύ! Το αλάτι δώς΄μου κι άσε με να΄ μαι ο εαυτός μου. Δεν θέλω να΄ μαι
τίποτ΄άλλο παρά η γάτα η Μαγδάλω!»
της Μαριανίνα Κριεζή
silia
29 Μαρτίου , 2009 at 18:16
@ faros 3
Θαρρώ , πως είσαι «κολλημένος» με το αρνητικό πρόσημο εμπρός στην έννοια του σεξ.
Αν κατάλαβες ότι το μόνο που επιδίωκε η ηρωίδα μου ήταν “να βρει ελευθερία να πηγαίνει με όποιον θέλει και όποτε θέλει” , αυτό σημαίνει ότι ή όπως λέω παραπάνω «είσαι «κολλημένος» με το αρνητικό πρόσημο εμπρός στην έννοια του σεξ» , ή ότι η διήγησή μου απέτυχε παταγωδώς να μεταφέρει το μήνυμα του πόθου της ελευθερίας από μια σχέση που δρα … διαστροφικά επάνω της . Το «διαστροφικά» , μου είναι αδύνατον να το αναλύσω σε ένα σχόλιο ιστολογίου , γι αυτό σε παρακαλώ , αν έχεις καιρό και διάθεση να διαβάσεις («να μελετήσεις» , είναι η σωστή έκφραση) το «ΗΘΙΚΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ» της Marie-France Hirigoyen , Eκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ , ένα πανέμορφο βιβλίο που διαπραγματεύεται την κρυμμένη βία στην καθημερινή ζωή .
Θαρρώ πως δεν έδωσες την δέουσα σημασία στις προτάσεις :
1. «Αλλά πού να το ξέρεις εσύ ;… Ακόμη και να νοιαζόσουν για τη δουλειά μου , πολύ λίγα θα μπορούσες να καταλάβεις για τους σκοπούς και την χρησιμότητα κάποιων ροπών της Επιστήμης …»
2. ( … Μόνο για κάτι τέτοιες γαλιφιές είσαι ικανή) σκέφτηκε ο Ερευνητής Καθηγητής , και αποφάσισε αφήνοντας οριστικά το βιβλίο δίπλα του , να ασχοληθεί μαζί της . (οι «γαλιφιές» προορίζονται μόνο για να μας ανεβάζουν τη libido και όχι για να μας ενοχλούν όταν διαβάζουμε – την εκτιμά σαν σεξουαλικό αντικείμενο
3. – Μα … γουργουρίζεις … Είναι το μόνο που ξέρεις να κάνεις καλά
4. (Ο άντρας , χαμογέλασε με συγκατάβαση , μπροστά σε τέτοια βλακώδη αθωότητα)
5. Άλλωστε το απαιτεί και το επιστημονικό πρωτόκολλο … Χρειάζεται η συγκατάθεσή σου … (η συγκατάθεση χρειάζεται μόνο και μόνο γιατί το απαιτεί η Επιστήμη , και όχι γιατί το απαιτεί μια ανθρώπινη προσωπικότητα)
6. αλλά και αυτό της άρεσε , γιατί είχε και μια δόση … αδρεναλίνης , που δεν είχε γνωρίσει μέχρι τότε (Τα λεφτά και η καταξίωση ενός γάμου-ανδρικού επιθέτου , δεν είναι το μόνο ζητούμενο από μια γυναίκα … οποιασδήποτε κουλτούρας)
7. επιδεικνύοντας μια προστυχιά , που ούτε στα πιο ακραία όνειρά της είχε ποτέ … αποτολμήσει . (Οι «τύποι» , δεν συνάδουν πάντα με το «επιτυχημένο» σεξ , και η προστυχιά , αποτελεί κάποιες φορές στολίδι του σεξ , … ακόμη και του συζυγικού) .
8. … Ο άντρας χαμογέλασε … μοχθηρά ……… Να νοιώσει λίγο , πως η … ανοησία και η ελαφρότητα της σκέψης , έχουν κάποιο τίμημα …(και η μοχθηρία , ο εγωισμός και η ταπείνωση του άλλου … έχουν κι αυτά το τίμημά τους)
9. Φτηνιάρικη εικόνα , αλλά μια εικόνα που την χρειαζόταν ο μεσήλικας … ανδρισμός του … Στο κάτω της Γραφής , ήταν δικιά ΤΟΥ … ΤΟΥ ανήκε … (το «ΤΟΥ» , γράφτηκε δυο φορές και με κεφαλαία)
……………………………………….
«Με μια εύστοχη λέξη , ταπεινώνοντας , μπορείς να σκοτώσεις τον άλλο , χωρίς να λερώσεις τα χέρια σου … Μια απ’ τις μεγάλες «χαρές» της ζωής είναι η … ταπείνωση των ομοίων μας» (Pierre Desproges , Γάλλος χιουμορίστας) .
————————————
Δεν θα πω τίποτε άλλο . Άλλωστε , δεν μπορώ να πω (γράψω) άλλο , γιατί κουράστηκα στην πληκτρολόγηση … Όταν χτυπάς νευρικά τα πλήκτρα , κουράζεσαι και πονάνε τα δάχτυλά σου ….
Ή μάλλον (το ξανασκέφτηκα) … θα πώ κάτι ακόμα :
Σ’ ευχαριστώ για την ευκαιρία , που μου έδωσες να πω όλα αυτά που είπα στην απάντηση του σχολίου . Υποσυνείδητα , βαθιά μέσα μου ευχόμουν κάποιος να μου δώσει την «ευκαιρία» να τα πω όλα αυτά που με βαραίνουν … (και όχι μόνον εμένα) .
Και συγγνώμη για το «σεντόνι» .
Καλό σου βράδυ .
μούργος
29 Μαρτίου , 2009 at 19:04
γατα η κυρια! 🙂
πρεσβύωψ
29 Μαρτίου , 2009 at 22:57
Ολα τα λεφτά είναι η τελευταία απάντηση στο Φάρο.
Ευχαριστώ σας και τους δυο. Να είστε καλά.
Καλή εβδομάδα
faros 5
29 Μαρτίου , 2009 at 23:22
«Κολλημένος» γιατί είπα την άποψή μου ;;;
Υπάρχει κανένας λόγος που πρέπει να συμφωνούμε ;;;
Συγνώμη, αν σε εκνεύρισα, δεν είχα κανένα τέτοιο σκοπό !
(ούτε να σε κουράσω … )
Όχι, εγώ δεν εκνευρίστικα καθόλου, απλά στενοχωρήθηκα …
Καλό βράδυ και σε σένα !
υ.γ. στο κάτω κάτω είχες τόσους (ες) άλλους (ες) που συμφώνησαν μαζί σου …
silia
30 Μαρτίου , 2009 at 01:26
@ Προς όλους
Αργώ κάποιες φορές , πολύ να απαντήσω με την σειρά , έναν έναν τους φίλους , που σχολιάζουν στις αναρτήσεις μου , και μου αρέσει να κρατώ την σειρά σχολιασμού , στις απαντήσεις μου . Σήμερα όμως , θα κάνω μια εξαίρεση , απαντώντας προθύστερα στον φίλο Φάρο 5 , γιατί φοβάμαι ότι έγινε μια παρεξήγηση , πράγμα που πάντα προσπαθώ να αποφύγω στις σχέσεις μου με τους ανθρώπους . Πολύ περισσότερο μ΄αυτούς που η σχέση μου είναι ηλεκτρονική , γιατί αυτού του είδους η επικοινωνία , είναι αρκετά επίφοβη για παρεξηγήσεις (Ας μην ξεχνάμε την παροιμία που λέει : «Το πρόσωπο , είναι σπαθί» ) .
Έτσι λοιπόν :
@ faros 5
α) Είναι πολύ δύσκολο για έναν άνθρωπο της ηλικίας μου (είμαι στα 60) να ομολογήσει σχεδόν δημόσια και μάλιστα σε σχετικά άγνωστους ανθρώπους , ότι η γνώμη κάποιου τον εξενεύρισε σε σημείο που να νοιώθει λύπη και κούραση . Θα μπορούσα να μην σου πω τίποτα , ή να απαντήσω με «ασπίδα» το χιούμορ , ή να γράψω κάτι αόριστο και λιγόλογο και να το αφήσω να περάσει … Δεν το έκανα , εντελώς ενσυνείδητα , γιατί είσαι άνθρωπος που με ενδιαφέρεις … Σε θεωρώ φίλο μου και δικό μου άνθρωπο , μετά από τόσο καιρό ηλεκτρονικής επικοινωνίας , και στους δικούς μου ανθρώπους εκφράζομαι με ειλικρίνεια και θάρρος γιατί ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ το τί κατανοεί από μένα και τί γνώμη έχει για τα θέματα που με απασχολούν , ένας ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ άνθρωπος .
β) Δεν με λυπεί ή εκνευρίζει το γεγονός ότι δεν συμφωνείς μαζί μου …( Άλλωστε δεν συμφώνησαν πολλοί) , αλλά με εξενεύρισε το γεγονός , ότι ένας άντρας δεν μπορεί να δει την τοξική συμπεριφορά που αντιμετωπίζει (συχνά) μια γυναίκα και την θεωρεί εκ προοιμίου αυστηρά και ΜΟΝΟ , … ρηχή .
γ) Διατηρώ την επιφύλαξή μου για την ηλεκτρονική επικοινωνία , που όπως είπα και πιο πάνω , δεν είναι ό, τι το καλύτερο για να συνενοηθούν οι άνθρωποι … Το λέω αυτό για να σου δείξω , ότι όπως εγώ κινδύνεψα να εμφανιστώ στα μάτια σου σαν αλαζόνας (άνθρωπος δηλαδή που εκνευρίζεται όταν οι άλλοι δεν συμφωνούν μαζί του ) , πράγμα που δεν είμαι (επί λόγω τιμής) , έτσι κι εσύ κινδύνεψες να εμφανιστείς σαν φαλλοκράτης (Κάποιος δηλαδή , που σκεφτεται ότι ο μόνος λόγος που κάνει μια γυναίκα να εγκαταλείπει την συζυγική στέγη είναι για να βρει ελευθερία να πηγαίνει με όποιον θέλει και όποτε θέλει) .
δ) Δεν λέω «Αν σε στεναχώρησα» , γιατί είναι σίγουρο ότι σε στεναχώρησα …. Επειδή λοιπόν σε στεναχώρησα , σου ζητώ δημόσια συγγνώμη .
Επειδή όμως μπορεί και να ισχύει το γ) , δηλαδή να υπάρχει παρεξήγηση λόγω των δυσχερειών του ηλεκτρονικού λόγου , σου ζητώ δημόσια , να βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο και να λύσουμε τις παρεξηγήσεις μας .
Τί στο καλό … μεγάλοι άνθρωποι είμαστε …
faros 6
30 Μαρτίου , 2009 at 07:46
Την Καλημέρα μου και Καλή Βδομάδα !
υ.γ. έχω άλλη άποψη περί ανεξαρτησίας (και εξάρτησης), απεχθάνομαι το ΔΙΚΟ ΜΟΥ (και το ΔΙΚΟ ΣΟΥ), δεν είμαι φαλλοκράτης, αγωνίζομαι πολλά χρόνια τώρα ΚΑΙ για την ανεξαρτησία της γυναίκας, θεωρώ τον γάμο «ιερό», και … επειδή … πράγματι είμαστε … μεγάλοι άνθρωποι, χίλια συγνώμη που σε «αναγκάζω» να ζητήσεις συγνώμη – ούτε αυτό ήταν στις προθέσεις μου …
Για τη συνάντηση, τίποτα δεν θα μου δώσει μεγαλύτερη χαρά, αν και λίγο αργότερα γιατί πάω εξωτερικό αυτές τις μέρες …
Από μέρους μου … μηδέν παρεξήγησις …
silia
30 Μαρτίου , 2009 at 19:19
@ renata
Ούτε λόγος … Και βέβαια αν δεν υπάρχουν δεσμοί , είσαι φευγάτος …
Πολλές φορές όμως δεν το συνειδητοποιείς εύκολα , ή έγκαιρα … (Αυτό ακριβώς θέλω να πω) .
Γράφοντας το , δεν ήθελα να πω , πως η νεαρή γυναίκα «στήνει» μια ευκαιρία για απόδραση … Είναι σχεδόν ειλικρινής στην περιέργειά της … Και λέω «σχεδόν» , γιατί στο υποσυνείδητο της , κάπου σε μια σκοτεινή και «μπερδεμένη» γωνιά του μυαλού της , υπάρχει η έννοια της φυγής , αλλά … δεν το συνειδητοποιεί … Τα θύματα αυτών των ηθικών παρενοχλήσεων , δεν το καταλαβαίνουν το πρόβλημα στις σωστές του διαστάσεις και νοιώθουν και ενοχές όταν οραματίζονται κάποια ελευθερία .
Όταν όμως η ηρωίδα μου έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με την … «άλλη ζωή» , αυτήν που είναι «όπως έπρεπε να είναι η ζωή» , τότε διστάζει … Ωστόσο η γυναίκα επιστρέφει και μάλιστα ακριβής στο ραντεβού της … Δεν είναι σίγουρη τι ακριβώς πάει να κάνει , ή θα ήθελε να κάνει , πέρα από το τι ΠΡΕΠΕΙ να κάνει … και επιστρέφει … Εκεί μπροστά στο τζάμι του παραθύρου πέφτει η σταγόνα που γέρνει την ζυγαριά προς την φυγή … Το … μοχθηρό χαμόγελο … Μπορεί να μην είναι και καλά , ή τόσο καλά , εκεί που θα πάει … αλλά θα είναι πια , επιλογή της …
Προβληματίστηκα , με το πώς έπρεπε να τελειώσω αυτή την ιστορία … Δεν ήμουν αποφασισμένη απ’ την αρχή .
Σ’ ευχαριστώ που με άκουσες .
silia
30 Μαρτίου , 2009 at 19:45
@ Marina
Αυτό που είπες , μόνο ένας ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ γατόφιλος μπορεί να το δει , να το νοιώσει και να το πει .
Η φιλία μια γάτας , σε αποζημειώνει για πολλά . Πολύ περισσότερα απ’ όσα περιμένεις … Αγαπώ και τους σκύλους , αλλά η φιλία της γάτας , όταν καταφέρω και την κερδίσω , γεμίζει περισσότερο την ψυχή μου .
Καλώς ήρθες .
silia
30 Μαρτίου , 2009 at 19:50
@ vasilis
Πολλοί (δυστυχώς) θαρρώ πως είναι εκείνοι που αλλάζουν εύκολα την ελευθερία τους με μια ρουτινασμένη ζωή … Οι περισσότεροι δυστυχώς , είμαστε δειλοί .
Και (πάλι δυστυχώς) το «πολλοί ή μάλλον αρκετοί» , είναι η απάντηση και στο δεύτερο ερώτημά σου .
silia
30 Μαρτίου , 2009 at 19:53
@ faros 4
Δεν τα έσβυσα … Ούτε όμως τα άναψα όλα …
Απλά έλειπα από το σπίτι …
Δούλευα .
———————-
Τί θα έκανα , όμως , αν … ήμουν στο σπίτι ; προφανώς σ’αυτό θα ήθελες να απαντήσω …
Ε , λοιπόν , ΔΕΝ θα τα έσβυνα …
Δε βαριέσαι … Πάει πέρασε κι αυτό … Σε λίγο θα το ξεχάσουμε κιόλας .
silia
30 Μαρτίου , 2009 at 20:12
@ GB 1 & 2
Πολύ όμορφο και σ’ ευχαριστώ . Παρ’ όλο που είμαι γατόφιλη , δεν το είχα ξανακούσει .
Για να στο ανταποδώσω , και να σε καλωσορίσω στα μέρη μου , θα σε τρατάρω , αυτό
(Κάνε «κλικ» πάνω στην λέξη «ΚΕΙΜΕΝΑ» και στην σελίδα που θα ανοίξει , κάνε κλικ αριστερά στα ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ στην φράση «Το βιβλίο των γάτων» .
silia
30 Μαρτίου , 2009 at 20:21
@ μούργος
Όχι απλά … γάτα , αλλά … γάτα με πέταλα …
(Μούργο , θα σε δείρω … )
silia
30 Μαρτίου , 2009 at 23:33
@ πρεσβύωψ
🙂
Δεν ξέρω για άλλους , αλλά εγώ εδώ μέσα (στον χώρο των μπλογκ(ς) , κάνω εκτός των άλλων και την … ψυχοθεραπεία μου .
Ευχαριστώ εγώ .
silia
30 Μαρτίου , 2009 at 23:37
@ faros 6
Καλημέρα , καλήβδομάδα , και καλά να περάσεις στα εξωτερικά .
——————————–
By the way … που λένε και οι αγγλομαθείς ,ποιό ΔΙΚΟ ΜΟΥ , απεχθάνεσαι ;
Α χα χα χα χα !!!…
faros
30 Μαρτίου , 2009 at 23:46
Εννοώ «δικό μου», «δικό σου», «δικό του» κλπ. κάθε τι το κτητικό που αφορά πρόσωπα και φυσικά είμαι και κάθετος ενάντια στην κάθε μορφή ιδιοχτησίας !
υ.γ. thanks για τα γέλια, έτσι σε θέλω !
αλέξανδρος ανδρουλάκης
31 Μαρτίου , 2009 at 00:05
Θα έπρεπε κι εγώ να είχα προλάβει να κάνω τη γυναίκα μου γάτα.
Κι όχι να με κάνει αυτή ποντικό ή σκύλο
κατά βούλιση!
faros
31 Μαρτίου , 2009 at 09:38
Α, ρε αλέξανδρε, με τα … υπαρξιακά σου !!!
Τώρα είναι … αργά, έ ;;; 😀
Την Καλημέρα μου !
silia
31 Μαρτίου , 2009 at 13:03
@ αλέξανδρος ανδρουλάκης
Ε , και ;… Σε τί σε πειράζει που σ’ έκανε ποντικό ή σκύλο , αφού εσύ ΔΕΝ την έκανες γάτα ;
Ίσα ίσα , που οι άνθρωποι γενικά , αγαπούν τους σκύλους και μπορεί να εισπράττεις και κανένα ξένο (ουάου! ) χάδι … Όσο για τους ποντικούς να ξέρεις , μια χαρά είναι , ιδίως όταν … «τρυπώνουν» και σε «ξένα» σπίτια …
———————————–
Με την ευκαιρία , ας ξαναθυμηθούμε και το https://silia.wordpress.com/2008/01/31 (ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ ΣΤΟ ΠΑΤΩΜΑ) …. γιατί οι ποντικοί , είναι ΚΑΙ χρήσιμοι …
museum
31 Μαρτίου , 2009 at 13:17
Καλησπέρα Silia,
Να χαιρετήσω κι εγώ εδώ στο νέο σου πόνημα. Αν δεν υπήρχαν οι ετικέτες και μου έλεγαν πως ήταν κάποιου γνωστού συγγραφέα δεν θα καταλάβαινα τη διαφορά. Η ανεξαρτησία μου μοιάζει σαν μία πραγματική ανάγκη, δεν είμαι βέβαιος όμως πως τη θέλουμε για πάντα. Αν βέβαια σημαίνει το σπάσιμο των δεσμών μίας δουλικής εξάρτησης, τότε ναι, ας υπάρχει για πάντα. Αν υπονοεί μία εξάρτηση αμφίδρομη που δίνεις και παίρνεις σε μία σχέση ευσταθούς ισορροπίας, ο ένας δίπλα με τον άλλον, μία εξάρτηση που κάνει και διαλείμματα ανεξαρτησίας και ελευθερίας, τότε σε βάθος χρόνου η ανεξαρτησία είναι επώδυνη.
Το δικό μου μότο για την ελευθερία (θα την ονόμαζα έτσι αντί για ανεξαρτησία) είναι η καθαρή βούλησή μας να υπερβούμε τον τοίχο του εγώ μας και να μπούμε στην θέση των άλλων – και ειδικά των αγαπημένων μας προσώπων.
Πολλά φιλιά.
Νικος
31 Μαρτίου , 2009 at 19:09
«εγω καλοι μου ανθρωποι, εγω δεν ειμαι γάτος, εγω ειμαι ενας ανθρωπος με αισθηματα γεμάτος…» Καλησπέρα.
μούργος
31 Μαρτίου , 2009 at 19:14
😯 😯 😯
τι εκανα καλε; 😀
faros
1 Απριλίου , 2009 at 07:23
Καλημέρα και Καλό Μήνα !
To τέρας της 'αμάθειας"
1 Απριλίου , 2009 at 10:08
«Μια μόνο φορά , να γνωρίσεις την Ανεξαρτησία , δεν γυρνάς πίσω , με τίποτα…» με ΤΙΠΟΤΑ όμως!!!
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ 🙂
despinna
1 Απριλίου , 2009 at 14:11
ελευθερία…..
ανάγκη δυνατή, παρά τις δυσκολίες. η φυγή…
Αναρωτιέμαι…..αν στο ζευγάρι που περιγράφεις υπήρχε ο έρωτας…. θα ζητούσε τη μεταμόρφωση η γυναίκα; θα γύριζε; ο άνδρας, θα μεταμορφωνόταν σε γάτος και αυτός;
που αρχίζει η ελευθερία και πού τελειώνουν τα όρια που εμείς οι ίδιοι, εσκεμμένα ή μη, μας θέτουμε; όχι οι συνθήκες, όχι, αυτές πάντα ξεπερνιούνται, τα όρια της καρδιάς όμως; ……
όμορφο κείμενο. το απόλαυσα, ευχαριστώ.
* καλό μήνα!
silia
1 Απριλίου , 2009 at 20:14
@ faros
Έτσι θα είμαι … Με γέλια …
Θα προσπαθήσω τουλάχιστον .
silia
1 Απριλίου , 2009 at 20:19
@ museum
Δεν μπορώ να καταλάβω , πως μια εξάρτηση μπορεί να κάνει και διαλείμματα ανεξαρτησίας και ελευθερίας, … Θα ήθελες να μου πεις πιο αναλυτικά , τί σκέφτεσαι ;
Με ενδιαφέρει .
Υποθέτω ότι σου άρεσε η διήγηση και χαίρομαι γι αυτό .
silia
1 Απριλίου , 2009 at 20:22
@ Νίκος
«… Ζηλεύω το μικρό σου το γατί
στα πόδια σου κοιμάται όταν διαβάζεις
δεν ξέρω αν κοιμάστε και μαζί
ή μ’ άλλον στο κρεβάτι τον αλλάζεις …»
——————————————-
Έχουν γραφτεί τόσο όμορφοι στίχοι … τόσο όμορφα τραγούδια για τα γατιά …
Καλώς ήρθες .
silia
1 Απριλίου , 2009 at 20:38
@ μούργος 2
Τί θα πεί «τι εκανα καλε; :D» …
Εδώ έχουμε φάει την μαύρη μας την λύσσα με τον Φάρο , περί τα … φαλλοκρατικά των αντρών , κι εσύ ρίχνεις λάδι στη φωτιά με χαριτωμενιές του τύπου «γάτα με πέταλα , η κυρία» …
Με … τσίτωσες , χειρότερα κι απ’ τον Φάρο … αντί να έρθεις να μας χωρίσεις , να μας παρηγορήσεις και να μας συμβουλέψεις «τα καλά παιδάκια δεν μαλλώνουν , ποτέ» …
Φαλλοκράτη … ε, φαλλοκράτη …
————————————
Αλλάζω … αρένα … Πάω να παλέψω (καυγαδίσω) με τον Μούργο …
silia
1 Απριλίου , 2009 at 20:39
@ To τέρας της ‘αμάθειας»
Με τίποτα , Τέρας μου … με τίποτα …
Εκτός κι αν είσαι … μαζοχιστής .
silia
1 Απριλίου , 2009 at 20:43
@ despinna
Για την ερώτηση σου «θα ζητούσε τη μεταμόρφωση η γυναίκα; θα γύριζε;» θα σε παραπέμψω στην απάντηση που έδωσα στην φίλη Renata , δηλαδή : «η γυναίκα επιστρέφει και μάλιστα ακριβής στο ραντεβού της … Δεν είναι σίγουρη τι ακριβώς πάει να κάνει , ή θα ήθελε να κάνει , πέρα από το τι ΠΡΕΠΕΙ να κάνει … και επιστρέφει … Εκεί μπροστά στο τζάμι του παραθύρου πέφτει η σταγόνα που γέρνει την ζυγαριά προς την φυγή … Το … μοχθηρό χαμόγελο … Μπορεί να μην είναι και καλά , ή τόσο καλά , εκεί που θα πάει … αλλά θα είναι πια , επιλογή της …
Προβληματίστηκα , με το πώς έπρεπε να τελειώσω αυτή την ιστορία … Δεν ήμουν αποφασισμένη απ’ την αρχή .»
Ο έρωτας (θα αποτολμήσω να πω) εμφανίζεται με πολλά προσωπα … Ποτέ ίσως δεν είμαστε σίγουροι , αν τον ακολουθούμε … Μεγάλο θέμα , ίσως μας δοθεί η ευκαιρία , να το αναλύσουμε κάπου αλλού .
Και … κάτι άλλο : Στις περιπτώσεις Ηθικής παρενόχλησης και διαστροφικής κεκαλυμμένης συμπεριφοράς , ΔΕΝ υπάρχει έρωτας … Ούτε από την μια , ούτε από την άλλη μεριά . Υπάρχουν μόνο … θύτες …
…και θύματα .
museum
2 Απριλίου , 2009 at 09:18
Καλημέρα,
Για αυτό που ρώτησες πως
«μία εξάρτηση που κάνει και διαλείμματα ανεξαρτησίας και ελευθερίας», έχω το εξής σκεπτικό: Η εξάρτηση είναι στο σύνολο, η συνισταμένη των επιμέρους εξαρτήσεων και ελευθεριών. Ακόμα την ορίζω εδώ ως αμφίδρομη που γεμίζει τα κενά της συντοφικότητας και διώχνει την μοναξιά. Αλλά που δίνει ώρες ώρες χώρο να αναπνέει kαι η ελευθερία και η ανεξαρτησία. Μάλλον είναι ο ορισμός που δίνω στην εξάρτηση και την θεωρώ σαν κάτι καλό ..
silia
6 Αυγούστου , 2011 at 23:18
@ museum
Μια άποψη κι αυτή …
Σεβαστή .
κλαιντι
10 Φεβρουαρίου , 2010 at 22:23
siga mhn einai aliuha cema eitan 🙂
silia
6 Αυγούστου , 2011 at 23:19
@ κλαιντι
Και φυσικά είναι ψέμα …
Μεταφορική είναι η ιστορία .
χ.κ.
4 Ιουλίου , 2011 at 09:05
καλημέρα καλημέρα
εξαιρετικό ποστ-δύσκολα ερωτήματα..
το μπλόγκ σας φαίνεται θησαυρός!
silia
6 Αυγούστου , 2011 at 23:20
@ χ.κ.
Ευχαριστώ για τον χαρακτηρισμό «θησαυρός» .
Μαύρος Γάτος
7 Αυγούστου , 2011 at 12:49
Απίθανο! Πώς μού είχε ξεφύγει! Μιάουουου!!!!
silia
8 Αυγούστου , 2011 at 16:30
@ Μαύρος Γάτος
Ας είναι καλά το Facebook .
Ευχαριστώ Γατούλη .