Πρόκειται για αρχαία φράση , που λέγεται για να χαρακηρίσει τον άνθρωπο , που εμφανίζει σημεία διανοητικής ανισορροπίας ή μανίας , ή τρέλλας .
Ο ελλέβορος , είναι φυτό (πολετής πόα) της Ευρώπης και ειδικά των παραμεσογείων χωρών . Φυτρώνει σε άγονες και ακαλλιέργητες περιοχές , και ανθίζει κατά το Φθινόπωρο , αλλά και καθ’όλη την διαρκεια του Χειμώνα. Έχει ισχυρές καταπραϋντικές ιδιότητες , γνωστές και στους αρχαίους , και τον χρησιμοποιούσαν για την θεραπεία της μανίας κυρίως , εξ ου και το «ελλεβόρου δείται» (έχει ανάγκη ελλεβόρου) , λεγόταν για τους μανιακούς. και γενικά για τους τρελλούς . Η έκφραση «ελλεβόρου δείται» είναι κάτι αντίστοιχο με τα σημερινά : «είναι για δέσιμο» , «είναι για τα σίδερα» , «χρειάζεται ζουρλομανδύα» κλπ .
Οι αρχαίοι , κάναν χρήση ελλεβόρου και κυρίως οι ρήτορες και οι διδάσκαλοι , για τόνωση της μνήμης . Συχνά , βέβαια η χρήση κατέληγε σε …κατάχρηση , με αποτέλεσμα την δηλητηρίαση , γνωστή και σαν …»ελλεβορισμός» .
Η αποκάλυψη των φαρμακευτικών ιδιοτήτων του ελλεβόρου αποδίδεται σε κάποιον μυθολογικό βοσκό και ….μάντη , τον Μελάμποδα .
Το πάλαι ποτέ …. ο γιατρός Γεώργιος Α. Τσουκαντάς , πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων ιατρών λογοτεχνών , σε ανακοίνωσή του στην Ιατρο-Χειρουργική Εταιρεία Αθηνών , (συνεδρ.6-2-57) , αποκάλυψε οτι ο περι ου ο λόγος , πιο πάνω , Μελάμπους , είναι ο ….γενάρχης μιας σειράς απο περίφημους ιατρομάντεις της αρχαιότητας , και ο πρώτος «ψυχαναλυτής» και «ψυχοθεραπευτής» και πρόδρομος των θεωριών και των εφαρμογών του ….Φρόϋντ . Θεράπευσε τις θυγατέρες του βασιλιά της Τίρυνθας , Προίτου , οι οποίες έπασχαν από ομαδική σεξουαλική ψύχωση (άκου τώρα…..μη χειρότερα οι καϋμένες) , τον βασιλιά των Μεγάρων , Άλκαθο , που έπασχε από μελαγχολία και τον βασιλιά της Θεσσαλίας Ίφικλο , που έπασχε από ψυχογενή ανικανότητα (μπα…ο καϋμένος) . Για τις …κόρες του Προίτου , διεσώθη η πληροφορία , ότι ο Μελάμπους , τις θεράπευσε δίνοντάς τις ελλέβορο . Ο Μελάμπους , φέρεται να γεννήθηκε στην Πύλο , περί τα τέλη του 14ου αιώνα πΧ .
Υπαινιγμός για τις θεραπευτκές ιδιότητες του ελλεβόρου , βρίσκομε και στον «Περί του Στεφάνου» λόγο , του αρχαίου ρήτορα Δημοσθένη , ο οποίος , προτρέπει τον πολιτικό του αντίπαλο , Αισχίνη , τον οποίο χαρακτηρίζει σαν …τρελλό , να θεραπευθει , με ….ελλέβορο .
Anna-Silia 
nik-athenian
3 Ιουλίου , 2007 at 18:47
Καλησπέρα. Πως μπορεί το ίδιο σκεύασμα να δίνεται και σε μανιακούς και σε καταθλιπτικούς;
Ας σημειώσω όμως να το αναζητήσω την ερχόμενη άνοιξη στον Παρνασσό. Φαντάζομαι ότι το απόσταγμά του σε μια περαιτέρω αραίωση 1/20 δεν θα είναι επικίνδυνο.
Αλλιώς θα πρέπει να στραφώ στο παλιό καλό Νοτρόπ. 🙂
silia
3 Ιουλίου , 2007 at 23:28
@ nik-athenian
Θα επιχειρήσω να δωσω μια κατανοητη και (πιστευω) σωστη απαντηση στο ερωτημα σου αν και …..δεν εχω αμεση σχεση με την ειδικοτητα του Ψυχιατρου ….. και αποφευγω να μιλω για Ιατρικη τις ωρες της σχόλης (δηλ.των blogs)
Η νοσος λεγεται «Μανιοκατάθλιψη» , ή «διπολική ψύχωση» και χαρακτηρίζεται απο περιοδικες εναλλαγες , μανιας και κατάθλιψης ενω άλλοτε σε άλλους , υπερτερει η μια ή η άλλη φαση . Μ’αυτη την έννοια χορηγειται και στους «μεν» και στους «δε» .
Εγω απο την μερια μου ερχομαι να ρωτησω τα εξης :
1ον) Πώς τα ….ήξεραν αυτα οι αρχαιοι ψυχιατροι ; (βλέπε βοσκοί) ;
2ον) Γιατι να πας την Ανοιξη να το αναζητησεις αφου φυτρωνει το Φθινιπωρο και τον Χειμωνα ;
3ον) Ο Παρνασσός , πού μπαίνει ;
4ον) Μήπως μπλέκεις το «αφέψημα» με το «απόσταγμα» ; (τα περι αραίωσης δεν τα κατάλαβα)
5ον και φαρμακερόν)…… ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΝΟOTROP ?…… Μα αυτο ειναι για την ….άνοια …..
6ον και …σοβαρον πλεον)….Μηπως εισαι γιατρός και με δουλεύεις ;
————————————————–
Και μια που μου θυμισες το Νοτροπ , …ξερεις τι λεμε εμεις οι των «επιθετικων»ειδικοτητων γιατροι , για δαυτο ;
«απορία ψάλτου , βηξ , απορία Νευρολογου , Νοτροπ»….
————————————————–
Καληνυχτα …..
nik-athenian
4 Ιουλίου , 2007 at 18:26
Περί μανιοκατάθλιψης και ίδιου φάρμακου και για τις δύο εκφάνσεις της νόσου, έχεις δίκιο.
Ο ελλέβορος που φυτρώνει στην Ελλάδα, είναι ορεινός και ανήκει στην ίδια οικογένεια με τις ανεμώνες. Εδώ λοιπόν υπεισέρχεται ο Παρνασσός που είναι το πιο κοντινό από τα αγαπημένα μου βουνά. Η άνθοφορία τους είναι στο τέλος του χειμώνα και αρχές άνοιξης, όταν λιώνουν τα χιόνια. Το φθινόπωρο πάντως δεν τα συναντάμε στα ξέφωτα των βουνών.
Οι πολύ πολύ παλιοί είχαν δοκιμάσει τα πάντα που φύονταν γύρω τους. Και προφορικά διέδιδαν τις ιδιότητές τους. Μην ξεχνάμε ότι το 3500 πΧ είχαν φτιάξει πια ποικιλίες ήμερων φυτών όπως την άμπελο.
Όχι δεν παίρνω Νοτρόπ, αλλά ομολογώ ότι φοβάμαι την Αλτσχ. για το τέλος της ζωής μου.
Για τη διαδικασία εξαγωγής θα δοκιμάσω το εξής. Βράζω τα άνθη. Αποστάζω στη συνέχεια ώστε να απομακρυνθεί το νερό και να μείνει συμπυκνωμένη η ουσία και μετά δοκιμάζω διάφορες αραιώσεις του συμπυκνώματος. Κάποιον θα βρω να δοκιμάσω την επικινδυνότητα των διαφόρων αραιώσεων. 🙂
imikrimarika
9 Ιουλίου , 2007 at 21:31
Συνεχίστε τη συζήτηση παρακαλώ , μαθαίνουμε ενδιαφέροντα πράγματα !
silia
11 Ιουλίου , 2007 at 16:51
@ imikrimarika
Καλως ηρθες …….
Μου ελειψες .
Γιάννης Ρηγόπουλος
9 Οκτωβρίου , 2009 at 13:30
Το περιοδικό «ελλέβορος» το γνωρίζετε;
silia
9 Οκτωβρίου , 2009 at 23:26
@ Γιάννης Ρηγόπουλος
Όχι , δεν το γνωρίζω …
Ενδιαφέρον ακούγεται .
Βασίλης
10 Σεπτεμβρίου , 2010 at 20:37
Τον ελλέβορο τον αναφέρει αργότερα και ο Στράβωνας (Γεωγραφικά – Θ C418), ως φάρμακο που παρασκευάζεται στην περιοχή γύρω από τον Παρνασσό.
silia
10 Σεπτεμβρίου , 2010 at 21:59
@ Βασίλης
Ενδιαφέρον και αυτό .
Καλώς ήρθες .
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ?
8 Ιουλίου , 2011 at 20:54
Καλησπερα και χιλια συγνωμη που ανακατευωμε εστω και μετα απο ενα χρονο στην υπεροχη συζητηση σας μα απο προσωπικη εμπειρια κατεχω πως η απαισια ασθενεια που καλειτε »διπολικη διαταραχη» ΔΕΝ γινετε καλα με βοτανα και πιωματα δυστυχως…αλλα με ποτε αντικαταθλιπτηκα τυπου SEROXAT-SEROPRAM και παει λεγοντας σε συνδιασμο με αλλη κατηγορια φαρμακων για ισσοροπια που λαμβανουν και ασθενεις με επιληψεια,διοτι αυτο βοηθα τυχον υποτροπες και εξαρσεις,και ποτε με παραλληλη χορηγηση αγχολυτικων (κατα την περισταση)σε βραχυ χρονικο διαστημα τυπου ΤΡΑΝΧΕΝΕ-LEXOTANIL-STEDON,oταν ο ασθενης κανει κοιλια προς τα επανω πολυ και παμε παλι…
Κι ολο αυτο επι ζωης χωρις ελπιδα (αχ να ξερατε ποσο πολυ δυστυχια και κουραση ειναι)ιασης…. 😥
Aν οι συνθηκες ζωης ειναι αριστες και το περιβαλον τελειο,τοτε ο δρακος αυτος κοιματε…μα δεν πεθαινει ποτε….
Οσο για τα διαφορα βοτανα που λεγατε,ισως θα μπορουσαν να παρηγορουν θεωρητικα καποιον,και να τον κανουν να νοιωθη πως ετσι υποβοηθητε..τοτε ολα καλα…μα δεν υποκαθιστουν ουτε θεραπευουν ανιατες νοσους…με σεβασμο.ΧΡΙΣΤΙΝΑ.